บทที4.ความรู้สึกต้องห้าม[หวง]

คำพูดนี้ทำให้ผู้เป็นป้าอึ้งแต่ไม่ตอบอะไรกลับ สีหน้าท่าทางชัดเจนว่าเรื่องที่ยิ้มหวานสงสัยเป็นความจริง

ผู้เป็นพ่อแอบคบหากับแม่เลี้ยง ก่อนหน้าที่ภรรยาจะเสียชีวิต

พลบค่ำ

ร้าน บาร์ บาร์ เบียร์

วัยรุ่นหลากหลายรวมตัวกันในร้านนั่งดื่มย่านกลางเมือง รวมทั้งคิวที่วันนี้ออกมาพบปะเพื่อนฝูง ส่วนแยมเองก็มีกลุ่มเพื่อนจึงแยกกัน

"กูเห็นมึงกดแต่โทรศัพท์อยู่นั่นไอ้คิว" เป้ ชายหนุ่มวัยรุ่นราวคราวเดียวกัน ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทเอ่ยถาม "มึงคุยกับใครนักหนาวะ"

"เปล่าหรอก กูส่องรูปอยู่"

"อย่าบอกว่าส่องรูปแฟนมึงนะ อยู่ด้วยกันแทบทุกวัน ไอ้ห่า"

"มึงก็รู้เหตุผลนี่ ว่าทำไม"

"เอ่อ แล้วสรุปว่ามึงส่องรูปใคร"

หมับ

เพื่อนสนิทถือวิสาสะคว้าโทรศัพท์รุ่นใหม่จากมือของคิว ดวงตาเบิกโพลงทำท่าตกใจ ก่อนที่จะจ้องมองอย่างมีเลศนัย

น้ำเสียงเป้พูดชัด

"มึงจะทำตัวเป็นขุนแผนหรือไงวะ? คบกับพี่สาวแต่แอบส่องรูปน้องสาว"

"มึงลืมไปหรือเปล่า..ว่ากูมีเมียเยอะกว่าขุนแผน ถ้าจะให้นับ สามวันยังไม่ครบ"

"อันนี้ไม่เถียง ฮ่าๆ คนหล่อบ้านรวยกรวยใหญ่แบบมึง กระดิกนิ้วแค่ทีเดียวหญิงก็ตรึม"

"พูดแล้วก็หงุดหงิด กูคบกับแยมมาหลายเดือน ยิ่งเห็นความเปลี่ยนแปลงของยิ้มหวาน เด็กอะไรยิ่งโตยิ่งน่ารัก แถมตอนนี้จะเรียนจบมอปลายแล้วด้วย"

คำพูดของคิวแฝงเร้นทำให้เป้กระดกเหล้าฝืดคอ

"มึงจะล่อทั้งพี่ทั้งน้องไม่ได้นะ" เพื่อนพูด "มึงควรจะยกน้องยิ้มหวานให้กูซะ"

"พูดอีกทีเดี๋ยวมึงจะหงายหลัง!"

"ยังไม่ทันได้กัน มึงก็หวงเหรอ..กูว่ามึงเป็นเอามากนะ"

"ปกติกูก็ไม่ได้สนใจผู้หญิงคนไหนมากเป็นพิเศษเท่านี้เหมือนกัน อยู่ใกล้แล้วแม่งหัวใจเต้นแรง"

"หยุดความคิดมึงซะ เดี๋ยวเรื่องยุ่งก็ตามมา"

"นั่นแหละที่กูอยากให้เป็น หึ"

สัปดาห์ผ่านไป

ยิ้มหวานเรียนจบ ม.ปลาย อย่างงสมบูรณ์แบบ แถมเธอยังสอบได้ลำดับ top ของห้อง วันนี้จึงมีกินเลี้ยงฉลองในบรรดาเพื่อนร่วมชั้นเรียน

ร้านชาบู

"วันนี้ยิ้มหวานน่ารักจัง" เพื่อนผู้ชายเอ่ยปากชม "ปกติเห็นใส่แต่ชุดนักเรียน วันนี้ใส่เสื้อกล้ามกางเกงขาสั้นแบบว่า..โคตรเซ็กซี่เลย"

"ชมแบบนี้เราเขินแย่ ฝนตกก็เลยไม่ได้ซักผ้า หยิบชุดอะไรได้ก็คว้าเอามาใส่ก่อนแหละ"

"แต่รูปร่างของยิ้มหวานสวยงามจริงนะ"

