Ep 1.5

ออสตินขี่รถพาเอเรียมาถึงบ้านประมาณสี่ทุ่มเศษ เขาลงจากรถถอดหมวกกันน็อคเดินตามเอเรียเข้าไปด้านในโดยที่เธอไม่รู้ตัว รู้อีกทีตอนปิดประตูบ้าน

“ออสติน!”

“ขอเข้าห้องน้ำหน่อยสิ” ออสตินเดินเอามือล้วงกระเป๋าขึ้นบันได

“เดี๋ยวๆๆ ห้องน้ำข้างล่างก็มี” เอเรียรีบวิ่งไปคว้าชายเสื้อเขารั้งไว้ยืนคาบันได

“ฉันจะเข้าไปสำรวจห้องเธอ ซ่อนใครไว้หรือเปล่า”

“นายจะละลาบละล้วงพื้นที่ส่วนตัวฉันไม่ได้นะ” เอเรียดึงชายเสื้อเขาลงมายืนตรงหน้าเธอ

“งั้นก็ทำให้มันเป็นพื้นที่ของเราซะสิ” ออสตินขยับเข้าใกล้ตัวเอเรียที่ปล่อยมือออกทันทีก้าวถอยหลังจนติดผนังยกมือดันอกเขาออก ออสตินยกแขนครอบตัวเอเรียแรงของเธอไม่มีผลต่อเขาแต่อย่างใดกลับตอบสนองโน้มหน้าลงมาใกล้หน้าเธอยิ่งขึ้น

แชะ!

แสงชัตเตอร์สว่างวาบทำให้ออสตินเหลียวมองในขณะที่อยู่ท่าเดิม เอเรียเบิกตาโตตระหนกตกใจมองเรร่าฉีกยิ้มหันหลังกลับรีบวิ่งขึ้นบันไดทันที

“เรร่า! หยุดนะ!” เอเรียผลักออสตินทีเผลอวิ่งตามหลานสาวตัวแสบอย่างตื่นตูมก่อนจะถูกดึงกลับ ออสตินคว้าเอวเอเรียเข้ามากอดพร้อมมองสบตาเธอที่เบิกกว้างหายใจติดขัด

“ถ้าเธอทำอะไรหลาน ฉันก็จะทำเธอเหมือนกัน”

“ออสติน!” เอเรียขมวดคิ้วเอามือผลักอกเขาแต่แรงชายอย่างเขามีมากกว่าเธออยู่มากได้แต่หันหน้าหนีอย่างหงุดหงิด

“ฉันชอบเวลาเธอโกรธ มันเร้าใจดี” ออสตินกระตุกยิ้มมุมปาก

“นาย!” เอเรียคลายคิ้วพยายามข่มอารมณ์

“เธอจะยิ้มก็ได้นะ ฉันเองก็อยากเห็นรอยยิ้มของเธอ รอยยิ้มหวานๆบวกกับเสียง…” ออสตินยืนหน้ากระซิบข้างหูเอเรียยืนนิ่งไม่กล้าขยับหันมองเขาช้าๆ

“หัวใจ” ออสตินฉีกยิ้มปล่อยมือออกจากตัวเอเรียแล้วเดินไปนั่งโซฟาหยิบรีโมทเปิดทีวี เอเรียมองเขาอย่างหนักใจก่อนหมุนตัวกลับก้าวขึ้นบันได

“เธอจะทิ้งฉันให้นั่งคนเดียวจริงๆหรอ” เสียงออสตินขัดขึ้นทำให้เอเรียนิ่งคิดยืนคาบันไดค่อยๆเอียงหน้ามองเขาแล้วฟึดฟัดเดินกลับมานั่งที่โซฟาโดยชิดริมสุดห่างจากเขาหนึ่งช่วงแขน ออสตินเอามือเท้าหัวเอียงหน้ามองเอเรียที่นั่งไม่พอใจก่อนกระเถิบเข้าไปใกล้ๆจนติดกัน

