คืนเหงาสาวร้อน

เสียงของราตรีกาล ปลุกให้เธอตื่นแล้วตกอยู่ในความอ้างว้างที่หนาวเหน็บ ไอยเรศตวัดผ้าห่มให้พ้นร่างแล้วเหยียดกายขาวผ่องที่แม้อยู่ในความมืดที่สลัวลางก็แลเห็นความกลมกลึงสลักเสลาและขาวโพลนดุจงาช้าง รูปร่างของไอยเรศ หากมีใครได้ยลก็ล้วนแต่ชื่นชมว่าสวยงามไร้ที่ติ จะมีเพียงแต่เจ้าตัวที่มักจะหงุดหงิดอยู่ร่ำไป...ก็เพราะความสวยงามที่สวรรค์สาปนี่ล่ะ ที่ทำให้เธอต้องตกอยู่ในสภาพจำยอมมาจนถึงเวลานี้.....เวลาที่วัยและสังขารกำลังจะร่วงโรย

หญิงสาวเปิดไฟภายในห้องนอนที่หรูหราและชื่นชมอยู่เพียงลำพัง..ห้องนี้ตกแต่งงามตา ทว่าหาได้มีผู้ใดได้เข้ามาชื่นชมห้องนี้กับเธอหรอก...เธอถือมันเป็นอาณาจักรส่วนตัวที่ไม่ต้องการให้ใครล่วงล้ำเข้ามา ม่านสีนิลเหลือบทองดูลึกลับและน่ากลัว

แต่เธอชอบ....ใครๆ ก็ว่าเธอลึกลับ สวย..น่าค้นหา แต่ไม่มีใครก้าวล่วงในเส้นที่เธอขีดไว้ได้

ไอยเรศเดินนวยนาดมาที่บานเลื่อนข้างผนัง ผลักมันออกเบาๆ แล้วกรีดนิ้วไล่อาภรณ์สีสดและทันสมัยไปทีละตัวอย่างช้าๆ ก่อนจะหยิบเสื้อสีเข้ม ผ้ากำมะหยี่ที่เล่นเส้นสายตลอดชุดจะมีเพียงช่วงบนและช่วงล่างที่ปกปิดเนื้อนวลอย่างละคืบ นอกเหนือจากนั้น ใครที่เห็นก็ล้วนแต่คาดเดาเรือนร่างที่สวยงามนี้ได้

ชุดถูกเหวี่ยงที่เตียงนุ่ม เธอปรายตามองดูแล้วยิ้มนิดๆ ก่อนจะสะกิดสายสปาเก็ตตี้ที่ไหล่มนให้เลื่อนหลุดลงที่ปลายเท้า แล้วร่างเปลือยเปล่าก็ปรากฏเด่นชัดอยู่กลางห้อง....

หญิงสาวเดินเปลือยกายลับหายเข้าไปภายในห้องน้ำ เสียงน้ำรินลงอ่าง คลอไปกับเสียงเพลงคลาสสิคที่ดังลอดออกมาจากภายในห้องเล็ก ๆ เบา ๆ และอีกเพียงไม่นาน...สาวสวยผู้นี้ก็จะเฉิดฉายกลายเป็นผีเสื้อราตรีที่ชายหนุ่มหลายคนเฝ้ารอคอยอยู่ในมุมใดมุมหนึ่งของสถานที่อโคจร

******

เสียงอึกทึกที่ดังลอดออกจากทางด้านในของผับหรูย่านทองหล่อ ทำให้อัศนัยชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ชะงักเท้า สถานที่แบบนี้ เขาไม่คุ้นเคยนัก น่าแปลกที่ลูกค้าของเขาพาเขามารับรองในสถานที่แบบนี้

“เชิญครับคุณ”

เสียงชายหนุ่มร่างเพรียวนามว่าจิรยุทธ์ ซึ่งอายุน้อยกว่า กล่าวเชิญอย่างนอบน้อม

“เอ่อ...ผมไม่ถนัดกับที่แบบนี้นะครับ”

“ลองดูเถอะครับ...ผับนี้การันตีสาวสวย ผมว่าลองไปนั่งสักหน่อย ถ้าไม่ถูกใจยังไงค่อยเปลี่ยนที่ก็ได้ครับ”

ชายหนุ่มลังเล คำว่า การันตีสาวสวย ทำให้เขาชะงัก ชายหนุ่มยังไงก็ต้องสนใจสาวสวยเป็นธรรมดา เขาน่าจะลองดูว่าที่นี่สมคำอ้างหรือไม่ แต่ถ้ามันอึกทึกเกินไป...เขาก็ไม่ไหวเหมือนกัน

“บอกตรงๆ นะว่าผมไม่ชอบเสียงดัง คุยกันไม่รู้เรื่อง”

“เสียงดังซิครับดี....จะได้คุยกันใกล้ๆ แบบปากแนบหูไงครับ” คนพามาทำหน้าทะเล้น ชายหนุ่มหัวเราะเล็กๆ เข้าใจว่าเด็กที่พามารับรอง ต้องการเอาใจเขา ก็แน่ล่ะเขาเป็นลูกค้าชั้นดี เงินหนาและได้ซื้องานจากบริษัทของเจ้านายเด็กคนนี้

“ได้ ถ้าคุณคิดว่าที่นี่มันดีจริงอย่างที่คุณอ้าง แต่ถ้าผมไม่ชอบ ผมอาจจะคอมเพลนกับเจ้านายคุณ”

“รับรองครับ...ผมรับประกัน”

เจ้าหนุ่มยังคงมั่นใจกับสถานที่ที่เขาเลือก อัศนัย...ชายหนุ่มสูงวัย อายุใกล้ 40 คนนี้ ภายใต้ท่าทีที่เงียบขรึมอย่างนี้ เขาเชื่อว่ายังไงเสีย ก็ต้องชอบเด็กสาวๆ ผับแห่งนี้ เขาพาลูกค้ามาเที่ยวประจำ มีเด็กหน้าตาดีมาให้จับบ่อยๆ ราคาค่างวดไม่แพงหรู เหมือนผับค็อกเทลเลานจ์ไฮโซที่เจ้านายเขาส่งรายชื่อมาให้หรอก สำหรับคนบ้านๆ อย่างเขา...แบบนี้ ถึงใจกว่าเป็นไหนๆ ลองให้อัศนัยลิ้มรสดูบ้าง อาจจะติดใจก็ได้

“เชิญครับ โต๊ะนี้ผมจองไว้แล้ว มุมดีที่สุดในร้าน”

จิรยุทธ์เชื้อเชิญก่อนกระดิกนิ้วเรียกพนักงานอย่างคุ้นเคย

“มาแล้วครับ พี่ชาย”

พนักงานเคลื่อนตัวเข้ามาเสิร์ฟเครื่องดื่มทันที ก่อนกระซิบส่วนตัวกับจิรยุทธ์ โดยมีอัศนัยที่นั่งเงียบอยู่มุมหนึ่งของโต๊ะ