บทที่2นัดหญิง

ตึกใหญ่ทันสมัย สูงเสียดฟ้า กลุ่มบริษัทอลาโน่เซน ธุรกิจเกี่ยวกับห้างสรรพสินค้า ศูนย์การค้า โรงแรม และร้านอาหาร

ห้องประธานกรรมการ มายด์ซัน ทวีจิรไพศาส ใบหน้าหล่อคมคายกำลังตั้งอกตั้งใจสนทนากับโทรศัพท์มือถือ แววตากรุ้มกริ่ม

“ครับๆ เจอกันคืนนี้ ว่าแต่พี่จะให้ผมไปรับที่คอนโดมั้ย” คนตัวสูง ใบหน้าหล่อคมคายส่งเสียงทุ้มไปตามสาย

[เจอกันที่ผับเลยดีกว่าค่ะ พี่จะรอซัน ว่าแต่คืนนี้ว่างทั้งคืนรึเปล่าคะ ]

“ว่างยันเช้าเลยครับสำหรับพี่ญ่า พรุ่งนี้ไม่มีถ่ายแบบใช่มั้ยครับ”

[ซันถามทำไมคะ ]

“ผมจะได้ ไม่ต้องรีบไปส่ง ผมส่งหมายเลขห้องไปให้ดูแล้วนะครับ ]

[แหม ซันก็ พี่เห็นแล้วค่ะ ]

“ผมวางสายก่อนนะครับ พอดีมีงานเข้า” ซันรีบเอาขาที่พาดไปกับโต๊ะทำงานลงเมื่อผู้เป็นพ่อเดินเข้ามา สีหน้าปรับเปลี่ยนดูเค่รงขรึมจริงจังกับการทำงานมากจนเซนไว้วางใจ

" คุณพ่อมีอะไรครับ ถึงได้บุกมาถึงที่นี่ "

" พ่อก็มาดูซันไง ว่าทำงานดีมากน้อยแค่ไหน แล้วก็อยากให้ชวนอลันมาพักอยู่ด้วยกัน ไม่อยากให้อลันอยู่คอนโด พ่อชวนยังไงก็ไม่มา พูดแต่ว่าเกรงใจ " เซนกวาดสายตาไปทั่วภายในห้องทำงาน เขาพยายามมองหาความผิดปกติแต่ก็ไม่พบ

" พี่อลันเป็นคนโลกส่วนตัวสูง ผมอยู่ด้วยกันยังเข้าไม่ถึงเลย ผมว่าคุณพ่อปล่อยพี่เขาอยู่คอนโดดีแล้ว ขืนพูดชวนบ่อยๆพี่เขากลับอิตาลีขึ้นมาจะยุ่งนะครับ กว่าจะชวนมาได้ก็ยากแล้ว เอาไว้ผมจะค่อยๆพูดตะล่อมให้แล้วกัน "

" แล้วคืนนี้ซันจะไปไหน พ่อได้ยินคุยโทรศัพท์แว่วๆ "

"ไปเป็นลูกค้ากิติมศักดิ์ที่ร้านเปิดใหม่ของคุณนุกูลครับ คุณพ่อสนใจไปกับผมหรือเปล่าครับ "

" แม่ชมจันทร์จะได้ตีกบาลพ่อเอาน่ะซิ พ่อจะบอกอะไรให้นะซัน กว่าพ่อจะได้แม่ชมจันทร์ พ่อรอตั้งนาน นานพอที่จะรับผิดชอบครอบครัวได้อย่างดี พ่อให้อิสระกับซันเต็มที่ ถ้าซันทำพ่อกับแม่ผิดหวัง สมบัติทั้งหมดพ่อจะยกให้ยัยซอลคนเดียว"

" ครับๆ ผมจะขยันทำงาน รับผิดชอบครอบครัว เป็นเสาหลัก ไม่ทำให้ผิดหวัง "

