ตอนที่ 5 คนไม่รักษาสัญญา

1 เดือน ผ่านไป....

@ห้องผู้จัดการ unlock poor

เปรี้ยง!!

เพล้ง!!!!

เสียงแก้วน้ำที่ถูกแฟ้มงานฟาดจนกระเด็นไปไกลสุดผนัง มันกำลังกระจายเศษคมแหลมลงไปทั่วพื้นห้องทำงานสุดหรู

"ขอเหตุผลที่ฟังขึ้นกว่านี้ไซน์! พี่ขอให้คุณ ไปพบลูกค้าด้วยตัวเอง ทำไมไซน์ทำเรื่องง่ายๆ แค่นี้ให้พี่ไม่ได้ นี่มันโอกาส ได้เลื่อนขั้นเลยนะไซน์ ทั้งพี่ทั้งไซน์ มันเข้ามาอยู่ในมือเราแล้วเนี่ย โอกาสเนี่ย!! "

เสียงกระแทกอารมณ์ ด้วยความโมโห ดังออกไปทั่วสำนักงาน จนทุกคนต้องคอยหันหน้ามามองตาม คนในห้องกระจกนี้ ภาพคมชัดเท่ากับการยืนอยู่ด้านในระยะประชิด

"ถ้าเขาพอใจงาน แล้วยอมเซ็นสัญญาทั้งปีได้ พี่แทบไม่ต้องพูดอะไรช่วยสนับสนุนเราสองคนกับผู้บริหารเลยนะ แล้วไซน์จะมาอยากฝึก อยากมาผลักดันน้องๆ ในกรุ๊ปงาน จะมาฝึกความสามารถ ผิดที่ผิดเวลาแบบนี้ไปเพื่ออะไร เอาตัวเองให้รอดก่อนไหมว่ะ!! "

ดีไซน์ ที่เอาแต่ก้มหน้าสลด เธอไม่กล้าตอบแก้ตัวอะไรอีกแล้ว ทุกเหตุผลมันงี่เง่าเธอรู้ดี เธอตั้งใจหลบหน้าเขา เอาเรื่องส่วนตัวมาปนกับงาน

'และมันไม่มีอะไรจะตอบจริงๆ '

" ไอ้ไซน์บ้างานคนเดิมหายไปไหน! "

เสียงพี่ลันตา ผู้จัดการที่เคยร่วมทุกข์ ร่วมสุขกับดีไซน์ มาตลอด 5ปีของการทำงานที่นี่ ผลักดัน สอนงาน สนับสนุนดีไซน์ทุกอย่าง จนขึ้นมาเป็นระดับหัวหน้ากลุ่ม Aได้ขนาดนี้

ดีไซน์กำลังถูกช่วยเหลือให้ก้าวขึ้นไปแทนตำแหน่งพี่ลันตา ทำหน้าที่ดูแลกลุ่มงานขายทั้งหมด และพี่ลันตา จะขยับขึ้นไปนั่งในตำแหน่งที่สูงขึ้นไปอีก เพียงอึดใจเดียว ถ้างานนี้ผ่าน เพราะมีตำแหน่งว่างรออยู่ตอนนี้

"โอกาสสุดท้ายนะไซน์วันนี้ พี่จะช่วยเธอเป็นครั้งสุดท้าย อยากโดนคนอื่นแย่งตำแหน่งงานนี้ไปก็ตามใจ! แล้ววันนี้เข้าประชุมด้วย! ห้ามหนีเด็ดขาด! คุณพลังทัพ เขาไม่ชอบคนที่ไม่เป็นมืออาชีพ เขาไม่ได้รับงานใครง่ายๆ เข้าไปเสนองานเสียสวยหรูดูดี แต่ส่งน้องที่ตอบได้บ้างไม่ได้บ้างไปสรุปงานต่อ แบบนี้ ไซน์ทำไปได้ยังไง!

