ตอนที่1. ทวงสัญญาใจ [อีตัวแสบ]

บ้านนอกไหลำ

"มึงจะปีนขึ้นไปเก็บแบบดีๆ หรือ ให้กูกระทืบมึงก่อนฮะไอ้จก!!"

เสียงโหวกแวกของสาวน้อยเจ้าถิ่น เธอชื่อว่า มะขิ่น อายุ18ปี หมาดๆ รูปร่างหน้าตาน่ารักขัดกับนิสัยและบุคลิกที่ห้าวหาญ สัดส่วนความสูงเพียง 156 หุ่นบาง ตัวเล็ก ฉายา ตัวแสบประจำตำบล

"เอ่อ อันนั้นแหละ ฝั่งซ้ายอีกนิด ฝั่งขวาอีกหน่อย ขาซ้ายมึงก็เหยียบกิ่งที่สามสิไอ้ควาย" มะขิ่นด่ากราดเท้าสะเอวถือไม้อยู่ด้านล่าง เธอกำลังบังคับเด็กชายวัยเพียง 10ขวบ เก็บมะขาม

"พี่ขิ่นฉันเอื้อมไม่ถึง"

"กูชื่อมะขิ่นเรียกกูเต็มๆ เดี๋ยวเตะปาก"

"ครับๆ พี่มะขิ่น ตะคริวจะแดกขาแล้ว"

"เอ็งเด็ดแล้วก็โยนลงมา"

บรื้นนนน

สักพักก็มีรถแล่นมาจอด เด็กที่ล้อมต้นมะขามหลายคนก็จดจ่อ เพราะในบ้านนอกจะหาคนมีรถสักคันคงยากกว่าหาปลาในหนองน้ำเสียอีก

"หนูรู้จักบ้านสมพงษ์ไหม" ผู้ชายวัยกลางคนคล้ายจะเป็นคนขับรถลดกระจกลงเพื่อถามไถ่ ก่อนที่มะขิ่นจะเดินเข้าไปใกล้

"คนชื่อสมพงษ์มีเป็นร้อยจะรู้ได้ไง''

"ลุงมีรูปด้วยนะ"

ทันทีมือเล็กก็คว้า หมับ จ้องมองรูปภาพผู้ชายสมัยรุ่นสองคนกอดคอกัน ภาพสีเก่าที่เหมือนจะผ่านมานาน

"อ๋อออ..รู้จัก ลุงต้องอ้อมไปมันไกลหน่อยนะ ถึงทางแยกเลี้ยวซ้าย ตรงไปเลี้ยวขวา เจอต้นไทรเลี้ยวขวา ขับไปลึกหน่อยจะเจอทางเลี้ยวซ้าย ตรงไปอีกนิดให้เลี้ยวขวาก็ถึงแล้ว" มะขิ่นพร้อมยื่นรูปส่งคืน

หมู่บ้านหนองมน

"ไม่คิดมาก่อนว่าชาตินี้จะได้พบเจอพี่อีกครั้ง" เสียงทุ้มเอ่ยด้วยความดีใจ

"ฉันตามหาแกมาหลายเดือนกว่าจะเจอ"

"พี่ลักษณ์สบายดีนะ"

"ก็ที่มาก็เพราะเรื่องนี้แหละ"

"ดื่มน้ำดื่มท่าให้สบายใจก่อนเถอะ"

"ขอบใจ"

ตึบ

ภรรยาเจ้าของบ้านรีบยกน้ำลอยมะลิใส่ขันมาวางให้

สองชายหนุ่มคล้ายเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องพูดคุยกันอยู่กลางลานบ้านไม้ ซึ่งบรรยากาศรายล้อมไปด้วยต้นไม้ใหญ่

"เมียเอ็งสวยดีนะ ไม่แปลกใจที่จะมีลูกสาวน่ารักเรียนเก่ง" ชายผู้มาเยือนกล่าวทักทาย

"ฉันขอบคุณแทนพี่พงษ์นะจ๊ะ ถ้าไม่ได้พี่ช่วยในวันนั้นเราสองคนก็คงไม่ได้พบเจอกันในวันนี้"

"ถือว่าเป็นโชคชะตานำพาก็แล้วกัน"

"ท่าทางพี่หน้าซีด ไม่สบายหรือเปล่า"

ทั้งหมดพูดคุยกันอย่างสนิทสนม หลังจากผ่านไปสักพัก ลักษณ์ ชายหนุ่มวัยกลางคนซึ่งเป็นรุ่นพี่ก็ยื่นซองกระดาษบางอย่างให้พงษ์

"จำได้ไหม..ในวันที่แกช่วยลากฉันไปในซอกตึกตอนพวกนักเลวตีกัน นั่นเป็นครั้งแรกที่เรารู้จักมักคุ้น ฉันสอนหนังสือจนแกเรียนจบมหาวิทยาลัย ช่วงนั้นสนุกมาก ฮ่าๆ" เสียงแหบพร่าพูดย้อนความหลัง