" ดี สมกับเป็นลูกชายคนโตของทวีจิรไพศาส" เซนตบบ่าลูกชายเบาๆ

สองสาวหนึ่งหนุ่มยืนอยู่หน้าโรงแรมหรูระดับห้าดาว ทั้งสามคนแต่งตัวดูแก่เกินวัยโดยเฉพาะหนึ่ง เธอใส่ชุดเดรสสั้นเข้ารูปสีแดงสด ใบหน้าแต่งแต้มสีสันจนเปรี้ยวเข็ดฟัน ส่วนบุ๋มกับศักดิ์อยู่ในชุดทะมัดทะแมงทั้งคู่ จวนได้เวลาเหมาะแก่การสังสรรค์ คนนำร่องอย่างลูกเจ้าของผับเดินนำหน้าไปกระซิบผู้จัดการร้านว่าห้องวีไอพีที่เตรียมสำหรับตัวเองเรียบร้อยหรือยัง จนได้ความว่าเรียบร้อยดีกับเงินทิปค่าปิดปากและดูต้นทาง

" หนึ่งนี่แกไม่ได้ใส่แว่นแล้วดูดีนะ คนละคนเลยว่ะ ว่าแต่ไปเอาชุดใครมาใส่ เปรี้ยวซะไม่มี " ศักดิ์ทักแล้วมองร่างเล็กบอบบางอย่างถี่ถ้วนจนรู้สึกหายใจไม่สะดวก

"ชุดแม่ที่เก็บไว้ มีแต่แบบนี้ ใส่คอนแทคเลนส์เอา กลัวเค้าหาว่าอายุไม่ถึง "

"ไปเถอะ อาหารการกินพร้อม สั่งโค้กกับแชมเปญมาเพี้ยบ" บุ๋มเดินนำหน้าเพื่อนจนเข้าไปด้านในของโรงแรมชั้นหนึ่ง โซนด้านในสุด เป็นผับเรสเตอรองท์ของพ่อบุ๋ม ข้างในมีแสงไฟหลากสี แถมยังมีดีเจเปิดเพลงเพราะๆ อีกทั้งยังจัดเป็นโซนสำหรับวีไอพีที่ต้องการความเป็นส่วนตัวอีกห้าห้องคล้ายห้องคาราโอเกะ บุ๋มพาเพื่อนไปถึงโซนวีไอพีแล้วไปยังห้องที่จองไว้

“ไง แจ๋วมั้ยล่ะ” บุ๋มยิ้มกว้างให้เพื่อนดูอานาจักรของพ่อตัวเอง

“แจ๋ว แจ่ม มา ลุย”ศักดิ์คว้าไมค์ก่อนเพื่อน แล้วสองสาวหนึ่งชายก็เปิดแชมเปญ เทใส่แก้วถือไว้ในมือแล้วพากันร้องเพลงแบบไม่วางไมค์ เต้นกันสะเด็ดสะเด่าเหมือนเจ้าเข้าสิง ยิ่งกว่าไส้เดือนโดนน้ำร้อนลวก

ชายหนุ่มร่างสูงดุจนายแบบ เขาเป็นนักธุรกิจรูปหล่อและกำลังเป็นที่จับตามองของสาวๆ เดินเคืองคู่เข้าไปในผับกับนางแบบรุ่นพี่ เขาเปิดห้องวีไอพีไว้ ไม่นานเครื่องดื่มแชมเปญราคาแพงก็ถูกนำมาเสิร์ฟ

" เชียส์ ผมรู้ว่าพี่ชอบ อะไรที่เป็นส่วนตัว" ซันส่งสายตาหวานฉ่ำให้กับนางแบบสาวที่นั่งใกล้จนจะนั่งตักเขาอยู่แล้ว

" ซันเอาใจผู้หญิงเก่งจังเลย ขอบคุณนะคะ ที่เข้าใจพี่ พี่ยังไม่อยากตกเป็นข่าว"

" ผมเข้าใจพี่เสมอครับ หวังว่าพอขึ้นข้างบนแล้วพี่ญ่าจะเข้าใจผมบ้าง”

" ค่ะเรามาดื่มสำหรับคืนนี้กันดีกว่าค่ะ "

