ฉันจะเสียสละ กินหนุ่มๆพวกนั้นเองค่ะ

“โปรโมชั่นวันที่เก้าเดือนเก้า..”

ใช่แล้ว..ชีวิตของสาวโสดวัยสามสิบ ที่ถูกหักหลังในเรื่องความรักซ้ำแล้วซ้ำเล่าจะมานั่งถ่างตารอเวลาเที่ยงคืนเพื่ออะไรได้อีก หากไม่ใช่การนั่งรอกดคูปองลดราคาเพื่อซื้อ “ดีลโด้” น่ะ

เรื่องความรักกับเรื่องความสุขทางกายมันคนละเรื่องกัน และฉันคิดว่าในเมื่อฉันสามารถสร้างความสุขทางกายได้โดยไม่ต้องง้อใคร เช่นนั้นความรักมันก็ไม่ได้จำเป็นอะไรเลย

“..ส่วนลดห้าสิบเปอร์เซ็นต์..อา ไม่เลวเลยแฮะ”

ไม่เสียแรงที่ฉันนั่งหลังขดหลังแข็งเพื่อรอกดส่วนลดถึงตอนนี้

“กรุณาเลือกขนาดที่ต้องการได้เลยค่ะ”

ฉันเหยียดยิ้มกว้างด้วยความถูกใจเมื่อมองเห็นตัวเลขขนาดที่ทำให้หัวใจของฉันเต้นไม่เป็นจังหวะ

แน่นอนว่าฉันเลือกกดเลขกลมๆ ไปเลยก็แล้วกัน นั่นก็คือเลขหกสิบ..

แต่ทว่าเมื่อเลือกขนาด กลับมีข้อความขึ้นมาสินค้าหมดสต็อคเนี่ยนะ..เหลือจะเชื่อนี่มันมีคนอื่นที่มานั่งรอกดเจ้าสิ่งนี้พร้อมกันกับฉันอีกงั้นเรอะ

แต่ยังไม่เลวร้ายขนาดต้องมานั่งสิ้นหวังสักหน่อย เมื่อหางตาของฉันดันเหลือบไปเห็นตัวเลขหกสิบเก้า..

ก็มาดิวะ..ฉันมันเลือดนักสู้อยู่แล้ว กดขนาดหกสิบเก้ามาเลยก็แล้วกัน!

หลังจากนั้นฉันก็ใช้ชีวิตตามปกติเพื่อรอคอยวันที่ของจะมาส่ง และในเย็นวันที่ทุกอย่างดูจะมืดมนไปหมด ฉันเหนื่อยล้าจากงานที่กดดัน จนอยากลาออกให้รู้แล้วรู้รอด ติดที่หากลาออกก็ไม่รู้จะเอาเงินที่ไหนใช้จ่าย..

ชีวิตมันยากมันเย็นแท้ล่ะ ฉันยังอยากสะสมคอลเล็คชั่นดีลโด้สัตว์ป่าอยู่นะ เพราะอย่างนั้นฉันยังคงต้องก้มหน้าเพื่อทำงานต่อไป..

ฉันถูมือไปมาเมื่อนั่งอยู่หน้ากล่องพัสดุ ก่อนจะลงมือแกะมันออกมา

“โอโห้ววว”

ดีลโด้ร้านนี้แบบว่า..มันเหนือจินตนาการไปมากทีเดียว ในหน้าร้านค้าจะเขียนเอาไว้อย่างชัดเจนว่าสุ่มลักษณะ ตัวอย่างที่ร้านลงรูปเอาไว้ก็มีทั้งแบบหนวดหมึก แบบมีหนามเล็กๆ สีเขียวพร้อมมีเขี้ยวของออร์ค หรือว่าจะเป็นของบาทหลวงที่มีไม้คทาด้วย

อันที่จริงจะแบบไหนก็ไม่ค่อยสำคัญเท่าไหร่นัก ขอแค่ขนาดตรงกับที่ฉันต้องการก็พอ แต่ว่าดีลโด้ที่ฉันได้ในวันนี้มันน่าจะเป็นของเทวดา เพราะที่ด้านล่างมีปีกสีขาวทั้งสองข้างเนี่ยนะสิ..