"ขอบคุณที่ชม ขอให้มหาวิทยาลัยใหม่ได้เจอเพื่อนที่ดี สามารถติดต่อสอบถามเรื่องเรียนกับเราได้เสมอ"

ทุกคนต่างยิ้มกว้างรู้อยู่แล้วว่ายิ้มหวานนั้นใจดีตลอด

โดยเฉพาะไหมที่เป็นเพื่อนสนิทกอดแนบใบหน้าชิดไหล่อย่างภูมิอกภูมิใจ

สองชั่วโมงต่อมา

เพราะลืมกระเป๋าสตางค์เอาไว้ที่บ้าน ยิ้มหวานจึงหยิบโทรศัพท์เพื่อโทรหาพี่สาว ขณะเดียวกันเพื่อนก็แยกย้ายกันกลับ

"ทำไมพี่แยมถึงไม่รับโทรศัพท์นะ" สาวน้อยได้แต่พึมพำยืนอยู่ริมฟุตบาท ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงรถหรูสีดำเงาวิบวับก็แล่นมาจอดเทียบข้าง

บนรถ

"เกรงใจพี่คิวแย่เลยนะคะ" ยิ้มหวานพูดพลางก้มหน้า "หนูโทรไปหาพี่แยมแต่ไม่มีใครรับ"

"สงสัยอยู่ในผับเสียงคงดังมาก"

"ดีนะคะที่หนูมีโซเชียลของพี่คิว"

"ถ้าอย่างนั้นยิ้มหวานก็เมมเบอร์พี่เอาไว้สิ"

"ไม่เอาดีกว่าค่ะ เดี๋ยวพี่แยมด่า"

"จะด่าได้ยังไงก็เรารู้กันสองคนนี่นา"

ไม่รู้กี่ครั้งที่ทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นสั่น ราวกับเอามือไปแหย่ปลั๊กแล้วโดนไฟดูด ทั้งชาทั้งรู้สึกมึนงง

แต่นั่นแหละ..ยิ่งอันตราย

"เราจะไปที่ไหนกันคะ" ยิ้มหวานถามโดยมองซ้ายขวา "นี่ไม่ใช่ทางกลับบ้านนี่นา"

"พอดีพี่นัดเพื่อนเอาไว้แล้วไม่อยากผิดคำพูด ขอแวะไปหามันสักประเดี๋ยวได้ไหมครับ"

"แต่ว่า..."

"แยมจะกลับถึงบ้านก็คงดึกดื่น อีกอย่าง ก่อนจะกลับแยมต้องส่งข้อความมาบอกพี่ก่อน แปลว่ายังไงเราก็กลับบ้านทัน"

ตัวเล็กพยักหน้าเนื่องจากไม่ทันตั้งหลัก รถแล่นไปไม่กี่กิโลก็ถึงจุดหมาย ซึ่งเป็นร้านที่มีแสงสีประดับโดยรอบ มีผู้คนพลุกพล่านมากมาย

ตึก ตึก ตึก

ยิ้มหวานเดินตามหลังแฟนของพี่สาวเข้าไป

เธอประหม่าเนื่องจากไม่เคยชิดใกล้ผู้คนมากมายแบบกระชั้นชิดเช่นนี้มาก่อน

หมับ

ตัวชาววูบวาบอีกครั้ง เมื่อเขาหันกลับมาพร้อมคว้ามือประสานเอาไว้มั่น แสงสีมืดสลัวแต่ยังคงเห็นผู้คนรอบข้าง ที่กำลังมึนเมา บางคนก็กำลังโยกย้ายเต้นกันอย่างคึกคัก

"มือเย็นเฉียบเลยนะ ยิ้มหวานกลัวเหรอ.." คิวหันมาถามเขาส่งยิ้มหล่อเหลาอีกครั้ง

"เปล่าหรอกค่ะหนูแค่ไม่ชิน"

"ไว้พี่จะพามาบ่อยๆ นะ"

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เกรงใจพี่คิว"

"อย่าพูดว่าเกรงใจอีก ถ้าไม่อย่างนั้นพี่จะลงโทษนะ ตกลงไหม"

"ลงโทษยังไงคะ..หนูไม่ได้ทำอะไรผิด"

"แค่เกิดมาน่ารักแล้วทำให้พี่ใจสั่น แค่นี้ก็ผิดมากแล้วนะครับ ฮ่าๆ"

"____"

_____________

เล่นกับไฟมันร้อนนะลูก! ความบาปนั้น5555555

_____________

กดหัวใจ เพิ่มเข้าชั้น และ อย่าลืม คอมเมนต์