" ครับ " ซันตอบแล้วยื่นมือสัมผัสบนหลังมือนางแบบสาว นิ้วโป้งคลึงวนเบาๆ ไม่กี่ชั่วโมงนางแบบสาวกับทายาทนักธุรกิจหนุ่มรูปหล่อ ก็พากันดื่มเเชมเปญหมดไปหลายขวด ร่างสูงก็เริ่มจับสัดส่วนเว้าโค้ง ลูบไล้ร่างสูงเพรียวอย่างจาบจ้วงล้วงเข้าไปใต้เนื้อผ้าราคาแพงสัมผัสผิวเต่งตึงจนนางแบบสาวเกิดความต้องการสานสัมพันธ์ที่แนบชิด

" ซันคะ พี่ขึ้นไปรอข้างบนนะคะ ห้องสองศูนย์เก้าใช่มั้ยคะ พี่จะอาบน้ำรอนะ "นางแบบสายพรายยิ้มแล้วลุกยืน เธอยื่นปลายนิ้ววางที่บ่ากว้างลูบไล้มาถึงไหล่อีกข้าง จากนั้นก็ส่งสายตายั่วยวนร่างสูง

“พี่รอนะคะ ขึ้นมาเร็วๆล่ะ”

" ครับ แล้วผมจะรีบตามขึ้นไป ขอดื่มอีกสักแก้วสองแก้ว”

ห้องวีไอพีอีกห้องก็เต้นกันสนุกสุดเหวี่ยงเสียงดังลั่น บุ๋มก็จัดการเปิดแชมเปญเลี้ยงเพื่อนไปสามขวด คนตัวเล็กที่สุดรีบลุกไปหยิบเเชมเปญมาดื่มเพราะหิวน้ำ ก็เล่นเต้นรำอย่างกับคนบ้าจนรู้สึกเหนื่อย ไม่เหมือนเพื่อนอีกสองคนที่เคยดื่มมาบ้าง ก็เลยไม่ค่อยเมา ผิดกับหนึ่ง ที่รู้สึกอยากจะไปห้องน้ำ เหมือนว่าเธอตาลายมองอะไรก็ไม่ตรง ไม่ตรงนั่นคือตัวเธอ " บุ๋ม ไปห้องน้ำกัน "

" หน้าแดงเลย เมาเหรอหนึ่ง " บุ๋มถามขนาดแสงไฟสลัวยังมองเห็นหน้าเพื่อน

" มึนอ่ะอยากอ้วก "

" คออ่อนอีกแล้ว กินไม่เป็นแล้วยังอยากจะกิน กำลังสนุกเลย "ศักดิ์บ่นให้

" เอางี้ ขึ้นไปนอนก่อน สองศูนย์หกนะ แล้วเดี๋ยวฉันกะศักดิ์จะตามขึ้นไปนอนเป็นเพื่อน ไปไหวมั้ย " บุ๋มยื่นคีการ์ดให้

" ขอบใจนะ "หนึ่งรับคีย์การ์ดแล้วคว้ากระเป๋า เธอเดินออกไปจากห้องอย่างมึนๆจนขึ้นลิฟท์ไปถึงชั้นสองโซนห้องพัก แต่ทว่ากว่าจะไปถึงได้ก็เดินเซชนประตูไปหลายห้อง สองตาพร่ามัวหยุดดูเบอร์เลขที่ห้องทั้งสองฝั้ง

“ทำไมมันมีสองศูนย์หกทั้งสองห้องว่ะ” เธอยกมือขยี้ตาไปมา ~ชิบล่ะ คอนแทคเลนส์ร่วง~ ร่างบอบบางทรุดกายลงบนพื้นพรมควานหา แต่ไม่มีทีท่าว่าจะเจอ เธอเลยหยิบแว่นตาประจำกายขึ้นมาใส่ คลำหาต่อก็ไม่เห็นจนอยากจะอ้วกเต็มที่

