ช่วยพี่หน่อย

เวลาผ่านไปจนถึงเที่ยงวัน การโชว์ตัวภายในงานรอบแรกออกมาราบรื่นดี อริสรีบกล่าวขอบคุณพี่ๆ ทีมงานก่อนจะขอตัวเข้ามาทานข้าวภายในห้องพัก

แกว๊าก!!

หลังจากที่เธอทานข้าวเสร็จ อริสกลับต้องชะงักเมื่อเสียงประตูห้องถูกเปิดออกเผยให้เห็นผู้ชายวัยกลางคนรูปร่างใหญ่เดินจ้ำอ้าวตรงเข้ามาภายในห้อง และตรงดิ่งเข้ามาหาเธอที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะเก็บของ

“น้องอริสใช่มั้ยครับ?”

“อ่อใช่ค่ะ”

“พี่ชื่อเอ็มนะครับเป็นเจ้าของบริษัทนี้ คือว่าพี่อยากให้น้องขึ้นไปโชว์ตัวคู่กับรถในห้องแขก VIP หน่อยได้มั้ยครับ”

ใบหน้าสวยเริ่มทำหน้างุนงงเล็กน้อย เพราะสิ่งที่เจ้าของบริษัทรถต้องการไม่มีในสคริปต์ที่ทางทีมงานบรีฟให้ก่อนเริ่มงานสักนิด หญิงสาวได้แต่อำๆ อึ้งๆ ก่อนจะหันไปสอบถามรายละเอียดกับทางทีมงานอีกครั้ง

“อ่อ น้องสามารถขึ้นไปได้เลย เพราะบางทีทางบูธมีการปรับเปลี่ยนแผนการตามแนวทางทำการตลอดของบริษัทเล็กน้อย น้องอริสไม่มีปัญหาใช่มั้ยคะ”

“อ้อไม่มีค่ะ!! ให้อริสไปกับน้องเมย์ใช่มั้ยคะ?”

“ไม่ใช่ค่ะ น้องเมย์ต้องอยู่ที่บูธข้างล่างต่อยาวถึงเที่ยงคืนเลย น้องอริสไปคนเดียวได้เลย”

เมื่อได้ฟังคำตอบจากทีมงาน พานทำให้เธออึดอัดและเป็นกังวลใจเล็กน้อย เพราะเธอต้องทำงานเพียงคนเดียวกับแขกที่ขึ้นชื่อว่า VIP ของงาน ที่สำคัญอริสไม่ได้เตรียมตัวมากสำหรับแขกสำคัญของบริษัทเลย และทีมงานไม่ได้บอกเธอก่อนด้วยว่าจะต้องทำแบบนี้

ถ้าเธอทำมันออกมาได้ไม่ดีอาจจะทำให้ลูกค้าของบริษัทหายเลยก็เป็นได้

“พร้อมนะครับ ตามพี่มาเลยครับ”

หญิงสาวไม่มีคำตอบ ได้แต่พยักหน้าตอบรับและเดินตามหลังเจ้าของบริษัทขึ้นไปบนห้องจัดเตรียม ก่อนที่อริสจะรีบจัดท่าทางของตนเองให้ยืนคู่กับรถอย่างสง่างาม เมื่อพื้นห้องเริ่มเคลื่อนตัวออกไป และหยุดโชว์หราอยู่ที่กลางห้องโถงหรูหราขนาดใหญ่ต่อหน้าแขกเกือบ 10 ชีวิต

ร่างบางยังคงยืนยิ้มหวาน ควบคู่กับตัวรถแข่งรุ่นใหม่ คอยฟังเสียงพนักงานขายอธิบายจุดเด่นของรถไปเรื่อยๆ พลางกวาดสายตามองแขกที่นั่งอยู่ภายในห้องก่อนจะส่งยิ้มสวยให้บรรดาแขกอย่างเคยชิน แต่ทว่าสายตากลับหันไปเจอชายหนุ่มที่ชนเธอล้มที่สนามบิน