ออกไปวิ่งหางานอื่น? มันใช่เวลาจะมาทำตอนนี้ไหม วันนี้พี่จะให้โอกาสแก เป็นครั้งสุดท้าย ถ้าไม่อยากทำ ไม่มีความสามารถ ไม่มั่นใจขนาดนั้น ให้กลุ่ม B เขายึดงานเธอไปเสียเลย เข้าใจไหม! อย่ามาทำให้น้องๆ เขาอดได้ผลงานตามเธอไปด้วย เขาเหนื่อยกับการช่วยเหลืองานเธอกันมาทั้งปี เขาไว้วางใจเธอ อย่ามาทำมันพังหมด เพราะเหตุผลโง่ๆ ครั้งนี้ครั้งเดียวจำไว้ เข้าใจรึเปล่า!! "

"เข้าใจค่ะ"

ดีไซน์ฝืนใจตอบรับคำเงียบๆ ยังไงก็หางานใหม่ไม่ทันแล้ว เธอคงต้องยอมเข้าประชุม ต้องอดทนรอ ให้ผลสรุป การปรับตำแหน่งงานใหม่ปลายปีนี้ เสร็จสิ้นไปก่อน

'เฮ้อออ.....'

@สำนักงาน i'm bigger online

ดีไซน์ และทีมเสนองานกลุ่ม A ของ unlock poor กำลังเดินตามพนักงานต้อนรับของ i'm bigger online ผ่านโซนการทำงานต่างๆ เพื่อตรงไปยังห้องประชุมใหญ่ ของที่นี่

"คุณพลังทัพ ติดประชุมอยู่ห้องด้านหน้าซ้ายมือค่ะ เดี๋ยวยังไง รบกวนไปนั่งรอ ที่ห้องประชุมถัดไปฝั่งเดียวกันก่อนได้เลยนะคะ เราจะใช้ห้องนั้นในการประชุมต่อเลยค่ะ ติดตั้งอุปกรณ์ใช้เสนองานรอได้เลยนะคะ"

"ค่ะ"

ดีไซน์เม้มปากแน่นเป็นเส้นตรง แค่เธอคิดถึงชื่อเขาก็ทำหลังปวดร้าว อยากคลานไปหาเตียงนอน เพราะความเครียดมันสะสม

"เอ่อ.... ชะ ช่วงนี้คุณพลังทัพ อารมย์เสียทุกวันเลยค่ะ เป็นมาจะครบเดือนแล้ว บรรยากาศในออฟฟิศตอนนี้ แย่มากๆ เลย ยังไงก็รักษาชีวิตให้รอดปลอดภัยออกมาให้ได้นะคะ"

'!!! '

คำเตือนเล็กน้อยจากผู้เป็นเจ้าถิ่น ที่แสดงให้เห็นท่าทางกลัวจับใจ เธอรู้สึกราวเสียงฟ้าผ่าดังเปรี๊ยงขึ้นมากลางแดด สะเทือนถึงสองขาสั่นเขย่า

"ขะ ขอตัวก่อนนะคะ ไม่กล้าเดินผ่านห้องประชุมค่ะ " เธอเดินหันหลังหนีกลับไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งไว้แค่ความว่างเปล่า ราวคืนผีหลอก

เจสซี่ "ครั้งที่แล้วหนูโดนด่าไม่เหลือชิ้นดีเลยค่ะพี่ไซน์"

ลู่ซี่ "ใช่ค่ะพี่ไซน์ หนูทำตามที่พี่บอกทุกอย่าง ตามที่เราประชุมกันมาเลย แต่เขาตั้งคำถามเยอะมากเสียจนหนูคอแห้ง น้ำลายหมดคอ เขาก็ยังไม่พอใจเลยค่ะ เขาเป็นลูกค้าที่น่ากลัวที่สุดเลยค่ะ"

ดีไซน์ "พี่ขอโทษนะ ที่ส่งพวกเรามาลำบากขนาดนี้ แต่ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยววันนี้เรามาลองดูกันใหม่"

ลู่ซี่ / เจสซี่ "ค่ะพี่"

ดีไซน์ "ไปกันเถอะ "

ลู่ซี่ / เจสซี่ (พยักหน้าตกลง)

"พี่ไซน์เดินนำไปก่อนนะคะ "

ทันทีที่เดินใกล้ถึงห้องกระจกฝั่งซ้ายมือ พนักงานที่กำลังจะเดินสวนทางมาด้านหน้า ต่างพากันมองหลบตาจากห้องประชุมห้องนั้นราวกับเห็นผีบ้า หรือหมาน้ำลายยืด

เสียงเขวี้ยงอะไรสักอย่าง ลอยเคว้งมาติดผนังกระจก ร่วงกรู รูดลงราวกับ จะทะลุออกมาแตกหักเสียหายถ้าโดนอีกครั้ง

ปัง!!!

เพล้งงง!! เคร้งง!!

