บทที่6.2นอกลู่นอกทาง

เช้าวันใหม่ที่ไม่เหมือนเดิม บนเตียงขนาดคิงไซด์ ซันสะลึมสะลือลืมตาตื่นขึ้นมาพบกับร่างน้อยที่นอนอยู่ในอ้อมแขน เธอหลับตาพริ้ม ปากเล็กจิ้มลิ้มสีชมพูระเรื่อ แถมหลับสนิทโดยไม่รู้ตัวเลยว่า กระโปรงชุดนอนเลิกขึ้นไปอยู่ที่เอว ซันรีบขยี้ตาสองสามครั้ง เพื่อให้แน่ใจว่าสะโพกเล็กงอนงาม สัดส่วนเว้าโค้งที่น่าทะนุถนอมอยู่ตรงหน้าเป็นของจริง เขาไม่ได้ตาฝาด ผิวพรรณผุดผ่องขาวอมชมพูทำเขากลืนน้ำลายหลายอึกใหญ่ ซันฉายแววตาพึงพอใจมองทั่วเรือนร่างบอบบาง เลื่อนลงมาที่เรียวขาเล็กเนียนใส แต่ทว่ามาขัดใจตรงกางเกงในสีขาวลายสตอเบอรี่ ทำให้ความเซ็กซี่ลดลงฮวบ เธอเหมือนกับเด็กยังไงยังงั้น ในขณะที่เขามองพิจารณาบั้นท้าย แล้วกำลังจะยื่นมือไปลูบไล้ ดวงหฤทัยก็รู้สึกตัวตื่น เธอขยับกายลุกนั่ง แล้วดึงกระโปรงคลุมสะโพกอย่างว่องไว เช่นเดียวกับซัน เขาชักมือกลับบีบแขนตัวเองข้างที่เธอนอนหนุนทันทีทันใด ทำปากพึมพำทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้

"เมื่อย !! เห็นตัวเล็กแบบนี้ หนักเหมือนกันนะ " ซันบีบแขนตัวเองใหญ่

" คุณซันแอบมองหนึ่งใช่มั้ยคะ เมื่อกี้หนึ่งเห็น คุณซันฉวยโอกาสลวนลามหนึ่ง"จ้องมองร่างสูงท่าทางเลิ่กลั่ก

"ละๆลวนลาม ฉะ ฉันเนี้ยะนะ ลวนลามเธอ"

"ค่ะ ถ้าไม่ลวนลาม แล้วทำไม่ปลุกหนึ่งล่ะคะ"

"ก็กำลังจะปลุก เธอดันตื่นซะก่อน ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ จะออกไปข้างนอก " ซันรีบลุกออกจากเตียงใหญ่

" คุณซันจะไปอาบน้ำเหรอคะ งั้นรอแป้ปนึงนะคะ " เธอรีบหยิบแว่นตาตรงหัวนอนมาสวม แล้วลงจากเตียงวิ่งเข้าห้องน้ำ ไปก่อน ร่างสูงมองตามหลังแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร

หนึ่งหยิบแปรงสีฟันของเขามาบีบยาสีฟันใส่ แล้วรีบเดินออกจากห้องน้ำไปยืนอยู่ตรงหน้าคนตัวโต

" ไปอาบได้แล้วค่ะ หนึ่งกลับห้องหนึ่งก่อนนะคะ "

" อืม..เช้านี้ไข่เจียวก็ได้ ฉันไม่อยากกินขนมปัง "

"ค่ะ"

ร่างสูงเดินไปเข้าห้องน้ำ เขามองไปที่แปรงสีฟันของเขา ทำให้เข้าใจว่าเธอเข้ามาก่อนเพราะอะไร เขาพรายยิ้ม~ยัยตัวแสบทำมาเป็นเอาใจฉัน~

ซันทำภารกิจส่วนตัวเสร็จ เขาอยู่ในชุดกางเกงยีนส์ เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีเขียวอ่อนพับแขน ดูหล่อเหลาเหมือนซุปเปอร์สตาร์ เขาเดินไปที่โต๊ะ ขยับเก้าอี้นั่งในท่าสบาย แล้วมองไข่เจียวตรงหน้า

" กินด้วยกันซิ อ่อ เธออยากจะได้อะไรเพิ่มหรือเปล่า พอดีฉันจะออกไปข้างนอก "

" ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าคุณซันมีธุระ รีบไปดีกว่าค่ะ เดี๋ยวไม่ทัน "

" แล้ววันหยุด เธอไม่ไปไหนหรือไง "

" ปกติถ้าหยุดติดต่อกันหลายวันหนึ่งจะกลับตากไปหาพ่อกับป้า แต่ไม่เป็นไรคะ หนึ่งอยู่เล่นกับสบู่ก็ได้ "

