ตอนที่ 5

เช้าวันต่อมา....รถม้าพระที่นั่งและองครักษ์ทุกคนเตรียมพร้อมเดินทางแล้ว อาหารน้ำเสบียงเตรียมพร้อมแล้วออกเดินทางได้.....เวลานี้ขบวนเสด็จได้เดินตามริมลำธารขึ้นมาเรื่อยๆ เป้าหมายคือน้ำตกเย่วเหลียงเมื่อถึงต้นน้ำนั้นมีวิวทิวทัศน์ที่สวยงาม เย็นสบายตายิ่งนัก

"ว้าว สวยงามมากๆ เลยเพคะ"ฮองเฮาจ้าวเหมยลี่เอ่ยขึ้นเมื่อได้เห็นลำธารและน้ำตกตรงหน้ามันเต็มไปด้วยพืชพันธุ์ที่เธอรู้จักและไม่รู้จักปะปนกันไปแต่ที่แน่ๆ เธอเห็นดอกกล้วยไม้เต็มไปหมด มันสวยมากจนไม่อยากละสายตาเลย

ฮองเฮาจ้าวเหมยลี่ในตอนนี้อารมณ์ดีมีความสุข นั่งนึกถึงสวนผักสีเขียว  มีอุโมงค์ค้างผักสวยๆ สมัยตอนอยู่บ้านเกิด"โอ๊ยแค่คิดก็มีความสุขที่สุดเลย"ทุกคนที่เห็นฮองเฮา นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ก็อดยิ้มตามไม่ได้ ต่างจากเมื่อก่อนแทบจะไม่เคยมีใครได้เห็น

 "พอใจแล้วละสิ ได้ออกมาเที่ยวป่าและน้ำตกเช่นนี้"ไทเฮาอดที่จะแซวสะใภ้ไม่ได้ที่ตอนนี้ดูมีความสุขมากเพราะช่วงสองสามวันก่อนมานี้ ฮองเฮาเอาแต่เหวี่ยงวีนทะเลาะตบตีกับหวงกุ้ยเฟยไม่หยุด จนฮ่องเต้เบื่อหน่าย 

"เหมยเอ๋อร์ขอบพระทัยไทเฮามากเพคะ" จ้าวเหมยลี่เอ่ยกล่าวขอบคุณแม่สามีพลางยิ้มออดอ้อนอย่างน่ารักฉบับบราวนี่

"โอ๊ะ!นั้นปลานี่เพคะ" จ้าวเหมยลี่ร้องเสียงดังเมื่อเห็นปลาที่เคยรู้จักในอีกภพ อยู่ที่นี่มันตัวใหญ่ขนาดนี้เลยหรอ นางตกใจร้องออกมา   ไม่ได้มีแค่ตัวเดียวด้วยนะ มาแพ็คคู่อีกต่างหาก หืมมมม! เยอะแยะเลย           

"องครักษ์รีบลงไปจับปลาขึ้นมาให้ข้า.... ข้าจะเอามาย่างให้ไทเฮาเสวยเอง" จ้าวเหมยลี่เอ่ยเชียร์องครักษ์ที่กระโดดตูมลงไปจับปลามาถวายฮองเฮาอย่างเร็วไว ในที่สุดองครักษ์ก็จับปลาขึ้นมาได้ ทั้งสองตัวใหญ่ "ลาบ

ปากเหมยเอ๋อร์แล้ว

"องครักษ์ก่อกองไฟเผาปลาเลย...ฟางซินเอาตะกร้าผักที่เตรียมมาลองหาพวกผักสมุนไพรเอาไว้ยัดปลาไม่ให้คาวด้วยนะ ข้าจะทำน้ำจิ้มปลาเผาสูตรเด็ด...ไทเฮารอชิมฝีมือเหมยเอ๋อร์นะเพคะ" จ้าวเหมยลี่สั่งการนางกำนัลและองครักษ์เสร็จ ก็หันมาพูดจาออดอ้อนแม่สามีให้รอชิมฝีมือการทำอาหารของตัวเอง...ตอนนี้ทั้งองครักษ์และนางกำนัลกำลังควักไส้ล้างพุงปลาตามที่ฮองเฮาสั่งการ  เอาไปล้างน้ำอีกครั้ง แล้วก็เอาพวกสมุนไพรดับกลิ่นคาวยัดเข้าท้องเข้าปากปลาด้วยนะหลังจากนั้นก็เอาไปย่างทันที  เสียดายที่ไม่มีเกลือแต่ไม่เป็นไรปลาสดๆ กินกับน้ำจิ้มรสแซ่บของข้าต้องอร่อยอยู่แล้ว

