ตอนที่ 2 ทั้งที่รู้

ตอนที่ 2

ทั้งที่รู้

“อยู่กับผมก่อนได้ไหม”

คิรากรจับมือเล็กที่กำลังจะเดินออกจากห้องาหลังจากที่เธอช่วยประคองมาส่งถึงเตียงนอนเพราะไม่อย่างนั้นเขาคงกลายเป็น คนเมาที่ล้มไม่เป็นท่าอยู่ที่ร้านอาหาร

“ผมไม่อยากอยู่คนเดียวมันยังหาคำตอบให้กับชีวิตไม่ได้ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่บางทีผมก็รู้สึกว่าถ้าชีวิตของผมไม่มีลินดาก็คงจะไม่มีอะไรเปลี่ยนไปกลับกันถ้าคิดว่าไม่มีคุณบางทีผมอาจจะแย่ก็ได้”

การเปรียบเทียบที่คุณหมอคงไม่ได้คิดอะไรแต่มันสร้างความรู้สึกบางอย่างในหัวใจของคนฟัง จะไม่ให้เปรมิการู้สึกได้อย่างไรในเมื่อเธอหลงรักคุณหมอมาตลอดโดยที่ไม่กล้าแม้แต่จะบอกในเมื่อเขาคือผู้ชายที่สูงศักดิ์มาจากครอบครัวที่ฐานะร่ำรวยการศึกษาดีส่วนเธอเป็นเพียงแค่นักศึกษาจบใหม่ไม่มีอาชีพที่มั่นคงหรือจะเรียกได้ว่ากำลังเกาะเขากินก็ยังได้

“ไม่หรอกค่ะต่อให้ชีวิตของคุณหมอตอนนี้ไม่มีคุณลินดา อยู่ข้างกายแต่เธอคอยอยู่ในหัวใจของคุณหมอตลอดนะคะ”

เปรมิกาพูดในสิ่งที่หัวใจของเธอไม่อยากพูดแต่มันคงเป็นคำที่ดีที่สุดที่จะทำให้คุณหมอรู้สึกมีกำลังใจที่จะสู้ต่อไป หญิงสาวไม่รู้ว่าการตัดสินใจของหมอต่อจากนี้ชีวิตของเธอจะเป็นอย่างไรเพราะถ้าคิรากรตัดสินใจปิดคลินิก เธอเองก็จะกลายเป็นคนตกงานและคงจะไม่มีโอกาสได้ใกล้ชิดกับเขาแบบนี้อีกแล้ว

“เขาอยู่ในหัวใจผมจริงๆหรือผมแค่คิดไปเอง”

ชายหนุ่มที่กำลังเมาไม่ใช่แค่เพียงพูดแต่เขาดึงตัวหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆเข้าไปสวมกอดจนตอนนี้ใบหน้าของเปรมิกาแนบชิดไปกับอกกว้างของเขา

“จริงสิค่ะ เพราะตั้งแต่ฉันมาอยู่กับคุณหมอไม่เคยมีวันไหนที่คุณลินดาจะไม่อยู่ในหัวใจและความคิดของคุณเลย”

คนพูดไม่ใช่แค่เพียงต้องการแค่ปลอบใจชายหนุ่มที่กอดเธออยู่แต่เปรมิกากำลังพูดเตือนตัวเองให้รู้ด้วยว่าถึงแม้ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาและเธอจะคอยอยู่ข้างกันแต่ความจริงแล้วภายในหัวใจของคุณหมอมีเพียงแค่ลินดาคนรักของเขาเท่านั้น

“คุณอยากให้ผมปิดคลินิกไหม”

หญิงสาวที่กำลังนอนซบอกคุณหมออยู่ค่อยๆเงยหน้าตัวเองขึ้นมาสบตาคนถามเพราะเธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเวลานี้ควรตอบจากความรู้สึกของตัวเองหรือควรจะพูดให้คุณหมอสบายใจ

“ฉันไม่กลัวคลินิกปิดแต่ฉันกลัวไม่ได้เจอคุณหมอมากกว่า”

