จะรักหรือจะร้าย

-มหาวิทยาลัย-

ห้องสมุด

“ตรงนี้ว่างมั้ยฟริน?”

‘ฟริน’ ละสายตาจากหนังสือกองโตตรงหน้า เหลือบมองยังบุคคลที่มาใหม่ ‘ดาวเหนือ’ คือเพื่อนสาวคนสนิทที่คบกันมานานหลายปีตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมจนเข้ามหาวิทยาลัย

“แล้วเห็นใครนั่งหรือเปล่า”

“แสดงว่าตรงนี้ว่าง งั้นเหนือขอนั่งด้วยคนนะ” ดาวเหนือยิ้มแย้มเหมือนทุกครั้งที่เจอกัน ก่อนจะหย่อนตัวนั่งลงข้างเพื่อนชาย

ฟรินสวมแว่นตากรอบหนา ใส่เสื้อนักศึกษาแขนยาวตลอดเวลาเขาเป็นคนไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยสุงสิงหรือเข้าสังคมกับใครมาตั้งแต่ไหนแต่ไร

ต่างจากแฟรงก์ที่เป็นพี่ชายฝาแฝด คนนั้นมีบุคลิกต่างจากฟรินอย่างสิ้นเชิง ทุกอย่างเหมือนกันหมด จะมีก็แค่นิสัยที่ต่างกันลิบลับ

“ข้อเขียนตรงนี้เหนือไม่ค่อยเข้าใจเลย ช่วยสอนวิธีทำหน่อย”

เป็นเพราะฟรินเรียนเก่งมาก สอบได้เกรดA เกือบทุกวิชา ดาวเหนือจึงมาขอความช่วยเหลือให้เขาช่วยติวหนังสืออยู่บ่อยครั้ง

“แล้วทำไมไม่ตั้งใจเรียนตั้งแต่แรก”

“ก็ตั้งใจแล้ว แต่เหนือไม่ได้เก่งเหมือนฟรินนะ”

“ไม่ต้องพูดมาก อยากให้สอนข้อไหน” ฟรินลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ มองไปยังสมุดการบ้านของคนตัวเล็ก

“จะสอนเหนือจริงๆ ใช่มั้ย”

“ถ้าพูดมากก็อาจจะเปลี่ยนใจ”

“ไม่เข้าใจข้อที่13กับ21”

“ฉันจะอธิบายแค่รอบเดียว ตั้งใจฟังด้วย”

“โอเค เหนือพร้อมแล้ว”

ดาวเหนือเผลอจ้องมองเพื่อนชายอยู่บ่อยครั้ง ทรงผมสีดำขลับถูกเสยขึ้นโชว์ใบหน้าหล่อเหลา คิ้วเข้มรับกับสายตาเฉี่ยวคมแบบพอดิบพอดี ถึงแม้จะสวมแว่นสายตาแต่ไม่ได้ทำให้ความหล่อลดน้อยลงไปสักนิด

“มองที่หนังสือ ไม่ใช่มาจ้องหน้าฉัน”

“ฟรินหล่อไงก็เลยมอง มิน่าล่ะ สาวๆ ในมหาลัยตามจีบกันเพียบเลย” เพื่อนแฝดทั้งสองของเธอธรรมดากันที่ไหน สาวน้อยสาวใหญ่วิ่งตามจีบกันให้วุ่นวาย แต่ก็ไม่เห็นว่าฟรินจะสนใจใคร

“ตั้งแต่รู้จักกันมา เหนือยังไม่เคยเห็นฟรินมีแฟนเลยนะ ไม่ชอบใครเลยเหรอ”

“จะเลิกพูดจาไร้สาระได้หรือยัง”

“ดุอะไรนักหนาเนี่ย ดุยิ่งกว่าพ่ออีก” ดาวเหนือบ่นพึมพำ เบือนหน้าหันหนีเมื่อมองเห็นสายตาดุดันของเพื่อนชาย

“ถ้าหมายถึงพ่อของลูกเธอก็อาจจะใช่”

“เมื่อกี้ฟรินว่าไงนะ พอดีเหนือเสียบแอร์พอร์ตค้างไว้เลยได้ยินไม่ชัด”

“ขยับมานั่งใกล้ๆ จะได้ไม่ต้องพูดเสียงดัง”

“แบบนี้ใกล้พอมั้ย” คนตัวเล็กเลื่อนเก้าอี้เข้าหาขยับใบหน้าเข้าใกล้จนได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ของชายหนุ่มเจื่อกลิ่นบุหรี่จางๆ

“แอบไปสูบบุหรี่มาอีกแล้ว เหนือได้กลิ่นนะ”

“ฉันดูดแล้วทำไม”

“สูบบุหรี่ไม่ดีต่อปอด เดี๋ยวเป็นมะเร็ง”

“เอาไว้ให้มาเป็นเมียก่อนแล้วจะเลิกให้”

“ก็พูดไปเรื่อย” ดาวเหนือเผลอกลอกตามองบนให้กลับประโยคกำกวมนั่น อาจจะเป็นเพราะผูกพันกันมาก่อนเลยไม่ได้คิดอะไรลึกซึ้งมากกว่าคำว่าเพื่อน

“ขยับเข้ามาอีก”

“ถ้าให้เหนือเข้าใกล้กว่านี้ อีกนิดจะนั่งตักฟรินแล้วนะ”

“ก็มานั่งสิ”

ดาวเหนือหยุดนิ่งมองหน้าชายหนุ่ม เขาจ้องหน้าเธอกลับผ่านแว่นสายตาไม่ได้หลบหน้าแต่อย่างใด

