ตอนที่ 1 ผมชื่อบาส..พยุหะ

@บ้านในกรุงเทพฯ

ผมชื่อบาสครับตอนนี้ผมอายุได้ สิบเจ็ดปีย่างสิบแปดปีอยู่ชั้นม.5เทอมหน้าก็ขึ้นม. 6 แล้วครับ

ผมกำลังนั่งเล่นเกมส์ใช่ครับผมติดเกมส์ออนไลน์ที่เล่นกับเพื่อนๆในทุกวันหยุดผมจะหามุมนั่งเล่นเพียงคนเดียว ย้ำ!!คนเดียวจริงๆครับ..

"บาสโว้ยอยู่ไหนวะไอ้บ้านี่ก็ชอบซ่อนตัวนะ"

ผมได้ยินแต่ผมไม่ขานรับใช่ครับผมไม่อยากเสวนากับแฝดน้องของผมเพราะเจอหน้ามัน...มันก็จะเพ้อแต่เรื่องเดิมๆผมละเบื่อ

"พี่บอยครับจะตะโกนทำไมป๊าทำงานอยู่นะลูก" ม้าหวานที่ทำอาหารอยู่ในครัวเดินออกมาติงลูกชายคนเล็ก..

"ม้า..เห็นเฮียไหมครับ" นาทีนี้ผมแอบมองบนตะกี้เรียกไอ้พอเจอม๊าเรียกผมเฮีย แต่ผมก็ไม่ตอบหรอกเพราะเล่นเกมอยู่ไม่สนใจหรอกอยากคุยด้วยก็หาเองเถอะนั่งอยู่ไม่ได้ห่างที่มันพูดเลย..

"อืม เห็นแว๊บๆนะครับสงสัยหาที่เล่นเกมส์แหละมั้งนั้น" เธอรู้จักนิสัยของลูกทั้งคู่ดีฝาแฝดอะไรกันนิสัยต่างกันสุดขั้วเลย

"ใช่ๆผมเห็นเฮียออนอยู่แต่ผมเดินหาทั่วบ้านแล้วนะครับไม่เจอเลย" ตีหน้าเศร้าไว้ก่อนพ่อสอนไว้

"หาดีๆครับลูก แต่เอ๊ะ ทำไมมีอะไรกับพี่เขาหรอครับ"

"อืมเอ่อ ไว้บอยเคลียร์กับเฮียจะบอกม้านะครับ"

"แนะ แอบมีความลับกับม้า" ยกมือลูบหัวลูกชายเบาๆ

ตัวผมเองกำลังจะจดใจจ่ออยู่กับการเล่นเกมส์และเกมส์นี้ผมชนะด้วย แต่ด้วยความดีใจเลยเผลอ "เยส..,!!

"สัส..นั่งอยู่ตรงนี้เองตะโกนหาแทบตายไม่ตอบ"

"ไม่ ไม่เสือก" ผมลุกขึ้นยืนแล้วก็ตอบมันแบบกวนตรีน

"ม้า เฮียบาสว่าบอยเสือกครับ"

"พี่บาสครับทำไมพูดไม่เพราะอย่างนี้ครับลูก"

"โห้..ม้าตะกี้ยังเรียกหาบาสว่าไอ้บาสเลยใครเริ่มก่อนหล่ะครับบาสได้ยินเต็มสองหูนี้เลย..." จริงๆเธอก็ได้ยินคำว่าไอ้นี้หล่ะก็เลยเดินออกมาดู..

"เจอกันแล้วก็คุยกันตรงนี้เลยละกันม้าอยากรู้เหมือนกันว่าตามหาเฮียเขาทำไม"

"เอ่อดิ ตามหาทำไมไม่ใช่พี่หนูจ๋านะจะเรียกร้องหาแบบนี้"

"ไอ้เชื้ยบาส..!"

"หือ..ใครกันพี่หนูจ๋า" คุณแม่วัยเกือบห้าปีมองดูลูกชายคนโน้นคนนี้ที..

