บทนำ กลับมาหาข้า

เวลา 23.45 น.

อุแว้! อุแว้! อุแว้!

เสียงเด็กทารกแรกเกิดร้องดังลอดออกมานอกห้องคลอดทำให้คนที่รอด้านหน้าพากันกุมมือกันดีใจเมื่อการคลอดผ่านไปด้วยดี พร้อมประตูห้องคลอดเปิดออกมา คุณพยาบาลก็แจ้งว่าเด็กปลอดภัยและแข็งแรงดี

เวลาเดียวกัน

จระเข้ตัวเขื่องยักษ์ว่ายน้ำขึ้นมายังท่าน้ำแล้วเปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์ยกมือกุมอกซ้ายตรงแผลเป็นรูปดาวของตนที่มันปวดแสบปวดร้อนพร้อมมีแสงประกายออกมาจนต้องทรุดตัวนั่งคุกเข่ากับพื้นไม้ของท่าน้ำ

“อ่า...เจ็บเหลือเกิน!” ความเจ็บปวดทรมานรุนแรงขึ้นพร้อมกับเสียงเด็กทารกร้องไห้ดังก้องในหัวของเขาทำให้ไม่สามารถยืนทรงตัวหรือควบคุมตัวเองได้

“ท่านพ่อ เกิดอะไรขึ้นขอรับ” ผู้เป็นลูกชายที่เพิ่งกลับมาจากด้านนอกได้ยินเสียงร้องคำรามเจ็บปวดทรมานของพ่อจึงรีบวิ่งมาด้านหลังบ้านที่ท่าน้ำก็เห็นผู้เป็นบิดาทรุดกับพื้นก็รีบวิ่งตรงเข้ามาดูพร้อมประคองให้ลุกยืนขึ้น

“สุงสุมาร แม่ของเจ้ากลับมาแล้ว แม่ของเจ้ากลับมาแล้ว ฮ่าๆๆ” แล้วปากหนาก็เปล่งเสียงหัวเราะออกมาด้วยความสุข ทั้งๆ ที่ตัวเองเจ็บปวดทรมานแผลเป็นที่อกที่ตอนนี้มีแสงสีทองแดงเปล่งประกายออกมาโอบอุ้มร่างของตน

แผลเป็นของผู้เป็นพ่อมิเคยปวดแสบปวดร้อนทรมานและมีแสงสักครั้ง แต่ครั้งนี้มันกลับทำให้ท่านพ่อเจ็บปวด แสดงว่าท่านแม่ได้กลับมาแล้ว

“ท่านแม่มาแล้วรึท่านพ่อ” สุงสุมารเอ่ยถามอย่างดีใจ

“ใช่ แม่ของเจ้ากลับมาหาเราแล้วสุงสุมาร ตอนนี้กำลังร้องไห้อยู่”

ลูกชายไม่ได้ยินเสียงเด็กร้องนอกจากตัวของเขาที่จะได้ยินมัน เพราะเขาและนางได้ผูกจิตไว้ด้วยกันตั้งแต่เมื่อครั้งอดีต ซึ่งจิตของเขาและนางจักผูกติดตามกันทุกชาติภพ ไม่ว่านางจะอยู่ไหน เขาก็จะรับรู้การมีตัวตนของนาง เหมือนเช่นครั้งนี้ นางได้กลับมาแล้ว การเฝ้าบำเพ็ญเพียรมาตลอดหลายร้อยปีไม่ได้สูญเปล่า ในที่สุดนางก็กลับมาหาตนและลูกชายแล้ว

“ในที่สุดเราสามคนพ่อแม่ลูกก็จักได้อยู่ด้วยกันแล้วท่านพ่อ ข้าดีใจเหลือเกินขอรับ” สุงสุมารเอ่ยบอกผู้เป็นบิดา

“พ่อเองก็มิต่างจากเจ้าดอกสุงสุมาร ตอนนี้ใจของพ่อมันกำลังร้องเต้นดีใจมีความสุขกับการกลับมาของแม่เจ้า”

ความเจ็บปวดตรงอกได้ทุเลาลงแล้วและแสงประกายโอบล้อมอุ้มตัวของเขาก็หายไปแล้ว

“เราไปหาท่านแม่กันเถอะท่านพ่อ”

“ยังมิใช่ตอนนี้ลูกรักของพ่อ แม่เจ้ายังแบเบาะอยู่ แต่เราจะเฝ้าดูการเติบโตของนางอยู่ลับๆ” กุมภีล์บอกลูกชาย

“ขอรับท่านพ่อ มา...ข้าพาท่านพ่อกลับเข้าบ้าน”

“มิต้อง คืนนี้พ่อจักนอนในวังใต้น้ำของเรา เจ้ากลับมาจากข้างนอกเหนื่อยๆ ก็มาว่ายน้ำเล่นเถิดลูกรักของพ่อ”

“ขอรับ”

แล้วมนุษย์รูปงามทั้งสองก็กลายร่างเป็นจระเข้ตัวใหญ่ยักษ์คลานลงในน้ำ

ตูม!