ตอนที่ 2-1 เข้าทางบอส

แม้ว่าจะมีใบสั่งให้รีบออกมาซื้ออาหารแมวกลับไปให้น้องถ้วยฟู แต่นาราก็ไม่อยากจะยื้อแย่งอาหารแมวถุงสุดท้ายภายในร้านสะดวกซื้อกับอดีตบอสที่เคยไปฝึกงานด้วย เพราะถัดจากนี้ไปอีกสองกิโลเมตร ก็มีร้านสะดวกซื้อเจ้าดังที่ผุดขึ้นมาอย่างกับดอกเห็ดอยู่แทบทุกหัวถนน ตรอก ซอกซอย

นารายอมปล่อยมือจากถุงอาหารแมวทั้งที่แววตายังมีแววแอบเสียดาย เธอมองหน้าหล่อเหลาของเขา แล้วยังติดปากเรียกชื่อเขาตามพนักงานในบริษัท ซึ่งจะเรียกเขาว่า ‘บอส’ แทนชื่อจริงอย่างมิสเตอร์ ชาร์ลส์ สราวิน เฮอร์นันเดส

“งั้นบอสเอาไปเถอะค่ะ เดี๋ยวนาราไปซื้อที่ร้านอื่นก็ได้”

“ร้านอื่นห่างไปจากที่นี่เกือบสองกิโลเมตร คุณเอาไปเถอะ ผมสั่งออนไลน์ให้เขามาส่งที่บ้านได้ ที่บ้านก็ยังพอมีเหลืออยู่”

นาราแปลกใจที่บังเอิญเจอ ‘อดีตบอส’ ในร้านสะดวกซื้อหน้าหมู่บ้าน เพราะเธอเคยได้ยินสาวๆ ที่บริษัทของเขาคุยกันว่าคุณชาร์ลส์มีเพนต์เฮาส์อยู่แถวสาทร ยิ่งเจอชายหนุ่มซื้ออาหารแมวยิ่งแปลกใจ มันไม่ใช่ของขบเคี้ยวระหว่างเดินทาง หรือว่าเขาอาจจะมีคนรักที่พักอาศัยอยู่แถวนี้ แต่จากที่ฟังชาร์ลส์พูดมา ราวกับว่าพักอาศัยอยู่แถวนี้ บางทีเขาอาจจะมาบ้านแฟนสาวคนใดคนหนึ่งแล้วถูกเจ้าหล่อนวานให้มาซื้ออาหารแมวก็เป็นไปได้

เธอจำความเนื้อหอมของบอสหนุ่มได้ดีในช่วงฝึกงาน พี่ๆ สาวๆ ในบริษัทมักจะจับกลุ่มซุบซิบนินทาเรื่องความฮอตของเขาที่เป็นที่หมายตาของนางแบบและดาราสาวๆ ได้ยินว่ามีสาวให้ควงไม่ซ้ำหน้า

แม้จะสงสัย แต่นาราก็ไม่คิดจะเปิดปากถามเรื่องส่วนตัวของอีกฝ่าย

“ไม่เป็นไรค่ะ เอาไปเถอะค่ะ”

เธอยื่นถุงอาหารแมวให้เขา แต่ชายหนุ่มกลับไม่รับ ดวงตาคู่หวานมองตะกร้าสีส้มที่ทางร้านสะดวกซื้อมีไว้บริการลูกค้าภายในมือผู้ชายตัวโต ไม่คิดว่าคนระดับเขาจะเดินเข้ามาซื้อของในร้านสะดวกซื้อด้วยตัวเอง คนระดับชาร์ลส์ สราวิน เฮอร์นันเดส เรียกว่ามหาเศรษฐีก็ยังจะดูไม่สมฐานะ

แล้วพลันหัวใจดวงน้อยก็ต้องสะดุด หัวใจเกือบหยุดเต้นไปเฉยๆ เมื่อได้ยินเสียงสาวพนักงานในร้านทักทายสวัสดีลูกค้ารายใหม่ที่เข้ามาใช้บริการ คนที่เดินเข้ามาเป็นชายหนุ่มหน้าตาดี แต่งกายดีสองคน คนหนึ่งรูปร่างสูง ใบหน้าหล่อเหลาคมสัน ที่สำคัญ นาราคุ้นเคยกับใบหน้านี้ที่กำลังมองตรงมาที่เธอ

“นารา!”

