6หนักใจ

?️Intira Talk​?️

ฉันเดินตามแม่น้ำชามาอย่างหนักใจ​ ฉันกลัวสิ่งที่ท่านจะพูด​ ฉันกลัวแม่น้ำชาจะขอร้องให้ฉันหมั้นกับปั้นสิบ ฉันยังเป็นเด็กฉันไม่ต้องการจะมาหมั้นอะไรกับปั้นสิบ ฉันไม่ชอบเขา

"อิน​ แม่ขอร้องอินได้ไหม?"

"แม่คะ​ อินไม่ได้ชอบปั้น​ อินแค่10ขวบเอง" ฉันอยากจะกรี๊ด​กับคำที่แม่น้ำชาของร้อง​ แต่ฉันก็ทำไม่ได้

"แม่ไม่ได้บังคับอิน​ แต่แม่จะแค่ขอร้องให้อินหมั้นหลอกๆกับปั้นสิบ"

"แม่น้ำชาคะ!" ฉันหนักใจอยู่ไม่น้อยกับคำพูดของแม่น้ำชา ที่ท่านบอกว่าจะให้หมั้นหลอกๆ นี่ขนาดไม่ได้หมั้นกัน​ ปั้นสิบยังตัวติดกันกับฉันขนาดนี้ ถ้าเกิดว่าหมั้นกันแล้วฉันจะไม่อึดอัดตายเลยหรอ

"แม่รู้ ถ้าปั้นสิบเรียนจบมัธยมปลาย แม่จะส่ง ปั้นสิบไปเรียนเมืองนอก แม่อยากให้อินทิราช่วยแม่สักครั้งได้ไหม ไม่อยากให้ปั้นสิบ ใส่ใจการเรียนขึ้นมาบ้าง"

"แม่คะ"

"ตอนนี้เกรดปั้นสิบ​ ไม่ถึง1.00เลยนะ​ แม่กลัวปั้นสิบจะแย่กว่าเดิม​ เขาไม่ฟังใครเลยตอนนี้"

"การที่แม่ให้อินช่วยแบบนี้​ มันเป็นการโกหกปั้นสิบนะคะแม่​ ถ้าเขารู้ความจริง​ เขาต้องโกรธแน่ๆเลย เวลาปั้นสิบโกรธ​น่ากลัวจะตาย​ อินไม่อยากจะเสี่ยงหรอกค่ะ"

"ตอนนี้อินรู้ไหม? ขนาดแม่จะจ้างครูมาสอนพิเศษปั้นสิบก็ยังไม่ยอม ไ​ม่ว่าพ่อโจฮานจะพูดอย่างไร​ปั้นสิบก็ไม่เอา​"

"ทำไมคะ?"

"ปั้นสิบ​อยากให้อินมาสอนการบ้าน​ แม่จะสอนปั้นสิบก็ไม่เอาท่าเดียวเลย"

"ทำไมถึงได้งี่เง่าแบบนี้นะ! "

ปั้นสิบต้องการให้อินมาช่วยสอนหนังสือ​ มาช่วยสอนการบ้าน แม่เองก็จนปัญญาแล้วไม่รู้จะช่วยยังไง"

ฉันมองใบหน้าที่กลัดกลุ้ม​ของแม่น้ำชา​ ฉันอยากจะช่วยนะ​ แต่ฉันก็กลัวว่า ปั้นสิบจะไม่ยอมปล่อยฉันน่ะสิ แค่นี้ฉันก็อึดอัดจะแย่แล้ว ถ้าหมั้นกับเขาไปแล้ว​ ฉันคงประสาทแดกแน่ๆ​ ถึงแม้ว่าจะเป็นการหมั้นหลอกๆฉันก็กลัวอยู่ดี

"หนูกลัวว่าเขาจะไม่ปล่อยอินไปน่ะสิคะ"

"เมื่อเขาเรียนจบมัธยมปลาย แม่จะให้เขาไปเรียนเมืองนอกกับญาติของพ่อโจฮาน​ แม่ขอให้อินช่วยเขา แค่ตอนนี้"

"เอ่อคือ..."

"แม่ขอร้องอินได้ไหม? เมื่อปั้นสิบไปต่างประเทศแล้ว อินใช้ชีวิตยังไงก็แล้วแต่อินแม่ไม่ขัดขวางเลย​ ตอนนี้แม่แค่อยากขอร้อง​ ให้อินหมั้นหลอกๆกับปั้นสิบพอ​ เมื่อถึงตอนเขาไปเรียนต่างประเทศ​ อินบอกเขาคว้าเกียรติ​นิยม​อันดับ​1​มา​ให้​ได้​ ถ้าได้ถึงจะยอมแต่งด้วย​ ถ้าไม่ได้อินก็จะแต่งกับคนอื่น​ แม่รู้ว่าลูกชายแม่ทำไม่ได้แน่ๆ​ อินก็รู้ว่าปั้นสิบเรียนโง่จะตาย"

