1

นิดามองเพื่อนรุ่นน้องที่เธอรู้จักมานานเป็นสิบปีด้วยสายตาอ่อนโยน

ณกรเป็นรุ่นน้องของเพื่อนชายที่เธอรู้จักอีกทอดหนึ่ง วันนั้นไปเที่ยวด้วยกัน และบังเอิญได้รู้จักกัน

เธอกับเขาเลยพูดคุยกันมาโดยตลอด คราแรกเธอไม่ได้คิดอะไรกับณกรหรอกนะ เพราะเอ็นดูเหมือนน้องชายคนหนึ่ง

เขาอายุห่างจากเธอ 3 ปี เธออายุ 33 ปีเขาอายุเพิ่งจะ 30 แต่ความคิดความอ่านของณกรนั้นเป็นผู้ใหญ่แล้ว

อายุเท่าเธอเริ่มหาแฟนยากแล้วล่ะ แต่เดิมนั้นเธอคิดว่าตัวเองจะไม่มีแฟน อยู่คนเดียวสบายใจกว่า เธอเรียนจบเพราะทำงานไปเรียนไป ไม่เคยแบมือขอเงินที่บ้าน ที่สำคัญสุดในปัจจุบันเธอก็มีรายได้หลักแสนในแต่ละเดือนจากธุรกิจออนไลน์ ขายของผ่านเฟซบุ๊กที่ทำอยู่ เป็นการขายเครื่องสำอางและความสวยความงาม เดือนๆ หนึ่ง ได้เงินเยอะพอสมควร กำไรจากการลงทุนไปนั้นเยอะแบบที่เธอเองก็ไม่คาดคิด

“สวัสดีครับพี่ดา”

“สวัสดีจ้ะ มารบกวนเราหรือเปล่า”

เธอเอ่ยถามณกร เขาทำงานอยู่ที่นี่ เป็นพนักงานรัฐวิสาหกิจเงินเดือนสูง หน้าที่การงานดี แต่ตอนนี้โสดสนิทเพราะเพิ่งเลิกกับแฟนไปหมาดๆ

ก่อนหน้านี้เขาโทรมาปรึกษาหารือเธอเรื่องนี้ เธอก็แนะนำไปเท่าที่ทำได้

คนเราคู่กันแล้วย่อมไม่แคล้วกัน แต่ถ้าไม่ใช่คู่กันแล้วย่อมแคล้วกันเป็นธรรมดา

“ไม่เลยครับ วันหยุดติดต่อกันตั้งสี่วัน เดี๋ยวผมพาพี่เที่ยวครับ”

“ขอบใจจ้ะ”

เธอยิ้มให้เขา นิดารู้สึกแปลกประหลาดกับเพื่อนรุ่นน้องคนนี้มาสามเดือนได้แล้ว คราแรกคุยกันก็นับถือกันเป็นพี่น้อง แต่เธอกลับหวั่นไหวเมื่อเขาชวนคุยทุกวัน จู่ๆ ก็ตกใจที่ดันเผลอไปแอบชอบเพื่อนรุ่นน้องคนนี้แบบไม่ทันตั้งตัว

เขาว่าความรักมันห้ามกันไม่ได้ จู่ๆ มันก็มาเยือนแบบไม่ให้เราได้รู้ตัว

พอมารู้ตัวอีกทีก็เผลอมีใจให้เขาไปแล้ว เธอรู้ว่าเขากำลังเศร้าเสียใจเรื่องคนรักเก่า

แต่ณกรเป็นสุภาพบุรุษ เขาไม่เคยด่าว่าหรือโทษฝ่ายหญิงเลย กลับพูดจาให้เกียรติอดีตคนรักเสมอ ทั้งๆ ที่ฝ่ายหญิงทำกับเขาเอาไว้อย่างเจ็บแสบ

ผู้ชายดีๆ หายาก ที่ดีๆ ก็มีเจ้าของไปแล้วหรือไม่ก็อายุน้อยกว่า

แต่เธอจะไม่มาหาเขาถึงที่หากเขาจะไม่มาอ่อยเธอทุกวัน ทำให้หัวใจสาววัย 33 ต้องหวั่นไหวสั่นรัวเสียขนาดนี้

“พี่พักห้องผมนะครับ เดี๋ยวผมนอนนอกห้องเอง”

คราแรกเขาจะพาเธอไปพักโรงแรม แต่เธอเป็นคนเอ่ยปากอยากนอนบ้านเขาเอง บ้านของเขาเป็นบ้านหลังขนาดกะทัดรัดซึ่งอาศัยอยู่คนเดียว นานๆ จะมีเพื่อนมาพักค้างด้วยเพราะอยากมาเที่ยวทะเลแถบอันดามัน

“พี่มารบกวนเธอ ทำให้เธอต้องระเห็จออกไปนอนนอกห้อง”

“ไม่หรอกครับ พี่ทำงานเหนื่อยทุกวัน ไม่มีวันหยุดเลย พักเสียบ้างผมก็ว่าดีนะครับ”

“รู้ดี”

เธอยิ้มให้เขา ณกรยกกระเป๋าเดินทางของเธอมาวางเอาไว้ให้บนเตียง เธอจะได้รื้อออกมาจัดเก็บ

“พี่มาเหนื่อยๆ จะอาบน้ำอาบท่านอนพักก่อนก็ได้นะครับ เดี๋ยวผมจะทำกับข้าวไว้รอ ตื่นมาพี่จะได้กินข้าว”

“ให้พี่ช่วยดีกว่านะ”

“ไม่ต้องหรอกครับ”

“ทำไมล่ะ พี่อยากช่วย”

“ผมกลัวพี่เหนื่อยครับ”

“อย่ามาอ่อยมาก”

“อ่อยอะไรกันครับ”

ณกรหัวเราะเบาๆ เธอค้อนเขา ก่อนจะรีบพูดขึ้น

“พี่ขอล้างหน้าล้างตาก็พอ เดี๋ยวจะช่วยทำกับข้าว”

“งั้นก็ได้ครับ”

เขาเดินเลี่ยงออกมาจากห้อง ในขณะที่นิดาเดินไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำ

พอเธอออกมาจากห้อง ก็เห็นณกรกำลังจัดการกับกุ้งอยู่ เธอเลยเดินเข้าไปช่วย

“มาพี่ช่วยจ้ะ”

เธอเดินไปยืนข้างๆ เขา เบียดกายเข้าไปหาเล็กน้อย เอื้อมมือไปหยิบกุ้งมาช่วยแกะ

“งั้นผมไปทำหมึกดีกว่าครับ”

เขาหันมามองคนข้างๆ แล้วหน้าแดงหน่อยๆ นิดายิ้มหวานส่งไปให้

ณกรน่ารักน่าแกล้ง แต่หน้าตาอีกฝ่ายไม่ได้น่ารักหรอก แต่หล่อเหลาคมเข้มต่างหากล่ะ

เขาขยับถอยห่างเล็กน้อยเพื่อไปจัดการกับปลาหมึก เธอก็ยืนอยู่ใกล้ๆ เอ่ยถามเรื่องแฟนเก่าของเขา

“เป็นไง ทำใจเรื่องแฟนเก่าได้หรือยัง”

เขาชะงักไป ก่อนจะหันมายิ้ม

“ปล่อยเขาไปเถอะครับ ผมกับเขาอาจจะมีบุญกันแค่นี้”

“คิดแบบนั้นก็ดีแล้ว เก็บสิ่งดีๆ ที่มีให้กันเอาไว้ก็พอแล้ว อันไหนไม่ดีก็ทิ้งมันไป”