บทที่หนึ่ง นางฟ้าคืนเดียว

การิตา พิจจานนท์ พยายามกลั้นเสียงสะอื้นสุดแสนเพื่อไม่ให้เสียงของเธอไปรบกวนเจ้าของเรือนร่างเปลือยที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามแบบหนุ่มสุขภาพดีที่กำลังหายใจสม่ำเสมออยู่ข้างกายเปลือยเปล่าของเธอที่ห่อพันไว้ด้วยผ้าห่มที่เธอไม่ได้สนใจยี่ห้อมันด้วยซ้ำ แถมการได้อยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนเดียวกับผู้ชายที่เธอเพิ่งรู้จักเมื่อคืนนี้แท้ๆ ทำให้เธออยากฆ่าตัวตายกับความบ้าบิ่นของตัวเอง

เธอเหลือบมองเค้าใบหน้าของเขาเล็กน้อยเพราะกลัวว่าเขาจะตื่นขึ้นมา ซึ่ง ณ เวลานี้เธอยังไม่ได้เตรียมสีหน้าต้อนรับการตื่นของเขา ถ้าเขาเห็นสภาพการร้องไห้เหมือนว่าโดนเขาข่มขืนของเธอเขาคงจะตกใจไม่น้อย เธอเป็นบ้าอะไรของเธอการิตา...ไม่ใช่เพราะเธอหรอกเหรอที่เป็นคนขอมีอะไรกับเขาเพื่อสร้างประสบการณ์ดีดี นี่ฉันพูดอะไรแบบนั้นออกไปได้ยังไงนะ ฉันนี่มันบ้าบอคอแตกที่สุดในโลก...แค่คำสั้นๆ ของครอบครัวว่าฉันไม่มีทางหาสามีได้ก็ทำให้ฉันต้องมาพิสูจน์...แบบเมื่อคืน เห้อ ทำไมไม่คิดว่าพวกเขาล้อเล่นบ้างล่ะ เป็นเพราะพี่กรคนเดียวที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้

เธอพาลคิดไปถึงพี่ชายที่ชอบเย้าปมด้อยข้อที่เธอไม่เคยมีแฟนทุกครั้งที่เธอเจอหน้ากันบวกกับฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้เธอใจกล้าหน้าด้านแบบนั้น อาจเป็นเพราะสะดุดตากับใบหน้าของเขาด้วยก็ได้ หมดกันสิ่งที่มีค่าสิ่งเดียวที่มีอยู่ในชีวิต...

คนิน ผู้ชายที่บอกชื่อกับเธอแค่นั้นแม้ใบหน้าของเขาจะเหมือนหนุ่มอิตาเลียนจนไม่อยากจะเชื่อว่าเขามีสายเลือดไทยอยู่ในนั้นด้วย แต่เขาก็พิสูจน์แล้วว่าเขาเป็นชาวต่างชาติที่พูดภาษาไทยชัดมาก

จมูกคมโด่งงุ้มเหมือนพญาเหยี่ยวผู้ทรงอำนาจราวกับเทพบุตรกรีก แววตาแพรวพราวไปด้วยเสน่ห์ซ่อนความอันตรายภายใต้ดวงตาสีน้ำตาลที่ล้อมกรอบด้วยขนตายาวเป็นแพที่ส่งให้มีแววตาคมกริบเป็นเอกลักษณ์ รูปใบหน้าที่เหมือนหนุ่มอิตาเลียนที่มีผิวขาวสุขภาพดีที่อาจมีเคราครึ้มเล็กน้อย

เธอปฏิเสธไม่ได้เลยว่าครั้งแรกที่สบตากับเขาเหมือนกับยอมจำนน มาดนักธุรกิจกับการเป็นหนุ่มเจ้าสำราญมันดึงดูดประหลาดทั้งๆ ที่เขาออกจะดูเย็นชา นิ่งสนิทด้วยซ้ำ บุคลิกแตกต่างกับตอนอยู่บนเตียงโดยสิ้นเชิง

“อืม...” เสียงทุ้มกังวานครางเหมือนกำลังพอใจอะไรบางอย่าง ทำให้เธอต้องตะแคงใบหน้านวลสีระเรื่อไปมองก็พบว่าเขาพลิกตัวมาโอบเธอไว้เสียแล้ว โชคดีที่เขายังไม่ตื่นไม่เช่นนั้นเธอคงมุดหนีไปไหนไม่ทัน ทีแรกการิตาว่าจะพาตัวเองไปอาบน้ำแล้วแอบหนีกลับทันทีแต่เมื่อมองท่าทีการนอนจากการเพลียมากๆ ของเขา ย้ำ! มากๆ ทำให้เธอไม่กล้าขยับทำไมนั้นเธอก็ไม่ทราบอยู่ๆ ก็รู้สึกแคร์เขาขึ้นมา

