ตอนที่ 3 ปากจัด （1）

“นี่เธอไม่รู้จัก เอเดน เจ้าพ่อภักดีอีสานจริงๆ หรอ”

คนตัวใหญ่เอ่ยถามเสียงเข้มขรึม

“ฉันจำเป็นต้องรู้จักด้วยหรอคะ”

คนตัวเล็กกว่าพูดจาหยิ่งยโสกลับไป เอาจริงๆ เธอตกใจมากนะที่เขาบอกว่าเขาเป็นเจ้าพ่อ เพราะเดิมทีเหม่ยหลีไม่เคยเจอและไม่เคยเห็นคนคนนี้อยู่แล้ว พวกเขาอยู่คนละโลกกันและไม่จำเป็นต้องรู้จักกัน เหม่ยหลีเก็บความหวั่นวิตกไว้ภายในใจแล้วตีหน้านิ่งออกมา

เขายกมือขึ้นลูบคางตัวเองเบาๆ แล้วมองหน้าเธอ มองนมเธอ มองกระโปรงเธออย่างสำรวจตรวจตรา ไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงคนนี้จะหลุดรอดสายตาของเขาไปได้ เธอไปอยู่ไหนมานะ เขาคิดในใจแล้วจ้องมองเธอไม่วางตา

“เธอไม่รู้จักฉัน แต่มาเป็น ผอ.ให้โรงพยาบาลของฉันเนี่ยนะ”

เขาถามขึ้นมาด้วยความหงุดหงิด กับท่าทีหยิ่งยโสของเธอนั่น ปกติคนอย่างเขามีแต่คนอยากรู้จักมักจี่ สาวๆ ก็วิ่งเข้าหาหมด แต่นี่เธอดูไม่สะทกสะท้านอะไรเลย

“ก็แค่โรงพยาบาลใต้ดินเถื่อน ฉันไม่ได้สนใจค่ะ ฉันมาทำงานและรับเงินเดือน มันก็เท่านั้น”

เหม่ยหลีเลือกที่จะไม่พูดเรื่องที่เธอจำใจเข้ามารับตำแหน่งแทนพ่อ แต่เลือกที่จะค่อนขอดโรงพยาบาลของเขาแทน ทำเอาคนตัวโตเริ่มอารมณ์คุกรุ่น

“ปากเก่งจังนะ”

ด้วยความที่เอเดนไม่ชอบผู้หญิงปากจัดและทำตัวเก่งเกินผู้ชาย เขาเชื่อว่าผู้ชายเป็นช้างเท้าหน้าและผู้หญิงไม่สามารถเทียบความสามารถของพวกผู้ชายได้