ชดใช้ให้รัก

#สหรัฐอเมริกา

“กรี๊ดดดดด!!!”

“อะไรวะ! คนจะนอน!!” ผมพลิกตัวกลับมาอย่างหัวเสียก่อนจะชันตัวลุกขึ้นดูว่าใครมาแหกปากแต่เช้า!

“นาย! มาทำอะไรบนเตียงบี๋!!” เธอแหกปากเสียงดังใส่ผม

“...นี่ห้องใครแหกตาดูก่อน!” ผมเอามือทุบหัวตัวเอง ปวดหัว

ฉิบหายเลย แฮ้ง!!

“ทำยังไงดี ทำยังไง ๆ ๆ ๆ” ผมถอนหายใจนอนฟังเธอพูดพร่ำแต่คำนี้! สรุปไม่ต้องนอนแล้ว!!

“จะต้องทำอะไร...คนเอากันแล้วต้องทำอะไรล่ะ!” ผมหันไปพูดลอย ๆ ก่อนจะลุกเดินไปเข้าห้องน้ำ!!

“กรี๊ดดดด!! ทำไมไม่ใส่กางเกงก่อนเล่า!”

“ทีเมื่อคืนไม่เห็นพูดอย่างนี้เลยอะ” เธอขว้างหมอนใส่ผมที่กำลังเดินหันหลังหยิบผ้าเช็ดตัวพันรอบเอวก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำ

“อย่าบอกใครได้ไหม...” ผมชะงักเท้าก่อนจะหันกลับไป

“เรื่องอะไร?” ผมถามเสียงขึ้นจมูก!

“กะ...ก็เรื่องนี้” เธอพูดเสียงเบาและเอาผ้าห่มขึ้นมาปิดถึงลำคอ

“เรื่องที่เราได้กันอะเหรอ!” ผมหันไปแสยะยิ้มให้เธอ

“อื้ม...เรายังไม่พร้อมบอกใคร” เธอเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผม

“เออ!! ไม่บอกก็ไม่ต้องบอก!!” ผมหัวเสียมาก! กลัวใครมันจะรู้หรือไงว่ามีผัวแล้วน่ะ

'บี๋ชอบนาย...รักนาย รักมานานแล้ว อื้มมมมม' ผมเปิดน้ำให้ไหลรินรดกาย ก่อนจะสะบัดหัวไล่ความคิดที่นึกถึงแต่เรือนร่างยัยตัวแสบที่นั่งอยู่บนเตียงข้างนอกนั่น!

แล้วมาบอก 'อย่าบอกใครได้ไหม!' แม่งเอ้ย!!!

#มหาวิทยาลัย

“นายจอดส่งเราตรงนี้ก็พอ” เอี๊ยด! ผมกดเบรกจนหัวเธอแทบทิ่มไปที่คอนโซลรถ! และกดเปิดล็อก เธอหยิบเสื้อโคตกระชับเข้าอกและหันมามองหน้าผม

“เราหวังว่านายจะรักษาสัญญา...” ผมกัดฟันแน่นและหัวเราะในลำคอ หึ!

“ลงไป” ผมเอ่ยเสียงเรียบ เธอนั่งอยู่เฉย ๆ และมองหน้าผม ๆ หลับตาลงกดอารมณ์ที่เดือดดาลอยู่ตอนนี้!

“นายอย่าบอกใครนะ...” ผมกัดปากที่สั่นระริกของตัวเอง

“มึงคบกับกูมากี่ปี...มึงเห็นกูเป็นผู้ชายยังไงวะบี๋” ผมหันไปถามเธอ ๆ ก้มหน้าลงไม่สบตา

“เราเห็นนายเป็นเพื่อนที่ดี...ดีที่สุด” ผมหัวเราะออกมาและวางมือไปที่พวงมาลัยก่อนจะกำมันแน่น

“เพื่อนกันเขาไม่เอากันหรอกบี๋...” ผมกลืนก้อนสะอึกลงคอ เธอสะอื้นไห้...

