ตอนที่ 1 ผมจะรวย!

ปังๆ

“อึก…” ผมส่งเสียงออกมาด้วยความเจ็บหลังจากยิงปืนไปสองนัด แล้วโดนยิงสวนกลับมา ซึ่งผมที่กำลังหลบอยู่ข้างหลังบังเกอร์ในขณะที่มีมาเฟียอิตาลีกำลังไล่เก็บผมอยู่ และมันไม่ใช่แค่กลุ่มเล็กๆ

แต่พวกมันมากันเกือบทั้งเมือง!

“เขาว่าก่อนที่จะตายจะนึกถึงสิ่งสำคัญที่สุดสินะ” ผมกล่าวกับตัวเอง เมื่อผมนึกถึงน้องสาวของผมและพ่อกับแม่ผู้เป็นที่รักยิ่ง

เพราะเมื่อห้าปีก่อนเกิดเรื่องขึ้นที่ประเทศไทย ทำให้ผมไม่สามารถอยู่ที่ประเทศไทยได้ และต้องผันตัวมาเป็นมือสังหารที่ทำตามคำสั่งของไอแก็งค์มาเฟียที่กำลังล่าผมอยู่นี่แหละ ต้องคอยคอยหลบซ่อน ทำเหมือนว่าไม่มีตัวตนอยู่ในโลกนี้ แต่ก็ยังแอบส่งเงินให้น้องสาวอยู่ตลอด

“ถ้าฉันเชื่อพ่อและเรียนต่อเลิกเป็นโปรเพลเยอร์ก็คงไม่เป็นแบบนี้…” ผมกล่าวก่อนที่จะหยิบระเบิดออกมาและดึงสลักออกพร้อมกับปาไปข้างหลังบังเกอร์ ทำให้พวกมันที่กำลังใกล้เข้ามาโดนระเบิดกระจายกันไปหมด

“ไม่ต้องทำงานทุกอย่างที่เสี่ยงจนทำให้ชีวิตพัง”

“ไม่ต้องโดนตามล้างแค้นจนกลายเป็นเงาไม่มีที่อยู่” ผมกล่าวพึมพำก่อนที่จะรู้สึกว่ามีใครบางคนพุ่งเข้ามาหาผม

ปัง!

“พูดบ้าอะไรไอ้เวร!" ชายที่คุ้นหน้าคุ้นตากล่าวหลังจากยิงกระบาลผมไปเรียบร้อย ซึ่งชายคนนี้ก็คืออาจารย์ของผมเองนี่แหละ เขาสอนผมทุกอย่างจนกระทั่งฝีมือของผมเหนือกว่าเขา

ฟุบ

วูบ

“ฮึกๆ..ฮึก…” ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาในห้องที่คุ้นเคย

“อย่ามาล้อกันเล่นน่า ตายแล้วก็ตายเถอะ” ผมกล่าวเมื่อลองสำรวจรอบข้างและปรากฏว่าที่นี่มันคือห้องในคอนโดของผม ซึ่งผมได้หันไปเห็นปฏิทินที่ตั้งอยู่บนโต๊ะข้างเตียงด้วย มันคือปี 2021 และห้องของผมที่ถูกตกแต่งเป็นห้องเกมเมอร์ที่ผมภูมิใจนักหนา

“อ๊ะ…” ผมส่งเสียงออกมาเมื่อลองหยิกแก้มตัวเองดูและมันเจ็บ

“เฮ้ย! เห้ย!” ผมส่งเสียงอีกครั้งเมื่อรู้สึกว่านี่ไม่ใช่ความฝัน และลองตรวจสอบอะไรหลายๆอย่างดู จนไปถึงโต๊ะคอม

“ไม่! ถ้าฉันย้อนเวลากลับมาจริงๆ”

“ฉันจะไม่ขอทำตามฝันแล้ว ฉันขอรวย!” ผมกล่าวก่อนจะนึกถึงชีวิตก่อนที่บ้านเราล้มละลาย

ผมรู้ซึ้งแล้วล่ะว่าเวลาต้องประหยัดมันรู้สึกอึดอัดขนาดไหน แถมสภาพการเป็นอยู่ก็ด้อยลงมาด้วย จากที่เคยรวยกลายก็เป็นหนี้

หลังจากนั้นผมก็ปิดคอมและเดินออกไปจากห้อง ซึ่งถ้ามันถูกต้องน้องสาวของผมจะอยู่ห้องข้างผม เพราะเธอเพิ่งจะขึ้นปีหนึ่งคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัย ABUC ส่วนผมเรียนคณะบริหารธุรกิจตามที่พ่อต้องการ ต่างจากน้องสาวของผมเพราะเธอสนใจที่จะเป็นทนายอยู่แล้ว

