ตอนที่ 5 เตรียมแผนรับมือ

ป้าหลิวสอดแผ่นกระดาษเข้าอุ้งมือของไป๋หลี่เซวียนแล้ว ก็รู้สึกรังเกียจว่าที่แห่งนี้ช่างสกปรกยิ่งนัก จึงหมุนตัวเดินจากไป

ไป๋หลี่เซวียนมองแผ่นกระดาษนี้แล้วยากระงับความเกลียดแค้นในใจ มือที่กำกระดาษแผ่นนี้สั่นระริกเล็กน้อย...

ชาติที่แล้ว ก็เป็นในช่วงเวลานี้ที่ป้าหลิวส่งกระดาษแผ่นนี้มาให้นาง

นางหลับตาลง ยังจดจำข้อความบนกระดาษได้ทั้งหมด

เนื้อความบนกระดาษคือไป๋ลู่อิงพร่ำบอกขอโทษนาง บอกว่าตนคอยหักห้ามมิให้ท่านพ่อส่งเสริมมารดาของตนขึ้นเทียบภรรยาหลวงอยู่เสมอ

ในใจของไป๋ลู่อิงกับมารดารู้สึกผิด จามิอาจให้อภัยตนเองได้เลย

ดังนั้นจึงได้นัดหมายนางให้ออกมาเจอกันที่ศาลาจัทราท้ายจวน

ครั้งนั้นนางเต็มไปด้วยความตื้นตัน เชื่อสนิทใจว่าไป๋ลู่อิง และฮูหยินไป๋จะต้องดีต่อนาง ท่านพี่และท่านแม่เป็นแน่ ทว่าพอนางไปถึงศาลาจันทรากลับได้พบกับเฉินชิงหยาง ญาติผู้พี่ที่สนิทสนมกับนาง และไป๋ลู่อิง

เฉินชิงหยางมีสีหน้าเจ้าชู้ พอเห็นนางแววตาก็ส่อประกาย พุ่งเข้าตะครุบนางไว้กับโต๊ะมือไม้อยู่ไม่สุข

ทำให้ไป๋หลี่เซวียนต้องอับอาย ดิ้นรนหลีกหนีสุดชีวิต ยามที่มิได้ระวัง เฉินชิงหยางก็ได้อาศัยโอกาสนั้นสอดปิ่นปักผมเล่มหนึ่งเข้าไปในอกเสื้อของนาง

ปิ่นปักผมนั้น คือของแทนคำมั่นสัญญาระหว่างท่านยายเฒ่าอาวุโสและท่านผู้เฒ่าอาวุโสของจวนสกุลเฉิน ท่านย่าเฒ่าเฉินทะนุถนอมปิ่นนี้ราวของรักของหวง

และบังเอิญเหลือเกิน ที่เรือนหน้ากำลังจัดงานเลี้ยงอยู่แท้ๆ ไป๋ฮูหยิน กับไป๋ลู่อิงกลับเดินนำฝูงชนเข้ามาชมดอกไม้ จึงพบเห็นภาพน่าละอายนี้เข้าพอดี

ไป๋ลู่อิงรีบเข้ามาปกป้องนาง ทว่ากลับไม่ทันระวัง ชนนางแล้วคว้าปิ่นปักผมที่มีความสำคัญไม่ธรรมดาเล่มนี้ออกมา

เฉินชิงหยางดีดตัวอย่างตกตะลึง ตะโกนเสียงดังว่า นี่มันของรักของหวงของท่านยายเฒ่าอาวุโสของเขานี่นา แล้วพูดเสียดสี ต่อว่านางต่าง ๆนานา

เสนาบดีไป๋บิดาของนางได้ยินสุ้มเสียง เดินเข้ามาได้ยินเข้าพอดี ก็ตวัดมือตบนางอย่างแรงสองฉาด สั่งขังนางในห้องเก็บฟื้น ในยามนั้นท่านยายเฒ่าอาวุโสเฉินก็ส่งคนมา ตบนางอย่างแรงอีกสิบกว่าทีแล้วกระจายข่าวไปทั่ว

ฮูหยินเฒ่าไป๋ได้ยินว่า นางทำให้จวนสกุลไป๋ต้องอับอายก็เดือดดาลเป็นอย่างมาก เกือบจะขับไล่นางออกจากจวน

นางถูกขังในห้องเก็บฟื้นอยู่สองเดือนเต็ม ๆ ต้องทนทุกข์ทรมาณถึงที่สุด ไป๋ลู่อิงมาคุกเข่าหน้าห้องเก็บฟื้น วิงวอนขอให้นางอภัยให้ อ้างว่า แต่เดิมจะมาเจอนาง แต่ถูกญาติผู้พี่หลอก

