ตอนที่ 6 คุณครูพี่บาส

พาร์ทบาส

ลังจากที่ส่งข้อความหารสาจบผมก็อาบน้ำอาบท่าแล้วกลับมานั่งพิมพ์ แบบฝึกหัดให้คนสวยของผม ผมนั่งทำอยู่จนเกือบสี่ทุ่ม แต่ทวนแล้วทวนอีกมันแปลกๆเลยส่งเมล์ไปให้ หนูอิง... EngEng_1234@ ...... กดส่ง... พร้อมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา "หนูอิง"

บาส: นอนยัง...

หนูอิง: มีไรดึกแล้วนะ... ผมรู้เลยว่าคนที่ตอบไม่ใช่หนูอิงแต่เป็นพี่เจ้าคุณ

บาส: ถ้าว่างเช็คเมล์ที่ส่งให้หน่อย ดูว่ามันขาดอะไร (หมายถึงหนูอิงนะครับ) เราทำแบบฝึกหัดให้รสานะ เอ่อ...ลืมบอกเรารับติวหนังสือให้น้อง อาคิณอนุญาตแล้ว (คล้ายว่าจะบอกคนที่อ่านแบบกลายๆ) เรารบกวนแค่นี้นะ...

หนูอิง: หลังสี่ทุ่มห้ามทักอีกนะ..สะกดคำว่ามารยาทให้เป็นด้วย...

นั่นไงผมว่าแหละไม่เกินใครจริงๆแต่มันก็ผิดแล้วนี่มันจะ 22:00 น ละผมยังจะส่งไปเอาผมสำนึกผิดแทบไม่ทัน...

พาร์ทอิง&เจ้าคุณ

สาวน้อยของผมนอนหลับไปตั้งแต่ยังไม่ 20:00 น เลยส่วนผมนั่งอยู่ๆเธอเองหล่ะกำลังค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับงานที่อาจารย์ส่งไว้ หางตาแลเห็นแสงหน้าจอโทรศัพท์ก็เลยหยิบขึ้นมาดูเป็นข้อความที่ส่งมาจากเพื่อนรักของเธอบ้านตรงกันข้ามนั้นเอง

ถือวิสาสะในการเปิดดูเพราะ เป็นคำถามที่ต้องการคำตอบจะให้ผมตอบในแบบของหนูอิงก็เป็นไปไม่ได้ เลยทำให้บาสรู้ว่าเป็นผม แล้วก็ได้คำตอบที่แจ้ง แต่ผมแบบเหน็บไปหนึ่งครั้ง....

"เสน่ห์แรงเหลือล้มจริงๆมีแต่เพื่อนทักถาม" ยกมือหนาลูบใบหน้านวลเบาๆ

"อือ...จะนอน" เสียงครางที่บ่งบอกถึงความลำคาญ

"กล้าขู่พี่หรอ" แอบบีบจมูกรั้นเบาๆ พร้อมก้มตัวลงไปหอมแก้มเบาๆ

เพียงแค่นี้เขาก็มีความสุขแล้วขยับตัวนอนในท่าสบายที่สุดแล้วกดปิดไฟทันที พลิกตัวดึงร่างบางเข้าสู่อ้อมกอดที่คุ้นเคย...

พาร์ทหนูจ๋า

หลังจากอาบน้ำเสร็จเธอเดินมาช้ากวาดสายตามอวหาสามี เห็นนั่งคิดอะไรอยู่พอเดินเข้าไปใกล้หน้านี้ดูเคลียด ก็เลยถามไถ่จนรู้สาเหตุ

ตัวเธอนั่งอ่านหนังสือเกี่ยวกับการเลี้ยงดูแฝดเพีนงไม่นาน สามีก็เดินกลับเข้ามา

"ทำไมไปแป๊บเดียวเองคะ"

'รู้เหตุผลแล้วก็เลยกลับครับ

"เหตุผลอะไรอ่ะทำไมดูมีความสุขจังเลย

"ไอ้บาสมันบอกว่ามันรับติวหนังสือให้รสาครับ"

"หือ....จริงอ่ะ"

"ครับมันบอกมาแบบนี้"

"งั้นแปลว่าอาคิณยอมให้อยู่ใกล้รสาแล้ว"

"ครับ ไม่รู้ว่าลูกสาวหลานสาวของ อภินันท์วรรณจะเสนห์แรงเบอร์นี้ เอาแฝดแบบฝยตกหลุมรักแบบถอนตัวไม่ขึ้นซักคน

"ปากหวานนะเราเนี่ย"

"อย่างอื่นก็หวานนะครับ"

"ไม่คุยด้วยละเหมือนลูกจะประท้วงแล้วเนี่ยคงง่วงนอนแล้วค่ะ" เธอยกมือลูกหน้าท้องเบาๆ

"มาครับเดี๋ยวขยับให้"

ตัวผมเองย้ายไปฝั่งตรงข้ามทันทีช้อนร่างบางและขยับให้นอนในท่าที่คนท้องนอนกัน " รู้สึกเมื่อยให้เรียกนะครับ"

"ค่ะ...ฝันดีค่ะ"

"ฝันดีครับเมียและเด็กน้อยของป๊า" ยกมือทาบหน้าท่องกลมๆเบาก่อนที่จะก้มตัวลงไปจูจุ๊บปากอกอิ่มส่งภรรยาเบาๆ

"รักนะครับฝันดีนะ"

ผมเดินอ้อมกลับมาเพื่อปิดไฟและปรับอุณหภูมิห้องให้เย็นแบบทั่วถึงแล้วล้มตัวนอนพร้อมขยับตัวไปกอดร่างบางทางด้านหลัง...