ไม่ได้นะทำตัวเป็นนางฟ้าคืนเดียวตั้งแต่แรกแล้ว...ต้องเป็นให้ตลอดรอดฝั่งสิการิตา เธอพยายามปลุกหัวใจของตัวเองเบาๆ ทั้งๆ ที่ร่างยังไม่ขยับห่างไปไหน

“ทำไมไม่นอนต่อ” เสียงทุ้มที่มีอิทธิพลต่อใจของการิตา ทำเอาเธอที่มองหน้าเขาแบบไม่ยอมละไปไหนแทบเก้อ ลิ้นจุกปากพูดไม่ออกทันที เธอรีบพลิกตัวลงจากเตียงทันทีแต่ก็ช้ากว่าเรียวขาแข็งแรงของคนตัวโต โตแบบชาวต่างชาติเสียด้วยทำให้เธอทำอะไรอย่างที่ตั้งใจไม่ได้

“ฉันไม่ง่วงแล้ว ฉันจะไปอาบน้ำคุณปล่อยสิคะ” กันริตาพยายามบังคับเสียงไม่ให้สั่น เธอต้องเก่งให้เหมือนเมื่อคืนให้ได้นะ อย่าให้เขาเห็นว่าเราสูญเสียเดี๋ยวก็ได้ความสมเพชกลับมาหรอก การิตา!

“ไม่ รีบอาบไปไหนรออาบพร้อมกัน”

“จะบ้าเหรอคะ อาบพร้อมกันได้ที่ไหน” เธอพูดกับเขาแต่ไม่ยอมมองหน้าเขาแม้สักนิด

“ก็อาบที่นี่แหละ ทำไมคุณอายผมเหรอ” ก็เออสิยะ! ใครจะหน้าด้านเท่าคุณกัน

“ฉันเป็นคนไทย ไม่มีใครสอนให้อาบน้ำกับผู้ชายค่ะ”

“แต่สอนให้นอนกับผู้ชายได้ว่างั้น” เธอลืมนึกถึงข้อนี้ไปก็เลยได้แต่อึ้งไม่แม้แต่พูดอะไรออกไป จน คนินเริ่มลังเลว่าพูดแรงกับเธอเกินไปรึเปล่า

“ไม่มีใครสอนหรอกค่ะ ฉันมันหน้าด้านเอง”

“หน้าด้าน? ผมคิดว่ามันเป็นความพอใจของเราทั้งสองมากกว่าซะอีก” เขาว่าพลางขยับตัวในท่ากึ่งลุกกึ่งนั่ง โดยไม่วายยกตัวเธอขึ้นไปเกยบนอกกว้างที่นอกจากจะเต็มไปด้วยมัดกล้ามยังมีขนรำไรอยู่ด้วย ชวนให้เขาดูเซ็กซี่หรูหราทีเดียว

“สำหรับคนไทยผู้หญิงที่ดี จะเก็บสิ่งที่มีค่าที่สุดมอบให้แก่ชายผู้เป็นที่รักในคืนวันแต่งงาน มันคือการปลูกฝังที่ดีงาม แต่ฉัน...” คนเล่า เล่าอย่างแสนเจ็บปวดทำเอาเขางงไปกันใหญ่

“เป็นคนไม่ดี มอบพรหมจารีให้กับผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้งั้นสิ?” เขาพูดเหมือนมันเป็นเรื่องธรรมดา ทำเอาเธอเหมือนโดนตบหน้า

“จะว่าอย่างนั้นก็ได้ ฉันคงเป็นนางฟ้าคืนเดียวล่ะมั้ง”

“คุณนี่ตลกดีนะ เอาแต่ว่าตัวเอง ผู้หญิงไทยชอบถ่อมตัวผมเพิ่งสัมผัสของจริงก็วันนี้แหละ” เขาติดหัวเราะนิดๆ ทำเอาเธอรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง ทำไมคุณถึงดึงดูดหัวใจฉันได้มากมายขนาดนี้นะ คุณคนิน

“ฉันไม่ควรจะเป็นหญิงไทยด้วยซ้ำ ฉันพลีกายให้ชาวต่างชาติอย่างคุณในค่ำคืนเดียว” พูดแล้วน้ำตาที่ไร้มารยาก็เอ่อล้นทำนบอย่างกลั้นไม่ไหวอีกครั้ง

“คิดมากน่าคุณ” เขาว่าพลางซับน้ำตาให้อย่างอ่อนโยนแม้ใบหน้ายังคงความนิ่งเฉย มีก็แต่แววตาเท่านั้นที่ดูอ่อนโยนเกินกว่าที่จะออกมาจากดวงตาคมที่ออกจะดุดุของเขานั่นได้

“ที่ฉันยอมมอบสิ่งที่มีค่าให้คุณ เพราะ...”