“ฉันขอมองเธอแบบนี้สักพักได้ไหม ดวงตา จมูก ริมฝีปาก พวงแก้ม” ออสตินใช้นิ้วชี้ไล่จมูกของเอเรียที่มองเขาอย่างจับผิดจนถึงริมฝีปากบน เอเรียค่อยๆขยับหน้าถอยห่างเมื่อใบหน้าเขาใกล้มาเรื่อย เธอตัดสินใจจับมือเขาลดลงวางไว้ที่หน้าขา

“นายเลิกเล่นแบบนี้สักทีเถอะ”

“ทำไมเธอถึงคิดว่าฉันเล่น ทำไมเธอถึงต้องปิดกั้นตัวเอง”

“เพราะฉันรักตัวเอง ไม่มีใครรักฉันจริงนอกจากตัวฉันเอง เราก็แค่จิ้นตามกระแส พอกระแสหมดทุกอย่างก็จะเลือนหาย มันก็แค่งาน” เอเรียตอบกลับอย่างเย็นชาทำให้ออสตินนิ่งชะงักไปชั่วขณะจับมือเธอก่อนมองสบตา

“คอยดูนะเอเรีย เห็นฉันเป็นผู้ชายแบบนี้ ฉันเนี้ยแหละจะพิสูจน์ให้เธอเห็นว่าคนอย่างฉันก็จริงใจและจริงจังเหมือนกัน” ออสตินละตัวออกลุกขึ้นเอามือล้วงกระเป๋าหมุนตัวกลับเปิดประตูบ้าน เอเรียลุกขึ้นมองตามเขาด้วยสายตาเรียบนิ่ง

“ไม่ไปส่งหน่อยหรอ แบบนี้ฉันคิดว่าเธออยากให้อยู่ต่อนะ” ออสตินเหลียวมองเอเรียที่รีบก้าวข้าเปิดประตูให้เขาทันทีออกมาส่งที่หน้ารั้ว ทำให้ออสตินอดหัวเราะให้กับตัวเองไม่ได้ เอเรียมองเขาขึ้นคร่อม ducati พร้อมสวมหมวกกันน็อคเอียงหน้ามองเอเรียแล้วกระดิกนิ้วเรียก เอเรียส่ายหน้าไปมามองออสตินที่จะก้าวออกจากรถเธอจึงจำใจเดินไปหาเขาอย่างหงุดหงิดหน้าบูดบึ้ง

“พรุ่งนี้ฉันจะมารับ” ออสตินเอียงหน้ามองเอเรียแล้วสตาร์ทรถ

“ไม่ไป” เอเรียตอบทันควันแทบไม่ต้องการถามว่าไปไหน

“ปากไวจริงนะ เธอแน่ใจหรอว่าจะปฏิเสธฉัน” ออสตินคว้าเอวเธอดึงเข้ามากอดพร้อมยิ้มกรุ่มกริ่มส่งหาเธอที่ตบอกเขาดันออก

“จะไปไหน”

“ทะเล” ออสตินตอบสั้นๆห้วนๆมองสบตาเอเรีย

“ไปทำไม ฉันไม่ได้รับงานออกที่ไกลๆ ฉันค้างคืนไม่ได้”

“เรไปค้างบ้านเพื่อนได้ค่ะ ไม่ต้องห่วง” เสียงเรร่าดังออกมาจากชั้นบนที่ราวระเบียง ออสตินกระตุกยิ้มชอบใจ เอเรียชี้นิ้วดุเรร่าที่รีบฟุบเข้าไปในห้องทันที

“เสียใจด้วยนะ ปฏิเสธฉันไม่ได้ ฝันดีครับ” ออสตินฉีกยิ้มหวานส่งปิดท้ายเลื่อนมือปิดกระจกหมวกกันน็อคขี่รถออกไป เอเรียผ่อนลมหายใจขมวดคิ้วเลื่อนรั้วปิดรีบเดินเข้าบ้านไปจัดการหลานสาวตัวดี