บทที่ 1

แม่ของเธอเรียกร้องเงินถึงสิบล้านบาทจากชายผู้ซึ่งเป็นพ่อแท้ๆของเธอ ก่อนจะทิ้งเธอไว้ที่หน้าไร่ทันทีที่ได้เงินตามที่ขอ และนั่นคือจุดเริ่มต้นสายสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องที่ได้ถือกำเนิดขึ้น จอมราชกับทุกคนไม่มีเลยสักครั้งที่จะแสดงท่าทีรังเกียจเธอโดยเฉพาะแม่มาลีที่เลี้ยงดูเธอเป็นอย่างดี ซ้ำยังอนุญาตให้เธอเรียกท่านว่าแม่ แม่ที่ถึงแม้จะไม่ใช่แม่แท้ๆ แต่เธอก็รักท่านมาก รักมากพอๆ กับที่รักแม่ของตัวเอง

“ลินไปก่อนนะคะ” คำลานั้นกัดกินใจคนฟังไม่น้อย เพราะนี่จะเป็นครั้งแรกที่เขาจะต้องปล่อยให้น้องไปไกล ไกลจนรู้สึกใจหายไม่เบา

ยิ่งคิดถึงเหตุผลที่น้องต้องไปใจของคนเป็นพี่ก็ยิ่งรู้สึกเจ็บปวด..

“รู้ใช่ไหมว่าฉันรักแก”

“ลินก็รักพี่จอมค่ะ” อ้อมกอดของพี่ยังคงอบอุ่นเสมอไม่ว่าจะเมื่อไหร่ มันทำให้เธอคิดถึงใครอีกคนที่ไม่ได้อยู่ตรงนี้ด้วยกันขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ใครบางคนที่ป่านนี้คงกำลังมีความสุขอยู่ที่ไหนสักแห่ง

ใครบางคนที่แม้จะแค่ช่วงเวลาสั้นๆ แต่เขากลับทำให้ผู้หญิงชื่อปาลินคนนี้มีความสุขมากมายเหลือเกิน และเธอจะขอจดจำมันเอาไว้

ให้ตายก็ไม่มีวันลืมว่าครั้งหนึ่งเคยได้ใช้ชีวิตร่วมกันกับเขาในฐานะภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย…

ลาก่อนนะคะ…พี่นุ!