“ห้องนี่แหงๆ” พอเข้าไปในห้องได้ก็ตรงดิ่งหาห้องน้ำ คะย่อนอาหารและเครื่องดื่มออกมาจนหมดลงโถชักโครก มือบางกดน้ำจนสะอาด แล้วเธอก็เดินไปที่อ่างล้างหน้ายื่นมือลองน้ำมาล้างปากจนเรียบร้อย อาการเมาเริ่มเข้ามาครอบงำสติอีกครั้ง โลกหมุนทันที คนตัวเล็กเดินรี่เข้าไปกระโดดขึ้นเตียงใหญ่หลับเป็นตายเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์

ห้องวีไอพีอีกห้อง ประธานบริษัทอลาโน่เซนนั่งดื่มต่อจนแชมเปญหมดขวด เขาก็รีบขึ้นไปบนห้องที่เปิดไว้ตามแผน ซันรีบเดินก้าวฉับๆ จนมาหยุดอยู่หน้าห้องสองศูนย์เก้า

"ทำไมมีสองห้อง" หน้าหล่อสงสัย ด้อมๆมองๆจนแน่ใจเห็นประตูเปิดอ้าไว้ เขาเลยตัดสินใจเข้าไปในห้องนั้น แล้วก็เริ่มปฏิบัติการส่งเสียงออดอ้อนหมดมาดนักธุรกิจหนุ่มไฟแรง

ด้วยอาการเมาเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์

"ผมมาแล้วครับ คืนนี้ผมจะพาไปเก็บดาว " ร่างสูงเดินเข้าไปในห้องอย่างเร่งรีบ เห็นร่างเล็กอรชรนอนรออยู่ใต้ผ้าห่มภายใต้แสงไฟสลัว

"มากันแล้วเหรอ อื้ม...นอนรอตั้งนาน"

" งั้นผมเริ่มเลยนะครับ เราจะไปนับดาวด้วยกัน เหมี๊ยว" ซันทำเสียงเล็กเสียงน้อย แล้วรีบถอดเสื้อผ้าของตัวเองอย่างจนเปลือยเปล่า ชั่วพริบตาก็กระโดดขึ้นเตียง ศรีษะมุดเข้าใต้ผ้าห่ม กดริมฝีปากพรมจูบตามเรียวขาเล็ก ใบหน้าหล่อๆเลื่อนขึ้นไประดมจูบสาวสวยอย่างไม่ลืมหูลืมตา

“หื้มจุ๊บๆๆ ห๊อม หอม เหมี้ยวๆๆ"ทำเสียงออดอ้อนกับคนใต้ผ้าห่มน่าดู ขณะเดียวกันมือใหญ่ก็รีบปลดอาภรณ์ของคนที่เขาคิดว่าเป็นนางแบบสาวออกจนเปลือย แผ่นหลังขาวเนียนกระจ่างใสอยู่ตรงหน้า ผมยาวดำขลับแผ่กระจายเต็มหมอน คนตัวเล็กนอนคว่ำหน้ารับรู้ถึงสัมผัสและไออุ่นที่ทาบทับตัวเธอไว้

" ผมคงเมาแน่ๆเลย พี่ญ่าตัวเล็กลงหรือเปล่าครับ กลิ่นน้ำหอมเย้ายวนก็กลายเป็นกลิ่นแป้งเด็ก"

"อื้ม พรุ่งนี้อย่าลืมไปส่งฉันที่บ้านนะ" ริมฝีปากบางเปล่งเสียงออกมาอย่างแผ่วเบาคล้ายคนละเมอ

