๙ หมากในเกม (๒)

รถยนต์เคลื่อนไปยังบ้านของบุณณดา เขาเห็นบัลลพเดินออกมาจากบ้านพอดีช่างเหมาะเจาะเสียเหลือเกิน ริมฝีปากหยักยกยิ้มพลางเปิดประตูรถลงไปทันทีทำเอาหญิงสาวเดินตามแทบไม่ทัน

เธอมีสีหน้ากังวลเมื่อเห็นว่าสองหนุ่มเผชิญหน้ากัน อีกคนก็เป็นบุพการีส่วนอีกคนคือชายที่หล่อนหลงรัก มันยากที่จะตัดสินใจเลือกข้างทำให้เธอต้องเดินไปอยู่ตรงกลางแทน

บัลลพที่อยู่ในสภาพปกติแต่ยังหลงเหลือรอยฟกช้ำจากการไปถามหาลูกสาวจากบ่อนเสี่ยทรงภพทำให้เกิดการต่อสู้ ทว่าดูเหมือนเขาจะเป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำเพราะทางนั้นส่งคนมารุมจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด

“ไอ้แทน มึงเข้ามาในบ้านกูทำไม ออกไป! กูไม่ต้อนรับมึง” ตะโกนเสียงดังด้วยใบหน้าแดงก่ำ ยิ่งทำให้คนมาเยือนยิ้มสมใจเพราะเห็นแววตาเกรงกลัวของอีกฝ่าย ยังจำวันนั้นได้ติดตาที่ไปถามหาความรับผิดชอบจากบัลลพเรื่องขับรถชนพี่สาวตนเอง

แต่กลับได้รับคำตอบแสนสะเทือนใจ ‘พี่มึงกระโดดลงมาเอง จะมาเรียกร้องอะไรนักหนาวะ อยากได้เงินมากเหรอ เอาไปสิเศษเงินของกูแลกกับเศษขยะแบบพวกมึง’

แค้นแทบกระอักแต่ทำอะไรไม่ได้เพราะมันสั่งคนมาจับเขาเอาไว้ก่อนนำไปซ้อมเพื่อไม่ให้ไปขัดขวางงานแต่งจนต้องเข้าโรงพยาบาล

วันนั้นจำได้ไม่ลืม เหมือนมันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานทำให้ต้องมาแก้แค้นไอ้คนต้นเหตุของเรื่อง แต่ถ้าทำมันโดยตรงก็ไม่สาแก่ใจเท่าทำลายแก้วตาดวงใจของมัน

“กูแค่จะมาสวัสดีพ่อตาสักหน่อย” คว้าร่างบางมาใกล้ตนเองพลางโอบเอวเอาไว้ และเมื่อบัลลพจะเข้ามาดึงลูกสาวออกไปเขาก็ใช้เท้าถีบศัตรูทันทีจนอีกฝ่ายล้มลงกับพื้น

“พ่อ!” ตกใจร้องเสียงหลงจะเข้าไปหาบุพการีแต่คนที่โอบเอวเอาไว้ไม่ยอมปล่อย เขาจับเธอแน่นกว่าเดิมจนหญิงสาวไม่อาจสลัดหลุด หันมามองใบหน้าคมด้วยแววตาโกรธเกรี้ยวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน รู้ว่าบิดาตนเองร่างกายอ่อนแอไม่อาจทำอะไรคนที่ออกกำลังกายจนแข็งแรงเป็นประจำได้หรอก

“ปล่อย! ข้าวจะไปหาพ่อ” ทั้งดิ้นทั้งสั่งเสียงเข้มแต่ร่างสูงก็ไม่ยอมทำตามความต้องการของหล่อน

“ไอ้เลว! กูจะฆ่ามึง” บอกอย่างเคียดแค้นที่เห็นแทนไททำกับครอบครัวตนเอง พยายามยันพื้นแล้วลุกขึ้นยืนแต่ไม่กล้าเข้าไปหาเรื่องคนที่แข็งแกร่งกว่า