" อืม พอดีวันนี้ธุระฉันก็ไม่ได้สำคัญอะไร ถ้าเธออยากไปเที่ยวฉันจะพาไป " ซันตักข้าวไข่เจียวใส่ปากเคี้ยวตุ้ยๆ

" น้ำค่ะ ถ้าไม่เป็นการรบกวนจนเกินไป หนึ่งอยากไปเที่ยวสวนสนุกค่ะ ได้มั้ยคะ "

" ได้สิ แต่วันนี้เธอต้องเปลี่ยนมาใส่คอนแท็คเลนส์ แลกเปลี่ยนกับการที่ฉันพาเธอไปเที่ยว"

" ค่ะ หนึ่งไปเปลี่ยนเสื้อผ้านะคะ " ร่างเล็กบอบบางรีบเดินเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ใส่เสื้อยืดสีขาว กางเกงขาสามส่วนสีน้ำตาล มัดผมเป็นหางม้า สะพายกระเป๋าแบบเรียบๆเตรียมตัวเสร็จเรียบร้อยก็รีบเดินออกมาจากห้อง

ก่อนที่ทั้งคู่จะไปถึงสวนสนุก ซันเเวะเข้าร้านแว่นตาจนได้คอนแท็คเลนส์หลายคู่สำหรับเปลี่ยน เธอใส่คอนแท็คเลนส์ทันทีโดยไม่มีข้อแม้ ทำให้ดวงหน้าเรียวเล็ก แก้มป่องได้รูปยิ่งดูสวยน่ารัก จนซันพอใจ ในหัวสมองก็เริ่มคิดออกนอกลู่นอกเอาแต่ใจไม่เคยเปลี่ยน

ซันสวมหมวกแก๊ปกับแว่นตากันแดดสีดำ เดินมือล้วงกระเป๋ากางเกง เดินตามหลังภรรยา และยืนรอเธอเล่นเครื่องเล่นต่างๆ อย่างน่าเบื่อเพราะเขาไม่ชอบสวนสนุก แต่ก็ยอมทนโดยไม่ปริปากบ่นออกมาสักคำ ทำหน้าตายิ้มอยู่ตลอดกลบเกลื่อนอาการเบื่อหน่าย เสียงผู้คนกรี๊ดร้องดังลั่นสวนสนุกเพราะความสนุกสนาน แต่มายด์ซันกลับไม่รู้สึกถึงความสนุกแม้แต่นิดเดียว

" คุณซัน ไม่สนุกเหรอคะ ไม่เห็นเล่นอะไรเลยค่ะ " สีหน้าของเขามันฟ้อง

" เปล่า ว่าแต่เธอเหนื่อยหรือยัง "

" ขอเล่นไวกิ้งอันสุดท้ายค่ะ แต่ว่าคุณซันต้องเล่นกับหนึ่งนะคะ "

"ไม่ล่ะ ฉันรอเธออยู่ข้างล่างดีแล้ว"

"คุณซันกลัวเหรอคะ "

"เปล๊า!! ใครกลัว อิโถ่ ฉันเล่นมาก่อนเธออีก เครื่องเล่นพวกนี้เด็กๆ " ทำท่าหยักไหล่

" งั้นไปเล่นด้วยกันค่ะ " หนึ่งฉุดกระชากร่างสูงให้ขึ้นไปเล่นไวกิ้งกับเธอจนได้ เมื่อไวกิ้งเคลื่อนไหวเหวี่ยงไปจนสูงสุด เสียงกรี๊ดลั่นด้วยความสนุกสนานประสานกันกับคนอื่นที่นั่งอยู่บนไวกิ้ง แต่ทว่ามายด์ซันมือเย็นเฉียบ เรือนกายแข็งกร็ง ในที่สุดก็อ้วกแตก วิงเวียนศรีษะ และทันทีที่ไวกิ้งหยุด หนึ่งก็ประคองเขาเดินออกมาอย่างทุลักทุเล จนมานั่งพักใต้ต้นไม้บนที่นั่งตัวยาว

" กลัวก็บอกซิคะ ไม่เห็นจะหน้าอายตรงไหนเลย "

" ฉันเวียนหัว ขอพักแป้บนึงนะ ค่อยขับรถกลับบ้าน " ซันยกมือบีบขมับตัวเอง ใบหน้าซีดขาว

"เดี๋ยวหนึ่งมาค่ะ" เธอวิ่งไปซื้อผ้าเย็นกับยาดม แล้วกลับมาที่คนตัวใหญ่ หย่อนสะโพกนั่งลงบนเก้าอี้ยาวตัวเดิม

"คุณซันคะนอนลงค่ะ " เธอจับบ่ากว้างกดลง ให้ศรีษะของเขานอนหนุนตัก แล้วรีบฉีกผ้าเย็นมาเช็ดหน้าเช็ดตาให้จนรู้สึกดีขึ้น

