ตอนที่ 7 สืบ

กลับมาปัจจุบัน

" แล้วทำไมต้องเป็นผมด้วย "

" น้องพึ่งเรียนจบแทนที่จะให้ไปหาประสบการณ์ที่อื่น สู้ให้คนเป็นพี่สอนงานไม่ดีกว่าหรอ ธุรกิจของทางบ้านเราก็ออกจะใหญ่โตถ้ามีน้องมาช่วยดูแลแกจะได้ไม่เหนื่อย "

ภูฤทธิ์เอ่ยเขาเพียงแค่หวังว่าจะให้พิมพ์พิมาได้มาช่วยแบ่งเบาภาระของพี่ชายแต่หารู้ไม่ว่าคำพูดที่เขานั้นพูดออกไปยิ่งสร้างความหงุดหงิดให้แก่ชายหนุ่มเป็นอย่างมาก

" ข้อแรกนะครับผมไม่มีน้องสาว ข้อที่สองผมไม่ต้องการให้ใครมาช่วยดูแลเพราะผมทำเองคนเดียวได้ "

ภูมิตอบกับผู้เป็นพ่อออกไปสายตาเอาแต่ยืนจ้องมองไปยังน้องสาวนอกไส้ที่ผู้เป็นพ่อยัดเยียดให้

" นี่ เมื่อไหร่แกจะเลิกเกลียดชังน้องสักที น้องไปทำอะไรให้แกนักหนา เรื่องแม่ของแกมันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับพรพรรณแล้วก็หนูพิมพ์เลยแม้แต่น้อย พ่อเป็นคนเลือกของพ่อเอง "

" คะ คุณลุงค่ะอย่าทะเลาะกันเพราะพิมพ์เลยค่ะ "

" นี่เธอปกติฉันไม่ใช่คนปากร้ายกับผู้หญิงนะ แต่ฉันขอพูดกับเธอตรงๆ เลิกทำตัวเสแสร้งได้ป่ะ ไม่ต้องแอ๊บ มันไม่เนียน "

ชายหนุ่มพูดออกไปเพราะปกติแล้วเขาไม่ใช่ผู้ชายที่จะปากร้ายใส่ผู้หญิง กับกันเขาเป็นคนที่ให้เกียรติผู้หญิงอย่างมากแต่สำหรับเธอและแม่ของเธอเขาไม่สามารถที่จะพูดดีหรือทำดีด้วยจริงๆ

" ตาภูมิ "

" ผมยอมพ่อได้ทุกเรื่องนะครับยกเว้นเรื่องของสองแม่ลูกนี้ ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอทำงานต่อ เชิญครับ "

หลังจากที่เขาเอ่ยกับผู้เป็นพ่อจบก็ได้ทำสาวเท้าเข้าไปนั่งประจำตำแหน่งที่ห้องทำงานของเขาอย่างปกติ ทิ้งให้ผู้เป็นพ่อยืนมองไปด้วยสายตาอะไรบางอย่างยากที่จะคาดเดา

หลังจากที่ผู้เป็นพ่อและน้องสาวนอกไส้ของเขาได้เดินออกไปชายหนุ่มก็ได้นั่งทำงานต่อเงียบๆ จนกระทั่งเสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้น

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

" ขออนุญาตครับนาย "

พอประตูห้องเปิดออกก็พบเข้ากับลูกน้องคนสนิทนั่นก็คือสมชายเขาได้ไปตามสืบเรื่องของจูนตามที่ผู้เป็นนายได้สั่งเอาไว้ตัังแต่เช้า

" อืม ว่าไง "

" กาแฟครับ คุณเลขาท้องเสียผมก็เลยเอามาเสิร์ฟแทน "

" ขอบคุณครับ ก็ว่าอยู่ทำไมถึงนานจัง ว่าแต่เรื่องนั้นเป็นยังไงบ้าง "