คำตอบของหญิงสาวทำให้ความรู้สึกภายในใจของ คุณหมอคิรากรเหมือนยิ่งรู้สึกอ่อนแอและพ่ายแพ้ ขณะที่ผู้หญิงที่ไม่ได้มีความสำคัญอะไรกลับอยากอยู่กับเขาแต่กลายเป็นว่าคนรักกลับเลือกที่จะไม่เคยมาที่นี่ เพียงเพราะลินดาไม่พอใจที่เขาไม่ทำตามในสิ่งที่เธอต้องการ มันทำให้ความรู้สึกของทันตแพทย์หนุ่มที่เคยกล้าแกร่งรู้สึกอ่อนแออยากกอดใครสักคนอยากรู้สึกว่ายังมีคุณค่ากับใครอยู่

“คุณ…หมอ”

คนเมาที่ตอนแรกยังดูไม่ค่อยจะมีเรี่ยวแรงเวลานี้จับไหล่ทั้งสองข้างของเปรมิกาให้โน้มตัวลงไปนอนข้างๆเขา ก่อนที่จะพาตัวเองลุกขึ้นมาอยู่เหนือตัวเธอ

“วันนี้ผมรู้สึกเหมือนชีวิตไม่มีทางเลือก ไม่มีใคร ผมยังมีคุณอยู่ใช่ไหม....เปรมิกา”

ปากอุ่นได้รูปวางปิดปากบางเล็กที่กำลังเผยอรอ เพื่อให้นับจากนี้ไม่มีคำพูดใด สำหรับคุณหมอแล้วเวลานี้เขาแค่ต้องการใครสักคนที่จะมาทำให้เขามีคุณค่าแต่สำหรับเปรมิกามันคือความรัก รักที่เธอไม่เคยแม้แต่จะกล้าแสดงออก

มือใหญ่ที่แทบจะไม่เคยสัมผัสโดนตัวผู้ช่วยสาวตอนนี้มันกำลังลูบไล้ส่งต่องความเหงาและความสับสนในหัวในไปยังเนื้อนุ่มที่นอนยินยอมพร้อมใจอยู่ภายใต้ตัวเขา

จูบที่แสนเร่าร้อนทำหัวใจของสาวน้อยผู้แสนบริสุทธิ์ร้อนเร่าไปหมดทั้งตัว เครื่องปรับอากาศถึงแม้จะถูกเปิดไว้เย็นแค่ไหนแต่มันกลับสู้ไฟสวาทในหัวใจของคนทั้งคู่ไม่ได้

“คุณยังอยากอยู่กับผมไหม”

คิรากรใช้ฝ่ามือลูบลงไปที่แก้มของสาวน้อยตอนนี้สติของเขาค่อนข้างจะเลือนลาง เขาเห็นใบหน้าของเปรมิกาสลับกับใบหน้าของลินดาและคำถามที่เขากำลังต้องการคำตอบเขาต้องการถามผู้หญิงทั้งสองคนในเวลาที่ชีวิตของเขากำลังอยู่ในช่วงตัดสินใจใครกันที่จะอยู่เคียงข้างเขาหรือเขาต้องทิ้งความฝันเพื่อที่จะได้อยู่เคียงข้างใครสักคน

“ฉันจะอยู่ข้าง ๆคุณตลอดไป”

เปรมิกาตอบคำตอบที่แสนจะตรงกับหัวใจ วันนี้เธอพร้อมจะเป็นของเขา พร้อมจะอยู่เคียงข้างแม้สุดท้ายแล้วเธออาจจะเป็นแค่เพียงความลับและไม่มีใครรับรู้เรื่องราวระหว่างเธอกับเขาตลอดไปก็ตาม

ชุดผู้ช่วยพยาบาลตัวจิ๋วค่อยๆถูกถอดออกให้พ้นจากเส้นทางแห่งความเหงาในครั้งนี้ เผยให้เห็นแค่เพียงร่างอวบที่แสนจะอรชรภายใต้แสงไฟที่ยังคงส่องสว่าง

“เอ่อ…”

เปรมิกาพยายามจะร้องขอให้ฝ่ายปิดโคมไฟที่ยังเปิดอยู่แต่เธอก็พูดได้แค่เพียงในลำคอเมื่อถูกปากอุ่นทาบทับปิดสนิทเหมือนเวลานี้เขาไม่ต้องการให้อะไรมารบกวนช่วงเวลาความสุข เธอจึงต้องยอมให้ไฟสว่างเห็นหน้าของคนทั้งคู่ มันยิ่งสร้างความเร่าร้อนในท้องน้อยให้กับผู้ช่วยสาวที่เกิดมายังไม่เคยได้เห็นชายใดเปลือยเปล่าต่อหน้าแบบนี้เลย