" พี่ญ่าบอกไม่มีถ่ายแบบไงครับ พี่ญ่าผิวของพี่นุ่มมาก หอมด้วย ถึงเวลาที่พี่จะตามใจผมแล้ว " มือใหญ่เอื้อมปิดไฟ เพราะมั่นใจในลีลาสวาทของเขากับนางแบบสาวที่ถูกใจว่าเข้ากันได้ดี มายด์ซันพลิกร่างเล็กให้นอนอยู่ใต้ร่างกำยำ แล้วกดริมฝีปากหยักจูบกลีบปากจิ้มลิ้มอย่างอ่อนโยนจนพอใจ ก่อนจะถอนริมฝีปากออกช้าๆ สายตาพร่าสวาทเพ่งมองดวงหน้านางแบบสาวฝ่าความมืดยามค่ำคืน เธอดูสวย ดูเซ็กซี่จนความเป็นชายตื่นตัวแข็งแกร่ง เขายื่นมือเลื่อนเข้าไปใต้กระโปรงนางแบบสาว เกี่ยวชั้นในตัวจิ๋วเลื่อนหลุดออกจากเรียวขา แล้วเตรียมตัวผสานเป็นหนึ่งเดียวกับเธอ จังหวะนั้นที่ซันรู้สึกไร้เรี่ยวแรง เปลือกตาสะลึมสะลือ ยังไม่ทันที่จะพาความเป็นชายเข้าไปซุกไออุ่น เขาก็ผล็อยหลับฟุบหน้าลงบนอกนุ่มอย่างคนหมดสติ

"หนาวจัง" มือบางควานหาผ้าผ่มรีบห่มผ้าให้ตัวเองและเพื่อน และกอดรัดคนตัวใหญ่ซึมซับไออุ่น ทั้งคู่หลับสนิทตลอดค่ำคืนภายในห้องสองศูนย์เก้าจนพนักงานของโรงแรมเดินผ่านมาแล้วขยับตัวเลขให้เป็นสองศูนย์หก

สิบโมงเช้า หญิงสาวเริ่มรู้สึกตัว เรียวแขนเล็กพร้อมกับปลายเท้าเกรงยืดบิดขี้เกียจไปมา เธอรู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งตัว แล้วเป็นกิจวัตรที่จะต้องนำแว่นตาประจำกายมาประดับบนใบหน้า เพราะว่าสายตาสั้นมากเป็นอุปสรรคในการมองเห็น ขณะที่เธอคลำหาแว่นตาบนเตียง เธอดันคลำไปโดนบางสิ่งบางอย่างที่รับรู้ว่ามีผู้ชายขึ้นมานอนบนเตียงแถมโป้เปลือยอีกต่างหาก ร่างสูงใหญ่พอโดนสะกิดก็เริ่มรู้สึกตัว เปล่งเสียงนุ่มทุ้มทักทายตามสไตล์มายด์ซัน

" ตื่นแล้วเหรอครับพี่ เมื่อคืนผมรู้สึกฝันดีเป็นบ้า" ซันยังไม่ทันลืมตา แต่ทว่ามือไปก่อนตัวลูบคลำสัมผัสปาดป่ายไปทั่ว

คนโดนคลำเริ่มหน้านิ่วคิ้วขมวดกันเป็นปม ก้มดูใต้ผ้าห่มมองเห็นตัวเองเปลือย หมดทุกชิ้นชั้นในก็ไม่เหลือ

" กรี๊ด!” เสียงเล็กหวีดแหลมทิ่มแทงจนคนตัวสูงลืมตาโพรง ใบหน้าหล่อคมคายหันมองทันที พร้อมกับเสียงหวีดแหลมที่ดังขึ้นเรื่อยๆ

"กรี๊ด! " เสียงร้องแหลมดังลั่นห้องวีไอพีโรงแรมระดับห้าดาว แล้วเธอก็รีบคว้าผ้าห่มหนานุ่มมาปกคลุมเรือนร่างเปลือยเปล่า เช่นเดียวกับเขาเสียงแหลมนั่นทำให้เขาต้องรีบยกมือปิดริมฝีปากจิ้มลิ้มแน่นเพื่อหยุดเสียงที่ทะลุทะลวงจนแสบแก้วหู

“อุ๊บ..อื้ม”

" หยุด!!นี่มันเกิดอะไรขึ้น” ซันจ้องร่างบางแววตาเข้มดุเสมือนซาตาน

“อุ๊บไม่ ช่วยด้วย!!อื้อ ปะ” เธอพยายามดึงมือใหญ่ออกแต่ก็ไม่สู้แรงคนตัวสูง