" ครับ คุณจูนเป็นน้องคนสุดท้อง เธอมีพี่ชาย 2 คน พ่อแม่ของเธอเป็นเจ้าของไร่ส้มอยู่ต่างจังหวัด เธอเรียนจบสถาปนิกแล้วก็เปิดบริษัทร่วมหุ้นกับพี่ชายโดยมีชื่อว่า JJ ดีไซน์ กรุ๊ป ตอนนี้คุณจูนอาศัยอยู่ที่คอนโด TT ใจกลางเมืองเพียงลำพัง และที่สำคัญเธอเพิ่งเลิกกับแฟนตอนนี้เธอโสดครับผม "

ชายหนุ่มนั่งฟังลูกน้องพูดก่อนที่เขาจะชะงักไปกับคำว่าโสด จริงๆแล้วข้อนี้เขานั้นรู้ดีกว่าใคร เพราะมันคือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมด

" นี่ครับเอกสารเพิ่มเติม เบอร์โทรศัพท์ รวมทั้งแผนที่บอกทางไปคอนโดของคุณจูนครับผม "

" ไม่ต้องละเอียดขนาดนั้นก็ได้มั้งครับ "

ชายหนุ่มรับเอกสารจากลูกน้องมาเปิดอ่านก่อนที่จะได้ยินลูกน้องพูดถึงทางไปคอนโดของหญิงสาว เขานั้นรู้สึกอยากจะเอากระดาษในมือปาใส่หน้าทันที ก็ไม่รู้ว่าลูกน้องของเขาคนนี้จะไปรู้อะไรมาบ้างแล้ว

" เผื่อนายอยากจะไปหา แต่ผมขอเตือนไว้ก่อนว่าแฟนเก่าของเธอยังคอยตามเธออยู่ตลอดครับผม "

ภูมิได้ยินดังนั้นก็ถึงกับขมวดคิ้วขึ้นมาทันทีเพราะเขาอุตส่าห์จัดการกับผู้ชายคนนั้นแล้วแท้ๆ แต่ก็ยังไม่วายที่มันจะมายุ่งกับเธออีก เห็นทีว่าเขาจะต้องจัดการขั้นเด็ดขาด

" นายครับ ผมขอถามอะไรอีกอย่าง "'

" อืม ว่า "

" นายลืมคุณเคสได้แล้วหรอครับ "

เมื่อลูกน้องคนสนิทเอ่ยถามแบบนั้นเขาก็ชงักนิ่งไป ใจจริงแล้วเขาก็ไม่รู้ว่าตกลงเขาคิดกับ เคส ภัทรินทร์ แบบไหนกันแน่ เขาแค่รู้สึกว่าเธอนั้นสวย น่ารัก อ่อนหวาน และสดใส มันจึงทำให้เขาตกหลุมรักเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น จะบอกว่าลืมเขาเองก็ยังไม่สามารถลืมได้ แต่จะบอกว่ารักมากมันก็ยังไม่ถึงขั้นนั้น เขาก็แค่ชอบเธอ แต่เหตุที่เขาต้องมานั่งเสียใจนั่นก็เป็นเพราะว่าเขาไม่สามารถปกป้องเธอจากคนเลวได้และคนเลวคนนั้นก็คือเซอร์เวย์อดีตเพื่อนรักของเขานั่นเอง

ถึงแม้ว่าเขานั้นจะเคยเป็นเพื่อนรักกันมาก่อน แต่เขาก็รู้ดีว่าชายหนุ่มนั้นมีนิสัยแบบไหน นอกจากเชอรี่ก็ไม่เคยเห็นว่าเพื่อนรักเพื่อนสนิทของเขานั้นจะรักใครจริง นั่นจึงทำให้เขารู้สึกเสียใจที่ไม่อาจปกป้องดูแลหญิงสาวที่เขาตกหลุมรักได้ แต่ถ้าวันนึงเพื่อนของเขานั้นได้เปลี่ยนไป ถ้าเซอร์เวย์นั้นรักเคสจากใจจริงๆเขาก็จะยินดีเป็นอย่างยิ่ง

" แล้วพี่คิดว่าไง "