พาร์ทบาส

เช้าวันรุ่งขึ้นผมตื่นขึ้นมาเช็คเมล์ดูเหมือนมีการเปิดอ่านแต่ผมก็อยากจะคุยกับเพื่อนก็เลยเดินข้ามไปฝั่งโน้นพร้อมกับฝากท้องไปในตัว ปิ๊งป่อง...

จริงๆผมมีกุญแจเข้าบ้านหลังนั้นนะแต่ด้วยความว่าเป็นคนมีมารยาทกดกริ่งเพื่อให้เจ้าของรับรู้ก่อนจะดีกว่า..

"มีกุญแจแล้วทำไมไม่เปิดเข้ามา" ไม่ใช่ใครที่ไหนไอ้บอยแฝดผมเอง

"คนมีมารยาทไงมาเปิดดิ"

"เอ้าก็มีกุญแจ"

"ก็มีแต่ไม่ได้เอามาถึงได้มากดกริ่งไง"

"มาทำอะไรแต่เช้าเนี่ย"

"มาหาหนูอิง"

"มาทำไมมาหาทำไม" ความขี้เสือกบอกมันไม่เคยตกหล่นเลย

"เสือกอีกแระ ไม่รู้สักเรื่องจะตายไหม"

"ไอ้นี่วอนว่ะ"

"ใครมาอ่ะบอย" อิงธาราเดินพรวดพลาดออกมาดูเพราะเธอได้ยินเสียงพูดคุย "อ้าวบาสเข้ามาก่อนดิ"

เธอเห็นหน้าบาสเธอก็รู้แล้วเพราะพี่คุณบอกว่าให้ดูเมล์หน่อยบาสส่งมาให้แต่สี่ทุ่ม แต่เธองงมันแบบฝึกหัดเด็กม.ปลายตอนแรกก็งง พอเช็คข้อความใน line ก็รู้ทันทีว่าเป็นของรสา " มาก็ดีแล้วเรามีเรื่องจะคุยด้วยเช่นกัน"

"เรื่องอะไรล่ะอิง" บอยคือคนที่อยากรู้ทุกเรื่อง

"เข้ามาข้างในก่อนทานข้าวก่อนเดี๋ยวเราจะบอก"

"เปิดประตูแล้วก็หลีกดิยืนขวางเป็นจระเข้ขวางคลองทำไมเนี่ย"

"ปากดี"

"พี่คุณสวัสดีครับพี่หนูจ๋าสวัสดีครับ" ทักทายตามมารยาทที่ควรมี

"เมื่อคืนก็เสียมารยาทละเช้ามาโผล่หน้ามาอีก"

"พี่คุณ...!!" เสียงห้ามปรามของหนูอิง..

"บาสมาทานข้าวกัน" หนูจ๋าเอ่ยขึ้นก่อนที่จะหันไปบอกสามี "บอยตักข้าวให้บาสด้วยนะ"

"ที่รักครับมันโตแล้วครับให้มันตักเอง"

"บอย..มารยาทเจ้าของบ้านค่ะ"

"คร๊าบ..เมีย"

"ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมตักเอง"

"ไม่ดิเดียวเราตักให้" หนูอิงอาสาทันที่เพราะบาสไม่ได้อาศัยอยู่ที่นี่จะรู้จักที่เก็บของได้ไง

"อิงนั่งเลยเดียวเราตักให้บาสเอง" บอยรีบอาสาก่อนที่พี่ชายเมียจะกินหัวเขา

"มีอะไรหรือบาสถึงที่บ้านแต่เช้าได้ปกติชวนทานข้าวก็ปฏิเสธออกจะบ่อย" ว่าที่คุณแม่ลูกแฝดถามไถ่แฝดสามี

"มีธุระกับหนูอิงนะครับ"

"อืม...อิงพึ่งดูตอนเช้านี้เอง แต่ดูรวมๆว่าแค่วัดพื้นฐานแค่ที่บาสทำก็โอเคนะ" หลังจากไปตักข้าวกลับมาเธอก็ตอบคำถาม..

"แต่...เรามีอะไรให้อิงดู" เขาคิดไว้แล้วถ้าจะปรึกษาต้องให้สิ่งผิดปกติด้วย ยื่นซองที่ใส่ใบเกรดน้องส่ว

"อะไรหรือ" รับมาแบบงงง

"เปิดดูดิเดี๋ยวก็รู้เอง" เพราะอยากรู้เปิดซอวดูเป็นใบเกรดไล่ตามองดูชื่อของ นางสาว รริสา...