พระเจ้าช่วย..จากที่รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนบาปอยู่แล้ว ฉันเลยกลายเป็นคนบาปเพิ่มขึ้นอีกร้อยเท่า

แต่เรื่องขนาดนี่มัน..ใหญ่สะใจชะมัด!

ฉันกรีดร้องพร้อมกับนอนดิ้นไปดิ้นมาอยู่ที่พื้นด้วยความเขินในใจ ก่อนจะสัมผัสลงไปที่ส่วนปลายสีเงิน..จะว่าไปแล้วเจ้าแท่งนี่ไม่ได้มีสีชมพูหรือว่าสีเนื้อที่เหมือนกับของจริงเลย แต่มันดันเป็นสีเงินแวววาวระยิบระยับ..

“ถ้าได้มีอะไรกับคุณเทวดาจริงๆ ก็ดีนะสิ..หรือถ้าเป็นไปได้ฉันก็อยากจะเข้าไปอยู่ในเกมหรือในนิยายที่เคยอ่าน ได้พบเจอกับหนุ่มหล่อมากมาย สาบานเลยว่าฉันจะกินพวกเขาไม่ให้เหลือเลย..”

“นั่นเจ้าพูดจริงอย่างนั้นหรือ?”

เสียงนั้นทำให้ฉันตกใจจนสะบัดเจ้าดิลโด้เทวดาออกจากมือในทันที และสิ่งที่ทำให้ฉันตกใจมากกว่านั้นคือเจ้าปีกทั้งสองข้างที่อยู่ตรงฐานมันกำลังขยับไปมาเพื่อบินอยู่บนอากาศ

นี่มันเรื่อง..บ้าอะไรวะนั่น ฉันกำลังเห็นโจ้ยปลอมบินได้งั้นเรอะ!

“กะ..กรี๊ด!! อุ๊บ!”

สิ่งที่น่าตกใจมากกว่าบินได้ คือเจ้าดีลโด้นั่นกำลังบินเข้ามาแล้วใช้ปีกของมันปิดปากฉันเอาไว้ ยะ..อย่างน้อยก็ต้องขอบใจที่แกใช้ปีกมาปิดปาก ไม่ใช่ใช้แท่งนั่นมาปิดก็แล้วกัน

“เงียบหน่อยสาวน้อย นี่ไม่ใช่เรื่องที่เจ้าต้องตกใจมากขนาดนั้นสักหน่อย”

แหม..ไม่ตกใจสิแปลก แกเป็นโจ้ยที่ทั้งบินได้และพูดได้ด้วยนะโว้ย!!

“ผะ..ผีรึเปล่าคะ”

สิ้นคำถามนั้น ฉันได้ยินเสียงถอนหายใจ ก่อนที่ภาพเบื้องหน้าจากที่มีเพียงแค่โจ้ยบินไปบินมา แต่ตอนนี้ฉันกลับมองเห็น..ร่างกายที่กำลังชัดเจนมากขึ้นเรื่อยๆ

ผมยาวสีเงินและร่างกายที่งดงามดั่งหน้าปกนิตยสาร ดูกล้ามท้องนั่นสิ..ช่างน่าเอามือไปจิ้มจริงๆ

แต่ที่น่าเสียดายที่สุดคงหนีไม่พ้น เมื่อร่างกายของชายผู้หนึ่งปรากฏขึ้นมา เจ้าโจ้ยบินได้กลับหายไปเนี่ยสิ เขานุ่งผ้าสีขาวเอาไว้ราวกับเทพเจ้ากรีก

ผ้าผืนนั้นคงเป็นผ้าแห่งศีลธรรมสินะ..แต่ไหนๆ ก็โผล่มาในร่างโจ้ยแล้ว ขอดูต่ออีกหน่อยไม่ได้รึไง!

