ชิงรักชิงร้าย(มีEbook)

เนยเปิดเปลือกตาหนักขึ้นช้าๆ ตั้งแต่เมื่อวานเธอมุ่งมั่นทำปริญญานิพนธ์จนลืมง่วง เงยหน้ามองนาฬิกาปลุกอีกทีก็ตีสี่เข้าไปแล้ว แม้จะรู้สึกหิวตะหงิดๆ แต่ก็ฝืนไม่ไหว หงายตัวลงเตียงนอนด้านหลังแล้วก็เหมือนวูบไปเลย

ผ้าม่านสีน้ำตาลอ่อนมีชายย้อยระย้าอยู่ริมสองด้าน หน้าต่างโค้งบานสูงสีขาวมีกระจกสี่เหลี่ยมแทรกอยู่ ‘นี่มันปราสาทยุโรปนี่นา หรือว่าจะฝัน’

“ตื่นได้แล้ว” เสียงทุ้มลึกของชายหนุ่มในผ้าขนหนูสียาวผืนใหญ่ พันอยู่เพียงท่อนล่าง ลอนร่องกล้ามเนื้อส่วนบนนูนเน้นส่วนที่ควรเน้นได้อย่างน่าดู หยดน้ำที่ยังเกาะพราวอยู่บางส่วนของท่อนบนทำเอาเธอต้องลอบกลืนน้ำลาย

รูปร่างที่สูงมากกว่าคนทั่วไปในยามโค้งตัวลงมาใช้มือค้ำพื้นเตียงอยู่ตรงหน้า ราวกับจะปิดร่างเธอมิดชิด

“พี่ใหญ่” เธอหลุดปากเรียกคำนั้นอย่างตื่นตระหนก

ยังไม่ทันจะได้ต่อปากต่อคำ หญิงวัยกลางคนในชุดกระโปรงสีฟ้า มีผ้ากันเปื้อนมีระบายสีขาวกุ๊นอยู่โดยรอบก็เดินเข้ามา “คุณใหญ่คะ เสื้อผ้าของคุณเนยนำมาแล้วค่ะ”

‘หือ...ไปเอามาจากบ้าน ตายล่ะ! คุณพ่อก็รู้แล้วสิ’

สายตาคมกริบนั้นตวัดมาทางเธออย่างเหยียดเล็กน้อย “ฉันให้คนไปบอกครอบครัวเธอแล้ว เรื่องในวันนี้ เราต้องร่วมกันรับผิดชอบ”

“หา! ไม่นะคะ”

“ผิดหวังสินะ ที่ไม่ใช่ห้องของเจ้าสอง” รอยยิ้มเยาะของผู้ชายใบหน้าคมชัดทุกองศาราวเทพบุตรกรีก ทำเอาเธอหน้าม้าน

“ฉันรับผิดชอบตัวเองได้” เธอยื่นหน้าออกมาเถียง

“สภาพนี้น่ะเหรอ?” เขาสาดสายตาไล่ตั้งแต่ศีรษะจนถึงปลายผ้าห่ม

เนยเพิ่งรู้ตัว มิน่าเธอรู้สึกเย็นๆ แปลกๆ ร่างกายของเธอในผ้าห่มนั้น มันไม่เหลือเสื้อผ้าชิ้นใดติดอยู่เลย

“อ๊าย!” เธอเผลอออกเสียง

คุณใหญ่โบกมือให้แม่บ้านที่ยืนถือถาดใส่เสื้อผ้าให้ออกไปรอข้างนอก แม่บ้านตวัดหางตามองเธอด้วยสายตาเย็นชา “คุณเนยคะ ดิฉันวางเสื้อผ้าไว้ตรงนี้ก็แล้วกันนะคะ”

‘ร้ายทั้งนายทั้งบ่าว’

“ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไง?” เธอคล้ายรำพึงกับตัวเองมากกว่าจะถาม

“นั่นสิ! มาถอดเสื้อถอดผ้านัวเนียกับพี่ขนาดนี้แล้ว คิดเหรอว่า ยังเหมาะจะลอยหน้าไปเป็นภรรยาเจ้าสองได้อีก”