ดีไซน์เฝ้ามองผู้ชายใส่เสื้อคอกลมสีขาวแขนสั้น ขอบทั้งสองข้างถูกดันขึ้นไปเป็นเกลียว มันโชว์กล้ามเนื้อหมัดแน่นตามพละกำลังที่เพิ่งออกแรงเกร็งกดค้ำลงไปกับพื้นโต๊ะ เขาสวมกางเกงยีนส์สีดำ เหมือนชุดที่ใส่เป็นประจำทุกวัน ในการทำงาน

ใบหน้าหล่อเหลา แต่อำมหิตราวซาตานชั่วร้าย

"พวกคุณนี่มัน โง่บัดซบ! โง่อะไรกันขนาดนี้ จ้างมาก็แพง ส่งงานกี่ครั้งต้องให้ผมด่าว่าคุณซ้ำซาก เรื่องเดิมๆ ทุกที พวกคุณนี่มั....!!! "

สายตานายนั่น หยุดค้างกลางอากาศ ทันทีที่เห็นดีไซน์เดินผ่านผนังกระจกเข้ามา เขายกนิ้วขึ้นชี้หน้าอาฆาต ไร้ความเกรงใจ กิริยาของเขาส่งแววตาพร้อมคำขู่ อ่านจับใจความได้ว่า.....

'ระ ระ? ระวังตัวไว้ให้ดี!! ระ เหรอ~'

เขาทำคนทั้งห้องเหลียวออกมา มองตามสายตาดุดัน

จากนั้นเขาก็ยืนขึ้นกวาดสายตาไปที่หน้าทุกคน แฟ้มงานกลางโต๊ะถูกปัดทิ้งรวดเดียวไม่เหลือซาก อาการสะดุ้งเกิดพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย

' ขะ เขากำลังเป็นบ้า! '

"จำไว้นะ ถ้าเอาของน่าซื้อกว่านี้ ดี! กว่านี้! มาขายไม่ได้ พวกคุณ คุณ คุณ แล้วก็คุณ ลาออกไปซะ ไสหัวออกกันไปให้หมด ไม่คุ้มค่าเงินเดือนที่กูจ้างมาเลยโว๊ยย!!! "

นายนั่นระเบิดพลัง ตะเบ่งเสียงตะคอกสุดแรงตลอดเวลา จนคอขึ้นลำเอ็นใหญ่ เขาทำดีไซน์ขาสั่น ปวดเกร็งไปทั้งหน้าท้อง

{ โอ๊ย! บีบไปหมด }

เจสซี่กับลู่ซี่ ยืนเกาะแขนดีไซน์ขนาบซ้ายขวาตัวสั่นเทา ทุกคนพยายายามหลบซ่อนด้านหลังดีไซน์ และดันตัวให้เธอก้าวเท้าขยับผ่านห้องนี้ไปไวๆ

"ไปเถอะๆ พี่ไซน์ มาทุกครั้งแบบนี้เลย น่ากลัวมาก หนูไม่ไหวแล้ว"

ทันทีที่เข้าห้องประชุมมา ทุกคนเร่งเซ็ทตั้งค่าอุปกรณ์นำเสนองาน ก่อนที่เขาจะตามมา งานที่คิดกันแทบตาย แต่ส่งมาเท่าไหร่ก็ไม่ผ่านสักที ทั้งงานออกแบบ ทั้งโลเคชั่น กลุ่มลูกค้า ฯลฯ เสนอยังไงมาก็ไม่เคยถูกใจคุณพลังทัพเลย เขาเอาแต่ใจที่สุด บ้าบอไร้เหตุผลแบบที่ไม่มีใครเคยพบเจอ

และตอนนี้นายนั่น ก็กำลังเร่งฝีเท้า ก้าวถี่เข้ามาในห้องประชุม ด้วยท่าทางขึงขัง เขามองจ้องขู่เธอไม่วางสายตา ดีไซน์รู้สึกได้ถึงมวลความเครียดที่ส่งตรงมา จนถึงลำไส้บีบรัด หดตัว ถ้าเธอไม่ตายคามือ ก็คงได้ตายคาที่ละม้างวันนี้

'นี่นายคิดจะทำบ้าอะไรนะเนี่ย'

ทันทีที่เปิดประตูเข้ามา เขาพุ่งตรงไปนั่งกระแทกตัว ทิ้งหลังลงพนักพิงดูน่าตกใจ เขาวางศอกตั้งตรงประสานสองมือกำขึ้นมาเป็นหมัดฮุก ขบปากแน่นเลยทีเดียว

