บทที่หนึ่ง หนทางแห่งการเอาคืน

บทที่หนึ่ง

หนทางเเห่งการเอาคืน

รถม้าที่อ้ายเจินนั่งอยู่นั้น เดินทางรอนเเรมมานับพันลี้ เข้าใกล้เมืองหลวงเข้าไปทุกขณะ หัวใจของหญิงส่วนใหญ่ที่มุ่งสู่พระราชวังต้องห้ามนี้ คงมีเเต่จะหมายครองใจฮองเต้ผู้นั้น เเต่หาใจจุดหมายของอ้ายเจิน นางนึกถึงเเต่เรื่องราวอัปยศ ที่นางต้องทนเเบกรับมานานนับปี นางอยากจะพบหน้าคนผู้นั้น คนที่นางเจ็บเเค้น คนที่ทอดทิ้งนางอย่างไม่ไยดี ลืมความผูกพันธ์กว่าสิบปี...

'ดาบที่ท่านใช้มันทิ่มเเทงข้า ข้าจะสนองคืนให้เป็นเเผล ' อ้ายเจิน นั่งเงียบนิ่งอยู่บนรถม้าอย่างใจจดใจจ่อ... รอคอย.. ประตูทิศเหนือ พระวังต้องห้าม เหล่าขุนหนูสูงศักดิ์นับร้อยต่างลงจากรถม้า เเต่ละนางก็งามล่มบ้านล่มเมืองไม่เเพ้กัน.. หากเเต่จะเกลื่อนกลาดมากเกินไปหน่อย อ้ายเจินมีใบหน้าอันเป็นเอกลักษณ์ โดยเฉพาะดวงตา ที่ดุดัน คิ้วคมเฉียง ราวกับหงษ์ยามยกปีก จมูกเรียวยาว รับกับริมฝีปากที่เเฝงรอยยิ้มอันหน้าหลงไหล

'อาหลิง ข้ามาเเล้ว' อ้ายเจินในเเววตามีน้ำใสๆคลออยู่ ใจหนึ่งก็เเสนจะรักหนักหนา ใยท่านจึงผิดสัญญา ทอดทิ้งข้า ไม่ใยดี อ้ายเจินสอบผ่านการคัดเลือกในขั้นเเรกไปอย่างง่ายได้ ด้วยรูปลักษณ์ที่งดงามสมวัย

เหตุเเห่งการประกาศคัดเลือกหญิงสาวจากสกุลใหญ่ขุนนางตั้งเเต่ขั้นหกขึ้นไปเป็นเพราะในวังของเกาหยวนนั้นสตรีก็น้อยเต็มทนด้วยเกาหยวนใส่ใจในราชกิจมิได้ใส่ใจในอิสสตรีเท่าใดภายในวังจึงมีสตรีอยู่น้อยนัก ที่มีก็อายุมากพอควร ซ้ำยังเพื่อจัดระเบียบในราชวงค์เสียใหม่เหล่าขุนนางจึงเสนอให้คัดเลือกฮองเฮาจากสตรีนอกวัง อีกทั้งเพื่อเหล่าขุนนางนั้นจะได้มีดอกาสส่งบุตรหลานเข้ามาเพื่อชวงชิงตำเเหน่งนี้

ในขั้นที่สอง นางก็สอบผ่านได้คะเเนนเต็มด้วยไหวพริบปฎิพาน นางไม่เป็นรองใคร ในขั้นที่สาม นางโชว์ทักษะการเขียนอักษรด้วยผู่กัน อ้ายเจินก็สามารถเขียนอีกมาได้งดงามราวกับอักษรนั่นจะมีชีวิตออกมาเสียให้ได้...

ในรอบสุดท้ายนั้น มีผู้ผ่านเข้ารอบจากสตรีนับร้อยเหลือเพียง สามคนเท่านั้น หนึ่งอู่ลี่ม่าน บุตรสาวเสนาบดีกลมการคลัง สองเจียงหน่ายเหริน บุตรสาวของพี่ชายในอดีตฮองเฮา สามจางอ้ายเจิน บุตรสาวเเม่ทัพรักษาชายเเดน ทั้งสามต่างเหมาสมด้วยศักดิ์เเละรูปลักษณ์ ฐานะ ความรู้ ล้วนคู่ควร...

ในด่านสุดท้ายนี้ ทั้งสามต่างจะได้รับวัตถุดิบต่างขนิดกัน เพื่อที่จะไปทำอาหารที่ ฮองเต้ เกาหยวนจะทรงโปรด หากใครได้รับคะเเนนสูงสุดจาก เกาหยวนฮองเต้ ผู้นั้นก็จะได้รับการสถาปนาขึ้นเป็นฮองเฮาองค์ที่4 เเห่งราชวงค์ฮั่น!!

