ตอนที่หนึ่ง ตัวประกอบฉากเดียว

ตอนที่หนึ่ง

ตัวประกอบฉากเดียว

“ถังหูลู่ จ้า ถังหูลู่“

เสียงตะโกนเรียกลูกค้าเจื้อยแจ้วดังสดใสคล้ายออกมาจากปากของตัวเองจนชินานางต้องลืมตาขึ้นมามอง เธอพบว่าตัวเองกำลังยืนตะโกนขายของเสียงดังในขณะที่สองมือถือไม้ถังหูลู่แกว่งไปมาเพื่อเรียกลูกค้า

เฮ้ย! ฉากนี้ที่เธอเห็นเมื่อคืนในซีรี่ย์เลยนี่นา

เมื่อคืนเธอจำได้ว่าดูถึงตอนที่พระเอกกับนางเอกออกมาเดินเล่นชมตลาดกัน แล้วนางเอกก็แวะซื้อถังหูลู่โดยมีพระเอกตามมาเปย์ แล้วทั้งสองคนก็เดินจู๋จี๋กันออกไป

นั่นงั้นนางเอกเดินมาแล้ว พระเอกสุดหล่อที่เธอกำลังคลั่งไคล้กำลังเดินตามมาติดๆ

“ถังหูลู่จ้า” เธอรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังพูด

นางเอกเดินยิ้มปรี่มาหยิบถังหูลู่ในมือเธอ จากนั้นพระเอกก็โยนเงินมาให้แล้วทั้งสองคนก็เดินคลอเคลียกันออกไป

ใช่แล้ว! เป๊ะเลย ฉากนี้ที่เมื่อคืนเธอดูอยู่ชัดๆ

สงสัยจะอินมากไปหน่อย ถึงกับเก็บมานอนฝัน

แต่...แหม! อุตส่าห์ฝันทั้งทีขอเป็นนางเอกหน่อยก็ไม่ได้ ดันฝันเป็นแม่ค้ายืนขายถังหูลู่ซ่ะงั้น ฮ่า ฮ่า ฮ่า

ชินานางหัวเราะให้กับตัวเอง

แต่ไม่เป็นไร ถึงจะเป็นแค่แม่ค้าตัวประกอบก็ได้เห็นพระเอกใกล้ๆแบบเกือบประชิดตัว ยิ่งตอนที่เขาโยนเงินมาให้

โอ๊ย! สุดเท่ กร๊าวใจเจ้มาก

ชินานางยิ้มกริ่มก่อนจะหลับตาลงด้วยความฟิน

“ถังหูลู่ จ้า ถังหูลู่“

เอ๊ะ! ทำไมเธอยังฝันเรื่องเดิม...อีกแล้ว

ชินานางลืมตามองฉากเดิมที่เพิ่งฝันไป

นางเอกเดินมานั่น พระเอกตามมาโยนเงินให้แล้วก็จูงมือกันออกไป

โอ๊ย! จะฝันวนเวียนอะไรกันนักหนา เปลี่ยนฉากมั่งได้แล้ว จากปลื้มหน้าหล่อๆของพระเอก ตอนนี้เริ่มเห็นจนเอียน

ชินานางบ่นโวยวายกับตัวเองก่อนจะหลับตาลง

ปัง ปัง ปัง

“ชิงชิง...ชิงชิง”

เสียงทุบประตูพร้อมตะโกนเรียกดังจนชินานางหงุดหงิด ใครมาเรียกแต่เช้าเมื่อคืนดูซีรี่ย์จนดึกยังนอนไม่เต็มอิ่มเลย

หญิงสาวผุดลุกขึ้นเดินงัวเงียพลางตะโกนถาม

“ใครหน่ะ”

“ป้าเอง สายป่านนี้แล้วยังไม่มารับถังหูลู่ไปขายอีกหรือ เจ้าไม่สบายหรือเป็นอะไรไปหรือไม่”

ชินานางยังยืนงงอยู่พักหนึ่ง

อะไรกัน ถังหูลู่ อีกแล้ว

“ชิงชิง ป้าต้องรีบไปแล้ว หากเจ้าขายไม่ไหวก็ยังไม่ต้องออกไป ป้าวางถังหูลู่เอาไว้ที่หน้าประตูนะ ออกมาเก็บเข้าบ้านให้ดีด้วย”

เสียงคนเดินจากไปอย่างรีบร้อนทำให้ชินานางตัดสินใจเปิดประตูออกมามองหา

มีถังหูลู่ใส่กระจาดวางเอาไว้หน้าประตูจริงด้วย

หญิงสาวยังไม่ตื่นดี สมองจึงยังคงสับสนมึนงง เธอตัดสินใจหยิบกระจาดเดินเข้าไปวางไว้อย่างไม่เข้าใจ

