3

“ใช่ แล้วจะทำไม” ฟองแก้วเอ่ยถาม พลางมองคนทั้งสองอย่างรำคาญ

เมื่อก่อนเธอยอมรับว่าบิดามารดาจะให้หมั้นกับตรีทศจริง แต่ไม่ได้บังคับ แค่ให้คบหาดูใจกัน เขาเองที่คลั่งรักอยากได้เธอเป็นเมียของเขา เธอประสบอุบัติเหตุเสียก่อนจึงไม่ได้หมั้นกันอย่างเป็นทางการ ต้องพักรักษาตัวอยู่หลายเดือน นอกจากเกือบจะเป็นเจ้าหญิงนิทราแล้ว ยังเกิดผลข้างเคียงจากยาทำให้อ้วนอีก ตรีทศโดนล้อไม่ทันไรเขาก็ตีจากเพราะอาย เธอเข้าใจว่าไม่ได้รักกันจริงๆ เพราะผู้ใหญ่แค่จัดการให้เท่านั้น เขาจะตีจากก็ไม่ใช่เรื่องแปลก ก็ในเมื่อรูปร่างหน้าตามันไม่ได้สวยน่าเย้ายวนเหมือนแต่ก่อนแล้ว

เขาเปิดเผยธาตุแท้ให้เห็นตอนนี้ก็ดีกว่าแต่งงานอยู่กันไป แล้วเขามาเปิดเผยในภายหลัง ตอนนั้นคงเสียใจมากกว่านี้เพราะต้องเป็นเมียเขาไปแล้ว

“ทำไมเป็นแบบนี้หึฟองแก้ว หรือเธอโกรธพี่กับนุช จริงๆ เธอควรจะเข้าใจนะว่าพี่กับนุชรักกัน พี่กับเธอก็โดนผู้ใหญ่จับคลุมถุงชนไม่ได้รักกันแต่แรก เราเลิกรากันได้ด้วยดีผู้ใหญ่รับรู้ เธอก็ควรที่จะทำใจยอมรับให้ได้ ไม่ใช่มากลั่นแกล้งอรนุชแบบนี้”

“เหอะ!” ฟองแก้วทำเสียงในลำคอ

“ยิ่งอยู่ยิ่งแสดงนิสัยน่าเกลียดออกมา เมื่อก่อนเธอก็ดูดีและสวยมาก แต่ตอนนี้เธอต้องจำใส่หัวเอาไว้นะว่าเธอไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว ทั้งอ้วน ทั้งน่าเกลียด ไม่น่ามองเลยสักนิด” ตรีทศตัดสินใจพูดออกไปตรงๆ เพื่อให้คนตรงหน้าตัดใจจากเขา เขามองใบหน้าที่บวบตุ่ยเพราะอ้วน ทั้งคาง ทั้งหน้าไม่น่ามองเลยสักนิด แขนขาก็อวบอ้วนเสื้อผ้าที่ใส่ก็ตัวใหญ่เทอะทะเดินไปตรงไหนก็มีแต่คนหัวเราะ เขาฝืนทนเดินไปไหนมาไหนกับเธออยู่แค่ช่วงแรกที่ออกจากโรงพยาบาล จนบอกเลิกราเธอไป

เขาก็ต้องเลือกสิ่งที่ดีที่สุด อ้วนขนาดนี้จะให้เขากระเดือกลงได้อย่างไรกัน

“ก็แฟนของคุณมายืนขวางทาง ฉันบอกให้ถอยก็ไม่ถอย ฉันหิวข้าวจะไปกินข้าว ไม่ถอยก็ชนไง” ฟองแก้วพูดความจริงทุกคำ

“ฟองจ๋า นุชขอโทษนะ นุชรู้ว่าฟองยังโกรธนุชอยู่ แต่พวกเรารักกันจริงๆ อย่าโกรธพวกเราเลยนะจ๊ะ ให้อภัยพวกเราเถอะ” อรนุชรีบเข้าไปจับไม้จับมือของฟองแก้วเอาไว้ พลางทำสีหน้าคล้ายสำนึกผิด แต่ฟองแก้วสะบัดออกจนอรนุชเซ ตรีทศต้องรีบเข้าไปประคองเอาไว้

“นี่เธอ เลิกทำร้ายคนรักของฉันสักที นุชเขาพูดดีๆ กับเธอ แต่เธอก็ทำร้ายเขา”