โดยในอนาคต…พ่อหวังว่าน้องสาวจะมาช่วยงานผมเรื่องกฏหมาย ส่วนตัวผม พ่อก็จะให้สืบทอดบริษัทเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ต่อ แต่พอผมเรียนจบ ผมก็ตัดสินใจหายไปจากครอบครัวเพื่อทำตามฝันของตัวเองในการเป็นโปรเพลเยอร์เกมออนไลน์ชื่อดัง

แต่สุดท้ายเรื่องที่ผมไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ในระหว่างที่พ่อเดินทางไปดูงานกับแม่… เครื่องบินลำที่พ่อขึ้นไปก็ตก!! ทุกคนเสียชีวิตหมด ซึ่งในระหว่างที่ผมกำลังโศกเศร้าอยู่นั้น พวกญาติใกล้ชิดที่ใช้นามสกุลเดียวกันก็มาฮุบบริษัทไป เขาซื้อตัวเหล่าผู้บริหารและไล่ผมออก ถึงแม้ว่าผมจะฉลาด เก่ง แต่ก็ต้องมาแพ้ให้กับคะแนนเสียงโหวตของกลุ่มผู้บริหาร ถึงขนาดที่ผมพยายามทำทุกอย่างที่สามารถจะทำได้แล้ว และนั่นก็เป็นสาเหตุที่ทำให้ผมต้องเริ่มที่จะคิดแก้แค้นพวกเขา

เพราะนี่มันคือบริษัทที่พ่อของผมสร้างมากับมือ และตั้งใจจะส่งต่อให้ผมกับน้องสาว แต่พวกเขาดันมายึดไป ซึ่งจังหวะนั้นเองผมก็ได้เข้าไปพัวพันกับสงครามแก็งค์มาเฟีย และได้ช่วยเหลือผู้นำของพวกมันไว้จนได้รับโอกาสหลายๆอย่าง แต่พอมาย้อนคิดดูแล้ว…

ผมไม่น่าช่วยไอ้สารเลวนั่นเลย!

ฟึบ

“อ้าว….พี่โปรเจ็ค”

“เปียโน..บอกว่าให้มาช่วยขนของ นี่พี่เพิ่งตื่นเหรอ?” เมื่อผมเปิดประตูห้องออกไปก็ได้พบกับหญิงสาวสุดสวย ซึ่งก็คือน้องสาวของผมนี่แหละ และดูเหมือนเธอจะบ่นใส่ผม แต่เธอก็ไม่ได้อะไรกับผมมากนัก ซึ่งอาจจะเป็นเพราะไม่คาดหวังอะไรในตัวผมแล้ว ต่างจากพ่อของเราที่ยังเชื่อมั่นในตัวผมเสมอ

“พี่…ขอโทษ” ผมกล่าวก่อนจะเดินไปกอดน้องสาวทั้งน้ำตา มันไหลออกมาเอง และมันไหลไม่หยุดเลยด้วย ผมได้กลับมาเจอกับน้องสาวผู้ที่พยุงผมไว้ตอนที่ผมเสียศูนย์ และช่วยเหลือผมทุกอย่างจนกระทั่งเกือบจะได้นั่งเก้าอี้ประธานบริษัท

“อะ อะไร?” เปียโนตกใจมากที่อยู่ๆผมก็เดินมากอด และเริ่มมองดูอาการแปลกๆของผมอย่างใจเย็น

‘ว่าแต่เครื่องหมายบวกบนหัวของเปียโนคืออะไร?’ ผมคิดในใจ หรือว่าผมจะตาฝาด?

“เดี๋ยวพี่ช่วยยกของนะ เสร็จแล้วเราไปกินข้าวกัน” ผมกล่าวด้วยรอยยิ้มหลังจากเช็ดน้ำตาเสร็จและผละออกมาจากเปียโน

‘ไม่ใช่แล้วล่ะ ผมเห็นมันจริงๆ แล้วมันคืออะไร?’ ผมเกิดความสับสนมากมายในใจ

“ไม่เป็นไร เปียโนยกของขึ้นมาหมดแล้ว”

“จะไปกินข้าวที่ไหนล่ะ?” เปียโนกล่าวถาม ซึ่งเปียโนได้รถยนต์มาขับ ต่างจากผมที่ไม่เอาอะไรเลย ผมขอแค่อยู่เงียบๆแบบไม่มีใครมารบกวน ไปเรียนก็นั่งวินไปก็ได้