“มึงรอก่อน อีกไม่นานมึงจะได้ลูกสาวที่กูใช้แล้วกลับไปสู่อ้อมอกแน่” สารที่ส่งไปถึงบัลลพกลับกระแทกใจคนฟังอย่างบุณณดาจนหยุดการขัดขืน หัวใจที่คิดว่าแข็งแกร่งเจ็บแปลบไม่คิดว่าจะเจอคำพูดแสนร้ายกาจจากคนที่เคยอ่อนโยนกับหล่อนมาตลอด

“แล้วไม่ใช่แค่ลูกสาวมึงนะ กูจะแถมหลานให้มึงด้วย สะใจดีไหมล่ะได้หลานของคนที่มึงเคยด่าว่าเป็นเศษขยะ หึ” ยกยิ้มมุมปากเยาะเย้ยคนที่เคยดูถูกตนเอง เขาไม่คำนึงถึงจิตใจของหญิงสาวข้างกายสักนิด หล่อนกลืนก้อนสะอื้นไม่ยอมให้ตนเองแสดงความอ่อนแอในตอนนี้

ยืนนิ่งมองแทนไทปะทะคารมกับบิดาโดยไม่ได้โต้แย้งอีกต่อไป แต่แล้วก็ต้องทำตาโตด้วยความตกใจเมื่อบัลลพวิ่งเข้ามาผลักอกของว่าที่ลูกเขยแต่เขาไม่สะเทือนสักนิด กลับใช้มือข้างเดียวชกหน้าอีกฝ่ายจนล้มอีกครั้ง

นักศึกษาสาวตะโกนเรียกพ่อเสียงดังแล้วเข้าไปหาท่านโดยร่างสูงไม่ห้าม มองใบหน้าของบิดาที่แก่เกินวัยด้วยความสงสาร ดวงตาปริ่มน้ำก่อนหันกลับมาจ้องแทนไท

“อย่าทำพ่อของข้าวเลยนะคะ” ได้แต่ขอร้องไม่สามารถต่อกรอะไรได้เลย หากสู้ก็มีแต่จะทำให้เรื่องราวบานปลายหล่อนเรียนรู้จะอ่อนในตอนนี้เพื่อเข้มแข็งในวันหน้า

“กูไม่ได้คิดจะทำอะไรมึงหรอกเพราะดูจากสภาพที่เหมือนเศษขยะแล้วก็สงสารว่ะ จากลูกเศรษฐีกลายมาเป็นยาจก กรรมมันตามทันจริงๆ” ไม่สนใจร่างบางกลับตอกย้ำบัลลพที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นคุณผู้ชายมีปราสาทสวยงามเป็นของตนเอง

แต่ตอนนี้กลับตกจากสวรรค์ด้วยการกระทำของตัวเองล้วนๆ ยิ้มเยาะแล้วเดินไปคว้าคนที่ตั้งสถานะให้เป็นตัวขัดดอกขึ้นมายืนข้างกาย

ที่จริงก็กะว่าจะมาทำให้อีกฝ่ายช้ำใจเล่นและดูเหมือนภารกิจจะสำเร็จผลแล้ว จึงไม่มีเหตุต้องอยู่ที่นี่อีก คว้าข้อมือเล็กเอาไว้ค่อยพาเดินไปขึ้นรถยนต์มุ่งตรงกลับบ้านโดยไม่เอ่ยอะไรอีก บุณณดาก็ไม่ถามยิ่งทำให้บรรยากาศในรถเต็มไปด้วยความอึดอัด

“ไอ้แทนกูจะแก้แค้นมึงให้ได้ ไอ้เหี้ย!” ยังตะโกนด่าไล่หลังทั้งที่ไม่มีอะไรสู้อดีตเพื่อนสนิทได้สักอย่าง อดสูในตัวเองที่ชีวิตดิ่งลงเหวได้ขนาดนี้ สงสารบุตรสาวที่ต้องรองรับอารมณ์ของมัน ทุกอย่างอัดแน่นในใจจนปล่อยออกมาเป็นน้ำตาทั้งที่ไม่ได้ร้องไห้มาหลายปี

