ชู้รักที่รักเธอ [เมียเด็ก]

บท

ตั้งค่า

บทที่1.เตียงมันลั่น [แฟนพี่สาว]

เวลาสี่โมงเย็น สาวน้อยกลับบ้านมาในชุดนักเรียนมอปลาย อีกไม่กี่วันจะเรียนจบซึ่งเกิดต้นปีตอนนี้เธออายุครบ 18 ปี อย่างบริบูรณ์

ใบหน้ากลมมนจิ้มลิ้มเหมาะสมกับวัย เมื่อมาถึงรีบวางกระเป๋าแล้วตรงดิ่งเข้าไปในครัวเพื่อทำกับข้าว รอคอยพี่สาวกลับมาจากมหาวิทยาลัย

บ้าน 2 ชั้น กะทัดรัดสไตล์ใหม่ ตัวบ้านเป็นสีขาวโดยมีหน้าต่างสีน้ำตาลทำให้ดูสดใส

ความสวยงามที่คนภายนอกต่างอิจฉา

แกร๊ก

"พี่แยมกลับมาแล้วหรือคะ" เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู น้องสาวกำลังใส่ผ้ากันเปื้อน แต่รีบวิ่งออกมาทักทายต้อนรับ "วันนี้ยิ้มหวานจะทำสเต๊ก เป็นเนื้อที่เหลือจากเมื่อวาน"

"ก็ดี หัดประหยัด"

"กลับมาคนเดียวหรือคะ"

"ตาก็มีมองก็เห็นยังจะถามอีกนะ"

"หนูคิดว่าพี่แยมจะกลับมาพร้อมกับแฟน"

"อ๋อออ คิวไม่ว่าง วันนี้ติดกิจกรรม"

หลังจากยิ้มหวานขึ้นปฐมวัย ผู้เป็นแม่ก็เสียชีวิต พ่อจึงได้แต่งงานใหม่ ซึ่งภรรยามีลูกติดมาหนึ่งคน นั่นก็คือ แยม ที่มีอายุห่างกับยิ้มหวานเพียงแค่สองปีเท่านั้น

ไม่กี่ปีให้หลัง พ่อกับแม่ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตทั้งคู่ มรดกตกทอดจึงเป็นของทั้งสองคน ตอนนี้มีแยมคอยควบคุมค่าใช้จ่ายและดูแลน้องสาว แม้ว่าจะไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขร่วมกันก็ตาม

เวลาพลบค่ำ

"ทำไมพี่แยมกินนิดเดียวล่ะคะ หรือว่าไม่อร่อย" น้องสาวเอ่ยถามท่าทางผิดหวัง

"ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนี้ได้ไหม รำคาญ!"

"ขอโทษค่ะ หนูกลัวว่าจะทำอาหารไม่ถูกปาก"

"แกก็ทำแบบนี้มาตั้งนานจะมาเรียกร้องความสงสารทำไม เหอะ อีกอย่างที่ฉันรีบเพราะมีนัดไปเที่ยวปาร์ตี้"

"ไหนพี่แยมบอกว่าเราต้องคุ้มค่าใช้จ่าย"

"ก็งานกิจกรรมส่งท้ายของแกมันไร้สาระมากไง! แต่ที่ฉันไปเที่ยวก็เพื่อมีสังคม จะได้ไม่เป็นซึมเศร้า โลกส่วนตัวสูงเหมือนแก ผู้หญิงอะไรเอื่อยเฉื่อย"

พี่สาวพูดจาประชดประชันก่อนจะลุกจากเก้าอี้แล้วกลับขึ้นไปในห้องของตัวเองเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ไม่กี่นาทีก็ถือกระเป๋าเดินลงมาในชุดโป๊ที่วาบหวิว

ยิ้มหวานได้แต่ถอนหายใจ เธอเก็บจานแล้วนำไปล้างอย่างสะอาดสะอ้าน จากนั้นถอดผ้ากันเปื้อนแล้วเดินตรงดิ่งไปยังโซฟากลางห้องโถง

"เฮ้อออ คิดถึงพ่อกับแม่จัง"

