บทนำ 1

บทนำ

แรงเหวี่ยงที่เธอไม่อาจต้านได้ทำให้คนตัวเล็กล้มลงบนเตียงสปริงขนาดใหญ่ในห้องสี่เหลี่ยมของโรงแรมที่สร้างไว้เพื่อเสพสมอารมณ์ปรารถนาโดยเฉพาะ รถยนต์จอดด้านหน้าพร้อมกับม่านที่รูดปิดไม่ให้ใครเห็น โอกาสอยู่ตรงหน้าจึงต้องคว้าเอาไว้ทันที

หญิงสาวน้ำตาคลอเบ้าก่อนไหลเปื้อนใบหน้า จ้องคนที่ย่างสามขุมเข้ามาหาตัวเองด้วยความหวาดกลัวคล้ายพบพญามัจจุราชที่กำลังจะคร่าชีวิตของตน ขยับถอยห่างพร้อมยกมือไหว้เพื่อขอความเมตตา หัวใจดิ่งลงเพียงแค่คิดว่าต้องตกเป็นของคนตรงหน้า

เสี่ยอาธร เอื้อกรุณากรณ์คนรวยประจำจังหวัดที่มีเมียมากหน้าหลายตา เลี้ยงดูออกนอกหน้าจนทราบไปทั่วทั้งอำเภอ เขามาติดพันหล่อนหลายปีแต่ตนก็หาทางหนีทีรอดได้เสมอ

กระทั่งวันนี้ที่มารดาไปขอยืมเงินแล้วตนต้องหามาใช้คืน เพียงแค่เข้าไปใกล้ก็ถูกจับขึ้นรถแล้วลากมายังห้องที่เหมือนลานประหารสำหรับเธอ

กลิ่นหอมของสเปรย์ปรับอากาศไม่ได้ทำให้อารมณ์เย็นลงสักนิด กลับยิ่งกลัวมากกว่าเดิมเมื่ออีกฝ่ายคลานขึ้นมาบนเตียง ก่อนจับข้อเท้าของหล่อนแล้วลากให้เข้าไปใกล้ เธอกรีดร้องเสียงหลงเหมือนคนโดนเชือดทั้งยังพยายามไหว้วอนของให้ปล่อยตนเอง

“อย่า อย่าทำอะไรหนูเลยนะคะ” แต่เหมือนคำพูดพวกนั้นจะไม่เข้าหูของชายวัยกลางคน กลับยิ่งนึกสนุกมากกว่าเดิม ยกมือขึ้นไล่ไปตามกรอบหน้าหวานแล้วเชิดปลายคางขึ้นเพื่อจะได้สบดวงตาคู่กลมแวววาวได้ถนัด ยิ่งน้ำตาเอ่อล้นมากเท่าไหร่ก็ยิ่งปลุกความต้องการมากขึ้นเท่านั้น

อยากบดขยี้ดอกไม้ตรงหน้าให้กลีบร่วงหล่น สมกับเฝ้ามองมานานแต่ไม่เคยได้ดอมดมสักที

ตอนนี้โอกาสอยู่ในมือจะไม่ปล่อยให้หลุดลอยเป็นอันขาด

“ไม่เอาสิ อุตส่าห์อยู่ตามลำพังแล้วจะให้ทำแค่มองได้ยังไงล่ะหนู พี่ก็ชอบหนูมานานแล้ว หนูอยากได้ทองหรือเพชรเดี๋ยวพี่ซื้อให้เอง มาเป็นเมียพี่เถอะจะได้ไม่ต้องลำบากทำงานไงจ๊ะ” กล่อมคนที่ตัวสั่นด้วยความกลัว บอกถึงข้อดีของการมาเป็นบ้านน้อยที่คอยปรนนิบัติสามีเช่นตน

เสี่ยอาธรเป็นเจ้าของกิจการมากมายในอำเภอที่มีคนนับหน้าถือตา เรียกว่าเป็นผู้มีอิทธิพลในพื้นที่ก็ไม่ผิดนัก ร้านทองที่ตั้งเด่นเป็นสง่า โรงสีข้าวขนาดใหญ่แห่งเดียวในอำเภอ ทั้งยังมีร้านไฟฟ้าที่ทุกคนต้องมาซื้ออีกต่างหาก รู้จักสนิทสนมกับนายอำเภอเป็นการส่วนตัว อยากได้อะไรแค่เอ่ยปากของก็อยู่ในมือแล้ว

ต่างจากหอมนวล ชโรธารซึ่งเป็นลูกจ้างเหมาบริการทำงานอยู่ที่ว่าการอำเภอได้เงินเดือนเพียงน้อยนิด กระนั้นหล่อนก็ยังภูมิใจที่ได้ใช้ความสามารถในการหาเงิน ไม่ใช่เรือนร่างที่ต้องเอาไปแลกกับการปรนเปรอความต้องการชั่วครั้งชั่วคราวของใคร

“ไม่ ไม่เอา!” ปัดมือของอีกฝ่ายออก ไม่สนใจว่าคนตรงหน้าจะโกรธหรือเปล่า เธอเพียงแค่อยากออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุดก็เท่านั้น ดวงตาเหลือบมองขวดเบียร์ที่ตั้งไว้ข้างหัวเตียง ความจริงมันอยู่ในตู้แต่คนตรงหน้าหยิบมาดื่มเพิ่มอารมณ์สุนทรี

อย่างไรหญิงสาวที่ตนหมายปองก็ไม่มีทางหนีพ้นอีกต่อไป ไม่นานก็ต้องครวญครางอยู่ใต้ร่างแล้วตกเป็นเมียของตน เพียงแค่คิดก็มีความสุขจนหุบยิ้มไม่อยู่ ถึงสาวเจ้าจะหาจังหวะผลักเขาออกแล้วขยับตัวไปชิดกับหัวเตียง ทั้งยังมองด้วยแววตาหวาดกลัวก็ไม่มีทางหนีไปไหนรอดหรอก