"เป็นรุ่นพี่ที่เคยเรียนที่เดียวกันครับ เป็นคนที่ไอ้บอยแอบชอบและสารภาพรักแต่โดนพี่เขาปฎิเสธครับ" ในเมื่อบอยไม่พูดผมก็ต้องพูดหล่ะ

"ใครกันปฏิเสธลูกชายป๊าเนี่ย " นายกรณผู้อำนวยและเจ้าของการสายการบินชื่อดังใน วัย60อัพเขาเดินออกมาดูเพราะว่าข้างนอกดูเหมือนมีความวุ่นวายเกิดขึ้น (เสียงดังมาก)

"รุ่นพี่ชื่อพี่หนูจ๋าครับชื่อจริงว่าพริตา อภินันท์วรรณครับ" บอกเลยว่าได้ทีผมใส่ไม่ยั้ง..

"แต่ ป๊าว่านามสกุลมันคุ้นๆนะ" เขานั่งครุ่นคิดว่ามันติดอยู่ที่หู

"จะไม่คุ้นได้ไงค่ะนามสกุลเพื่อนสนิทเจ้ากรมันค่ะพี่กรรณ"

"อ้อใช่เจ้าคีย์กับเจ้าคิณใช่ปะหวาน"

"หือป๊ารู้จักพ่อพี่หนูจ๋าด้วยหรือครับ..." เขาไม่เคยรู้เลยว่าเขาสาวที่แอบปลื้มคือลูกสาวเพื่อนของพี่ชาย..

"อืม..รู้จักดีด้วยเพราะบริษัทของเราก็มีที่ปรึกษาคืออดีตผู้พิพากษาคีตะพัฒน์ครับ"

"ใช่ๆพ่อพี่จ๋าเป็นอดีตผู้พิพากษาครับ"

"หือ..ลูกแฝดเจ้าคีย์หรอ"

"ใช่ครับ แฝดคนละฝาเลย"

"ตาถึงนะเราเนี่ยหยิบชิ้นปลามันเลยนะเท่าที่รู้มาหนูจ๋าหน้าตาคล้ายหนูเจ้าเอยมากแปลว่าต้องน่ารักจริงๆน่ารักถึงขั้นสวยเลยล่ะมั้ง"

" อุ้ย..ลูกชายหม่ามี๊ตกหลุมรักคนสวยซะด้วย"

"ตกชนิดว่าเป็นบ้าเป็นหลังเลยครับป๊าม๊าล่าสุดตอนที่เข้าเรียนมัธยมมันไปตามตื้อ หนูอิงเอาเป็นพวกด้วย" บาสที่นั่งฟังก็เสริม

"แล้วเราล่ะบาสไม่สนใจใครมั้งหรออย่างหนูอิงก็น่าสนใจนะ" ป๊าหันมาถามลูกชายอีกคน

"โด่..ป๊าคุยเรื่องไอ้บอยไหนมาวกหาบาสล่ะครับ"

"ป๊าแค่บอกว่าหนูอิงก็ดีไม่ได้ยัดเยียดอะไรเลยแค่ถาม"

"บาสไม่ใช่สเปคอิงหรอกครับ" ผมก็มองอิงเป็นผู้หญิงสวยคนหนึ่งแต่ความรู้สึกของผมกับอิงตรงกันเป๊ะคือเป็นได้แค่เพื่อนจริงๆ

"รู้ได้ไงลองจีบแล้วหรอ"

"คบกับนางมาจะ 5 ปีแล้วครับรู้ไส้รู้พุงรู้ถึงว่าสบตารู้เลยว่ามันต้องการอะไรตอนนี้"

"สนิทกับหนูอิงขนาดนี้เลยหรอครับลูกชาย " ตัวม๊าหวานเองก็เคยไปรับลูกชายที่โรงเรียนก็เคยเจอหน้าเด็กสาวคนนี้

"กับอิงก็สนิทมากๆแบบว่าพวกผมวานอะไรนางไปช่วยตลอด" แล้วผมก็หันไปถามไอ้บอย "แล้วเรียกหาเหมือนลูกติดเมียเรียกทำไม"