“ไปห้างสาขาสามก่อน” อีกเหตุผลที่ออกมาด้วยก็เพราะมีธุระต้องไปคุยกับเจ้าของร้านกระเป๋าแบรนด์ไทยซึ่งต้องการไปเปิดร้านอยู่ห้าง The diamond เส้นทางจึงเปลี่ยนจากบ้านเป็นห้าง The area shopping แทน

บุณณดาไม่เอ่ยอะไรเดินตามเขาเหมือนคนที่ไร้ตัวตน คำพูดของแทนไทยังติดอยู่ในหัวไม่สามารถสลัดออกจึงพยายามคิดหาวิธีไม่ให้ตัวเองเป็นเพียงหมากในเกมโดนบังคับอย่างเดียว หล่อนจะเปลี่ยนให้ตัวเองอยู่ในจุดที่สามารถควบคุมได้เช่นกัน

เวลาผ่านไปจนกระทั่งคุยธุระเสร็จก็เดินเข้าร้านอาหารรับประทานข้าวเย็นค่อยขึ้นรถกลับบ้าน ท้องฟ้ามืดครึ้มตามเวลา ดวงอาทิตย์บอกลาก่อนที่พระจันทร์จะขึ้นมาส่องแสงสีนวล หญิงสาวตัดสินใจหันมามองคนข้างกายแล้วเอ่ยขึ้นเสียงอ้อนวอนเพื่อให้ชายหนุ่มเลิกระรานบิดาตนเอง

“คุณแทนไม่ยุ่งกับพ่อได้ไหมคะ” ในเมื่อเขาได้หล่อนมาเป็นตัวขัดดอกทั้งยังใช้แก้แค้นแล้วจึงไม่ต้องการให้เข้าไปยุ่งกับบิดาของตนอีก

“ทำหน้าที่ตัวเองให้ดีสิ หรือไม่ก็ทำให้ฉันมีความสุข...ตอนนี้” สายตาคมที่จ้องมาค่อนข้างท้าทาย ความสุขที่เขาพูดถึงคืออะไรหล่อนรู้เป็นอย่างดี กล้ำกลืนความอายแล้วมองไปยังพริกที่ขับรถเหมือนไม่รับรู้ความอึมครึมระหว่างเธอกับเจ้านายตนเอง

“ถ้าไม่ทำฉันก็ไม่ว่าอะไร” ไม่คาดหวังอยู่แล้วว่าหญิงสาวจะยอมทำแต่ประโยคตอบกลับทำเอาเขาต้องมองใบหน้าหวานอย่างสนใจ

“ข้าวจะทำค่ะ” เมื่อได้รับคำตอบที่เกินความหวังก็ยกยิ้มมุมปากก่อนจะหันไปสั่งคนขับรถของตนเองขณะที่กำลังเลี้ยวเข้าไปในซอยของบ้านหลังใหญ่

“จอดตรงนี้ก่อน แล้วนายก็ลงไปรอข้างนอก” บุณณดาก้มหน้าต่ำอับอายกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น เคยคิดจะทำให้เซ็กกลายเป็นความรักแต่มันเหมือนจนแยกแทบไม่ออก หล่อนยังใหม่กับเรื่องนี้ถึงได้ไม่รู้ว่าแทนไทมีความรู้สึกให้กันบ้างหรือเปล่า

ทำไมถึงได้ใจร้ายขนาดนี้

พาหนะจอดลงที่ต้นซอยซึ่งเป็นป่าไม่ค่อยมีบ้านคน พริกเปิดประตูลงไปรอข้างล่างทำให้บนรถเหลือเพียงสองหนุ่มสาว และไม่พูดพร่ำทำเพลงร่างสูงก็จัดการขย้ำกระต่ายตัวน้อยที่นั่งตัวสั่นอยู่ข้างกายทันที

