ตอนที่ 2แอบหนีเที่ยว（4）

"กลับขึ้นห้อง ฉันไม่อยากเหนื่อยตั้งแต่ทำงานวันแรก" คำพูดเย็นเฉียบเชิงออกคำสั่งกับมือที่จับแขนเธอไว้แน่นจนไม่อาจสลัดจนหลุด

"อย่ามายุ่งฉันจะออกไปเที่ยว" เธอยังพยศไม่หยุดจนคนร่างใหญ่เริ่มหัวเสีย เขาตัดสินใจอุ้มเธอพาดบ่าแล้วค่อยๆเดินขึ้นบันไดบ้านไป

"นี่ปล่อยนะอย่ามาเตะ ไอ้งี่เง่า ตาลุงงี่เง่า" เธอดีดดิ้นรุนแรงแต่ไม่ได้เสียงดังเพราะกลัวคนอื่นมาเห็นว่าเธอกำลังแอบหนีเที่ยว

"หึ อย่าเสียงดัง ไม่งั้นฉันจะฟ้องพ่อกับพี่ชายเธอว่าเธอจะแอบหนีเที่ยว"

เขาพูดเสียงเย็นชาแล้วเดินตรงไปข้างหน้าเรื่อยๆ จุดมุ่งหมายคือห้องของลิลิน แม้จะอยากดิ้นให้หลุดแต่ก็ไม่หลุด เรี่ยวแรงของชายหนุ่มกับเด็กสาวมันต่างกันเกินไป

มือใหญ่กำลูกบิดประตูแล้วเปิดประตูเข้าไปที่ห้องของเธอสองขาเดินจ้ำอ้าวไปที่เตียง

ตุ๊บ ร่างเล็กถูกโยนลงไปอย่างแรงแบบกระแทกอารมณ์ หมอนี่ไม่เบามือสักนิดน่ากลัวจัง

"พยศนักใช่มั้ย อยากรู้มั้ยว่าอะไรที่ใช้ปราบเด็กดื้อ เอ็นไงล่ะ ลิลิน"

แววตาที่มองสาวเจ้าอย่างหื่นกระหายเล่นเอาหัวใจสาวน้อยเต้นตุบๆ กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ใบหน้าหล่อเหลากับผมที่ปกปิดดวงตาไว้ข้างหนึ่งนั่นมันชวนวาบหวิวยิ่งนัก

เฮ้ยไม่ได้ดิ ไอ้ลิลิน เธอจะมาคล้อยตามไอ้หน้าหล่อนี่ได้ไง

เป็นแค่ตาลุงแท้ๆ มาพูดจายังกับว่าตัวเองกำลังคุมเกม ถึงแม้จะดูเป็นอย่างนั้นก็เถอะ แต่คนแบบลิลิน...

อึก ลูกสาวมาเฟียกลืนน้ำลายลงคออีกครั้งพลางจินตนาการถึงเรื่องที่เจ้าหมอนี่กำลังขู่เธอ

***