ตอนที่ 8 สืบ 2

" นายลืมคุณเคสได้แล้วหรอครับ "

" แล้วพี่คิดว่าไง "

ชายหนุ่มไม่ตอบแต่เลือกที่จะตั้งคำถามกับลูกน้องคนสนิทของเขาแทน

" ใจจริงผมคิดว่านายไม่ได้รักคุณเคส นายก็แค่ชอบเพราะเธอน่ารัก สดใส และตอนนี้ผมก็คิดว่าคนที่จะมาเป็นตัวจริงของนายได้มาปรากฏตัวแล้วครับ "

เขาคิดตามที่ลูกน้องคนสนิทได้เอ่ยบอก จริงอยู่ที่เขาไม่ได้รักเคสมากมายขนาดนั้นเพราะเพิ่งเจอกันได้ไม่นาน เขาก็แค่ชอบเพราะเธอน่ารัก สดใส แต่แล้วเขาก็ต้องขมวดคิ้วขึ้นมาอีกครั้ง เพราะคำว่าตัวจริงที่มาปรากฏตัวเขาไม่รู้เลยว่าสมชายนั้นหมายถึงอะไร

" อะไรคือตัวจริงครับ "

" ก็เมียในอนาคตยังไงล่ะครับนาย "

" เมียในอนาคตอย่างนั้นหรอ พี่กำลังหมายถึงใคร "

" ก็ คุณจูนไงครับ "

" พี่รู้ได้ยังไงว่าคุณจูนจะมาเป็นตัวจริงของผม พี่ไปรู้อะไรมา "

ชายหนุ่มได้ยินลูกน้องคนสนิทพูดเขาก็ชะงักนิ่งไปอีกครั้ง เพราะไม่รู้ว่าลูกน้องของเขาคนนี้ไปรู้อะไรมาถึงได้พูดอะไรแบบนี้ จริงอยู่ที่เขากับจูนนั้นได้มีอะไรกันแล้ว และเขาก็เป็นคนแรกของเธออีกด้วยถ้าพูดถึงตามหลักความเป็นจริงหญิงสาวก็คือเมียของเขาคนหนึ่ง

" ตัวจริงหรือเปล่าผมก็ไม่แน่ใจ แต่ที่แน่ๆตั้งแต่ผมดูแลนายมาตั้งแต่เด็กๆจนโตถึงทุกวันนี้ ผมยังไม่เคยเห็นนายรู้สึกสนใจใครมากเท่าคุณจูน แม้กระทั่งคุณเคส ตอนนั้นนายยังไม่ได้ให้ผมไปสืบเรื่องของเธอเลยด้วยซ้ำ แต่กับคุณจูนมันไม่เหมือนกันเลยสักนิด "

".........."

ชายหนุ่มไม่ตอบแต่เขากำลังนั่งครุ่นคิด นั่นสินะตอนเรื่องของเคสทั้งๆที่เขาอยากรู้เกี่ยวกับชีวิตของเธอแต่เขากลับเลือกที่จะไม่ตามสืบแต่พอมาเป็นจูน เวลาผ่านไปแค่ชั่วข้ามคืนเขาก็ดันให้ลูกน้องตามสืบประวัติของเธอมาจนละเอียด

ในขณะที่เขากำลังนั่งเหม่อลอยคิดถึงหญิงสาวเมื่อคืนอยู่นั้น เสียงของลูกน้องก็ได้เอ่ยดังขึ้นทำให้เขานั้นสะดุ้งตกใจเป็นอย่างมาก

" นายครับ นายครับ นายยยย "

" เฮ้ย พี่จะตะโกนทำไม ผมตกใจหมดเลย "

" ก็ผมเห็นนายนั่งเหม่อ ผมเรียกตั้งนานนายก็ไม่ตอบ ผมก็เลยต้องตะโกน "

" ผมกำลังคิดอะไรเพลินๆ "

" คิดถึงคุณจูนเหรอครับ "

ชายหนุ่มตอบปัดไปเพราะเขาไม่อยากให้ลูกน้องคนสนิทรู้ว่าเขากำลังคิดถึงหญิงสาวอยู่ แต่ก็ดูเหมือนว่าลูกน้องของเขาคนนี้จะรู้ทัน เหมือนได้เข้ามานั่งอยู่ในใจของเขาซะอย่างนั้น

" เดี๋ยวนี้พี่สมชายรู้มากจังเลยนะครับ "

" แน่นอนสิครับก็ผมติดตามนายมาตั้งแต่เด็กๆแล้วนี่นา จะไม่ให้ผมรู้นิสัยนายได้ยังไง "

เขาไม่ตอบว่าเขานั้นกำลังคิดถึงหญิงสาวจริงๆอย่างที่สมชายได้เอ่ยแต่เลือกที่จะพูดเหน็บแนมผู้ได้ชื่อว่าเป็นพี่เลี้ยงและเป็นลูกน้องออกไป

" ช่างเถอะครับ อีก 2 วันผมจะบินไปภูเก็ตรบกวนพี่สมชายช่วยจัดการเรื่องตั๋วให้ผมด้วย "

ชายหนุ่มเอ่ยตัดบทเพราะเขาไม่อยากที่จะพูดถึงเรื่องหญิงสาวอีกในตอนนี้ กลัวว่าถ้าพูดมากไปจะทำให้สมชายนั้นสงสัย ก่อนที่เขาจะเอ่ยบอกให้ลูกน้องได้จัดเตรียมตั๋วเครื่องบินสำหรับไปภูเก็ต เพราะเขายังคงต้องไปดูแลงานรีสอร์ทที่เป็นหุ้นส่วนกับเมนี่เพื่อนสนิทของ เคส ภัทรินทร์ อีกคน และอีกเหตุผลที่เขาต้องไปนั่นก็เพราะว่าเป็นห่วงหญิงสาว ถึงแม้ว่าเธอจะปฏิเสธไม่รับรักเขาก็ตามแต่ถึงยังไงเสียเขาและเธอก็ยังคงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน

" ได้ครับนาย อะ เอ่อแล้วเรื่องของคุณผู้หญิงวิยะดาละครับ "

" ยังต้องสืบต่อไปครับ ยังไงผมก็จะหาตัวการที่ทำให้แม่ของผมต้องตายมาให้ได้ เพราะผมไม่เชื่อว่ามันจะเป็นเพียงแค่อุบัติเหตุเท่านั้น "

ถึงแม้ว่างานจะรัดตัวมากแค่ไหน เขาก็ยังคงไม่ลืมที่จะต้องตามสืบให้ได้ว่าสาเหตุที่แม่ของเขาต้องตายเป็นเพราะอะไรกันแน่ ตัวเขาเองไม่เชื่อว่ามันคืออุบัติเหตุเขามั่นใจเกือบ 100% ว่าการที่แม่ของเขาตาย พรพรรณต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้อย่างแน่นอน แต่เป็นเพราะว่าตอนนี้เขายังไม่สามารถหาหลักฐานมาได้มากพอก็เท่านั้นเอง

" รับทราบครับนาย "

………………………………