ชั้นในสีหวานถูกเลิกขึ้นไปกองอยู่ที่เนินอกก่อนชายหนุ่มจะใช้ลิ้นวนรอบปทุมถันจนมันชูชันทั้งสองข้าง มือหนาเลิกกระโปรงสอบขึ้นมากองอยู่สะโพกก่อนจะล้วงเข้าไปภายใน จับพร้อมกับบีบเล่นจนหล่อนครางเสียงหลง

ถึงพื้นที่จะคับแคบไปหน่อยแต่ไม่มีอะไรมาขัดขวางความปรารถนาที่เกิดขึ้นได้ ร่างกายของหล่อนค่อนข้างตอบสนองได้อย่างรวดเร็วและไวต่อการสัมผัสเพียงแค่นิ้วเขาแหย่เข้าไปข้างในกลีบดอกไม้งามแล้วเพิ่มจำนวนให้มากขึ้นจนน้ำสีขุ่นไหลออกมา

“คุณแทน” เรียกชื่อเขาเสียงเบาราวกระซิบ อับอายที่ต้องมาทำเรื่องเช่นนี้บนรถอีกทั้งเขายังให้พลขับออกไปดูลาดเลาข้างนอกอีก ข่มความอายเอาไว้พร้อมเปิดใจรับกับสิ่งที่กำลังจะเกิด

ตัดสินใจแล้วว่าจะทำให้ชายหนุ่มเป็นฝ่ายลุ่มหลงตัวเองหากมามัวเหนียมอายจะเอาชนะผู้หญิงอีกคนได้เหรอ สร้างความฮึกเหิมให้ตนเองก่อนจะจับหัวเขากดลงยังดอกบัวคู่งามของตนเองแล้วเอ่ยเชิญชวน

“เลียให้หน่อยได้ไหมคะ สัมผัสข้าวมากกว่านี้” บอกเสียงกระเส่าพร้อมแววตาเชิญชวนจนคนโดนมองเหมือนต้องมนต์สะกดทำตามหล่อนทันที เขาซุกลงที่ทรวงอกนุ่มก่อนจะฟัดจนสาสมแก่ใจค่อยผละออกแล้วจุมพิตริมฝีปากจิ้มลิ้ม

“ปลดกางเกงให้หน่อย” มือเล็กทำตามคำสั่งทั้งที่มองไม่เห็นว่ามันอยู่ตรงไหนแต่ก็พยายามคลำจนเจอ ความเป็นชายพองขึ้นจนหล่อนเผลอไปลูบไล้ทำเอาเจ้าของร่างหลงครางขณะที่กำลังใช้ลิ้นหยอกเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นของหล่อน

“จับมันสิ มันชอบมือเธอนะ” บุณณดาปลดกระดุมแล้วรูดซิปให้เขา คว้าเอาแก่นกายชายออกมาข้างนอกซึ่งตอนนี้มันเริ่มขยายใหญ่สู้มือนิ่ม

อากาศภายในรถไม่ได้ร้อนแต่เหงื่อกลับออกเพราะแรงอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้น ความคับแคบของห้องโดยสารยิ่งทำให้ตื่นเต้นมากกว่าเดิม ร่างบางตัดสินใจขึ้นไปนั่งคร่อมบนตักชายหนุ่มพร้อมจับความแข็งขืนเข้ามาภายในกายของตนเองอย่างอาจหาญ

ไม่ต้องการปล่อยเวลาให้มันล่วงเลยไปนานกว่านี้ หากเสร็จเร็วจะได้ไม่ต้องกังวลว่าจะมีใครผ่านมาเห็นหรือเปล่า เธอเริ่มเคลื่อนตัวอย่างช้าๆ ก่อนจะเพิ่มความเร็วตามอารมณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนี้ ส่งเสียงครางลั่นรถพลางเงยหน้าขึ้นสูดปากยามมือหนาเคล้นดอกบัวคู่งาม

