Ep.2 หาที่พักไม่ใช่หาที่รัก(2)

จากนั้นหฤทัยก็โทรหารถรับจ้างไปช่วยขนของที่เหลือของกิ่งพะยอมจากอพาร์ทเม้นท์เดิมมาที่ไว้ที่บ้านของเธอจนเสร็จ และกว่าทุกอย่างจะเรียบร้อย จัดของเข้าที่เข้าทาง ก็ปาไปหลายชั่วโมง

“เฮ่อ เสร็จสักที ขอบคุณมากๆค่ะพี่ตอง ที่ช่วยเหลือกิ่งทุกอย่างเลย”

“ไม่เป็นไรจ๊ะ พี่ถือว่าพี่ได้ออกกำลังกายไง เธอน่ะเป็นเพื่อนรักของต้อม เธอก็เหมือนเป็นน้องสาวของพี่อีกคน”

“พี่ตองใจดีที่สุดเลย ว่าแต่...” กิ่งพะยอมอยากจะถามว่าพี่ชายของหัสดินไปไหนก็ไม่กล้าถามเท่าไหร่

“มองหาตั้มอยู่ใช่ไหม ไม่อยู่บ้านหรอก เขาไปทำงานเป็นโปรแกรมเมอร์ประจำอยู่ในมหาลัย แล้วกิ่งก็เรียนอยู่ที่มหาลัยเดียวกันกับที่ตั้มไปทำงานนี่ ไม่เคยเจอหน้ากันเลยเหรอ”

กิ่งพะยอมส่ายหน้า

“มหาลัยมันก็กว้างอะนะ แต่เดี๋ยวเย็นๆคงได้เจอเองแหละ”

“กิ่ง พี่ชายของฉันยังโสดนะ สนใจจะมาเป็นน้องสะใภ้ของฉันไหมล่ะ” หัสดินที่เพิ่งอาบน้ำมาหมาดๆ เดินเข้ามาร่วมวงสนทนาด้วย

กิ่งพะยอมพอถูกถามก็รีบส่ายหน้าปฏิเสธทันที แต่ในหัวก็คิดถึงความทรงจำตั้งแต่สมัยยังเด็กระหว่างเธอกับหาญณรงค์

เธอแอบชอบเขาอยู่เงียบๆ ประมาณปีหนึ่ง ตอนนั้นเธอกำลังเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม ส่วนเขาเรียนปวส.ปีสุดท้าย

พอหาญณรงค์เรียนจบปวส.เขาก็ควงผู้หญิงคนหนึ่งสวยมากเข้าบ้าน และพาผู้หญิงคนนั้นขับซ้อมมอเตอร์ไซค์ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด มันช่างเป็นภาพบาดตาบาดใจเธอมาก

หาญณรงค์หักอกสาวสวยอวบระยะสุดท้ายอย่างเลือดเย็น จากนั้นเป็นต้นมา เธอก็พยายามหักห้ามใจตนเองไม่ให้ไปแอบชอบเขาอีก พยายามสั่งใจตนเองให้ลืมเขา แต่จนถึงทุกวันนี้ก็ยังลืมเขาไม่ได้เสียที

“ทำไมรีบส่ายหน้าล่ะกิ่ง ถ้ากิ่งชอบตั้ม บอกพี่นะ พี่จะเป็นแม่สื่อให้เอง เพราะพี่อยากได้กิ่งมาเป็นน้องสะใภ้”

“พี่ตองอะ กิ่งยังไม่อยากมีแฟนตอนนี้หรอกค่ะ กิ่งยังเรียนไม่จบเลย เหลืออีกตั้งเทอมหนึ่งกว่าจะจบ”

“แหม เวลามันผ่านไปไวนะจ๊ะ อีกอย่างน้องชายพี่หล่อไม่เบาเลยนะ ขืนรอช้า มคปด.ไม่รู้ด้วยนะ”