"เอ่อลืมเลย" เขาเพิ่งคิดได้

"จำได้ก็มาเล่าแล้วกัน" ผมทำท่าจะลุกขึ้น

"ไม่ใช่ลืมจะพูดเลยนั่งเลยจะได้คุยให้จบ"

"ทำมายึกมาหยัก อย่าลีลาจะพูดอะไรก็พูด"

"ป๊าครับม้าครับผมรู้แล้วครับว่าจะต่อมหาวิทยาลัยที่ไหน"

พอมันพูดถึงมหาลัยผมนี้ขนคิงรุกซ่าเลยตอนนั้น " อย่าบอกนะ"

"ทำไมต้องอย่าบอกก็ตัดสินใจแล้ว"

"ตัดสินใจอะไรกันครับ" นายกรรณหันมาถามลูก

"บอยตัดสินใจว่าบอยจะไปเรียนต่อคณะบริหารธุรกิจภาคอินเตอร์ที่มหาวิทยาลัย X จังหวัดเชียงใหม่ครับ"

"แต่ผมไม่ไปครับ" ผมลุกขึ้นยืนกราน

"ทำไมวะช่วยน้องแค่นี้ไม่ได้หรอวะพี่ภาษาอะไร"

"น้องแค่ 3 นาทีเนี่ยนะ"

"เดี๋ยวครับลูกนั่งลงแล้วคุยกันดีๆ" ม้าหวานห้ามศึกก่อนมันลำปราม

"ก่อนอื่นป๊าถามหน่อยสิทำไมต้องไปถึงเชียงใหม่ทำที่มหาลัยดีๆในกรุงเทพฯก็มีเยอะแยะ"

"ผมไปตามหาหัวใจครับ"

"ไหนว่าชอบหนูจ๋าไงลูก" ม้าหวานหันมาถามลูกชาย

"ก็พี่จ๋าไปเรียนที่เชียงใหม่ไงครับ"

"อ๋อเรื่องเป็นแบบนี้นี่เองเดี๋ยวไปเรียนเชียงใหม่เพราะอยากอยู่ใกล้นางในดวงว่างั้น" ป๊าแอบแซว

"ก็ประมาณนี้ล่ะครับ"

"มึงไม่เข็ญอีกหรอพี่หนูจ๋าเขาปฏิเสธมาแล้วนะ"

"มึงรู้จักสุภาษิตไทยไหมซื้อเท่านั้นที่ครองโลก"

"ตื้อครับตื้อไม่ซื้อครับลูก"

"ขนาดพูดตามที่คิดยังผิดเเลย" ผมมองบนก่อนแล้วทำท่าจะออกไป

"ไม่รู้แหละเฮียต้องไปเรียนเชียงใหม่กับผม"

"ขอคิดดูก่อน"

"ไม่รู้แหละต่อให้เฮียคิดแล้วแต่ปฏิเสธเฮียก็ต้องไป"

"อย่ามามัดมือชกไม่ชอบ"

ผมเดินออกจากตัวบ้านไม่ใช่โมโหมันหรอกแต่ผมติดเกมส์กับเพื่อนอยู่ เพื่อนรออยู่สิ่งที่มันพูดมันเป็นเรื่องของอนาคต

"ม๊าว่าให้เวลาเฮียเขาตัดสินใจก่อนนะครับอย่าไปเร้าหรือเขามาก"

"เชื่อป๊าดิบาสไปทิ้งบอยแน่นอน"

ตัวผมเดินออกมาทางสวนหน้าบ้าน 17ปีแล้วที่เกิดมาจริงๆผมคิดอยากลองไปเรืยนที่อื่นดูบ้างไม่ใช่แค่เชียงใหม่หรอก ผมอยากไปทางอีสานบ้าง ม.kแถวโคราชก็ดังไม่แพ้ ม.Xที่เชียงใหม่หรอก อยู่ๆผมก็คิดถึงหนูอิงขึ้นมาเลยทักหา

@หนูอิงคนสวย (แม่นางจอมมั่นโหนก)

บาส :อยู่ป่ะ...