ร่างสูงปล่อยให้หล่อนเป็นผู้นำในศึกรักครั้งนี้จนกระทั่งปลดปล่อยเข้าไปในกายสาวจึงได้หยุดการเคลื่อนไหวซบใบหน้าลงบนบ่าแข็งแกร่งพลางหอบหายใจถี่ข้างหูเขา

ไม่คิดว่าชีวิตนี้ต้องมาทำเรื่องนี้บนรถ การมีเซ็กไม่ใช่เรื่องที่ผิดเพราะมันคือการบอกรักทางภาษากายระหว่างบุคคลทั้งสอง แต่ควรเลือกสถานที่เหมาะสมและมิดชิดไม่ใช่บนรถที่จอดอยู่ข้างถนนเช่นนี้

คิดว่าหากมีคนสัญจรผ่านไปมาคงรับรู้ว่าคนในรถกำลังทำอะไรกันอยู่เป็นแน่ แทนไทไม่เคยลองนอกสถานที่เช่นนี้ก็อดรู้สึกตื่นเต้นไม่ได้ เขาโอบเอวบางเอาไว้ก่อนเลื่อนชั้นในมาปกปิดทรวงอกหล่อนพร้อมกลัดกระดุมเสื้อให้เหมือนเดิม

ช่องทางของหล่อนค่อนข้างคับแน่นและเขาชอบมันเหลือเกิน แสนเสียดายที่ต้องถอดความเป็นชายออกจนน้ำสีขุ่นไหลตาม หยิบกระดาษทิชชู่ทำความสะอาดและฉีดน้ำยาปรับอากาศดับกลิ่นคาวจากน้ำสีขุ่น

เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยก็เรียกคนขับรถให้มาทำหน้าที่จนถึงบ้านอย่างปลอดภัย หญิงสาวเดินตามหลังเขาขึ้นไปบนชั้นสาม เมื่อจะเดินเข้าห้องตนเองก็ถูกคว้าแขนเอาไว้เสียก่อนแล้วเช็คเงินสดก็ถูกยื่นมาตรงหน้า

“ค่าตัวเธอ ฉันไม่ชอบใช้ใครฟรี” เธอควรจะดีใจที่ได้เงินแต่เพราะมันไม่ใช่แค่เซ็กทว่าคือความรักซึ่งมีต่อแทนไททำให้ความรู้สึกตอนนี้เจ็บจนไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้ แม้กระทั่งจะตอบรับเขาก็ยากจนทำเพียงรับมาถือเอาไว้

ร่างสูงหมุนตัวเข้าห้องนอนตนเองปล่อยหล่อนยืนอยู่ที่เดิม ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงต้องทนมากขนาดนี้ ทนให้เขาย้ำยีทั้งร่างกายและจิตใจไปเพื่ออะไร เม้มปากแน่นแล้วเช็ดน้ำตาที่ไหลออกจากหน้าอย่างรวดเร็ว

เกลียดที่ตัวเองอ่อนแอทั้งที่เคยคิดว่าถ้ามีความรักคงเป็นคนที่เข้มแข็ง แต่ความจริงใครจะรู้ว่ามันยากมากแค่ไหนที่ต้องตัดใจจากชายที่เปรียบดั่งรักฝังใจ ต่อให้มีคนที่ดีกว่านี้เข้ามาในชีวิตก็ไม่รู้จะลืมแทนไทได้หรือเปล่า..