เวลาผ่านไปสักพัก ฮ่องเต้ก็เสด็จมาตามคำเชิญของไทเฮาหลังว่าราชการเสร็จในช่วงเช้า

"เหมยเอ๋อร์....นั่นเจ้าทำอะไร."ชายหนุ่มเย็นชาหน้าหล่อมาถึงก็ทำหน้าตางุนงงกับสิ่งที่ได้พบ ....ร่างบางกระฉับกระเฉงขะมักเขม้นกับการทำอาหารตรงหน้า ถึงจะเหวี่ยงวีนแต่มีความน่ารักสดใส ใส่ใจผู้คน ฮ่องเต้ยกยิ้มมุมปากอย่างชื่นชม

"เสด็จพี่เพคะ.... หม่อมฉันกำลังทำน้ำจิ้มปลาเผารสแซ่บ....รอชิมได้เลย" จ้าวเหมยลี่เอ่ยเสียงหวานตอนนี้นางอยู่เป็นและเริ่มรู้งานเอาใจสามีเป็นที่สุด

หลังจากเสวยอาหารกลางวันปลาเผารสเด็ดเรียบร้อยแล้ว"เหมยเอ๋อร์....เจ้าทำอาหารเช่นนี้ได้อย่างไร ข้าไม่เคยรู้...แต่อร่อยมากข้าชอบยิ่งนัก"ไทเฮาเอ่ยชมเชยลูกสะใภ้อย่างเอาใจ....."เหมยเอ๋อร์ดีใจเพคะที่ไทเฮาชอบอาหารที่เหมยเอ๋อร์ทำ..." จ้าวเหมยลี่กล่าวขอบคุณด้วยรอยยิ้มกว้างตาหยี ในวันนี้เธอมีความสุขจริงๆ ได้ผ่อนคลายและสบายตาสบายใจกับวิวทิวทัศน์ที่สวยงาม

"เสด็จพี่ล่ะเพคะ....ชอบหรือไม่ น้ำจิ้มปลาเผารสแซ่บของเหมยเอ๋อร์" ฮองเฮาเอ่ยถามสามีเสียงออดอ้อน

"ก็อร่อยดี..ข้าไม่เคยรู้ว่าเหมยเอ๋อร์ทำอาหารเช่นนี้เป็นเพราะปกติเจ้ากินแต่อาหารรสจืด รักษาสุขภาพไม่ใช่รึ" ฮ่องเต้หลานเซียน สงสัยในตัวภรรยาที่พักนี้ทำตัวแปลกๆ แต่ก็น่ารักสดใสมากขึ้นไม่น้อย

"เมื่อก่อนเสด็จพี่หมางเมินใส่เหมยเอ๋อร์...เสด็จพี่จะทรงทราบได้อย่างไรละเพคะ" หึหึ มัวแต่หลงเมียน้อยขนาดนั้นจะมารู้อะไรได้ล่ะ จ้าวเหมยลี่บ่นพึมพำ

"ถ้าอย่างนั้น...แม่ว่าวันนี้ฮ่องเต้ก็ไปค้างคืนที่ตำหนักฮองเฮาจะได้หรือไม่ เจ้าก็ดูแลนางบ้างเพื่อเป็นการตอบแทนน้ำใจที่นางทำอาหารรสเลิศให้พวกเราได้กินกัน " ไทเฮาได้ทีเอ่ยสำทับ

"พะยะค่ะเสด็จแม่" ฮ่องเต้กล่าวตอบรับอย่างรู้ใจ

"เอาแล้วไง....มานอนด้วย จะทะเลาะกันทั้งคืนป่ะเนี่ย ....แต่ความสวยของเหมยเอ๋อร์นมโตหรือจะพลาด" หึหึ มัวแต่หลงเมียน้อยต้องเจอฤทธิ์น้องสาวบราวนี่บ้างแล้ว