“แต่เอาเถอะ...กูไม่ถือหรอก! มึงอยากให้กูลืม! กูจะลืม! ลงไปได้แล้ว!” เธอสะอื้นและเอื้อมมือมาจับแขนผม

“ไม่ใช่แบบนั้นเลยนาย ฮึกกก”

“ลงไป!!” เธอสะอื้นไห้และก้าวลงจากรถ ผมเหยียบคันเร่งบดล้อออกมาจากตรงนั้น ผมแม่งก็โง่เง่าสิ้นดี

ผมมองกระจกหลัง...เห็นเพื่อนผู้หญิงที่สนิทที่สุด กินนอนอยู่ด้วยกันมาตลอดเพราะตอนมาเรียนนี่ เราจับกลุ่มคนไทยกัน มีอาทิตย์ ตะวัน เบบี๋ และผม

ตั้งแต่ grade 7 (ม. 1) จนตอนนี้จะจบ grade 12 (ม. 6) แล้ว เราสนิทกันมาก ๆ ถึงขนาดไม่ว่าเธอจะมีแฟนกี่คนผมก็รู้ และไม่ว่าผมจะมีแฟนกี่คนเธอก็รู้ แค่มองตาก็ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว

ผมสังเกตพักหลังมา เธอชอบมองผมแปลก ๆ แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไร ไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเอง...ถามว่าเธอเป็นคนน่ารักไหม? ก็น่ารักเลยแหละ ปัญญาอ่อน ติงต๊อง ของเธอไปเรื่อย

คำว่าเพื่อนมันค้ำคอ ผมจะไม่กินเพื่อนตัวเอง จนเมื่อวานเราไปแฮงเอาต์กันเพื่อเลี้ยงส่งผม เพราะต้องกลับไปเรียนหมอต่อที่ไทย

ผมสอบติดมหาวิทยาลัยแพทย์ในไทย ผมไม่อยากเรียนหมอที่นี่เพราะค่าใช้จ่ายมันแพงมากและผมอยากใช้ชีวิตอยู่ใกล้พี่นุ่นมากกว่า อีกอย่างผมเกรงใจพี่หมอสามีพี่นุ่นด้วย เขาช่วยเหลือผมมามากแล้ว...

บี๋เมามาก...ตะวันและอาทิตย์ไปต่อกับคู่ขามัน ผมจึงกินเยอะไม่ได้ ซวยกูฉิบหายเพราะต้องดูแลเธอเหมือนเคย!

ขากลับแบกเธอกลับเธอพร่ำพูดว่าผมทิ้งเธอ นู่นนี่ผมก็ไม่ได้โต้ตอบอะไร...คนมันเมา

ถึงห้องผมทิ้งบี๋ไว้ในห้องและห่มผ้าให้ก่อนจะปิดไฟออกมา ระหว่างที่กำลังถอดเสื้อผ้าตัวเองในห้องผม! เธอเปิดประตูห้องเข้ามาล็อกห้อง!

พุ่งตัวใส่จนเราซวนเซไปบนที่นอนและขึ้นคร่อมผม เธอสาธยายทุกอย่างที่อยู่ในใจเธอออกมา เธอพร่ำพูดและร้องไห้เหมือนจะขาดใจ

ผมรู้แหละว่าตอนนั้นคำพูดมันไร้ซึ่งการประมวลผลทางความคิด สุดท้าย...เธอบอกรักผม ถอดเสื้อผ้า จูบปาก ไซ้คอ นัวเนีย ผมตกใจและทำอะไรไม่ถูก สรุป...ผมก็เสร็จเธอ!! และเช้ามาแม่งมาพูดแบบนี้ ดีมาก!! ดีจริง ๆ!!

มึงเมากูไม่เมา กูจำได้หมด!!