Ep.2 ถ้าย้อนเวลาได้เธอจะไม่...!! (2)

แคว่กๆ!

เมื่อรูดซิปออกไม่ทันใจมันก็ดึงเสื้อสเวตเตอร์เธอจนขาด แล้วพอมันเห็นชุดรัดรูปของเธอเท่านั้น มันก็ตาวาวรีบจัดการถอดชุดเซ็กซี่ของเธอออกทันที

“แม่เจ้าโว้ย อวบอั๋นเซ็กซี่แบบนี้ เดี๋ยวคืนนี้พี่จะจัดให้หนักเลย” ไอ้คนตัวดำพูดอย่างอึกเหิมเต็มไปด้วยความกักขฬะ

งับ!

“โอ๊ย! อิหมาบ้า”

ผั่วะ!

น้ำตาของหญิงสาวที่พยายามต่อสู้สุดฤทธิ์รินไหล เธอถูกตบหน้าอย่างแรง จนรู้สึกได้ถึงรสเค็มปะแล่มๆที่ริมฝีปาก

“ฮือ ช่วยด้วย ช่วยด้วย” เธอได้แค่ร้องควรญคราง เมื่อชุดสวยถูกปลดออกจนหมดจนเหลือเพียงชุดชั้นในสองผืน

ขณะที่มันกำลังหลงใหลกับหน้าอกดูมๆของเธอที่ดีดเด้งออกมา และหลงใหลอย่างหน้ามืดตามัวกับโหนกนูนตรงกลางระหว่างขาของเธอ

เนวิการ์ที่หวาดกลัวแทบขาดใจก็ยังไขว่คว้าหาอาวุธในความมืด แล้วเธอก็เจอบางอย่างแข็งๆ เธอรีบคว้ามาไว้ในมือแล้วออกแรงเฮือกสุดท้ายฟาดสิ่งนั้นที่อยู่ในมือใส่หัวของไอ้คนที่กำลังจะจับดุ้นโสโครกของมันจ่อที่ปากทางสวาทของเธอ สุดกำลัง!

โพล่ะ!

สิ่งหนั้นหลุดหล่นลงจากมือเธอด้วย พร้อมกับความโกรธของไอ้วายร้ายที่พุ่งปรี๊ดขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า

“พยศนักนะมึง คืนนี้ถ้ากูไม่เอามึงจนหายเงี่ยน กูไม่ปล่อยมึงไปแน่!”

“กะ...กรี๊ดดดด!”

วื้ด!..........

.....ตุ้บ!!

“อ๊อก...”

ใครคนหนึ่งมาช่วยเธอเอาไว้ อาจเป็นคิมหันต์ที่ไปหาอาวุธมาช่วยเธอ

แต่ว่าในความพร่าพราย เพราะม่านน้ำตาบดบังนั้น เธอก็เห็นด้านหลังของบุรุษคนนั้นลางๆ และเริ่มชัดขึ้นเมื่อเธอกะพริบตาถี่ๆ เพื่อมองดูเขาให้ชัด

หญิงสาวตะลึงมองบุรุษที่เป็นเหมือนเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยเธอเอาไว้ โดยลืมไปว่าตนเองกำลังโป๊อยู่

เธอลุกขึ้นนั่งในท่าพับเพียบ จ้องมองบุรุษในชุดคลุมยาวเลยเข่าสีเทาเหลือบดำนั้นอย่างอึ้งๆ

เขาแต่งตัวประหลาด และเขากำลังจะหันหน้ามองมาทางเธอ ช้าๆ...

เนวิการ์จ้องมองอย่างไม่กะพริบตา เพราะไม่เคยเห็นบุรุษผมยาวที่แต่งตัว ราวกับหลุดออกมาจากโลกของภาพยนตร์แฟนตาซีแบบนี้มาก่อน

และเมื่อเขาหันมาทั้งตัว และจ้องมองเธอ หญิงสาวก็ราวกับต้องมนต์สะกด

กระทั่งเจ้าของร่างสูงใหญ่เดินมาใกล้ แล้วคุกเข่าลงพยายามให้ใบหน้าอยู่ในระดับเดียวกับเธอ แล้วถอดชุดคลุมยาวออกมาสวมปิดร่างเปล่าเปลือยของเธอให้อย่างเบามือ

มันทำให้หัวใจที่หวาดกลัวของเธอเมื่อครู่ เปลี่ยนมาเป็นความหวามไหว ได้อย่างประหลาด

“เจ้าปลอดภัยแล้วนะ แต่ว่ายังบาดเจ็บอยู่เล็กน้อย ลุกขึ้นเถอะ ข้าจะรักษาให้”

เขาพยุงเธอให้ลุกขึ้น จากนั้นก็โน้มใบหน้าขาวซีดทว่าคมเข้มรูปงามยิ่งกว่าสตรี ลงมาใกล้

ดวงตาสีเดียวกับเสื้อคลุมของเขาที่ดูเย็นชาราวกับน้ำแข็งขั้วโลกสบตาเธอนิ่ง ก่อนจะแนบริมฝีปากเย็นชืดลงมาจุมพิตเธออย่างอ่อนโยนระคนลึกล้ำดำดิ่งสู่ห้วงหรรษ์ที่หญิงสาวไม่เคยพบเจอ

ราวกับพลังมีคลื่นกระแสไฟฟ้าแรงสูงวิ่งผ่าน ราวกับโลกรอบด้านหยุดหมุน

“อือ...”

หัวดวงน้อยเต้นกระหน่ำแรงขึ้นๆ

ตึกๆ...ตึก!

ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบงันได้ยินแม้กระทั่งเสียงของใบไม้ที่ปลิดปลิวไปในสายลม

ภายใต้หัวใจดวงเล็กที่กระเด้งกระดอนไปมา ด้วยความวาบหวามซาบซ่านหัวใจ

และภายในอ้อมแขนที่แข็งแกร่ง หญิงสาวสั่นสะท้านอ่อนระทวย แทบไม่มีเรี่ยวแรง จึงได้ซบแนบอิงแอบบนอกกว้างอย่างยอมจำนน และรู้สึกเหมือนกำลังจะขาดอากาศหายใจ

‘นี่เธอยังมีลมหายใจอยู่ใช่ไหม’

กว่าบุรุษปริศนาในเครื่องแต่งกายแปลกตาจะผละริมฝากออก เนวิการ์ก็คิดว่าเธออาจตายไปแล้วเสียอีก เพราะเหมือนว่าช่วงที่เขากำลังจุมพิตเธออยู่นั้น เธอคล้ายจะไม่ได้หายใจเข้าปอดเลย

แต่แปลกมากที่เธอรู้สึกว่าตอนนี้เธอกลับมามีเรี่ยวแรงเหมือนเดิมแล้ว แต่ว่า...

หญิงสาวก้มมองตนเองแล้วก็รีบกระชับเสื้อคลุมของชายหนุ่มให้สนิทมิดชิดมากขึ้นอีก แล้วเงยหน้ามองสบตาเขาด้วยเครื่องหมายคำถามเต็มสองตา เธอไม่รู้ว่าจะถามอะไรเขาก่อนดี

..เขาเป็นใคร...

...ทำไมเขาแต่งตัวแปลกๆ...

...ทำไมเขาเก่งจัง...

..ทำไมหน้าตาของเขาถึงได้ขาวซีดนัก แต่กลับหล่อเหลาผิดมนุษย์มนาแบบนี้...