ภายใต้ความสุภาพและนุ่มนวลของคุณหมอยังมี ความแข็งแกร่งที่ดูยิ่งใหญ่ซ่อนอยู่ สาวน้อยได้แต่หลับเธออายเกินกว่าจะยอมมองภาพที่อยู่ตรงหน้าถึงอีกฝ่ายจะพยายามจับมือของเธอให้ได้สัมผัสกับความเป็นชายของเขาเพื่อกระตุ้นอารมณ์ที่ตอนนี้มันพร้อมจะเดินหน้าอย่างเต็มกำลังก็ตาม

ความงดงามภายใต้กลีบสีชมพูบัวบานเวลานี้มันพร้อมกับการถูกรุกรานแล้ว ทำให้หัวใจของคุณหมอรู้สึกแค่เพียงว่าเวลานี้เปรมิกาคือผู้หญิงที่สวยที่สุดสำหรับเขา สองร่างกายรวมกันเป็นหนึ่งมือเล็กจิกลงไปที่แผ่ยหลังระบายความรู้สึกเสียวซ่านที่ เปรมิกาเองก็ไม่รู้ว่ามันเป็นความสุขหรือความเจ็บปวดเวลานี้ ความบริสุทธิ์กำลังจะถูกพรากไป

“กอดผมไว้”

สะโพกกลมร่อนยกกระแทกเข้าหากันความสุขกำลังอยู่ตรงหน้า สวรรค์เปิดประตูรอคนทั้งคู่อยู่ คิรากรเข้าใจดีว่าสาวน้อยในอ้อมกอดของเขารู้สึกเจ็บปวดแค่ไหนเพราะเขาเป็นคนแรกของเธอ ชายหนุ่มจึงกระซิบให้เธอมั่นใจว่าเขาจะใช้ทุกสัมผัสทำให้เธอผ่านช่วงเวลานี้ไปได้อย่างมีความสุขที่สุด

ความเหงาของอีกคนและความรักของอีกใจรวมกันเข้าเป็นหนึ่งทิ้งไว้แค่เพียงความรู้สึกที่แสนจะมีความสุขแม้ว่าทั้งคู่จะรู้ว่าอนาคตที่กำลังจะมาถึงมันอาจจะไม่สวยงามเหมือนอดีตที่ผ่านมา ก็ตาม

นับจากค่ำคืนนั้นมาเปรมิกาก็ไม่ได้กลับไปนอนห้องของเธออีกเลย ทุกคืนคุณหมอคิรากรจะโทรตามผู้ช่วยพยาบาลสาวมานอนกอดและไม่มีคืนไหนที่เขาจะไม่บอกรักเธอผ่านทุกสัมผัสที่แสนจะนุ่มนวลและร้อนเร่าแต่สุดท้ายก็ไม่เคยมีวันไหนที่เปรมิกาจะได้รู้ว่าอนาคตของเธอและเขานับจากนี้จะเป็นอะไรกันมีเพียงแค่อ้อมกอดเท่านั้น ทุกอย่างที่เกิดขึ้นแม้ว่ามันจะมีเพียงแค่สองคนที่รู้แต่ เปรมิกาก็เลือกที่จะยอมรับมันเพื่อรอเวลาที่วันสุดท้ายจะมาถึง

“สิ้นเดือนนี้ผมจะปิดคลินิกแล้วนะ”

คิรากรหันมาพูดกับสาวน้อยที่นอนร่างเปลือยเปล่าอยู่ข้างเขาพร้อมด้วยซองสีขาวที่ในนั้นมีเช็คเงินสดอยู่หลายแสน

“คุณหมอหมายความว่าอย่างไรคะ”

เปรมิการับซองมาเปิดดูเมื่อเห็นว่าข้างในเป็นเช็คเงินสดเธอจึงไม่เข้าใจในสิ่งที่คุณหมอต้องการจะสื่อหรือเอาเข้าจริงเธอรู้แต่แค่กำลังหลอกตัวเอง

“เรื่องราวระหว่างเรามันคงไม่มีทางที่จะเป็นไปได้ ผมจะปิดคลินิกและกลับไปแต่งงานกับลินดา เงินในซองนี้จะทำให้คุณมีชีวิตที่ดีขึ้นและมันจะทำให้ผมรู้สึกผิดน้อยลง”