{ น่ากลัวชะมัดเลยคนอะไรเนี่ย }

ดีไซน์รู้สึกเครียดปวดหน่วงไปทั้งท้องน้อย เธอคงโดนด่าไม่ไว้หน้าแน่วันนี้ เพราะเรื่องที่เธอก่อไว้อย่างพี่ลันตาว่ามา

พนักงานคนอื่นของที่นี่เริ่มทะยอยกันเข้ามา นายนั่นยังกำหมัดต่อยฝามือตัวเอง จ้องตาเธอไม่วางปล่อย

'คนบ้าอะไรจะดุเดือดเลือดพล่านได้ขนาดนี้ เขาขะต่อยผู้หญิงงั้นเหรอ ป่าเถื่อนชะมัด!'

" เข้ามาพร้อมทุกท่านหรือยังค่ะ" ดีไซน์เอ่ยถาม พร้อมเสียงถอนใจหนักออกมาทันที เธอเครียดจนลืมตัวไปหมดแล้วตอนนี้ ว่าควรวางท่ายังไง

"ครับ! เชิญ!"

เสียงตอบราบเรียบเย็นชา ของนายพลังทัพ แต่สายตายังจ้องเขม็งมาทึ่ดีไซน์ ไม่ยอมกระพริบ

ท่อนแขนเขาดูเกร็ง จนกล้ามเนื้อขึ้นเป็นก้อนดูน่ากลัว เขาทำเธอกลืนน้ำลายไม่ลงคอ ทุกคนก็เอาแต่ก้มหน้า ก้มตา ทำหน้าเครียดไปตามๆ กัน ดีไซน์หยิบน้ำที่วางเสริฟรอไว้ เธอยกขึ้นมาดื่มรวดเดียวหมดแก้วทันที เธอมองสบตาน้องในทีม ที่นั่งกอดแขนกันหน้าซีดเผือด

'อ๊อยย ~'

เธอโดนเขาฉีกหน้าเละเทะแน่วันนี้

"ค่ะ วันนี้ ทางเรานำแผนงานตัวใหม่ เข้ามานำเสนออีกครั้งนะคะ ตามรายละเอียดที่ขอปรับแก้ ตำแหน่งที่ใช้จัดวางสื่อโฆษณาครั้งที่แล้ว"

"ตามสัญญาว่าจ้าง ทาง i'm bigger online ได้ตกลงซื้องบโฆษณา plan A+ ซึ่งหมายความว่าทางเราจะจัดหาทุกทำเลที่ดีที่สุดของเรา ให้กับทางลูกค้าอย่างเต็มกำลัง และความสามารถนะคะ โดยใช้ทุกสื่อที่เรามีในมือ จากประสบการณ์ รวมถึงความเชี่ยวชาญที่เรามีมามากกว่า 15ปี "

"เราถือครองทำเลโฆษณาภาคพื้นดิน จำนวนมากไว้ในมือ สามารถตอบโจทย์ความต้องการของลูกค้า ได้ครอบคลุมทุกพื้นที่แน่นอน "

"ช่วง 5-10 ปีมานี่เรามีการปรับตัวใช้สื่อออนไลน์ จนเกิดความเชี่ยวชาญ ตามที่มีกระแสข่าวให้เห็นจากอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ต่างๆ และความถี่จนเป็นที่ติดตา จดจำ นั่นแสดงถึงศักยภาพ ความสามารถในการทำงานของพวกเราด้วยนะคะ "

{ มีภาพสไลด์ประกอบตัวอย่างงาน }

"เรามุ่งเน้นทำสื่อโฆษณาอย่างเป็นระบบ และ วัดผลได้จริง ให้กับลูกค้าของเราเสมอมา เรามีความจริงใจ ความพยายาม และความสามารถ ที่จะประกอบอาชีพนี้ให้เกิดผลสำเร็จอยู่เสมอ"

"และเราเน้นสร้างความคุ้มค่า ให้กับเงินทุกบาท ทุกสตางค์ ที่ทางลูกค้าจะต้องใช้ไปกับการทุ่มงบลงทุน เราให้ความสำคัญ และความใส่ใจค่ะ"

"เราคาดหวัง เราตั้งใจอยู่เสมอว่าลูกค้า ของเราจะมียอดจำหน่ายสินค้า ที่ปรับตัวสูงขึ้นจากผลการทำงานของพวกเรา และจะต้องดีขึ้นเรื่อยๆ ตามลำดับ ดังชีทสรุปแผนการทำงานที่เราวางไว้ให้ อยู่ตรงหน้าทุกท่านแล้วตอนนี้นะคะ สามารถดูย้อนหลังด้วยตัวเองจากเล่มนั้นนะคะ "