"ขออินคิดดูก่อนแล้วกันค่ะ" ฉันพูดเลี่ยงๆ​ ไม่อยากให้ท่านคิด​มาก​ แต่ฉันเป็นฝ่ายคิดมากเสียเองตอนนี้

"ขอบใจจ้ะ​ เข้าบ้านกันเถอะ"

"ค่ะ"

ฉันเดินเข้าบ้านอย่างหนักใจ ฉันหนักใจมากๆกับเรื่องที่แม่น้ำชาขอร้องให้ฉันหมั้นกับปั้นสิบ​ มันเป็นการหมั้นหลอกๆ​ ที่หนักใจมาก​ ปั้นสิบ​จะใจดีเฉพาะกับฉัน แต่ถ้าเกิดว่าเขารู้ความ​จริง​ เขาใจร้ายกับฉันเหมือนที่เขาใจร้ายกับคนอื่น​ ฉันจะทำอย่างไร

"แม่ไม่บังคับแม่แค่ขอร้อง"

"ค่ะ" ฉันนั่งเงียบๆรอพี่อินทัชกับแม่ทานอาหารเสร็จ​ ฉันกำลังคิดเรื่องนี้อย่างหนัก​ ยังไงฉันก็ต้องปรึกษา​แม่ก่อนอยู่ดี

"คิดอะไรอยู่?"

"ไม่มีอะไรหรอกค่ะแม่"

"งั้นเรากลับกันเถอะ!"

"ค่ะ"

"จะกลับแล้วเหรออิน" ปั้นสิบวิ่งมาจับมือฉัน

"อินจะกลับแล้ว"

"แต่ตอนนี้ฝนกำลังจะ​ตก​ อินพักอยู่บ้านปั้นก่อนก็ได้​ บ้านปั้นมีห้องเยอะมาก"

"ไม่เป็นไร​"

ครืนๆเปรี้ยง

เสียงฟ้าร้องพร้อมกับฝนตกกระหน่ำลงมาไม่ขาดสาย​ ฉันยืนรอรถลุงคมสันอยู่หน้าบ้าน​ ผ่านไปไม่นานรถก็แล่นมาจอด​ ฉันรีบขึ้นไปบนรถทันที​ พี่ชายของฉันฉีกยิ้มให้ขนมชั้นก่อนจะขึ้นรถตามด้วยแม่ของฉัน

"พรุ่งนี้​เจอกันนะคะ"

"พี่กลับก่อนนะ"

"ค่ะ"ขนมชั้น​ยกมือโบกไม้โยกมือให้พี่ชายของฉัน​ ส่วนฉันหันหน้าไปทางอื่น​ ไม่อยากจะมองหน้าผู้ชายที่ชอบฉันมาตั้งแต่เด็ก

"ปั้นรักอินนะ!" คำพูดของเด็กผู้ชายที่พร่ำบอกคำว่ารัก​ ทำไมฉันถึงไม่ดีใจที่ได้ยินมัน​

@บ้าน

ฉันนั่งคิดอะไรไปเรื่อย​เปื่อย​ แม่เดินมาหาฉันก่อนจะยื่นนมให้​ฉันกับพี่คนล่ะแก้ว

"กินนมก่อนนะอินทิราอินทัช​ แค่กๆ" แม่พูดพร้อมกับไอออกมา​ ฉันมองหน้าแม่ที่พยายามฝืนยิ้มให้ฉันกับพี่

"แม่เป็นอะไรหรือเปล่า​ ผมว่าแม่ไปหาหมอดีกว่า​ ผมเห็นแม่ไอมาหลายวันแล้ว"

"กินยาเดี๋ยว​ก็หาย"

"ผมเห็นแม่พูดแบบนี้มาหลายวันแล้วนะ​ แต่แม่ก็ไม่หายสักที ผมว่าแม่ควรไปหาหมอดีกว่า มันจะดีกว่าที่แม่จะมาไอเรื้อรังอยู่แบบนี้"

"ใช่ค่ะแม่ต้องไปหาหมอ แม่จะมาปล่อยตัวเองแบบนี้ไม่ได้นะคะ ถ้าแม่เป็นอะไรไปอินกับพี่จะอยู่ยังไง"

"ฟังนะลูกถ้าเกิดว่าแม่เป็นอะไรไปคนที่จะดูแลลูกต่อก็คือพ่อโจฮานกับแม่น้ำชา เรื่องที่แม่น้ำชาขอร้องลูกแม่รู้แล้วนะว่าเรื่องอะไร ปั้นสิบเล่าให้แม่ฟังหมดแล้ว"

"แม่น้ำชาต้องการให้อินหมั้นหลอกๆกับปั้น"

"ถ้ามันไม่เหลือบ่ากว่าแรงก็ช่วยแสดงละครให้แม่น้ำชาหน่อยลูก ตอนนี้ไม่มีใครสามารถพูดกับปั้นสิบได้เหมือนอินทิราแล้ว ไม่อยากให้ช่วยให้ปั้นสิบตั้งใจเรียน ถ้าหนูโตขึ้น​ วันข้างหน้า​ปั้นสิบ​ก็คงจะเข้าใจเองว่า​ เรื่องการหมั้นมันแค่เป็นการหมั้นของเด็ก​ โตขึ้นความคิดก็เปลี่ยนเอง"