เปรมิกาอยากจะฉีกสิ่งที่อยู่ในมือแล้วขว้างใส่หน้าผู้ชายที่เพิ่งจะมีความสัมพันธ์กับเธอไปแต่สุดท้ายหญิงสาวก็เลือกที่จะเก็บอารมณ์ความรู้สึกและพับซองสีขาวนั้นไว้เพราะสิ่งที่คุณหมอพูดมันคือความจริงตัวเธอเองก็รู้ตั้งแต่แรกว่าวันนี้ต้องมาถึงแต่ก็เลือกที่จะเป็นคนใจง่ายยอมเป็นของเขาทั้งที่เขามีคนรักอยู่แล้ว

“วันนี้ฉันขอลางานนะคะ”

เปรมิการีบลุกออกจากเตียงนอนแล้วพาตัวเองกลับมานอนร้องไห้อยู่ที่ห้อง เธอไม่ได้ต้องการลางานเพื่อประชดเขาแต่วันนี้ในเมื่อมันคงจะเป็นโอกาสสุดท้ายที่เธอจะได้อยู่กับเขา หญิงสาวจึงตั้งใจว่าเธอจะไปจัดการกับเรื่องราวที่ยังค้างคาใจเธออยู่นั่นคือการไปตรวจการตั้งครรภ์ที่เธอแสนกลัวแต่เมื่อวันนี้มันมาถึงเธอก็คงต้องยอมรับความจริง

“คุณตั้งครรภ์นะคะ”

คำตอบที่ได้ไม่มีอะไรต้องสงสัยอีกแล้วแต่ไม่ว่าตอนนี้จะมีอะไรเกิดขึ้นกับชีวิตของเปรมิกาสุดท้ายทุกอย่างก็ต้องจบลงความลับนี้จะมีแค่เธอเท่านั้นที่รู้

เหลือเวลาอีกแค่เพียงครึ่งเดือนที่คลินิกต้องปิดตัวลงเปรมิกาพยายามใช้ช่วงเวลานี้ให้มีความสุขที่สุด เธอไม่เคยแสดงความเศร้าหรือเสียใจให้คุณหมอได้เห็นและไม่เคยทำให้เขารู้ว่าตอนนี้ในตัวของเธอมีสายเลือดของเขาอยู่

“ฉันจะจำค่ำคืนนี้เป็นความทรงจำที่สวยงามไปตลอดชีวิตค่ะ”

สาวน้อยร่างบางนอนกอดผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีของเธอเนื้อนุ่มแนบลงไปที่เนื้ออกอุ่นเพื่อเก็บความรู้สึกทั้งหมดไว้เยียวยาหัวใจของเธอเพราะนับจากพรุ่งนี้ไปเธอและเขาต่างก็แยกทางเดินไปคนละเส้น มีเพียงเธอเท่านั้นที่คงจะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่พร้อมกับ ลูกในท้องส่วนคุณหมอคิรากรก็คงจะมีความสุขกับเส้นทางที่เขาเลือกและความลับของเธอก็จะเป็นความลับตลอดไป

เช้านี้คุณหมอตั้งใจว่าอยากจะไปบอกลาผู้ช่วยของเขาอีก สักครั้งแต่เพียงแค่เปิดประตูห้องเข้าไปก็พบแค่เพียงความว่างเปล่าและความจริงที่คุณหมอเพิ่งรู้ว่าเปรมิกาได้ขนของย้ายไปจาก อพาร์ทเม้นท์เกือบครึ่งเดือนแล้วตั้งแต่วันที่เขาบอกว่าจะเลิกกับเธอ หญิงสาวแค่เพียงมาอยู่กับเขาเพื่อใช้เวลาให้ยาวนานที่สุด

“ทำไมโทรไม่ติด”

ทันตแพทย์หนุ่มจากที่เป็นคนบอกข้อตกลงไว้แล้วว่าเขาจะไม่โทรหาเธอและเธอก็ห้ามติดต่อมาเด็ดขาดแต่เพียงแค่เปรมิกาหายไปจากชีวิตแค่เพียงวันเดียวเขากลับเป็นฝ่ายโทรหาเธอเกือบตลอดทั้งวันโดยที่อีกฝ่ายไม่ยอมเปิดเผยเครื่อง หัวใจของคุณหมอที่เคยคิดว่าแค่เพียงบอกเลิก ทุกอย่างก็จะจบลงแต่กลายเป็นเขาต่างหากที่อยู่ไม่ได้แค่รู้ว่าไม่มีเธอแล้ว