"ไซน์ขออนุญาต เริ่มการเสนอแผนงานเลยนะคะ " ดีไซน์ มองจ้องตานายพลังทัพ แบบประหม่า นายนั่น หงายมือข้างนึงขึ้นมาคล้ายจะบอกว่าเชิญพูดต่อได้เลย

"ค่ะ ชุดโฆษาณาจะถูกแบ่งตามหลักเกณฑ์ ดังสไลด์บนหน้าจอ ที่ทุกคนเห็นอยู่ตอนนี้นะคะ ไซน์ขออนุญาต กล่าวถึงแผนที่หนึ่งคือการติดตั้งสื่อผ่านการคมนาคม อย่างรถเมล์ รถไฟฟ้า............."

ดีไซน์ นำเสนอ อธิบายต่อเนื่อง ลากยาว จนครบหมดทุกลำดับ จนตอนนี้กินเวลา ถึง 19:45น. แล้ว

ยังไม่มีใครอ้าปากพูดถามออกมาสักคำเดียว มีแต่นั่งมองหน้านายตัวแสบคนนั่น สำรวจความเห็นตั้งแต่ 14:30 น. จนถึงตอนนี้ ดีไซน์ และน้องๆ ล้ามากแล้ว

"สรุปแบบ และแผนการ ทำงาน ที่ปรับแก้แล้วจะมีเท่านี้นะคะ ทาง I'm bigger online อยากให้ทางเรา ปรับแก้เพิ่มเติมอะไร หรือมีข้อสงสัยอะไรเพิ่มเติมอีกไหมคะ "

ดีไซน์ หันไปสบตานายพลังทัพ ที่นั่งกอดอก เอียงหน้า จ้องตาดีไซน์เขม็ง เขาไม่ยิ้มไม่พูดไม่จา มา เกือบ 5 ชั่วโมงแล้ว

"ทุกคนกลับได้ครับ ผมพอใจแล้วขอบคุณมากครับ"

นายนั่นใช้น้ำเสียงราบเรียบ พูดมาง่ายๆ แล้วหันไปบอกทุกคนแบบนั้น มันจบเร็วกว่าที่คิด เธอนึกว่าจะต้องไปนอนอยู่ในโรงพยาบาลแล้วเวลานี้

{ เฮ้อ~ จบสักที }

"แต่คุณหน่ะ!! "

'!!!'

นายพลังทัพมองหน้า คนที่เขายังรู้สึกว่าไม่พอใจ พร้อมใช้ปากกาชี้มาทางดีไซน์หาเรื่องเล็กน้อย เขาขบกรามแน่น นั่งคิดอยู่นาน จนทุกคนต้องรอฟัง

"ค้ะ? "

ดีไซน์เริ่มตกใจจนขาสั่น เธอกลัวปากร้ายๆ ของเขามากเลยตอนนี้ ไม่รู้จะโดนฉีกหน้าให้เธอต้องอับอายไปถึงไหนได้นะวันนี้

"อยู่เคลียร์งานต่อกับผมก่อน"

"!!! "

เขาทำท่าทางเหมือนเป็นเรื่องงานจริงจัง พูดจบแล้วก็นั่งนิ่ง ไม่แสดงความรู้สึกอะไร

" ขอเป็นพรุ่งนี้เช้าได้ไหมคะ หรือนัดกันเวลาใหม่ วันนี้เรานำรถบริษัทมาคันเดียว เกรงว่าไซน์จะทำน้องๆ ลำบาก" ดีไซน์พยายามคิดหาวิธีแก้ไขเอาตัวรอด ขอออกจากตรงนี้ไปก่อน

"พวกคุณทุกคน กลับได้ ออกไปได้เลย"

นายพลังทัพหันไปสั่ง พนักงานตัวเอง จนทุกคนเริ่มทยอยออกไปด้วยความโล่งอก เขารอจนทุกคนออกไปไม่เหลือ

" เดี๋ยวผมไปส่งคุณเอง ให้น้องๆ คุณขับรถกลับกันไปก่อน "

เขาพูดจบแล้ว แต่สายตายังออกคำสั่งเด็ดขาดส่งตรงมาที่ดีไซน์ แถมกำหมัดแน่น จนทุกคนเห็นแล้วต้องตกใจ

"พี่ไซน์ค่ะ พวกหนูอยู่ระ รอ.."