"จำได้ครับ พี่คอยดูแลผมดั่งน้องชายมาตลอด ทั้งที่ฐานะชนชั้นนั้นเราต่างกันมาก"

"เปิดซองอ่านเถอะ มันเป็นเหตุผลที่ฉันพยายามตามหาแกจนถึงในวันนี้"

พงษ์รีบเปิดซองสีน้ำตาลดึงกระดาษแผ่นบางออกมาอ่าน สักพัก สีหน้าเขาก็เริ่มเปลี่ยนไปทันที

"ใช่ ตามนั้นแหละ ฉันเป็นโรคหัวใจระยะสุดท้าย อาจอยู่บนโลกนี้ได้อีกไม่นาน" รอยยิ้มของรุ่นพี่ดูอ่อนล้า

"พะ พี่ลักษณ์"

"ฉันเลยมาเพื่อทวงสัญญา แกเคยบอกก่อนจะหอบเงินก้อนสุดท้ายที่ฉันให้มาว่า...ถ้าหากแกชดใช้อะไรให้ได้ก็จะยอมทำตาม"

"ครับ พี่ว่ามาได้เลย"

"ยกลูกสาวแกให้ฉัน เพื่อแต่งงานกับลูกชายของฉันเถอะนะ แอ่กๆ แคกๆ ฉันจะตายวันไหนก็ไม่รู้"

เคว้ยง!

จานข้าวหลุดจากมือภรรยาของพงษ์ทันที บรรยากาศเริ่มตึงเครียด ทั้งคู่มองหากันอย่างกดดันเนื่องจากว่ามีลูกสาวเพียงคนเดียวเท่านั้น

"พี่คิดยังไงถึงมาขอมัน เอ้ยยย! ถึงมาขอลูกสาวของเราจ๊ะ" เมียพงษ์เอ่ยถาม

"จำได้ว่าล่าสุดเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว จดหมายฉบับสุดท้าย คือเขียนไว้ถึงความน่ารักเรียบร้อยเป็นกุลสตรีของลูกสาว ฉันจึงอยากให้เป็นคนดูแลมรดกสืบสกุล"

"คือ.."

ภรรยา และ สามี มองหน้ากันเลิ่กลั่ก ก่อนที่พงษ์จะถอนหายใจแล้วพูดต่อ

"ในเนื้อจดหมายที่ฉันเขียนก็เพียงเพราะอยากให้พี่สบายใจหมดห่วงเท่านั้นแหละ"

คำพูดที่ทำให้อีกฝ่ายชะงนงงยังคงอ้ำอึ้ง

จนกระทั่งคนขับรถเดินเข้ามา

"เราเปลี่ยนยางรถเรียบร้อยแล้วครับท่าน ไม่รู้ว่าเด็กคนนั้นเป็นลูกเต้าเหล่าใคร บอกทางได้เหมือนแกล้ง แทบจะขับรถตกเหว กว่าจะวนหาทางออกเจอแทบตาย เป็นเด็กที่แสบมากจริงๆ" เสียงบ่นไม่พอใจของชายคนขับรถพูดพลางส่ายหน้าเอือม

ตึก ตึก ตึก

"แม่!! เร็วๆๆ" ฝีเท้าวิ่งสปีดยิ่งกว่านักกีฬาทีมชาติพุ่งมาถึงหน้าบ้านอย่างว่องไว

"มึงเป็นห่าอะไรอีกอีมะขิ่น"

"เราต้องรีบไปเดี๋ยวนี้ มีรถทะเบียนกรุงเทพมาถามหาพ่อด้วย หรือ..จะเป็นเจ้าหนี้มาทวงเงิน เราต้องเก็บของย้ายไปอยู่วัดกันก่อน รอพวกมันกลับ หรือว่าเราย้ายเราที่อยู่ใหม่ดีแม่ ให้ไวเลยหนูพร้อมหนี!!"

เฮือกกก~

เสียงพูดรัวไฟแล่บทำหน้าตื่นตระหนกถอนหายใจดัง จนสะดุ้งโหยง

เมื่อผู้ชายที่ถามทางตอนนี้กลับนั่งอยู่เรือนไม้กลางบ้านที่รับแขกของตัวเอง

"เด็กแสบที่คุณพูดถึง..ใช่อีนี่ไหมจ๊ะ" แม่ทำหน้าเจื่อนเอ่ยถาม คนขับรถพยักหน้าตอบอย่างเชื่องช้า ก่อนที่เป็นแม่ จะทำตาถลนใส่ลูกสาวพร้อมตวาดลั่น "โอ้ย อีมะขิ่น มึงอีกแล้วนะ!!!"

_______________

นางเอกแสบมาก! สู้กันมันหยด ใครอยากอ่านนิยายเบาสมองแต่ตื่นเต้นทุกตอน ห้ามพลาด

กดหัวใจ เข้าชั้น ให้โฉมหน่อยนะคะ ไหวT^T

​