บทที่ 10 เจ้าต้องแต่งไป๋เล่อฉิงเข้าจวนให้เร็วที่สุด 1/2

พ่อบ้านเส้าอยากพูดเหลือเกินว่าเงินที่เหลืออยู่คงพอให้ใช้ได้ไม่เกินหนึ่งเดือน “เราจะทำอย่างไรดีขอรับ เงินในคลังของจวนคงไม่พอหากจะสั่งซื้อสินค้าครั้งใหม่ ยังมีค่าใช้จ่ายประจำวันของคนในจวนอีกนะขอรับนายท่าน”

เสนาบดีเส้านั่งลงบนเก้าอี้อย่างคนหมดแรง เนื่องจากอีกสองเดือนตนต้องส่งเงินนับหมื่นตำลึงให้กับองค์ชายรอง แต่กลับเกิดเรื่องไม่คาดฝันเช่นนี้ขึ้นเสียได้ ความสิ้นหวังที่เพิ่งปะทุกลับมอดลงอย่างรวดเร็ว เมื่อเสนาบดีเส้าคิดแผนการบางอย่างจึงสั่งให้พ่อบ้านเส้าไปตามบุตรชายคนโตมาพบโดยด่วน

“หึ ข้ารู้แล้วว่าจะหาทางออกให้กับเรื่องนี้ได้อย่างไร พ่อบ้านเส้าเจ้าไปตามเสียงเอ๋อร์มาพบข้าที่นี่อย่าได้ชักช้า”

“ขอรับนายท่านบ่าวจะไปตามคุณชายใหญ่เดี๋ยวนี้”

พ่อบ้านเส้ารับวิ่งไปที่เรือนของเส้าเหยี่ยนเสียง และถ่ายทอดคำสั่งของเสนาบดีเส้าว่าต้องการพบ เส้าเหยี่ยนเสียงที่อารมณ์ไม่ดีจึงต้องปรับเปลี่ยนอารมณ์ของตนเพื่อไปพบบิดาตามคำสั่ง

“ท่านพ่อต้องการพบข้าหรือขอรับ”

“มาแล้วหรือเจ้านั่งลงก่อนพ่อมีเรื่องอยากถามเจ้าสักหน่อย”

“ท่านพ่ออยากถามเกี่ยวกับอันใดก็ถามมาเถิดขอรับ”

เสนาบดีเส้าเห็นท่าทางบุตรชายคล้ายกำลังอารมณ์ไม่ดี จึงได้เริ่มถามอย่างจริงจังไม่มีอ้อมค้อมแต่อย่างใด

“ความสัมพันธ์ระหว่างเจ้ากับคุณหนูสี่ไป๋ไปถึงไหนแล้วล่ะ”

“ก่อนหน้านางพยายามตามติดและเอาใจข้าทุกอย่าง แต่วันนี้ตอนที่ข้าไปพบนางที่ร้านเครื่องประดับ นางกลับไล่ข้าเหมือนหมูเหมือนสุนัข ทั้งยังประกาศกร้าวว่าจะไม่ทำเหมือนเดิมอีกแล้ว ข้าคิดว่าที่นางทำเช่นนี้คงต้องการเรียกร้องความสนใจจากข้าอยู่ขอรับ”

“อืม สตรีอย่างคุณหนูสี่ไป๋ที่เป็นบุตรสาวคนสุดท้อง นางย่อมเอาแต่ใจบ้างเจ้าไม่ควรละเลยนางบ่อยเกินไป เพราะพ่อคิดว่าถึงเวลาที่เจ้าต้องทำให้นางเอ่ยปาก ขอให้เจ้านำสินสอดไปสู่ขอหมั้นหมายนางโดยเร็ว”

เส้าเหยี่ยนเสียงขมวดคิ้วมุ่นยามได้ยินบิดาพูดถึงไป๋เล่อฉิง และเกิดสงสัยว่าเหตุใดบิดาถึงอยากทำให้นางพูดถึงเรื่องการแต่งงานโดยเร็ว

“ท่านพ่อท่านไม่เคยเร่งเร้าข้าให้แต่งงานกับไป๋เล่อฉิงมาก่อน เกิดเรื่องอันใดกันแน่ท่านถึงได้พูดเรื่องนี้ขึ้นมาขอรับ”

“ใช่เกิดเรื่องใหญ่ที่ต้องใช้ประโยชน์จากตระกูลไป๋แล้ว เพราะขบวนสินค้ามากมายที่กำลังเดินทางมายังเมืองหลวง ถูกคนลึกลับขัดขวางและเผาทำลายสินค้าทั้งหมด ซึ่งมันทำให้เงินจำนวนหลายหมื่นตำลึงหายวับไปกับตา เจ้าเข้าใจความหมายของพ่อหรือไม่เสียงเอ๋อร์”

“นี่มัน! หมายความว่าพวกเราเหลือเงินทองเพียงหยิบมือเท่านั้น และมันคงไม่เพียงพอกับคนในตระกูลใช่หรือไม่ท่านพ่อ”

“เจ้าพูดถูกแล้ว ดังนั้นไม่ว่าอย่างไรก็ตามเจ้าต้องแต่งงานกับนางให้เร็วที่สุด จะด้วยวิธีใสสะอาดหรือแผนการที่จะทำให้ได้ตัวนางมา ขอเพียงเจ้าทำได้สำเร็จพวกเราจะมีเงินทองให้ใช้ไม่ขาดมือแน่”

เส้าเหยี่ยนเสียงฟังมาถึงตรงจุดนี้เขาใคร่ครวญกับสิ่งที่ไป๋เล่อฉิงเพิ่งพูดตอกหน้าเขา หากต้องการให้สำเร็จโดยเร็วย่อมต้องใช้วิธีสกปรกสักหน่อย จากนั้นค่อยปลอบใจนางให้ยอมตกปากรับคำก็มิใช่เรื่องยาก

“ข้าเข้าใจแล้วขอรับท่านพ่อ ท่านวางใจวางเถิดไม่เกินเจ็ดวันไป๋เล่อฉิงต้องเป็นฮูหยินของข้าอย่างแน่นอนขอรับ”

“ดีมาก หากเจ้าต้องการใช้คนก็บอกกับเหมิงปู้ก็แล้วกัน เจ้ากลับไปวางแผนให้ดีอย่าได้เกิดข้อผิดพลาดจนเป็นเรื่องใหญ่เด็ดขาด”

“ข้าทราบแล้วท่านพ่อเช่นนั้นข้าขอตัวก่อนนะขอรับ”

“ไปเถิด”

เสนาบดีเส้าถอนหายใจประหนึ่งได้ยกภูเขาออกจากอก เมื่อบุตรชายคนโตรับปากว่าสามารถจัดการเรื่องนี้ได้ เพียงแต่ทั้งสองไม่รู้ว่าการสนทนาเกี่ยวกับไป๋เล่อฉิงนั้น มีซวีไห่ที่ตามเส้าเหยี่ยนเสียงมาได้ยินเรื่องทั้งหมดเต็มสองหู

‘ไม่นึกว่านายน้อยจะคาดการณ์ได้แม่นยำเช่นนี้ รอให้รู้แผนการทั้งหมดเสียก่อนค่อยกลับไปรายงานนายน้อยก็แล้วกัน’