“พี่หมอ!”

นาราหลุดเรียกชื่อเขาเบาๆ แต่ก็ดังพอจะให้คนตัวโตที่ยืนเคียงข้างได้ยินแล้วมองตามสายตาหญิงสาวไปปะทะกับชายหนุ่มหน้าตาดีสองคนที่กำลังเดินตรงมาทางนี้

‘หมอเอก’ หรือ ‘นายแพทย์ เอกรัตน์ ฉัตรบดินทร์’ ลูกชายหุ้นส่วนใหญ่ของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังในย่านนี้ เดินเข้ามากับชายหนุ่มที่หล่อเหลาไม่แพ้กัน ในชุดการแต่งกายเนี้ยบ ผิวคล้ำกว่าเล็กน้อย กำลังยกมือเสยผม ทั้งคู่เดินคุยกันมาด้วยสีหน้าเปี่ยมไปด้วยความสุข จนกระทั่งคุณหมอหนุ่มที่ตั้งใจจะแวะเข้ามาซื้อของขบเคี้ยวเล็กๆ น้อยๆ เบนสายตาไปมองที่ชั้นวางขนมขบเคี้ยวและสะดุดตาเข้ากับหญิงสาวสวยหน้าตาคุ้นเคยที่ทำให้เขารู้สึกผิดขึ้นมาทันที ก่อนจะหันไปยิ้มกับแฟนหนุ่มเล็กน้อย

“คุณโอมห์ คงไม่ว่านะครับ ถ้าผมจะเข้าไปทักเธอหน่อย”

คนเก็บความรู้สึกเก่งยิ้มตอบรับด้วยท่าทีสบายๆ “ตามสบายครับ ผมไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อย”

“ขอบคุณนะครับ”

ดวงตากลมโตเบิกกว้างเมื่อเห็นอดีตคนรักที่เพิ่งสะบั้นรักกันไปหมาดๆ เพราะจับได้ว่าเขากำลังไปสานสัมพันธ์กับชายหนุ่มที่กำลังเดินมาด้วยกันนั่นแหละ นาราบอกความรู้สึกในเวลานี้ไม่ถูกเอาเสียเลย เธอกำลังยืนอยู่ท่ามกลางวงล้อม ผู้ชายหน้าตาดีถึงสามคน ทว่า มันไม่ได้ทำให้หัวใจเบิกบานได้เลย

ดูภายนอกอดีตแฟนหนุ่มกับคู่ขาของเขา ใครจะเชื่อว่าเป็นพวก...แต่สาบานได้ว่าพวกเขาเป็นจริงๆ ถ้าเธอเห็นพี่หมอเอกควงแฟนใหม่เป็นสาวสวย หุ่นเซียะ และหน้าตาดีกว่าเธอหลายเท่า หัวใจดวงน้อยมันยังเจ็บใจไม่เท่ากับเวลานี้ ที่เห็นแฟนเก่าควงผู้ชายหน้าตาดีผ่านมาให้เห็น แล้วยังเดินเข้ามาทักอีก ทำเอาคนถูกเทถึงกับเซ ไปไม่เป็นเลยตอนนี้

‘จะมาทักทำไม’