เนยยันกายขึ้นพิงหัวเตียง เธอเพิ่งมองเห็นเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่ตรงพื้น ทั้งชุดราตรี กางเกงซับในแนบเนื้อ เสื้อชั้นในแบบรัดแถบหน้าอก ‘โอ๊ย! ฉันจะเป็นลม’

“เมื่อเช้า เจ้าสองกับเจ้าสามก็เข้ามาเห็นแล้ว เธอคงไม่มีข้อแก้ตัวที่เข้าท่าสำหรับเรื่องนี้แล้วล่ะ”

‘หะ เมื่อเช้า แล้วนี่มัน....’ เธอมองหานาฬิกาติดผนังหรือแบบตั้งโต๊ะ

“สิบโมงแล้ว เธอคงเพลียน่ะ ถึงได้ตื่นเอาตอนนี้”

คำอธิบายของเขา ทำเอาเธอหน้าแดงซ่าน

‘ไม่เห็นจะต้องแก้ตัว ฉันไม่ได้แคร์พวกเขาซะหน่อย’ เธอมองหาวิธีลงจากเตียงไปเก็บเสื้อผ้าที่น่าอายบนพื้นเหล่านั้น แล้วออกไปจากห้องนี้โดยเร็วที่สุด

“ลุกขึ้นไปอาบน้ำซะสิ นั่นเสื้อผ้าของเธอ” ชายหนุ่มร่างสูงเหมือนจะเข้าใจสิ่งที่เธอคิด เขาหยิบผ้าขนหนูผืนใหญ่ปาลงตรงตักของเธอพอดี

เนยไม่ต่อปากต่อคำกับเขาอีกต่อไป เธอรีบหยิบแล้วเอาไปใส่ใต้ผ้าห่ม ก่อนจะรีบเดินจนมาเก็บความน่าอับอายม้วนลวกกองไว้ แล้วเอาเสื้อผ้าชุดใหม่วิ่งเข้าห้องน้ำ

พี่ใหญ่เตรียมน้ำอุ่นไว้ให้อ่างให้เธอ ‘ใครมันจะไปมีอารมณ์แช่’ หญิงสาวรีบหย่อนตัวลงไปในอ่าง ลูบเนื้อลูบตัวอย่างรวดเร็ว ‘เอ๊ะ! ระระรอย...นี่มัน’ ไม่ได้ไร้เดียงสาจนไม่รู้ว่า ต้นแขนสองข้าง และหน้าอกของเธอมีรอยจูบสีแดงเข้มนูนขึ้นชัดหลายรอย

“อ๊าย!” เธอร้องออกมาอย่างเหลืออด

“เป็นอะไร?” ประตูห้องน้ำแบบบานเลื่อนกระจกเปิดออก พร้อมใบหน้าของเขาที่ยื่นเข้ามาอย่างตื่นตระหนก

เนยรีบยกมือขึ้นกอดอกหันหลัง “ไม่มีอะไร ออกไปนะ ออกไปเดี๋ยวนี้” เธอเสียงแหว

“ร้องยังกับควายถูกเชือด” เขามองดูหลังนวลเนียนในอ่างที่ไอร้อนลอยขึ้น นึกอยากจะแกล้งยายเด็กบ้าบิ่นคนนี้นัก จึงเดินย่างสามขุมเข้าไปหา “นึกว่า อยากจะให้เจ้าสองมาช่วยถูหลังให้ซะอีก”

เสียงฝีเท้าที่เข้ามาด้านหลัง ทำเอาเนยผวา “จะบ้าหรือไง บอกให้ออกไป”

เขาเดินมาจนชิดอ่างอาบน้ำ ก้มตัวลง ศีรษะค้ำอยู่ด้านบนเธอ เมื่อชะโงกหน้ามา ทำให้เขามองเห็นด้านหน้าของเธอถนัดถนี่ “เมื่อคืนเนยก็เปิดให้พี่ดูหมดแล้ว มีอะไรต้องอายอีก”

“ว้าย!” เธอรีบกระถดตัวไปข้างหน้า “ออกไปๆ” เธอใช้มือหนึ่งวิดน้ำสาดไล่

ติ๊งต๊อง! ติ๊งต๊อง!