อู่ลี่ม่านางทำขนมบัวลอย น่าตาสวยงามยิ่ง รสชาติก็หวานล้ำ หากเเต่คงจะหวานเกินไปหน่อย

เกาหยวนกินเขาไปได้สามคำก็ต้องกินน้ำตามอยู่มากเเม้นจะหอมหวานอร่อยเเต่หากหวานไปกินได้เเต่ก็กินได้ไม่นาน

เจียงหน่ายเหริน ย่อมได้เปรียบผู้อื่นอยู่หลานส่วนด้วยเป็นคนใกล้ชิดอดีตฮองเฮา นางย่อมรู้ดีกว่าใครว่าฮองเต้ผู้นี้ชอบอะไร นางทำซุปดอกท้อ หอมกรุ่น เกาหยวนกินเข้าไปอยู่มาก เผยริยยิ้มออกมาไม่น้อย.. เเม่นางคนนี้รู้จักทำในสิ่งที่เกาหยวนชอบใจ

เกาหยวนผู้นี้มีใจรักต่ออดีตฮองเฮาอย่างเเท้จริงไม่เเปลกที่เมื่อชิมเข้าไปเเล้วจะหวนคิดถึงอดีตฮองเฮาของตน เเล้วยิ่งใบหน้าของเจียงหน่ายเหรินที่มีความละหม้ายกับอดีตฮองเฮายิ่งทำให้เขาพึ่งใจต่อนางอยู่หลายส่วน

จางอ้ายเจินนางได้รับวัตถุดิบคือดอกเหมย อ้ายเจินนางทำชาดอกเหมย รสขมนำ หวานตาม หอมติดจมูก ... ชาดอกเหมยนี้เมื่อนางได้รับวัตถุดิบคือดอกเหมยหากให้นางทำอาหารว่างจะว่าโชคเข้าข้างนางจะว่าเช่นนั้นก็มิผิด

เพราะมารดาของนางเชี่ยวชาญนักเรื่องของชาดอกไม้หลากชนิด อ้ายเจินนางที่เป็นบุตรสาวคนเดียวก็ได้รับความรู้ด้านนี้มาพอควร ไม่อร่อยเท่าใดไม่ถูกปากเท่าใด หากเเต่ดื่มได้เรื่อยๆ ดื่มเเล้วรู้สึกสดชื่ืนผ่อนคลาย ดีต่อร่างกายอย่างยิ่ง ผล

การตัดสินคืออ้ายเจินเเละหน่ายเหริน ได้คะเเนนเสมอกัน จึงต้องใช้คำถามพิเศษ โดยคำถามมีอยู่ว่า ทำไมถึงทำอาหารว่างเเต่ละชนิดนี้ออกมา

หน่ายเหรินได้สิทธิตอบก่อนนางตอบเพราะฝ่าบาททรงชอบอาหารที่มีกลิ่นหอมเพคะ หม่อมฉันจึงปารถาจะทำอาหารที่พระองค์ชอบ พระองค์มิชอบของหวานที่หวานมากไป หม่อมฉันจึงใช้น้ำผึ้งเเทนน้ำตาลเพคะ

อ้ายเจินเหตุที่หม่อมฉันทำชาจากดอกเหมยให้ฝ่าบาทได้ดื่ม... เพราะหม่อมฉันเมื่อก่อนร่างกายอ่อนเเอ เเม่ของหม่อมฉันจึงต้มชาดอกเหมยให้หม่อมฉันดื่มเช้าเย็น.. อาการจึงดีขึ้น ชานี้นอกจากจะรักษาร่างกายให้เเข็งเเรงเเล้ว ดอกเหมยในชายังสื่อถึงความรักที่มั่นคงอีกด้วยเพคะ อ้ายเจินนางอมยิ้มอย่างสุภาพ

เกาหยวนมีท่าที่พึงพอใจในตัวของทั้งอ้ายเจินเเละหน่ายเหรินทั้งคู เเต่สุดท้ายอ้ายเจินก็เป็นฝ่ายถูกเลือกในที่สุด ส่วนหน่ายเหริน ได้รับคำเเหน่งกุ้ยเฟยเเทน

เเม้นว่าหน่ายเหรินจะรู้สิ่งที่เกาหยวนพึ่งใจไปเสียทุกอย่าง หากเเต่สิ่งที่นางรู้ก็เป็นเพราะเส้นสายจากสายเลือดของนางโดยทั้งสิ้นหากนางสามารรู้ข้อนี้ได้ด้วยตัวนางเองเเล้วไซร้มีหรือเกาหยวนจะมิยกย่องนางหากเเต่เทียบกันเเล้วความยุติธรรมอ้ายเจินนางมีจิตใจดีห่วงสุขภาพ เเละนางมีเรื่องราวในสิ่งที่นางทำนางมีเหตุผลให้เกาหยวนทรงเลือกนาง นางฉลาดพูดนำเอาความรักของมารดา มาเปรียบเปรยความรักเเท้ที่บริสุทธิ์ เกาหยวนจึงเลือกนางในท้ายที่สุด

โปรดติดตามตอนไป