เอกรัตน์เดินตรงมาแล้วหยุดมองอดีตแฟนสาว ความรู้สึกผิดก็ยิ่งตอกย้ำ ไม่วายยังส่งสายตาขอโทษให้กับนารา เขาเองก็เพิ่งรู้ตัวไม่นานนี้ว่าลึกๆ แล้วรู้สึกหัวใจเต้นแรงกับชายหนุ่มมากกว่าสาวสวยตรงหน้าที่ไม่ได้มีข้อเสียอะไร ที่ผ่านมา เขายอมรับว่าหญิงสาวเป็นคนดี แล้วยังใจเย็นมาก แม้ว่าจะเลิกรากันแล้วด้วยสาเหตุที่นาราไม่ควรอภัยให้ แต่เธอก็ไม่เคยเอาความลับที่เป็นสาเหตุให้ต้องเลิกรากันไปเล่าให้ใครฟัง ไม่เช่นนั้นคงมีข่าวลือออกมาบ้างแล้ว และมันย่อมมีผลต่อความน่าเชื่อถือในอาชีพอันทรงเกียรติของเขา

ทว่า หมอเอกรู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นสายตาของบุรุษหนุ่มหล่อจัดที่ยืนซ้อนอยู่ด้านหลังของนารา สายตาคมกริบของผู้ชายหล่อเหลาสมบูรณ์แบบ เค้าโครงหน้าได้รูป ดวงตาสีฟ้าน้ำทะเล รูปร่างสูงใหญ่บ่งบอกให้รู้ว่าเป็นชาวต่างประเทศ จดจ้องมองมาที่เขาด้วยแววตาไม่พอใจ จนเอกรัตน์ต้องหลุบสายตากลับมามองนารา

“สวัสดีครับนารา มาซื้อของเหรอครับ”

‘เข้ามาร้านสะดวกซื้อ ไม่ซื้อของจะให้มาถูพื้นหรือไง’

หญิงสาวลอบถอนหายใจ ก่อนจะตอบสั้นๆ “ค่ะ นารามาซื้อของ”

นี่ถ้าเอกรัตน์จะมองผ่าน ทำเหมือนไม่เคยรู้จักกัน มันยังจะดีกว่านี้

แล้วรีบตัดบท เกรงว่า ‘อดีตแฟนหนุ่ม’ จะชวนคุยต่อ เธอยังไม่พร้อมจะเผชิญหน้าหรือสนทนากับเขาได้เหมือนปกติ

“นาราขอตัวก่อนนะคะพี่หมอ นาราออกมาซื้อของให้แม่ค่ะ ต้องรีบกลับ”

“อ้อ...ครับ”

นาราก้าวเดินฉับๆ ผ่านหน้าอดีตแฟนหนุ่มกับชายหนุ่มอีกคนที่หน้าตาไม่เลวนัก แค่เดินห่างจากพวกเขาก็รู้สึกว่าถูกสายตาหลายคู่จับจ้องมองตามมา จึงแสร้งหยิบของตรงหน้าไปมั่วๆ ใส่ลงในตะกร้าสักสามสี่ชิ้น จากนั้นก็รีบตรงดิ่งไปที่แคชเชียร์

“คิดเงินด้วยค่ะ”

“ได้ค่ะคุณลูกค้า” พนักงานสาวยิ้มให้ แล้วเหลือบไปมองผลิตภัณฑ์ใหม่ที่ได้รับคำสั่งให้เชียร์ขาย “รับขนมปังทานเพิ่มไหมคะ มาใหม่ ไส้เยอะ อร่อยมากค่ะคุณลูกค้า”

นาราเหลือบมองสาวพนักงานขายที่ยิ้มแย้มแจ่มใสดี แต่เวลานี้ เธอไม่มีอารมณ์จะรับขนมปังอะไรทั้งนั้น อยากรีบจ่ายเงินแล้วออกไปให้พ้นจากสถานการณ์อึดอัดเช่นนี้

“ไม่ค่ะ ขอบคุณ”

พนักงานสาวหัวใจรักบริการหรือถูกป้อนให้พูดเสนอสินค้าออกใหม่ที่วางอยู่หน้าเชลฟ์กับลูกค้าทุกคนก็รีบแนะนำผลิตภัณฑ์ออกใหม่เพิ่มเติมอีก