"ค่ะ ถ้าแม่เห็นดีด้วย​ อินก็จะทำ"

"จ้ะ! ผู้มีพระคุณ​ของร้อง​ แม่ก็ไม่อยากจะขัด​ ขอบคุณ​นะอิน ที่ช่วยเล่นละครให้​ ถ้าไม่มีครอบครัว​ปั้นสิบช่วย​ แม่ก็คงลำบากมากกว่านี้"

"ค่ะแม่"

"แต่ไอ้ปั้นสิบมันร้ายนะแม่​ ถ้ามันรู้ว่าถูกหลอก​ คนที่จะโดนคืออินนะ"

"โตขึ้นความคิดก็เปลี่ยนเองแหละ​ แม่ขอตัวไปทำขนมไปขายก่อนนะ"

"พักบ้างเถอะแม่​ อินไม่อยากเห็นแม่เหนื่อยเกินไป​ พรุ่งนี้​แม่ต้องไปหาหมอ"

"ไม่เป็นไร​หรอก แม่แข็งแรงจะตาย" แม่พูดแล้วเดินออกไป​ ฉันได้แต่มองตามแม่ฉันอย่างกังวล

ตัดมาที่ตอนเช้า​ อากาศ​ยามเช้าสดชื่นมาก ฉันนั่งอยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือ​ พร้อมกับมองหน้าต่างออกไปดูวิวข้างนอก​ ฉันคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย วันนี้เป็นวันหยุดไม่ได้ไปโรงเรียน ฉันต้องการหนังสือสอบเพราะไม่กี่วันก็จะสอบแล้วปิดเทอมแล้ว

ตึก~ตึก~

เสียงฝีเท้าหนักๆวิ่งขึ้นมาบนห้อง​ ฉันหันไปมองต้นเสียงนั้น​ ไม่นานประตู​ห้องฉันก็ถูกเปิดออก

"อิน!" ปั้นสิบวิ่งเข้ามากอดฉัน​ ฉันถึงกับอ้าปากค้างตกใจกับท่าทางของเขา​ ปั้นสิบไอ้ผีบ้า​ มากอดฉันได้ยังไง! หึ

"ไอ้ปั้น! ไอ้บ้า! มากอดอินทำไม!"

"รีบลงไปข้างล่างกัน!" ปั้นสิบพยายามดึงแขนฉันลงไปข้างล่าง​ เดี๋ยว​นะ! ไอ้ปั้นสิบ! ไอ้คนผีบ้า​จะมากระชากแขนฉันไปแบบนี้ไม่ได้​ ไอ้! $&$&&&&$%)​ฉันไม่รู้จะด่ามันอย่างไรดี

"จะดึงทำไม! ปล่อยอินนะไอ้บ้านี่!" ฉันพยายามแกะแขนตัวเองออก​ แต่มือมันเหนียวยิ่งกว่าตุ๊กแก​ ฉัน​ยากจะกรี๊ด​ให้คอแตก​ เขามันหยาบคายที่สุด!!

"มาแล้วครับ" สุดท้ายมันก็ลากฉันมาจนสำเร็จ​ ทุกคนมองมาที่ฉันเป็นตาเดียว​ หึ่ม! แม่น้ำชานั่งอยู่​กับแม่ของฉัน​ ในมือถือกล่องสีแดงเอาไว้อยู่ในมือ

"ปล่อยนะ!" ฉันสะบัด​แขนจนหลุดจากการกอบกุม​ ปั้นสิบยืนยิ้มหน้าบาน​ ฉันล่ะเกลียดรอยยิ้มแบบนี้ซะจริงๆ​

"อินมานั่งใกล้ๆแม่สิ​ ปั้นสิบก็ด้วย!"

"ครับ" ฉันกับปั้นสิบเดินไปนั่งใกล้ๆแม่น้ำชากับแม่นะโม​ แม่น้ำชายื่นแหวนให้ปั้นสิบ​ มันเป็นแหวนวงเล็กๆ​ มีเพชร​เม็ดงามอยู่ในแหวน

"สวมให้อินสิลูก" ปั้นสิบยิ้มอย่างดีใจ​ ปั้นสิบหยิบแหวนสวมให้ฉันทันที

"ส่วนนี้แหวนที่เฮียโจฮานหมั้นชา พี่โมเก็บไว้นะ"

"จะดีหรอคะ​ ไหนบอกว่า...."

"ชาให้พี่โมเก็บไว้ให้อินค่ะ"

"ค่ะ" แม่ฉันรับแหวน​ ปั้นสิบเข้ามาสวมกอดฉันอย่างดีใจ​ ส่วนฉันคงต้องเล่นละครอีกหลายปี​ กรรมจริงๆ​ เฮ้อ!

"เออ! พ่อโจฮานฝากมาบอกอินด้วยว่า​ ช่วยสอนการบ้าน​ ติวหนังสือให้ปั้นด้วยนะ"

"ค่ะ"