ญาติผู้พี่หลอกว่า ท่านผู้อาวุโสตามหานาง ดังนั้นนางจึงจำต้องไปพบฮูหยินเฒ่าสกุลไป๋ก่อน หาได้รู้ว่า ญาติผู้พี่จะมีแผนการเช่นนี้ กล่าวจบแล้วนางก็ตบหน้าตัวเองอย่างแรงสองที

หลังจากนั้นทุกวันไป๋ลู่อิงก็คอยแอบเอาอาหารมาให้นาง ทำให้นางรู้สึกซาบซึ้งตื้นตันเป็นอย่างมาก

ตั้งแต่นั้นมานางจึงเชื่อถือไป๋ลู่อิงสนิทใจ แล้วสาบานกับตนเองว่าจะต้องดีต่อน้องสาวผู้นี้ให้มาก

และโชคร้ายทั้งหมดของนางในจวนสกุลไป๋ก็เริ่มตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา นางค่อยๆ ก้าวผิดไปทีละก้าวราวดวงตามืดบอด

แต่เดิมจิ้งอ๋องถือว่าปฏิบัติต่อนางไม่เลวนัก ยามพบหน้ายังทักทายประโยคสองประโยค แม้จะมิได้อ่อนโยนเท่ายามพบเจอไป๋ลู่อิง

แต่หลังจากรู้เรื่องนั้นแล้ว ก็เกลียดชังรำคาญนางเป็นที่สุด แค่เห็นนางก็รู้สึกเต็มกลืนไม่อาจทานทนแล้ว

แต่นางในยามนั้น โง่งมยิ่งนัก หลงรักจิ้งอ๋องอย่างไม่ลืมหูลืมตา พอรู้ว่าตนเองทำอะไรผิดไป ไม่ว่าจิ้งอ๋องจะด่าทอให้นางอับอายอย่างไร นางล้วนฝืนทนตลอดมา

ยามนั้นไป๋ลู่อิงก็ได้เริ่มวางแผนชั่วขั้นต่อไปกับนาง บอกให้นางไปพบมารดาขอร้านค้าและสินทรัพย์ทั้งหมดมาขายออกไป แล้วเอาเงินเหล่านั้นให้จิ้งอ๋อง

ช่วยจิ้งอองซื้อใจสะสมกำลังพล ขจัดอุปสรรคเตรียมเส้นทางเรื่อยไปจนถึงขั้นให้นาง ไปขอขมาเสนาบดีไป๋ให้สนับสนุนผลักดันจิ้งอ๋องเพียงผู้เดียว

ไม่ว่าจะอย่างไร นางก็ไม่อาจคาดถึงเลยว่า จิ้งอ๋อง และไป๋ลู่อิงจะเริ่มวางแผนกับนางตั้งแต่แรกเริ่มเช่นนี้

ใช้นางเป็นโล่ปะทะแนวหน้า รับกับดักทนแรงกดดันทุกอย่างแทน ต้องหวาดกลัว ทนทุกข์ทรมานสาหัสสากรรจ์ ขณะที่หญิงเลวผู้นี้นอนเสวยสุขอยู่บนเตียง

“คุณหนูเจ้าคะ มู่เซียงเทชาจอกหนึ่งยื่นมาตรงหน้าไป๋หลี่เซวียน

ไป๋หลี่เซวียนรับมาดื่มในอึกเดียว แล้วยกเครื่องประดับทั้งหมดออกมาเทลงบนโต๊ะ คัดขึ้นมาห้าชิ้น แล้วก้มหน้าก้มตาทำนุ่นทำนี่มิได้หยุด

มู่เซียงขมวดคิ้ว มองคุณหนูของนางอย่างสงสัย รู้สึกว่า ตั้งแต่คุณหนูฟื้นขึ้นมา ก็ดูราวกับจะแปลกไป

อีกทั้งเมื่อครู่ยามที่คุณหนูยืนอยู่หน้าประตู ท่าทางเย็นชาเช่นนั้น พาให้นางรู้สึกราวกับคนแปลกหน้า ทว่ากลับรู้สึกอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก

“มู่เซียง ต่อแต่นี้เป็นต้นไป มีผิดใดพวกเราร้องเรียน มีแค้นใดพวกเราชำระให้สิ้น ดีหรือไม่?”

“อ่า?”

มู่เซียงมือกระตุก เพ่งมองคุณหนู เวลาเพียงไม่กี่พริบตา ในมือคุณหนูก็มีปิ่นเล่มใหม่ที่เริ่มดูเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาแล้ว...คุณหนูจริงจังกับสิ่งที่พึ่งพูดออกมาจริง ๆ หรือ?

..