เอ๊ะ! นี่ไม่ใช่ห้องของเธอ

แล้วนี่ก็ไม่ใช่ตัวเธอด้วย

ชินานางจับเนื้อจับตัวอย่างตกใจ พลางมองไปรอบๆ

เธอบ้าซีรี่ย์มากจนคิดว่าตัวเองเข้าไปอยู่ในนั้นเชียวเหรอ

ไม่น่า...เป็นไปไม่ได้

แล้วเข้ามาทั้งที มาเป็นแค่แม่ค้าซึ่งออกเพียงฉากเดียวเนี่ยนะ

ป่านนี้พระเอกนางเอกเขาไปออดอ้อนกันถึงไหนแล้ว เธอยังต้องมานั่งขายถังหูลู่อยู่ตรงนี้

นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน

หรือจะแค่กินอิ่มเกินไปจนพร่ำเพ้อ

เอาล่ะ ลองนอนหลับดูอีกที ตื่นขึ้นมาอาจจะอยู่บนเตียงแล้วนอนขำฝันบ้าบอของตัวเองก็ได้

ชินานางตัดสินใจล้มตัวลงนอนเพื่อให้ตื่นขึ้นตามที่คาดคิด ผ่านไปนานจนเย็น หญิงสาวจึงลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งก่อนจะต้องผุดลุกขึ้นเดินไปมารอบๆด้วยความกังวลใจ

ทำไมเธอยังอยู่ที่นี่?

หรือจะเป็นปรากฏการณ์ประหลาดแบบในซีรี่ย์ที่นางเอกสามารถทะลุมิติจากสาวในโลกปัจจุบันมายังโลกนี้ได้

แต่คนอื่นเขาเข้ามาเป็นนางเอก ส่วนเธอกลับมาเป็นสาวน้อยตัวประกอบเข้าให้ แล้วจะทำอย่างไรต่อไปล่ะทีนี้

ชินานางเริ่มสำรวจข้าวของและบ้านช่อง บ้านหลังเล็กนี้ไม่มีอะไรเลยนอกจากเตียงนอนเก่าๆและตู้เสื้อผ้าเล็กๆ หลังบ้านมีครัวซอมซ่อตั้งเตาจะพังมิพังแหล่อยู่อันหนึ่ง เธอคุ้ยจนเจอถังข้าวสารซึ่งมีเศษข้าวติดอยู่น้อยนิด

เริ่มหิวแล้ว ทำยังไงดี เตานี่ก็ไม่รู้ใช้ยังไง

สาวน้อยเดินวนไปวนมาเพื่อหาของที่กินได้ จนได้ยินเสียงกุกกักอยู่ด้านหน้าประตู

“ชิงชิง เป็นอย่างไรบ้าง ดีขึ้นหรือไม่ เปิดประตูให้ป้าเข้าไปดูหน่อย”

เสียงป้าคนเดิมนั่นเอง

ชินานางตัดสินใจเดินไปเปิดประตู

“เจ้าเป็นอย่างไร” หญิงอวบวัยกลางคนเดินเข้ามาลูบคลำเนื้อตัวของสาวน้อยซึ่งนางเรียกว่าชิงชิงอย่างห่วงใย

“ตัวไม่ร้อน หน้าไม่ซีด เจ้าปวดหัวหรือไม่ หรือปวดท้อง”

“ข้าเพียงปวดท้องนิดหน่อยเจ้าค่ะ ยามนี้ดีขึ้นมากแล้ว” หญิงสาวเลียนแบบคำพูดที่เคยได้ยินจากในซีรี่ย์

“ดีขึ้นก็ดีแล้ว ป้าเป็นห่วงว่าจะเจ็บป่วยมาก พวกเราไม่ได้มีเงินมากคงไม่มีปัญญาไปหาหมอ เอาล่ะ เจ้านอนพักผ่อนอีกหน่อยเถิด พรุ่งนี้จะได้มีแรงไปขายของต่อ”

“ท่านป้ามีของกินหรือไม่เจ้าคะ” หญิงสาวรีบถามอย่างหน้าด้านๆด้วยน้ำย่อยส่งเสียงร้องประท้วงออกมาแล้ว

“อ้อ...ข้าลืมไป นี่ไง ซาลาเปานึ่งที่เจ้าชอบ รีบกินตอนยังร้อนๆล่ะ” เสียงบอกด้วยความหวังดีพร้อมมือยื่นซาลาเปาสองลูกมาให้

ชินานางหรือชิงชิงเอื้อมมือไปรับของกินอย่างดีใจแล้วนั่งกินด้วยความหิวโหย

อืม...อร่อยจริง

นี่เธอหิวจริง ท้องร้องจริง แล้วยังกินอย่างอร่อยจริงอีกด้วย

หมายความว่า เธอติดอยู่ที่นี่ และต้องใช้ชีวิตเป็น ’ชิงชิง’สาวน้อยแม่ค้าถังหูลู่คนนี้อย่างนั้นหรือ

แต่บทบาทของตัวประกอบคนนี้ได้แสดงไปแล้ว พระเอกสุดหล่อก็กลับเข้าวังไปพร้อมนางเอกสุดสวยแล้ว

เหล่าตัวประกอบในตลาดอันคึกคักแห่งนี้จะทำอย่างไงต่ออีกล่ะ

ชินานางนั่งครุ่นคิดหาหนทางเพราะหากปล่อยเอาไว้อย่างนี้ เธอต้องหิวตายแน่