“นึกว่าหายไปไหน ที่แท้แอบมานั่งจู๋จี๋กับแฟนกูอีกแล้ว”

คนทั้งสองละสายตาออกจากกันเมื่อได้ยินเสียงของแฟรงก์ที่มาใหม่ ฟรินถึงกลับถอนหายใจลากยาวด้วยความรำคาญ เพราะแฝดพี่ชอบสร้างความวุ่นวายให้เขาไม่จบไม่สิ้น

“ดาวเหนือที่รักของแฟรงก์ มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้” แฟรงก์เดินเข้าไปกอดคอหญิงสาวไว้แน่น ตามประสาเพื่อนสนิทที่คบกันมานาน

“อะไรแฟรงก์ เอามือออกไปเลย”

“เค้าคิดถึงตัวเองนะ” แฟรงก์ยกมือลูบเส้นผมของดาวเหนือเบาๆก่อนจะเอนศีรษะซบลงบนไหล่มน

“ไม่เจอตั้งสองวัน แฟรงก์คิดถึงเหนือที่สุดเลย”

ดาวเหนือเป็นคนน่ารัก ตัวเล็กดูน่าทะนุถนอม ผิวขาวอมชมพู ใบหน้าจิ้มลิ้มมีรอยยิ้มสดใส มองยังไงก็ไม่เบื่อ

“ไม่ต้องมาเนียนแต๊ะอั๋งเหนือเลย เค้ารู้ทันหรอก” เธอบอกผ่านน้ำเสียงเอือมๆ แฟรงก์เป็นพวกมือไวใจเร็ว ชอบแทะโลมเธอแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไร แต่ก็ไม่ได้คิดถือสาเพราะเป็นเพื่อนกันมานาน

“มองทำไมครับน้องชาย แค่จับนิดจับหน่อยทำหวง” แฟรงก์เลิกคิ้วมองแฝดน้องด้วยท่าทางยั่วยุ ทำไมจะไม่รู้ว่าฟรินคิดยังไงกับดาวเหนือ

แค่แวะมากวนประสาทพอให้ชีวิตมีสีสัน ทำให้น้องหัวร้อนเล่นๆ นั่นคืองานที่เขาถนัดและชอบทำเป็นกิจวัตรประจำวัน

“พักกลางวันนี้ไปกินข้าวกับแฟรงก์ป่ะ ไอ้ฟรินก็ไปด้วย กินข้าวด้วยกันหลายคนสนุกดี”

“เหนือมีนัดกับเพื่อนแล้ว”

“แย่จัง เอาไว้คราวหน้าก็ได้ แต่ที่รักห้ามปฏิเสธเค้าแล้วนะ”

ดาวเหนือขยับถอยห่างจนแผ่นหลังแนบชิดกับฟรินที่นั่งข้าง เมื่อแฟรงก์เลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้เธอจนเกินไป

“ได้สิ แต่คราวหลังต้องบอกล่วงหน้าก่อน”

“มาหากูถึงที่นี่ มึงมีอะไรก็พูดมา?”

“ตอนเย็นกูว่าจะชวนไปเตะบอล”

“ที่ไหน?”

“สนามเดิม”

“ตามนั่นแหละ”

“เลิกเรียนแฟรงก์กับไอ้ฟรินมีนัดแข่งบอลรอบชิงกับพวกสถาปัตย ถ้าเหนือว่างอย่าลืมไปเชียร์พวกเราด้วย” ประโยคถัดมาแฟรงก์หันไปบอกกับหญิงสาว

“ได้สิ วันนี้เหนือว่างพอดี”

“ต้องมาให้ได้ ถ้ามีที่รักไปให้กำลังใจ เค้าจะเล่นให้สุดฝีมือไปเลย”

“ต้องไปอยู่แล้ว แฟรงก์จะได้มีกำลังใจ”

“แฟนใครน่ารักจัง ขอจุ๊บเหม่งที” ไม่พูดเปล่าแต่ยังอาศัยจังหวะที่ฟรินเผลอแอบจูบที่หน้าผากของคนตัวเล็กเบาๆ แล้วรีบวิ่งหนีออกมาเมื่อเห็นสายตาเย็นเยียบของน้องชาย ขืนอยู่นานกว่านี้ มันคงยกเก้าอี้ฟาดหัวเขาแน่นอน

“วันนี้อารมณ์ดีแล้ว ไปดีกว่า”

“อะไร” ดาวเหนือเอ่ยถามด้วยความสงสัยเมื่อฟรินหยิบผ้าเช็ดหน้าออกจากกระเป๋ากางเกงแล้วยื่นให้เธอ

“เมื่อกี้ไอ้แฟรงก์มันจับตรงไหน เช็ดออกให้หมด”

“มันต้องถึงขนาดนั้นเลยเหรอ ทำเบาๆ ก็ได้ เหนือเจ็บนะ” ก่อนที่เขาจะเช็ดทำความสะอาดบนใบหน้าของเธออย่างแรงจนรู้สึกแสบร้อนไปหมด

“ไอ้แฟรงก์มันสกปรกไม่ชอบล้างมือ เดี๋ยวหน้าเป็นผื่น”

“อื้อ…ทำเบาๆ เหนือเจ็บ”

“ระวังตัวหน่อยก็ดี ไอ้แฟรงก์มันชอบทำตัวลุ่มล่ามกับคนอื่นไปทั่ว”

“ไม่เป็นไรเพื่อนกันชินแล้ว เหนือไม่ถือ”

“เธอไม่ถือแต่ฉันถือ ไม่ชอบ!”