ชีวิตมันช่างยากเหลือเกิน

“อ้วก” ตื่นเช้าขึ้นมาด้วยอาการพะอืดพะอมจนต้องรีบวิ่งเข้าไปห้องน้ำแล้วอาเจียนใส่ชักโครกอย่างรวดเร็ว เป็นแบบนี้หลายวันจนหล่อนไปโรงพยาบาลทำให้ทราบถึงสาเหตุที่ก่อเกิดอาการเหล่านี้จึงพยายามปกปิดเอาไว้

ถอนหายใจเมื่อรู้สึกดีขึ้นแล้วไปล้างปากค่อยเงยหน้าส่องกระจก รู้ว่าหนทางข้างหน้าจะไม่ง่ายจึงค่อนข้างเครียด สูดลมหายใจเข้าปอดก่อนชำระร่างกายเพื่อไปฝึกงานซึ่งเหลืออีกหนึ่งเดือนกว่าจะจบ

อรวราลงมารับประทานอาหารพยายามหลีกเลี่ยงของที่มีกลิ่นแรงเกรงว่าจะทำให้คนในครอบครัวจับได้ หากเป็นเมื่อก่อนตอนไปทำงานคงขอติดรถเปมทัตแต่เพราะทุกอย่างไม่เหมือนเดิมแล้วทำให้ตัดสินใจขอบิดาขับรถไปเองและท่านก็อนุญาต

ร่างบางขับรถมาจอดหน้าบริษัทหยิบกล่องใส่ยาเข้าในกระเป๋าพลางเปิดประตูออกจากเครื่องโดยสาร ถอนหายใจอีกครั้งรู้สึกเหนื่อยกับเรื่องที่เจอแต่ก็สะดุ้งสุดตัวเมื่อมีมือปริศนาพาดผ่านคออย่างไม่ทันตั้งตัว

“เปรม! ตกใจหมดเลย” หันไปเห็นใบหน้าคมก็เรียกเสียงดังพลางกล่าวโทษทางแววตาทำให้ชายหนุ่มหัวเราะกับท่าทีตื่นตระหนกเกินเหตุ

“ตกใจอะไร มีใครเคยกอดคอเธอนอกจากเราหรือไง” ส่ายหน้าทันทีเป็นปฏิกิริยาตอบกลับอย่างรวดเร็วที่แม้แต่หล่อนเองยังไม่รู้ตัว

“วันนี้ไปกินข้าวด้วยกันไหม” กำลังจะบอกว่าห่อข้าวมาด้วยแต่ลืมไปเสียสนิทว่ารีบจนลืมหยิบอาหารเที่ยงทำเอาหมดเหตุผลที่จะอ้าง

“ได้สิ” ตอบเสียงอ่อนพลางเดินเข้าไปในบริษัทพร้อมชายหนุ่มที่ตัวเองแอบรัก เหลือบตามองคนที่ยิ้มจนเห็นรอยบุ๋มข้างแก้มก็ยิ่งหลงเสน่ห์เขามากกว่าเดิม

ไม่รู้ว่าเปมทัตจำวันแรกที่เจอกันได้ไหม ในวันที่หล่อนไม่กล้าจะเข้าไปทำความรู้จักใครแต่ชายหนุ่มกลับเข้ามาแนะนำตัวทั้งยังชวนไปเล่นกับเพื่อนคนอื่นสร้างความอบอุ่นในหัวใจให้แก่เธอจนมองเขามากกว่าเพื่อน

พยายามปกปิดดวงตาที่มีแต่ความรักให้อีกฝ่ายเอาไว้ แสร้งเป็นเพื่อนที่ดีมาโดยตลอดทั้งที่คิดไม่ซื่อด้วย กลัวว่าถ้ารู้เขาจะเปลี่ยนไป

หล่อนขอเก็บคำว่าเพื่อนเอาไว้ ดีกว่าต้องกลายเป็นคนแปลกหน้าต่อกัน ไม่เคยมีเพื่อนที่เลื่อนขั้นเป็นแฟนแล้วคบกันยืดสักคน

ถึงแม้ว่าตอนนี้หล่อนกำลังท้องลูกของเขาอยู่ก็ตาม...

มันจะต้องเป็นความลับ เปรมจะไม่รู้เด็ดขาดว่าค่ำคืนนั้นเกิดอะไรขึ้นและมันเปลี่ยนแปลงชีวิตเธออย่างไร