น้ำเสียงคล้ายสะอึก หลังจากผู้เป็นพ่อประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตไปพร้อมกับภรรยาใหม่ งานบ้านทุกอย่างตกมาเป็นของเธอโดยถูกบังคับจากพี่สาว สุดท้ายก็จำใจยอมทำตามเนื่องจากยังต้องใช้เงินส่วนกลางที่พ่อทำพินัยกรรมให้

เมื่อยังอายุไม่ครบ 20 ปี แสดงว่ายังไม่บรรลุนิติภาวะเธอไม่สามารถดูแลตัวเองได้ตามกฎหมาย

สาวน้อยจำใจทำทุกอย่าง อย่างเหน็ดเหนื่อย

หลังจากเรียนก็ต้องทำกับข้าว ตื่นเช้าก่อนไปเรียนก็ต้องกวาดบ้านถูบ้าน อีกทั้งยังต้องรดน้ำต้นไม้ในวันหยุด

เวลาเที่ยงคืน

เอี๊ยดด เอี๊ยดด

ขณะที่ยิ้มหวานตื่นขึ้นเวลากลางคืน เธอกำลังจะลงไปเข้าห้องน้ำชั้นล่าง แต่ต้องหยุดชะงักเมื่อเสียงบางอย่างขยับ ในความอยากรู้อยากเห็น สาวน้อยย่องเบาไปยังหน้าประตูห้องของพี่สาว พร้อมแนบหูฟังบางอย่างที่ทะลุออกมา เหมือนภายในห้องเกิดการสั่นสะเทือนบางอย่าง แต่ก็ต้องรีบหลบหลีกเมื่อเสียงนั้นเงียบลงชะงัก

เช้าวันต่อมา

"วันนี้ทำไมยิ้มหวานไปเรียนสาย" คิว ชายหนุ่มหล่อเหลาส่วนสูงเกือบร้อยแปดสิบห้า เดินเข้ามาในครัว

"หนูนอนไม่ค่อยหลับนิดหน่อยค่ะ"

"ไม่สบายหรือเปล่า..ควรไปหาหมอนะ"

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะหนูไม่ได้ป่วย"

"แต่ใบหน้าซีดเซียวเหมือนคนไม่ได้นอนเลย"

"คงเพราะคืนหนูตื่นขึ้นมากลางดึก กว่าจะหลับได้ก็เกือบเช้า แล้วทำไมพี่คิวลงมาคนเดียวคะ? พี่แยมไปไหน"

สาวน้อยมองหาพี่สาวแต่กลับไม่เห็นนอกจากแฟนหนุ่มที่สวมชุดนอนเดินลงมา ใบหน้าหล่อเหลาสะกดจนทำให้ยิ้มหวานชะงักไปชั่วครู่ จากนั้นก็รีบหันกลับเพื่อตอกไข่ใส่ชาม ไม่นานก็ได้กลิ่นน้ำหอมที่โชยเข้ามาใกล้

"อุ้ยยย" ยิ้มหวานสะดุ้งโหยง ตอนนี้เธอหันกลับมาเจอแฟนของพี่สาวยืนอยู่ "พะ พี่คิวจะเอาอะไรหรือคะ..ไข่ดาวหรือว่าไข่เจียว"

"ไม่อยากกินไข่ อยากกินอย่างอื่นมากกว่า"

"ถ้าในตู้เย็นมีอะไรที่ยิ้มหวานพอทำได้ ก็บอกเมนูที่พี่คิวอยากกินได้เลยนะคะ"

"ของที่พี่อยากกินก็อยู่ตรงหน้านี้ไง"

"ไม่เล่นแบบนี้นะคะ น..หนู.."

ทันใดสาวน้อยก็นึกบางอย่างขึ้นได้ เธอคิ้วขมวดปมก่อนจะถามแฟนพี่สาวออกไป

"เมื่อคืนยิ้มหวานได้ยินเสียงบางอย่างเคลื่อนไหว เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าคะ"

"บางอย่างเคลื่อนไหว..."

"มันเสียงดังมากเลยนะคะ ตอนเที่ยงคืน"

"อ๋อออ เตียงมันลั่น"

"ตายจริง! เราควรเปลี่ยนเตียงใหม่ไหมคะ"

"พี่ไม่อยากเปลี่ยนเตียงใหม่ แต่อยากเปลี่ยนไปนอนเตียงยิ้มหวานจะได้ไหม หืมมม"