“พี่ใหญ่ ผมมีเรื่องจะถาม” เสียงเครื่องอินเตอร์คอม ดังขึ้น ชายหนุ่มหันหน้าออกไปดูที่หน้าห้อง ก่อนจะสาวเท้าออกไปจากห้องน้ำ

“ปิดประตูด้วย” เนยร้องเสียงหลง

ชายหนุ่มหัวเราะหึๆ ก่อนงับบานประตูกระจกให้เธอ เนยรีบลุกขึ้นถูสบู่อย่างรวดเร็ว แล้วทรุดตัวลงล้างตัวในอ่างอีกรอบก่อนผุดขึ้นเช็ดตัวอย่างรวดเร็ว เธอรีบร้อนเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำ

เสียงชายหนุ่มสองคนคุยกันแว่วๆ มาจากด้านนอกห้อง

“พี่ใหญ่จะแต่งกับเนยจริงๆ เหรอครับ?”

ชายหนุ่มร่างบางสะโอดสะอง ผิวขาว จมูกโด่งเป็นสัน คิ้วไม่หนานัก ริมฝีปากบางเฉียบ หันมายืนประจันหน้า

“เมื่อคืนสองกับสามก็เห็นแล้วนี่ ว่าพี่กับเนยอยู่ในสภาพไหน จะไม่รับผิดชอบได้ยังไง?”

“เราไม่บอกบ้านโน้น เขาก็ไม่รู้หรอกครับ”

“พี่ให้คนแจ้งเขาไปแล้ว ยังไงพี่ก็จะแต่งงานกับเนย” ลูกชายคนโตของมังกรกรุปที่ไม่ค่อยออกงานสังคม ยืนยันหนักแน่น

คุณสี่ถอนหายใจ ‘ไม่น่าเลย เมื่อคืนตอนที่เห็น น่าจะฉุดเนยเข้าห้องซะก็สิ้นเรื่อง’

“เนยจะเต็มใจเหรอ ในเมื่อเขาคลั่งพี่สองขนาดนั้น”

“เต็มใจหรือไม่เต็มใจ ตอนนี้เขาก็เป็นว่าที่เจ้าสาวของพี่ไปแล้ว”

เนยเดินพรวดพราดออกมาจากห้องนอน เมื่อได้ยินประโยคท้าย

“ฉันไม่ได้อยากเป็นสักหน่อย”

ผู้ชายร่างสูง อกกว้างและไหล่ผึ่งผายในเสื้อเชิ้ตสีขาวเนี้ยบ หันมามองเธอช้าๆ “เธอไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจ เรื่องนี้ผู้ใหญ่ตกลงกันแล้ว”

“ฉันจะไม่ยอมให้ใครมาดูถูก คิดดูสิ เธอบุกเข้าหาฉัน ปลุกปล้ำฉัน สุดท้ายแล้วก็ยังไม่ยอมรับผิดชอบอีก ” เขาหรี่ตาลงเล็กน้อย ร่างสูงเดินเข้ามาหาเธอสวมกอดจากด้านหลัง

‘จะบ้าตาย ผู้ชายที่ไหน มาร้องให้ผู้หญิงรับผิดชอบ’ เนยฮึดฮัดจะสะบัดตัวออก แต่แขนของเขาแข็งแรงเกินกว่าจะต้านทาน

“พี่ใหญ่เป็นผู้ชาย ไม่เสียหายสักหน่อย”

“แน่ใจเหรอ? ดูนี่” เขาคลายแขนออกจากตัวเธอ ดึงแขนเสื้อขึ้น หญิงสาวมองตาม เธอตาแทบถลน ข้อพับด้านในของเขามีรอยคิสมาร์ก

ชายหนุ่มยิ้มกริ่ม “นี่ถ้ามีคนเห็น ฉันจะอับอายแค่ไหน ตอนนี้ฉันตกเป็นของเธอไปแล้ว” เขากระซิบข้างหู “เจ้าสองกับเจ้าสามก็ยอมรับฐานะพี่สะใภ้ของเธอ คนทั้งเมืองนี้ก็ต้องลือกันว่า ฉันเป็นผู้ชายของเธอ จริงไหม?”