ชายร่างท้วมจึงลุกยืนแล้วเริ่มถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกทีล่ะชิ้น ก่อนปลดกางเกงชั้นในเป็นปราการด่านสุดท้ายออก เผยให้เห็นเรือนร่างเปลือยเปล่าที่อุจาดตาสำหรับคนมองจนต้องหันหน้าไปทางอื่นไม่ต้องการเห็น ขนลุกชันไปทั่วทั้งตัวด้วยความขยะแขยง

“มาเร็วน้องหอมของพี่” จังหวะที่อีกฝ่ายก้าวขึ้นมาบนเตียงทำให้เธอตัดสินใจหยิบขวดเบียร์แล้วตีเน้นไปที่ศีรษะของชายอายุมากกว่า พร้อมตะโกนเสียงดังด้วยความเคียดแค้นชิงชัง ไม่สนใจว่าเสี่ยอาธรจะเจ็บตรงไหนเพราะตนต้องเอาตัวรอดจากสถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวานเสียก่อน

“อย่าเข้ามานะ ออกไป ออกไป!!” ขวดเบียร์แตกกระจายพร้อมศีรษะกลมที่มีเลือดไหลออกมา คนตัวใหญ่ล้มลงบนเตียงพร้อมเลือดแดงฉานไหลเปื้อนที่นอน เธอเห็นอย่างนั้นก็ไม่รอช้ารีบอาศัยจังหวะนี้เพื่อจะได้หนีออกไปข้างนอก

“โอ๊ย! อีห่านี่!!” เสียงตะโกนด่าไล่หลัง เธอไม่คิดสนใจหันกลับไปมอง วิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิตทั้งยังตะโกนร้องขอความช่วยเหลือ รองเท้าก็ไม่ได้ใส่เพราะกลัวอีกฝ่ายจะตามมาทัน แทบไม่เหลียวกลับมามองด้านหลังด้วยซ้ำ

“ช่วยด้วย ช่วยด้วย!” ตะโกนเสียงดังแล้ววิ่งออกมาจากม่านรูดเพื่อมายังถนนใหญ่ซึ่งมีรถสัญจรไปมา แต่เพราะอยู่ในช่วงกลางคืนรถอาจจะน้อยกว่าปกติ เธอยังคงวิ่งไปเรื่อยๆ แม้จะไม่ได้ใส่รองเท้าก็ตาม เหลียวมองด้านหลังพบคนของเสี่ยอาธรกำลังวิ่งตามก็ยิ่งเพิ่มความเร็วมากกว่าเดิม

วิ่งเข้าไปในซอยที่ค่อนข้างมืด มีร้านสำหรับนั่งดื่มที่เปิดยามค่ำคืนพอให้เธอใจชื้น แต่ก็ไม่กล้าส่งเสียงดังมากนักคิดจะหาคนที่พอช่วยพาเธอกลับไปส่งที่บ้านได้ แต่ไม่ทันมองก็ชนเข้ากับคนที่เพิ่งเดินออกมาจากร้านด้วยอาการซวนเซเดินไม่ตรง

ผลั่ก!

“คุณช่วย...” เงยหน้ามองคนตัวสูงก่อนจะชะงัก แค่เพียงพบหน้าก็จำได้ทันทีว่าเขาเป็นใคร

“อือ กิน กินอีก อึก!” แต่เหมือนเจ้าตัวจะไม่รู้ว่าชนหล่อนด้วยซ้ำ เขาเดินไปยังรถมอเตอร์ไซค์ที่จอดเอาไว้หน้าร้าน คิดจะขับกลับบ้านเองทั้งที่มีคนบอกจะไปส่งก็ไม่สนใจ หอมนวลเห็นดังนั้นก็คิดบางอย่างขึ้นมาได้

“ตามมันไป ตามไปสิวะ” เสียงของเสี่ยดังตามมา แสดงว่าอีกฝ่ายคงไม่ได้บาดเจ็บมากเท่าไหร่

เธอตัดสินใจจะเดินไปขึ้นนั่งบนรถมอเตอร์ไซค์ของชายหนุ่ม ดันให้เขาเป็นคนซ้อนแล้วจับแขนหนาสองข้างมากอดเอวตนเองไว้ เสียบกุญแจแล้วเริ่มสตาร์ทรถ พร้อมหันไปบอกคนเมาที่หมดสภาพ ทำได้แค่เอาคางวางเกยที่ไหล่บาง ปิดการรับรู้หมดทุกอย่างเป็นที่เรียบร้อย

“ฉันไปส่งคุณเอง” เธอบอกเสียงสั่น เริ่มขับรถมอเตอร์ไซค์ออกจากร้านทั้งยังภาวนาให้คนพวกนั้นไม่เห็นตน หุ่นของเขาสูงใหญ่น่าจะบังเธอได้มิด หัวใจดวงน้อยเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ กระทั่งขับเลี้ยวเพื่อเข้าสู่ถนนอีกเส้น

“ต้องรอด ฉันต้องรอดจากนรกขุมนี้ไปให้ได้!” บอกตัวเองด้วยแววตามุ่งมั่น พร้อมมองกระจกหลังเพื่อให้เห็นหน้าชายหนุ่มที่กำลังซ้อนท้ายตน นึกขอโทษเขาอยู่ในใจที่ต้องตกกระไดพลอยโจนไปกับตัวเองด้วย

แต่เธอจะไม่มีทางยอมตกเป็นเมียน้อยของใครเป็นอันขาด!