"หือ..ใบเกรดรสานี้...เอาให้เราดูทำไม" เธอยิ่งไม่เข้าใจ

"ดูเกรดเทอมสุดท้ายดิ"

"หึย...ทำไม่ร่วงขนาดนี้" ไม่ว่าใครก็ตามที่เห็นใบเกิดของสาวน้อยนามว่ารสาแรกๆมาเกรดค่อนข้างดีมากแต่มาเสียก็แค่เทอมที่ผ่านมา

"อืม..นี้แระเราแปลกใจเกิดอะไรกับน้อง"

"พี่ขอดูหน่อยค่ะ" หนูจ๋าสบโอกาสขอดูเธอเองก็อยากรู้ว่าคนสวยเรียนเก่งขนาดไหน. " หือ..ขนาดร่วงเฉลี่ยรวม 3.00เลยอ่ะตัดมาที่พิรตาอย่าได้พูดเลย" คุณแม่ลูกสองเกิดท้อแท้เพราะอะไรนะเหรอ รอบข้างเธอมีแต่เด็กหัวไบร์ททุกคน...

"ก็เราติดเล่นไงถึงได้อยู่ห้อง 3 ห้อง 4 ตลอด"

"ว่าน้อง..โป้ง ไม่ใช่แค่น้องนะ หลานพี่คุณโป้งลุงด้วยทืบท้องแม่นี้"

"พูดเรื่องจริงรับไม่ได้เอง"

"เดี๋ยวครับเราคุยเรื่องรสาอยู่ครับ" บาสจำต้องเบรคก่อนบานปลาย

"อิงว่ามาสอนในสิ่งที่น้องขาดให้ดีนะแต่ว่าถ้าน้องดื้อควรดุไม่ใช่ปล่อยละเลย"

"เรื่องดุในระหว่างสอนเราขออนุญาตอาคิณกับน้าลิซ่าแล้ว ผู้ใหญ่เปิดทางแต่น้าบอกว่าระวังน้องงอนแต่เราคิดว่าเราไม่กลัวเราต้องใช้เหตุผลคุยกับเขาถ้าไม่งั้นคะแนนเขาไม่สามารถเอาไปเทียบเขามหาลัยไหนได้เลย"

"แต่เกรดรวมเข้าคณะบริหารธรรมดาได้นะ"

"แต่เราไม่รู้ว่าน้องอยากอยู่บริหารทั่วไปหรือภาคอินเตอร์"

"ก็ถามดิไม่หน้าโง่เลย" เป็นเสียงของบอยที่พูดขึ้น ตามด้วยเสียง เพี๊ยะ..!!! ฝ่ามืออรหันต์ของคุณแม่คนสวย "เจ็บนะครับ"

"ไม่ตบปากก็บุญแล้วค่ะ ผีเจาะปากมาหรือค่ะนี้" ไม่พอริ้วหูอีกที

"โอ๊ะโอ๊ยๆเจ็บๆคร๊าบ..ขอโทษครับผิดไปแล้ว"

"หวังว่าจะสำนึกจริงๆนะ"

"ไม่เอาดิครับไม่โมโห..เดี๋ยวลูกเครียด"

ทุกคนพากันเมินคู่ผัวเมียคู่นี้ไม่ได้หมั่นไส้พี่หนูจ๋าแต่มันใกล้ไอ้บอยมัน..

"อิงว่าลองคุยดู

"อืม...

@โรงเรียนมัธยม...

ตั้งแต่โดนพี่บาสยึดใบเกรดไปตัวรสาก็อยู่ไม่ค่อยสุขใจดีเท่าไหร่เลยแต่ก็ยังที่ใบนี้นเป็นใบสำรองที่ทางโรงเรียนส่งให้แต่ละเทอม..

#พักกลางวัน

"รสาไม่หิวหรอ" ใบเฟิร์นเพื่อนสนิทของรสาที่เดินมากับถุงแป้ง ทักถามเพื่อนสาวที่นั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อนหน้าตึกเรียนเพราะไม่เจอตอนพักที่โรงอาหาร

"บ่ะไค่อยากเต้อ"

"หึยเป็นอะไรไปคนสวยขาของบ่าว" ถุงแป้งเดินเข้ามากอดเพื่อนสาวที่ทำหน้าตาแบบบอกไม่ถูก..

"เป็นคนงามเจ้า" นับว่ายังมีอารมณ์ขันที่ตอบเพื่อน

"อืืมไงทานนี้..ซื้อขนมปังกับนมสตอเบอร์รี่มาให้" ใบเฟิร์นแอบเป็นห่วงเพื่อนเดินไปสหกรณ์แล้วซื้อของมาฝาก

"ขอบใจจ้าจาดหนักเจ้า" รับมาแกะจับเข้าปากเคี้ยวตุ้ยทันทีก็หิวนั่นแหละแต่ได้เห็นข้อความของอาจารย์พี่บาสทำเธอเซ็งเป็ดไปในบัดดล

"ให้ทำคนสวยเซ็งคะ"

"รสาทำตัวเก่าเองแระ" ตัวเองก็รู้สึกที่เทอมที่แล้วเอาแต่เล่นแถมไม่ได้อ่านหนังสืออีกด้วย...