เนยรู้สึกสติแตก นี่เธอจะสลัดการยัดเยียดตัวเองของเขาได้ยังไง? จู่ๆ ก็มาบังคับให้เธอรับผิดชอบ ทำยังกับเขาเป็นผู้ชายสูญเสียพรหมจรรย์ซะอย่างนั้น

“คนยังรู้ไม่เยอะ ฉันจะไปคุยกับคุณพ่อฉันเอง”

คุณใหญ่หรี่ตาลงเล็กน้อย ก้มหน้าพูดกับคนที่อยู่ใต้คาง “นี่เธอ ได้ฉันแล้วคิดจะชิ่งงั้นเหรอ?”

“..........”

คุณสี่มองการต่อปากต่อคำของว่าที่สามีภรรยาแล้วรู้สึกโดยสัญชาตญาณว่า อาการนี้ของพี่ใหญ่ คือ อาการหวงของ หากพยายามเข้าไปยุ่งกับสิ่งที่เขา ‘หวง’ แล้วล่ะก็ ไม่ซวยเรื่องใดก็เรื่องหนึ่ง

“งั้นผมขอตัวแล้วกัน พี่ใหญ่กับเนยตามสบายนะครับ” คุณชายสี่แห่งมังกรกรุปรีบลาจากไป โดยไม่ต้องให้ใครอนุญาต

คุณใหญ่ปรายตามองเล็กน้อย ก่อนจะหันกลับมามองคนในอ้อมกอด “ไปสิ ไปคุยกับพ่อเธอดูว่า เขาจะยอมให้ฉันไม่ต้องรับผิดชอบเธอหรือเปล่า?”

“ปล่อยสิ” เธอดิ้นรน

ชายหนุ่มยอมคลายอ้อมแขน แต่ยังจับมือหนึ่งไว้แน่น

“อย่าลืมบอกคุณพ่อเธอด้วยว่า ฉันไม่ได้ทำอะไรมาก แค่ฝากคิสมาร์กเอาไว้ยืนยันว่า เรามีความสัมพันธ์แนบแน่นกันแค่ไหน?”

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

“คุณใหญ่คะ เจ้าสัวเชิญทานกลางวันบ้านใหญ่ให้พาคุณเนยไปด้วย”

เนยตาโต ‘ทำไมฝันคราวนี้มันนานจังวุ้ย’

ชายหนุ่มไม่รอให้เธอแสดงความคิดเห็น เขาลากเธอข้อมือเธอเดินนำหน้าลิ่วๆ ไปยังห้องรับประทานอาหารรวม นานๆ ครั้งเจ้าสัวถึงจะนึกสนุกชวนลูกทั้งสี่คนมาร่วมโต๊ะอาหาร ‘นี่ถ้าจะเป็นโอกาสพิเศษแน่’

‘ตื่นๆ เนยตื่น’ หญิงสาวพยายามหยิกแก้มตัวเอง ขณะเท้ายังเดินตามเขาอย่างเร่งรีบ

*******************

ไรท์แนะนำ.....นิยายจีนโบราณผลงานของไรท์นี้มีทั้งหมด 6 ภาคด้วยกัน (เขียนถึงต้นสิงหาคม 2564) ซึ่งแต่ละเรื่องสามารถอ่านแยกกันได้ เพียงแต่ตัวละครจะรู้จักหรือเป็นญาติกันคะ่

เรื่องที่ 1 "ท่านอ๋องอย่าคิดหนี"

เรื่องที่ 2 "ท่านอ๋องเป็นของข้า" พระเอกคือ หมิงเฉินกง เป็นน้องชายของพระเอกภาค 1

เรื่่องที่ 3 "ท่านอ๋องกับชายาหมี" พระเอกคือ ท่านอ๋องเก้า เป็นน้องชายของพระเอกภาค 1

เรื่องที่ 4 "ท่านหญิงจีจอมพลัง" พระเอก คือ ฟ่านหลี่เจี๋ย เป็นพี่ชายของนางเอกภาค 1

เรื่องที่ 5 "ซือซือ ฮองเฮาพันโฉม" พระเอกคือ ฮ่องเต้หมิง พี่ชายของพระเอกภาค 1

เรื่องที่ 6 "สายลับจับอ๋องใหญ่" พระเอกคือ องค์ชายจินเสวี่ยหลงพี่ชายของนางเอกภาค 2

ทุกเล่มมี EBOOK จำหน่ายค่ะ.....ติดตามข้อมูลนิยายของไรท์ได้ทางเฟสบุ๊กจ้า https://web.facebook.com/Chaomuangtawanok