คืนอันตรายแวมไพร์กระหายรัก

กลับจากทำงานตอนดึกๆ มันน่ากลัวชะมัด ต้องเดินผ่านร้านค้าต่างๆที่เป็นตึกแถวสองข้างทางที่เขาปิดร้านปิดไฟกันหมดแล้ว บางตึกก็ดีหน่อยเปิดไฟหน้าบ้านไว้ให้ แต่มีบ้านเป็นหลังที่แทรกอยู่ บางบ้านก็มืดทั้งหลัง

อากาศก็เย็นๆเพราะกำลังก้าวเข้าสู่ฤดูแห่งเหมันต์

สายลมพัดในคืนนี้จึงดูหวีดหวิวน่ากลัวจนเสียวสันหลังวาบ เวลาเดินก็เห็นแต่เงาของตนเอง

วันนี้เนวิการ์สวมสเวตเตอร์บางๆคลุมทับชุดทำงานที่เป็นเดรสสั้นสีเหลืองสด เธอรูดซิปจากล่างขึ้นมาจนจรดต้นคออย่างมิดชิด

ดวงตาคู่สวยดำขลับก็มองซ้ายมองขวาอย่างระแวดระวัง เพราะบรรยากาศในยามนี้มันช่างวังเวงจริงๆ แถมยังได้ยินเสียงสุนัขหอนเป็นระยะๆอีกด้วย

‘โอ้ยๆเนส แกจะรอดไหมคืนนี้’

สองเท้าบนรองเท้าส้นตึกรีบก้าวฉับๆลัดเลาะจากซอยนั้นออกซอยนี้จนไปถึงจุดบริการวินมอเตอร์ไซค์

...เหลืออยู่เพียงคันเดียว...

แล้วดูหน้าพี่วินแกสิ หน้าตาอย่างกับโจร น่าไว้ใจเสียที่ไหน แต่แกก็เป็นวินขาประจำที่เธอใช้บริการแทบจะทุกคืน แล้วพี่วินคนนี้แกก็เหมือนจะแอบชอบเธอด้วย

“คืนนี้กลับดึกมากเลยนะน้องเนส”

“คือวันนี้เจ้าของร้านมาค่ะ พอดีเกิดเรื่อง เลยมีการสอบสวนทุกคนที่ทำงาน กว่าจะถึงคิวเนสก็นานค่ะ เลยกลับดึกหน่อย”

“พี่เกือบจะกลับไปนอนแล้ว”

“รู้น่าว่าพี่คิมยังคอย” เธอแกล้งแซวและยิ้มให้เขา ชายหนุ่มยิ้มหน้าบานราวกับถูกลอตเตอรี่รางวัลใหญ่ เพราะนานๆ หญิงสาวถึงจะยิ้มให้เขาที

“รีบมาซ้อนท้ายเถอะครับ ดึกมากแล้ว”

พี่คิมหรือคิมหันต์ เป็นพี่วินหน้าโหดประจำถิ่น เขาแอบชอบเธอ เธอจึงไม่กล้าหักหาญน้ำใจชายหนุ่ม แต่ก็ไม่ได้ตอบรับ แค่ทำให้เขามีความหวังเล็กๆเพื่อความปลอดภัยของเธอเองก็เท่านั้น

อีกไม่นานหรอก พองานที่เธอไปสมัครผ่านสัมภาษณ์ เธอก็คงจะออกจากการเป็นสาวเชียร์เบียร์ ที่ต้องเดินทางกลับหอพักแบบดึกๆดื่นๆแบบนี้เสียที

เพราะที่ทำงานกับที่พักห่างกันพอสมควร พี่วินมอเตอร์ไซค์ต้องขับขึ้นถนนใหญ่แล้วขับย้อนศรไปส่งเธอที่หอที่เช่าอยู่เพียงลำพัง

ซึ่งต้องใช้เวลานั่งรถประมาณห้าถึงหกนาทีก็ถึง ทว่าห้าหกนาทีในยามค่ำคืนที่น่ากลัวแบบนี้ สองนาทีก็นานไปสำหรับเนวิการ์

แต่ที่ต้องทำงานทุกคืนแบบนี้ ก็เพราะว่าเธอร้อนเงินนั่นแหละ ไหนจะหาเงินเพื่อใช้หนี้ ไหนจะหาเงินเพื่อส่งไปให้ทางบ้าน แต่ละเดือนแทบไม่มีเหลือเก็บ

หากคืนไหนได้ทิปหนักๆก็โชคดีหน่อย เดือนหนึ่งได้ทิปบ่อยๆ เดือนนั้นก็สบายไป แต่มันไม่ได้มีรายได้ดีทุกเดือน

กึก!

เนวิการ์ตาเบิกกว้าง เมื่อจู่ๆทางสามแพ่งที่ต้องนั่งมอเตอร์ไซค์ผ่านทุกคืนก็ดันมีผู้ชายหุ่นล่ำสองคนมายืนขวางทางเอาไว้ ในมือมีอาวุธด้วย ทั้งดุ้นไม้และขวดเหล้าเปล่า

เนวิการ์ลงจากรถกะจะวิ่งกลับที่พัก แต่ก็ถูกคนหนึ่งวิ่งไปดักทางเอาไว้ ส่วนคนร้ายอีกคนก็

“ถ้ามึงไม่อยากเจ็บตัวก็ถอยไป”

แล้วคนที่เคยบอกว่าชอบเธอ เป็นห่วงเธอสุดท้ายก็รักตัวเองห่วงตัวเองมากกว่า คิมหันต์ปล่อยให้เธอต่อสู้กับคนร้ายสองคนตามลำพัง

นาทีนี้เธอไม่มีอาวุธอะไรอยู่ในมือเลย

“เรามามีความสุขกันสามคนนะคนสวย รับรองเลยว่าน้องจะสุขเสียวจนลืมไม่ลงเลยล่ะ”

“อย่าเข้ามานะ! อุ๊บ! อื้อ....อ่อย!”

เธอถูกมือหยาบกร้านของไอ้คนที่ตัวดำกว่าปิดปากเธอเอาไว้อย่างแรง แล้วลากเธอเข้าไปทางต้นไม้ใหญ่ข้างทางที่เหมือนว่าตรงนั้นจะมีศาลเจ้าตั้งอยู่

หญิงสาวอ้อนวอนขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้ช่วยเธอทันที ขอให้มีคนดีๆ ผ่านมาช่วยเธอ

แต่ทว่า

ตุ๊บ!

พอเธอดิ้นรนมากๆมันก็ชกเข้าที่หน้าท้องของเธอจนจุก แล้วลากเข้าไปนอนตรงพื้นซีเมนต์ มือเล็กที่ยังว่างพยายามไขว่คว้าหาอะไรก็ได้ ที่จะสามารถเอามาป้องกันตนเองหรือเอามาตีหัวมันได้ เธอภาวนาขอให้เจอ

“พี่จัดการก่อนเลย เดี๋ยวผมต่อทีหลัง” ไอ้คนที่ตัวเล็กกว่าพูดออกมา

เนวิการ์รู้สึกทรมาน หวาดกลัวแทบจะสิ้นสติเมื่อ...