“แล้วพี่เบญล่ะคะ ไปอยู่ไหนแล้ว”

“อ๋อ รายนั้นพอเลิกกับตั้มได้ไม่นานก็เห็นว่าไปแต่งงานใหม่กับอาเสี่ยรวยๆจนมีลูกด้วยกันหนึ่งแล้วล่ะ ตั้มมันก็คงจะเสียใจอยู่ แต่ก็แปลกนะที่มันไม่ยอมมีแฟนใหม่สักที แต่พี่ก็เห็นมันเซลฟี่กับสาวๆสวยๆหลายคนอยู่นะ ไม่รู้ว่าตอนนี้มันมองๆใครไว้รึเปล่าพี่ก็ไม่แน่ใจ แต่ถ้ามันคิดจะคบใครจริงจังจริงๆ มันคงพามาแนะนำให้พี่รู้จักแล้วล่ะ”

“พี่ตั้มอาจจะงุบงิบแอบซุกผู้หญิงไว้ตามหอพักต่างๆก็ได้นี่คะ”

“แล้วทำไมพี่จะต้องงุบงิบซุกผู้หญิงไว้ตามหอพักด้วยล่ะ”

กิ่งพะยอมสะดุ้งโหยง เมื่อได้ยินเสียงของคนที่เธอกำลังพาดพิงถึงโผล่มาตอบเองแบบไม่ทันได้ตั้งตัวเลย

อดีตสาวน้อยอวบระยะสุดท้ายหันขวับไปมองคนที่เดินเข้ามาในบ้านแล้วมาหย่อนก้นลงนั่งข้างพี่สาวของเขาด้วยหัวใจที่เต้นรัวแรง

เธอไม่ได้เจอหน้าเขาตั้งเจ็ดแปดปี พอมาเจอตอนนี้เธอจำเขาแทบไม่ได้

ผู้ชายผอมโย่งเมื่อก่อน กลายเป็นหนุ่มหล่อที่มีรูปร่างหน้าตาราวกับพระเอกละครหลังข่าว ที่ดูเป็นผู้ใหญ่ มีหน้าที่หล่อเข้ม มีหนวดเคราบางๆ และแววตาคมกล้าน่าเกรงขาม

รูปร่างสูงยาวเข่าดี แต่งตัวสมาร์ทฉบับหนุ่มออฟฟิศสมัยใหม่ที่ดูดีมีเสน่ห์จนกิ่งะยอมเผลอมองหน้าโปรแกรมเมอร์หนุ่มด้วยใจที่เหม่อลอย

“กิ่ง กิ่ง”

“พี่ตอง เอ่อ... เรียกกิ่งทำไมเหรอคะ”

หฤทัยยิ้มในหน้า แอบดีใจลึกๆที่พอมองออกว่ากิ่งพะยอมคงจะหลงเสน่ห์น้องชายของเธอเข้าให้แล้ว

หาญณรงค์ก็ยิ้มมุมปาก สบตาดวงตากลมโตของกิ่งพะยอมนิ่งอย่างพึงพอใจเช่นกัน แต่เขาก็มักจะเก็บอาการเอาไว้ไม่แสดงออกมากมาย ว่ากำลังแอบวิเคราะห์เธออยู่

ไม่น่าเชื่อเหมือนกันว่า เด็กสาวตัวอ้วนเมื่อแปดปีก่อน พอโตเป็นสาวเต็มตัวแล้ว จะสวยขึ้นขนาดนี้

แต่ต่อให้ผ่านมาหลายปี เขาก็ยังจำหน้ากิ่งพะยอมได้แม่นยำ เด็กสาวหน้าตามอมแมม ขี้อาย แต่ชอบแอบมองเขาบ่อยๆ เธอมีเพียงดวงตาดำขลับกลมโตคู่นี้เท่านั้นที่โดดเด่น ที่ทำให้เขาจำได้ทันทีที่สบตาเธอ