“ก็มันเสแสร้ง แกล้งบีบน้ำตา ทำหน้าตอแหล แอ๊บแบ๊ว” ฟองแก้วสุดจะทน เธอสวนออกไปตรงๆ

“ทำไมถึงหยาบคายแบบนี้ฟองแก้ว”

“พี่ทศอย่าไปว่าฟองเขาเลยค่ะ เราสองคนผิดนะคะ จริง ๆ เราไม่ควรคบกันด้วยซ้ำ นุชเป็นเพื่อนกับฟอง แต่ทรยศหักหลังมาคบกับพี่”

“อ้อ... เธอรู้ด้วยเหรอ หรือแค่แกล้งพูดออกมาให้ดูดีเท่านั้น” ฟองแก้วกอดอกมองอีกฝ่ายแสดงละครต่อไป คิดว่าแสดงละครเป็นฝ่ายเดียวหรือไง

รู้จักฟองแก้วน้อยไปแล้ว!

ฟองแก้วหรี่ตามองด้วยสายตาพิฆาต

“นี่หยุดนะฟองแก้ว เราเลิกรากันไปแล้ว อย่าหาเรื่องคนรักของฉันอีก”

3

“ฉันเลิกกับคุณแล้ว ฉันรู้แล้วไม่ต้องย้ำ งั้นฉันขอเตือนนะว่าให้คุณดูแลแฟนของคุณให้ดีๆ อย่าให้มายุ่งวุ่นวายกับฉันอีก ไม่อย่างนั้นจะหาว่าฉันไม่เตือน” ฟองแก้วเดินหนีเพราะหิวข้าว เธอต้องกินยาให้ตรงเวลาด้วย จะให้มายืนเถียงอยู่กับคนที่น่ารังเกียจทั้งสองมันทำให้เธอเสียเวลาชีวิตพอสมควร

“นี่หยุดนะ!” ตรีทศกระชากแขนของฟองแก้วเต็มแรงด้วยความโมโหที่เธอกล้าพูดใส่หน้าเขาแบบนี้ ทั้ง ๆ ที่เป็นเขาเองที่ทิ้งเธอ เธอต้องหงอยอมสยบแทบเท้าและยอมขอโทษเขาสิ ไม่ใช่มาทำตัวจองหองพองขนใส่เขาแบบนี้

“โอ๊ย!” ฟองแก้วเห็นตรีธารเดินมาพอดี เธอก็เลยแกล้งเซจนล้มเสียเลย

อรนุชทำได้ ทำไมเธอถึงจะทำไม่ได้ล่ะ ก็ให้มันรู้กันไปว่าวันนี้อาของเขาจะเข้าข้างใคร

“เป็นยังไงบ้าง” ตรีธารรีบไปประคองร่างอ้วนเอาไว้ เขาตัวสูงแข็งแรงเพราะชอบออกกำลังกายอยู่เสมอ ดังนั้นการประคองเธอจึงไม่ใช่เรื่องยากเย็นอะไร

“เจ็บค่ะ คุณตรีทศกระชากจนฟองล้มน่ะค่ะ” ฟองแก้วรีบฟ้องตรีธาร

เมื่อก่อนเธอเรียกตรีทศว่าพี่ แต่หลังจากที่เขาถอนหมั้นเธอและทรยศไปคบหากับเพื่อนของเธอ เธอก็เปลี่ยนสรรพนามการเรียกเขาเสียใหม่

เขาบอกเลิกเธอดีๆ เธอยังไม่เสียหน้าเท่ากับเขาประกาศให้คนอื่นดูถูกเธอ เธอเจ็บใจตรงนี้แหละ เพราะเธอเองก็ไม่ได้อยากแต่งงานกับเขาอยู่แล้ว เลิกกันได้ก็ดี

ถามว่าในอดีตเธอรักตรีทศไหม ตอบได้เลยว่านับถือกันเป็นพี่ชายมากกว่า ความรักฉันชู้สาวไม่เคยอยู่ในหัว แต่เป็นเขาเองที่เข้าหาเธอ คอยเอาอกเอาใจ พะเน้าพะนอ

เทียวเช้าเทียวเย็น ไปรับไปส่งที่มหาวิทยาลัย ซึ่งเธอไม่ได้ร้องขอ

“นายทำอะไรของนาย” ตรีธารเอ่ยถามหลานชายเสียงเข้ม

“เธอทำร้ายอรนุชคนรักของผมก่อนครับ” ตรีทศรีบฟ้องผู้เป็นอา