หนูอิง :ไม่อยู่แล้วจะให้ไปไหน

บาส :กวนตรีน

หนูอิง :เริ่มก่อนป่ะ มีอะไรอีกช่วยม๊าทำขนมอยู่เนี่ย

บาส :ขนมอะไรกินได้ด้วยหรอ

หนูอิง :หยาบคายเลิกคบ

บาส :ว่างคุยไหม

หนูอิง :พิมพ์มาเดี๋ยวจะอ่านมีรมณ์ก็จะตอบ

บาส :ตลอด....

แล้วผมก็เงียบไปนั่งคุ้นคิดว่าจะพิมพ์อะไรไปหาเพื่อนผมคงคิดนานเกินไปจนเธอทักกลับมา

หนูอิง :ฮัลโหล test ตายยัง

บาส :นั้นปากป่ะเนี่ย

หนูอิง :อยู่ๆก็เงียบไปจนทำขนมเสร็จแล้วเนี่ยยังไม่พิมพ์อะไรเลยนึกว่าตายคาแป้นพิมพ์

บาส : เราว่าเราจะหาที่เรียนต่อมหาวิทยาลัยอ่ะ

หนูอิง :แล้วไงบอกป๊าม๊าดิ บอกอิงไหมอ่ะ

บาส : แค่จะบอกว่าเราจะไปมอ.X

หนูอิง : ความคิดใครกันเน้อ

บาส :มีอยู่คนเดียวนั่นแหละ

หนูอิง :ว่าคนสวยเซ็งอุตส่าห์จะหนีไปไกลๆสักหน่อย

บาส : มหาลัยมันกว้างไหมอิงเจอกันไหมล่ะ

หนูอิง :ก็เพราะรู้ว่าไปเรียนที่เดียวกันไงก็เลยเซ็งจบป่ะ แล้วมีคณะในใจหรือยัง

บาส :บ้านทำธุรกิจสายการบินจะให้เรียนอะไรครับ

หนูอิง :เรียนคณะบริหารธุรกิจภาคอินเตอร์สิ

บาส :เราถามหน่อยบ้านอิงทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์งานก่อสร้างทำไมอิงถึงเรียนแพทย์

หนูอิง :ถ้าวันหนึ่งบาสเดินขึ้นไปเจอคนที่เคยเลี้ยงเราเป็นลมล้มพับอยู่ตรงหน้าบาสก็จะเป็นแบบอิงเช่นกัน

บาส :อืมเราขอโทษนะเราก็แค่อยากรู้แต่ก็ดีใจนะที่มีอิงเป็นเพื่อน

หนูอิง :เราก็ดีใจแต่ถึงจะถูกมัดมือชกก็ตาม แค่นี้ก่อนนะเหมือนม๊าเรียกอ่ะ

ผมเคยตั้งคำถามในใจว่าทำไมหนูอิงถึงเลือกเรียนแพทย์ว่าจะถามอยู่หลายครั้งก็ลืมขอสบโอกาสเรื่องที่จะหาที่เรียนต่อก็เลยถามเลยเข้าใจความรู้สึกของเพื่อนสาวทันทีเป็นผมเองถ้าเจอผมก็คงเฟลไม่น้อย

ผมแนะนำตัวแต่แรกว่าชื่อบาสใช่ครับผมชื่อบาสชื่อจริงว่านายพยุหะ วราเทพ เป็นลูกชายฝาแฝดของนายกรรณ อมรรัตน์กับนางยอดยาหยี วราเทพ

เรื่องราวของป๊ากับม๊าผมจะไม่เล่าแล้วนะครับทุกคนคุ้นๆไหมครับนามสกุลอมรรัตน์ ป๊าผมเป็นพี่ชายแท้ของนายหัวภาค อมรรัตน์เจ้าของสัมปทานรังนกชื่อดังในภูเก็ตคุณพ่อของพี่กร นายภากร อมรรัตน์ ฉายาเสือซ่อนเล็บแต่ตอนนี้เชื่องยิ่งตัวแมว...

เปิดตัวก็ป่วนเลยหมายอีบอยนะ...?