‘เห้ย นั้นมันคนที่เราเจอที่สนามบินเมื่อเช้านิ’

ความคิดในใจผุดขึ้นมากะทันหันทันทีที่ดวงตากลมปะทะกับดวงตาคู่คมของเซทท์ พานทำให้ตากลมสวย และรอยยิ้มหวานกระตุกเล็กน้อย ซึ่งบ่งบอกได้ว่าเธอกำลังตกใจเมื่อเห็นหน้าเขาที่กำลังจ้องมองมาที่เธอตาเขม็งเช่นกัน แต่ด้วยความเป็นมืออาชีพ อริสรีบดึงสติตัวเองกลับมาทำหน้าที่ต่อจนเสร็จสิ้น

17.00 นาที

“น้องอริสขอบคุณมากๆ นะครับสำหรับงานวันนี้ ออกมาดีมากๆ ลูกค้าชมไม่ขาดสายเลยทั้งคนและรถ”

หญิงสาวที่กำลังเก็บข้าวของต่างๆ กลับต้องชะงักอีกครั้ง เมื่อเสียงของเอ็มดังแทรกเข้ามาภายในห้องที่เงียบสงบ

“อริสยินดีมากๆ เลยค่ะพี่เอ็ม”

“เอ่อน้องอริสครับ พอดีมีลูกค้าของพี่เขาอยากคุยกับน้องอริสสักหน่อยนะครับ”

“คุยกับอริสหรอคะ?”

“ใช่ครับ ถ้าไม่เป็นการรบกวนน้องอริสช่วยพี่หน่อยได้ไหมครับ ลูกค้าคนนี้เป็น VIP ของบริษัทมานาน ถ้าเขาได้คุยกับน้องอริส เขาจะซื้อรถพี่ตั้งสองคันภายในวันนี้เลยนะครับ”

ร่างใหญ่ของเอ็มเร่งขยับเข้ามาใกล้อริสมากขึ้น พลางกระชิบกระซาบให้คนน้องรับรู้ถึงจุดประสงค์ของตัวเขา และลูกค้าที่อยากจะขอให้เธอช่วยกันในครั้งนี้

“แต่ว่าอริสไม่รับงานแบบนี้นะคะพี่เอ็ม”

เธอตอบออกไปด้วยท่าทางอึดอัดใจ เพราะอริสไม่อยากรับงานแบบนี้เท่าไหร่นัก แค่งานพริตตี้ก็ทำให้คนอื่นๆ มองเธอไม่ค่อยดีตั้งแต่แรกเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว

“นะครับน้องอริส ช่วยพี่หน่อยเดี๋ยวพี่เพิ่มค่าจ้างขึ้นเป็นสองเท่าเลยถ้าขายรถได้”

“เออแต่ว่า มันถึงเวลาเลิกงานของอริสแล้วนะคะพี่เอ็ม”

“น้องอริสครับ พี่ไหว้ละ ถือว่าทำเพื่อช่วยพี่หน่อยแล้วกันนะ”

หนุ่มใหญ่ยังคะยั้นคะยอออดอ้อนอริส อยู่อย่างนั้น เธอเองที่เป็นคนขี้เกรงใจเลยตอบรับส่งๆ ไป เพื่อหวังแค่ให้มันจบๆ จะได้กลับบ้านสักที

“เอ่อ..ก็ได้ค่ะ แต่แค่แปปเดียวนะคะ อริสกลัวตกเครื่อง”

“ได้ครับ ขอบคุณมากๆ ครับ”

ร่างเล็กวางข้าวของไว้ในห้องแต่งตัวเช่นเดิม ก่อนจะเดินตามเจ้าของบริษัทเข้าไปยังห้องของลูกค้า VIP ตามคำขอร้องจากเอ็ม โดยที่ตัวเธอเองก็ยังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองภายในห้องนั้น