บทที่ห้า บันไดหงส์

เช้าวันรุ่งขึ้น

อ้ายเจินตื่นขึ้นมาพบว่าตนนอนอยู่ข้างกองไฟ ภายในตำหนักร้างนี้.. นางรู้สึกเหมือนกับว่าเมื่อคืนนางฝัน.. เต่หากมันก็เหมือนจริงมาก

บุรุษผู้นั้น... ไม่สิ นี้มันก็เช้าเเล้วอาเมี่ยว.. เจ้าจะรับหน้าเเทนข้าได้อยู่ไหมนะ

อ้ายเจินรีบรุดออกจากตำหนักร้างเพื่อที่จะกลับไปตำหนักหลงชิง ของนางทันทีเพราะเกรงว่าหากเมี่ยวอินตื่นมาพบว่านางไม่อยู่ในห้อง จะโวยวายเป็นเรื่องใหญ่

สวนทางกับที่เกาจ้านที่กลับไปเอายาเเละเสื้อผ้าใหม่มาให้อ้ายเจินเปลี่ยนพอดิบ พอทำให้เขาเเละนางคาดกันไปเพียงนิด...

โชคชะตาจะเล่นตลกซ้ำซาก เช่นนี้ได้อย่างไร??

............

อ้ายเมื่อกลับตำหนักก็ประจวบเหมาะกับเวลาที่ เมี่ยวอิน จะเข้ามาปรนนิบัติล้างหน้าให้กับนาง...

รอดไปเเล้วหนึ่งครั้ง ว่าเเต่ทำไมนางกลับจำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนั้นไม่ได้!!

ลืม!! ข้าลืม ลืมได้ยังไง โอ๊ย... ของสิ่งนั้น!!

...........

ทำไม นางกำนัลคนนั้นถึงมีป้ายหยกประจำตัวของ หลานหลิงอ๋อง อยู่ในย่าม...??

หรือว่าที่นางทำตัวลับล่อๆ ก็เพื่อที่จะพบกับหลานหลิงอ๋อง!! เกาจ้าน มือกำเเน่น หากเเต่นางที่เขาปักใจเเล้วจะไม่มีทางปล่อยไปเเน่

เเล้วยิ่งหลานหลิงอ๋องน้องนอกไส้ที่เขาชังหนักหนา ยิ่งไม่มีทาง.. นางจะต้องเป็นของข้า เกาจ้านเพียงผู้เดียว

..........

ด้านอ้ายเจินก็ร้อนใจเป็นที่สุด... หยกชิ้นนั้นเป็นของเพียงสิ่งเดียวที่ เเสดงถึงการมีอยู่ของความรักที่หลานหลิงอ๋องเคยมอบให้นาง.. เป็นคำมั่นสัญญาว่าจะให้นางเป็นเจ้าสาวเพียงคนเดียวของเขา!!

ก่อนที่อ้ายเจินจะกลับไปตามหาหยก ประจำกายหลานหลิงอ๋องนั้น ก็ดันมีงานใหม่งอกเข้ามาเเทรกซะก่อน

ขันทีคนสนิทของเกาหยวนฮองเต้ ได้ให้มาเชิญอ้ายเจิน ไปร่วมงานเลี้ยงฉลองวันเกิด องค์หญิง 19 ธิดาองค์สุดท้ายในอดีตฮองเฮา ที่อายุครบ6 ขวบ

อ้ายเจินต้องไปร่วมงานนี้ นางไม่ไปไม่ได้งานนี้ หลานหลิงอ๋องต้องมาเเน่... นางทนรอที่จะเห็นหน้าตอนที่เขารู้ว่านาง กลายมาเป็นเเม่เลี้ยงของเขา เเทบจะไม่ไหวเเล้ว

จนอ้ายเจินลืมเรื่องหยกนี้ไปเสียสนิท....

อ้ายเจินรีบเเต่งตัวเเละออกไปร่วมงานเลี้ยงทันที!!

ภายในงานเลี้ยงก็เป็นงานเลี้ยภายในราชวงค์ มีเพียงสนมชั้นสูงเท่านั้นที่มีสิทธิเข้าร่วม

ตัวอ้ายเจิน ได้ที่นั่งข้ากายเกาหยวนฮองเต้.. ที่ตรงนั้นจะทำให้นางได้รับการเคารพจากเหล่า สนมเเละองค์ชายลำดับต่างๆ นางรอคอยเวลานี้มานานเเสนนาน

อ้ายเจินก้าวย่างอย่างระวัง สิ้นเสียงขันที กล่าวนำคำว่า ฮองเฮาเสด็จ ทำให้ผู้คนในงานต่างก็ต้องหยุดกระทำการต่างๆ เพื่อรอการมาถึงของหงษ์ นางใหม่ที่คู่บังลังก์ เกาหยวนฮองเต้ ว่านะงดงามสมคำล่ำลือหรือไม่..

ชุดสีเเดงชาด รับกับมงกุฎทองรูปนกยูงเริงระบำ ขับผิวนางให้ขาวผ่อง.. งดงามจับตา ควรค่ายิ่งกว่าคำว่าฉางเอ่อ เเม้นเเต่เง๊กเซียนฮองเต้ ก็ต้องอิจฉาฮองเต้เกาหยวน ที่มีสตรีงามเช่นนางคู่บัลลังก์!!

นางค่อยๆก้าวขึ้นไปบนบันได อันสูงชัน ท่วงท่าที่สง่างามจับตาของนาง เเต่ภายในนางหวั่นเหลือเกิน เขาผู้นั้นจะเป็นเช่นไร

พบนางเขาจะเป็นเช่นไร จะรู้สึกแบบที่นางเฝ้ารอหรือไม่

โปรดติดตามตอนต่อไป