“คุณน้อยใจที่ใครๆ ก็บอกว่าคุณมันสาวคานทอง เด็กน้อยเอ้ยคุณเพิ่งอายุ 22 เองนะเรียนเพิ่งจบ จะรีบไปไหนกัน” เขาว่าอย่างขำๆ โดยไม่ได้สังเกตสีหน้าสลดวูบของคนข้างๆ

“แล้วเมื่อคืนทำไมคุณไม่พูดแบบนี้” เธอเริ่มแสดงท่าทีไม่พอใจเขา

“ก็เพราะผมไม่เชื่อคุณน่ะสิ” เธอทำหน้าฉงน “ไม่เชื่อว่าผู้หญิงราตรีจะบริสุทธิ์อย่างที่คุณพรีเซนต์ตัวเอง ก็เลยอยากพิสูจน์” หา? แค่พิสูจน์...อยากจะบ้าตายนี่ฉันเป็นของทดลองหรอกเหรอเนี่ย เหมือนสินค้าเลยเป็นไงมาดนักธุรกิจ

“แล้วทีนี้คุณเชื่อรึยัง” การิตาว่าอย่างประชดก่อนค่อยๆ ออกจากพันธนาการ ที่เขาตรึงเอาไว้อย่างแน่นหนา ทำให้เธอรู้แล้วว่ามันไม่ง่ายเลย

“อืม แต่ไอ้ที่ไม่เข้าใจก็มีอีกเยอะ แต่ช่างมันเหอะ” เขาว่าพลางปล่อยเธอง่ายดายก่อนลุกไปอาบน้ำ แต่ไม่วายหันมากำชับ

“อย่าเพิ่งไปไหนล่ะ รอผมก่อนมีเรื่องจะคุยเยอะแล้วเดี๋ยวจะไปส่งเอง” ดูดู๋ ทำอย่างกับฉันเป็นลูกน้องในบัญชาการของคุณอย่างนั้นแหละ หา?

นี่มันจะเก้าโมงแล้ว มีนัดเที่ยงนี่นาตายละยัยเพื่อนสมองบวมของฉันไม่เตรียมของเสร็จแล้ว เรอะ ไม่น่าเลย! ไม่น่าทำอะไรโง่แบบนี้ เที่ยวผับคนเดียว โกรธพี่ชาย สุดท้ายชวนผู้ชายขึ้นเตียงให้ตายสิ การิตา!

ด้วยความรีบร้อนเธอจึงรีบแต่งตัวโดยคิดว่าจะไปอาบน้ำที่คอนโดของตัวเองที่ซื้ออยู่ตั้งแต่สมัยเรียนด้านนิเทศศาสตร์ ซึ่งตอนนี้เธอกำลังจะเป็นเบื้องหลังรายการดังแห่งหนึ่งที่เกี่ยวกับสุขภาพและการแพทย์ โดยลืมไปว่าร่างสูงบวกแววตาคมดุสั่งเธอว่าอย่างไร เพราะเธอคิดอยู่แล้วว่าไม่มีทางที่โลกจะโคจรรอบดวงอาทิตย์ หมุนรอบตัวเอง จนพัดให้หมู่ดาวน้อยอย่างเขาและเธอมาพบกันอีกแน่นอน

คิดได้ดังนั้นเธอก็บอกลาเขาในใจเบาๆ ก่อนถือวิสาสะหยิบผ้าเช็ดหน้าที่เขาซับน้ำตาให้ตั้งแต่เมื่อคืนไปด้วย อย่างน้อยก็เป็นตัวแทนเขาได้ แม้เราอาจไม่ได้เกิดมาคู่กัน..แต่ฉันจะจดจำคุณในฐานะความรู้สึกดีดีที่พิเศษในห้วงหนึ่งที่ออกซิเจนเข้าไปรวมกับเลือดหล่อเลี้ยงหัวใจที่แห้งผากของฉัน ให้ฉ่ำไปด้วยคำว่า Happy