"ผมขอคุยกับหัวหน้าคุณคนเดียว! พวกคุณกลับไปซะ มากี่ครั้งก็พูดจาไม่รู้เรื่อง ออกไปเถอะครับ หัวหน้าคุณขึ้นรถแท็กซี่กลับเองได้ เขาโตขนาดนี้แล้ว ส่วนพวกคุณอยู่ไปก็ไร้ประโยชน์ ไปหลับพักผ่อนให้มันเยอะๆ นะครับ จะได้มีสมองมาทำงานพรุ่งนี้ เชิญ!!"

ปากคอเขาร้ายกาจมากจนทุกคนต้องรีบเก็บของหนี ไม่กล้าสบตา เจสซี่ ทำท่าเหมือนจะร้องไห้ เธอคิดว่าเขาทำเกินไปแล้วจริงๆ

"แต่มันดึกมากแล้วนะคะ! " ดีไซน์ออกแรงตะเบงเสียงตะคอกแต่ปลายแผ่ว เพราะสายตาเขาร้ายกว่า เธอแค่อยากเตือนสติเขาเรื่องสิทธิของเธอตามกฏหมายแรงงานกำหนด ตอนนี้มันก็เลยเวลาเลิกงานของเธอแล้ว และเขาก็ไม่น่าไว้ใจ

"ผมรอคุยกับคนที่หลอกขายงานให้ผมมาหนึ่งเดือนเต็มๆ ทั้งที่ควรยกเลิกสัญญา แต่แฟนผมรั้งไว้ ผมใจดีมากแล้วนะครับ สิทธิของผู้บริโภคคุณคงไม่สนใจสินะ"

“!!!”

นายนั่นพูดจบ เขาก็ขบกรามแน่น จนได้ยินเสียงฟันกดกรอด เขาจ้องเธอต่อไม่วางตา ไม่รู้ว่าไปแค้นกันมาตั้งแต่ชาติไหน

"คุณควรใส่ใจ ความรู้สึกลูกค้าให้มากกว่านี้นะครับ คุณดีไซน์ คุณ! ไม่! ให้! เกียรติ! ผม! เลย! ช่วยเป็นมืออาชีพหน่อยนะครับ!"

ดีไซน์ถอนหายใจ พยายามสะกดอารมย์เครียดลงไปจนลึกสุดปอด เธอหันไปมองหน้าน้องๆ ที่ทั้งกลัวทั้งอึดอัด เธอยอมเปิดกระเป๋าหยิบกุญแจรถส่งให้น้องๆ เธอยื่นออกไปทั้งหลับตาฝืนใจ

"เจส กับลู่ซี่ กลับก่อนก็ได้ เดี๋ยวพี่กลับเอง ไม่ต้องเป็นห่วงนะ "

'ถ้าทำพังวันนี้ พี่ลันตา เลิกคบเราแน่'

ดีไซน์เฝ้าคิดกังวลในใจ มันคือแรงกดดันที่เธอต้องแบกรับ จากเรื่องที่ก่อไว้เองคนเดียว

'น้องๆ ก็จะพลาดโบนัสกันหมด เพราะเธอคนเดียว'

" เอางั้นเหรอพี่ " ลู่ซี่ย้ำถามให้แน่ใจ

"อืม ไม่มีปัญหา พี่ทำผิดเอง พี่ต้องแก้ไขให้เรียบร้อยก่อน ขอโทษนะที่พี่ทำให้พวกเราลำบากมาตลอด 1 เดือนนี้"

ดีไซน์พูดไป ทั้งที่ยังจ้องหน้านายพลังทัพ เธอพยายามใช้ความอดทน อดกลั้น กับคนใจร้ายคนนี้อย่างที่สุด หมดหนทางต่อสู้ แต่ก็ยังไม่อยากจะยอมแพ้อยู่ดี

นายนั้นกระตุกยิ้มมุมปากบอกอาการถูกใจ เขาก้มหน้าลง กำหมัดยกขึ้นมาท้าวคาง อำพลางรอยยิ้มที่มัน เก็บซ่อนความหน้าบาน เอาไว้แทบไม่อยู่แล้ว

'รู้ทั้งรู้เลยดีไซน์ เฮ้อออ...'

จนกว่า นายพลังทัพคนนี้จะพอใจ นั่นแหละประตูทางออก