“ไปกินข้าวที่ห้างก็ได้ พี่จะพาไปกินชาบู”

“เปียโนต้องซื้อของเข้าห้องด้วยใช่ไหมล่ะ” ผมกล่าวซึ่งเปียโนก็พยักหน้าและขอเข้าห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอะไรนิดหน่อย ส่วนผมก็เดินกลับเข้ามาในห้องและอาบน้ำเปลี่ยนชุดพลางเช็คสถานการณ์การเงินไปด้วย หรือก็คือหุ้นกับพวกคริปโตนั่นแหละ

เพราะถึงแม้ที่ดินที่พวกเรามีมันจะเป็นแหล่งรายได้แล้วอย่างหนึ่ง แต่ ผมก็ยังต้องการอีกมาก และมากขึ้นเรื่อยๆ ผมไม่เอาแล้วตามความฝัน ผมจะรวยจนทำอะไรก็ได้ในโลกนี้ เพราะฉะนั้นไอ้ความรู้เรื่องเศรษฐกิจในชีวิตที่แล้วผมจะเอามาใช้ให้หมด!

“แต่เดี๋ยวก่อนนะ…” ผมกล่าวเมื่อภาพที่ผมมองเห็นมันมีตัวเลขเบลอๆอยู่ด้วย ซึ่งผมกำลังดูราคา Bitcoin อยู่ มันคือเหรียญคริปโตที่มีราคามากที่สุดในตอนนี้ แต่ที่แปลก ผมกำลังเห็นตัวเลขสับเปลี่ยนไปมาในราคา 32,578-32,689 ดอลลาร์ ส่วนตัวเลขจริงในปัจจุบันคือ 32,550 ดอลลาร์ และผมก็ได้นั่งดูมันไปสักพักจนราคามันขึ้นมาอยู่ที่เลขเบลอนั้นจริงๆ ส่วนตัวเลขที่เบลอๆมันก็ยังสับเปลี่ยนไม่หยุด ซึ่งถ้าลองคำนวณดูแล้วน่าจะเป็นเวลาราวๆ สองนาทีเห็นจะได้

“ถ้าอย่างนั้นก็แสดงว่าฉันเห็นอนาคตของตัวเลขได้น่ะสิ…” ผมกล่าวก่อนจะเปิดเหรียญตัวอื่นและหุ้นอื่นๆขึ้นมาดู ซึ่งผมก็เห็นตัวเลขเบลอๆทุกตัวเลย

“แล้วเครื่องหมายบวกบนหัวคนหมายความว่าไง?”

“บวกเป็นคนดี แล้วลบเป็นคนไม่ดีงี้เหรอ?” ผมกล่าวและคิดอะไรไปเรื่อยระหว่างสังเกตตัวเลขเบลอๆที่เปลี่ยนไปมา

“ฮะฮะ ฮ่าๆๆๆ” ผมหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งเมื่อรับรู้ว่าตัวเองมีพลังพิเศษ ผมจึงไม่รอช้ารีบเปิด MT5 ขึ้นมาทันที ซึ่งมันคือแอพที่ใช้ซื้อขายสินทรัพย์ที่ได้รับการนิยมทั่วโลก และแน่นอนว่าในชีวิตก่อนผมเคยลองมันแล้ว แต่ผมล่มจมไม่ว่าจะครั้งไหน เพราะผมไม่ได้จริงจังกับมัน แค่เข้าเทรดตามทฤษฏีมั่วๆของผมและหลักการของพวกนักวิเคราะห์

แต่ในตอนนี้ผมไม่ต้องใช้อะไรพวกนั้นแล้ว ในเมื่อผมเห็นราคามันล่วงหน้าถึงสองนาที! ผมสามารถเล่นไทม์เฟรม 1 นาทีเก็บกำไรได้สบายๆ แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ต้องระวังเรื่องการลากราคาจากจ้าวตลาดอยู่ดี

ก๊อกๆ

“พี่โปรเจ็ค เปียโนเสร็จแล้วนะ” น้องสาวของผมเคาะประตูห้องและพูดหน้าห้องผม ทำให้ผมปิดแอพและไปอยู่กับน้องสาวที่ไม่ได้เจอกันนาน…ในชีวิตก่อน

‘หึหึ หลังจากนี้แหละ ไม่รวยให้มันรู้กันไป!’ ผมคิดในใจด้วยสายตาที่เหมือนมีไฟลุกโชน

ทรัพย์สินเริ่มต้นรวมปัจจุบัน : 80,590 บาท