" หายเวียนหัวหรือยังคะ ดีขึ้นมั้ย " หนึ่งก้มหน้าเล็กน้อย จ้องมองร่างสูงอย่างเป็นห่วง จังหวะนั้นได้ประสานสายตาสีฟ้านั่นทำให้เธอหวั่นไหว เขาเองก็จ้องมองเธอ

" อืม..."ซันพินิจมองดวงหน้าเรียวเล็กที่ลอยเด่นอยู่ตรงหน้า

" หนึ่งมียาดม คุณซันจะดมมั้ยคะ" เธอหาทางกลบเกลื่อนช่วงเวลาเขินอาย

" ตอนนี้ฉันอยากได้ออกซิเจนเพิ่ม เติมให้หน่อยซิ "

" คะ!!" ทำหน้าไม่เข้าใจ ขณะเดียวกันซันรีบยื่นมือไปโน้มกดศรีษะเล็กก้มลงจนริมฝีปากเล็กจูบริมฝีปากหยักสวยด้วยความรวดเร็วจนเธอไม่ทันตั้งตัว

"จุ๊บ" หนึ่งรีบเงยหน้าขึ้น

" คุณซัน!! "ผิวแก้วขึ้นสีเลือด

" ค่ารถขับพามาเที่ยวไง ฉันยังได้ออกซิเจนไม่เต็มปอดเลย " ซันฉายแววตาหวาน จับจ้องดวงหน้าเขินอาย ทันใดนั้นร่างบอบบางรีบกระเถิบหนีลุกยืน ปล่อยศรีษะเขากระแทกกับเก้าอี้ดัง ~โป๊ก!!~

" เจ็บ หัวแตกแล้วมั้ง จะลุกก็ไม่บอก อื้อ หือเจ็บ!!" คนตัวโตแสดงสีหน้าเจ็บปวดซะเหลือเกิน จนเธออดสงสารไม่ได้ หนึ่งยืนมือเล็กมาเปิดเส้นผมดูบริเวณที่หัวโขกกับเก้าอี้

" ขอหนึ่งดูหน่อยค่ะ เจ็บมากหรือเปล่าคะ " มือเล็กเปิดเส้นผมสีน้ำตาลเข้มดูไปมา แต่ทว่าซันคว้าดึงคนตัวเล็กให้มานั่งบนตัก แล้วยื่นหน้าไปใกล้ชิดข้างหูภรรยาสาว

" หนึ่ง”

"อะไรคะ อายคน คุณไม่ได้เจ็บ คุณหลอกหนึ่ง "

" ตั้งแต่คืนนี้ย้ายมานอนที่ห้องฉันนะ "

"ไม่ค่ะ หนึ่งจะนอนห้องของหนึ่ง" เธอขยับกายลุกออกจากหน้าตักแข็งแรงจนได้

" ทำไม ไม่เห็นจะต้องกลัวหรือกังวลเลย ก็ในเมื่อเราเคยมีอะไรกันแล้วไม่ใช่หรือไง อีกอย่างเธอก็เป็นเมียฉันอย่างถูกต้องตามกฏหมาย"

"ตะ แต่ว่า คุณซันให้หนึ่งเรียนจบก่อนไม่ใช่เหรอคะ แล้วค่อย” เธอมองซ้ายมองขวาเห็นว่าคนเริ่มส่งสายตามาที่ร่างสูง ซันรีบลุกจากเก้าอี้ แล้วโน้มใบหน้าคมคายใกล้ชิดดวงหน้าภรรยาอีกครั้ง

" กลับบ้าน เรามีเรื่องต้องคุยกันใหม่ " เขารีบสวมหมวกกับแว่นตา คว้าแขนภรรยาออกจากสวนสนุกไปที่รถ

ทันทีที่ถึงคอนโด หนึ่งรีบวิ่งไปเอาน้ำแร่ในตู้เย็นมาให้ร่างสูง เขายกดื่มรวดเดียว แล้วกระแท้กก้นลงนั่งบนโซฟา ส่งสายตาคมเข้มสีฟ้ากวาดมองร่างเล็กบอบบางตั้งแต่หัวจรดเท้า

" นั่งลง ฉันมีเรื่องที่จะต้องทำความเข้าใจกับเธอใหม่ ฉันรู้สึกค้างคาใจ"

" แต่หนึ่งไม่มีนะคะ "

"หนึ่ง เธอดูฉัน ฉันเป็นผู้ชาย แล้วก็เป็นผู้ชายที่ดูดีซะด้วย เธอเห็นใช่มั้ย คือฉันไม่ได้ชมตัวเองจนเกินไป "

" ค่ะ แล้วยังไงคะ "