“คะ..คือว่า นี่มันเรื่องอะไรกันคะ”

อันที่จริงฉันอยากจะถามว่า ขอโทษนะคะโจ้ยปลอมที่ฉันซื้อมามันหายไปไหน..นั่นเงินเดินครึ่งเดือนของฉันเลยนะคะ หากหายไปฉันคงเสียใจมากแน่ๆ ยังไม่ได้ทันได้ลองใช้เลยด้วย..อยู่ดีๆ มันก็บินหายไปแบบนี้ บอกไปใครจะเชื่อ..

“ข้าได้ยินคำอธิษฐานอย่างแรงกล้าของเจ้า”

อธิษฐานอย่างแรงกล้าอะไรกัน ฉันก็แค่ขอไปมั่วๆเท่านั้น แต่ว่าหากเทพเจ้าโจ้ยบินผู้นี้สามารถทำให้คำขอของฉันเป็นจริง

หากว่าฉันเข้าไปในนิยายแล้วได้กินหนุ่มๆ พวกนั้นแบบแซ่บๆ ..มันก็คือเรื่องที่ดีไม่ใช่รึไงกัน

“ค่ะ เมื่อครู่ฉันเป็นคนขอเองค่ะ ฉันอยาก..”

“ข้าเข้าใจเรื่องความอยากของเจ้าเป็นอย่างดี และข้ากำลังต้องการคนหิวเช่นเจ้าอยู่พอดีเลย”

นี่เขา..รู้ได้ไงว่าฉันกำลังหิว หากไม่เป็นการรบกวนมากเกินไป  ขอกินท่านเทพเจ้าโจ้ยก่อนเลยได้ไหมคะ

“อันที่จริงโลกที่ข้าปกครองอยู่ต้องการความช่วยเหลือหน่อย..เจ้ายินดีไปกินบุรุษพวกนั้นให้ข้าได้ไหม”

ฉันยกมือขึ้นมาปิดปาก

“..อันที่จริงฉันไม่ได้เรื่องมากอะไรเลยนะคะ ฉันยินดีช่วยเหลือท่านแต่ว่าขอให้ฉันได้กินคนหล่อหน่อยได้ไหมคะ”

อีกฝ่ายเงียบไปพักหนึ่งก่อนจะกระแอมเบาๆ

“ก็ได้ เพราะว่าข้ากำลังขาดคนหรอกนะ ถึงได้อนุโลมให้เจ้าเป็นพิเศษ..”

ฉันพยักหน้า

“ขออีกข้อได้ไหมคะ นั่นคือฉันขอเลือกคนที่จะกินเองได้ไหม ฉันรู้ว่ามันเรื่องมากแต่บางทีฉันก็ไม่ได้อยากกินคนหล่ออย่างเดียว ฉันยังอยากลองอะไรใหม่ๆ แบบอยากกินพ่อหนุ่มผิวแทน หรือไม่ก็หนุ่มเย็นชาอะไรพวกนั้น แล้วก็..”

“เจ้านี่ช่างเรื่องมากยิ่งนัก”

ก็มีโอกาสเลือกทั้งทีก็ขอเลือกหน่อยสิคะ..ฉันแย้มยิ้มอย่างอารมณ์ดี เมื่อนึกว่าตัวเองจะเข้าไปในโลกใบใหม่ที่มีหนุ่มหล่อมาให้เลือกสรรมากมาย แถมฉันยังจะได้กินแซ่บอีกต่างหาก..

“ก็ได้ ข้าจะให้เจ้าเลือกกินเองได้ตามใจ แต่มีข้อแม้ว่าในหนึ่งเดือนเจ้าต้องกลืนกินบุรุษให้ได้หนึ่งคน ไม่อย่างนั้นเจ้าจะตาย”

โอ้ย..เดือนละคนสบายมากค่ะ รับรองได้เลยว่าฉันจะมีชีวิตยืนยาวเป็นหมื่นปีอย่างแน่นอน

นั่นมันเป็นความคิดก่อนที่ฉันจะเข้าไปในโลกของเทพเจ้าโจ้ย..เพราะคำว่ากินของเขา..มันหมายถึงการกินจริงๆ ยังไงล่ะ!

หรือว่าการกินของเรานั้น มันไม่เท่ากันฟะ!!