ตอนที่ 6

ตอนที่ 6

“พี่ไม่ได้หมายความว่าอะไรทั้งนั้นแหละ แล้วธวัชคิดได้หรือยังว่าจะหาทางออกเรื่องนี้ยังไง”

“ผมว่าตอนนี้พี่รดีกลับบ้านไปก่อนดีกว่า แล้วถ้าลิซ บอกเรื่องของเราให้คุณพงศ์พลรู้ พี่ก็ส่งข้อความมาบอกผม เดี๋ยวผมตามไป”

“ถ้าธวัชจะไปสารภาพกับคุณพงศ์พล อย่าเด็ดขาดนะ!” ชนรดีห้ามหนุ่มรุ่นน้อง เพราะไม่อยากหย่ากับสามีรุ่นใหญ่

“ผม…ผมก็ยังไม่รู้ แต่พี่รดีกลับบ้านไปดูสถานการณ์ก่อนดีไหมครับ แล้วเราค่อยคิดกันอีกทีว่าจะทำยังไง”

“เอางั้นก็ได้ แต่ธวัชสัญญากับพี่นะว่าธวัชจะไม่สารภาพเรื่องที่เกิดขึ้นกับคุณพงศ์พล เราต้องปฏิเสธกันทั้งคู่ นะธวัช พี่ขอร้อง”

“ครับพี่”

“งั้นพี่กลับก่อน” ชนรดีที่แม้จะเสียดายที่ยังไม่ได้เริงรักกับหนุ่มรุ่นน้องให้จบแค่ไหน แต่เธอก็ต้องรีบกลับบ้านเพื่อไปดูว่าลูกเลี้ยงจะจัดการเรื่องนี้อย่างไร

******

ลลิสารีบขับรถกลับบ้านทันทีเมื่อโทรหาเลขาของบิดาแล้วรู้ว่าท่านกลับบ้านก่อนเวลาเลิกงาน เพราะรู้สึกไม่ค่อยสบาย ทำให้เธอเป็นห่วงบิดาเป็นอย่างมาก กระทั่งขับรถมาถึงบ้านแล้วก็รีบลงจากรถแล้วเรียกหาแม่บ้าน

“ป้าซ้อน! ป้าซ้อน!”

“ค่ะคุณลิซ”

“คุณพ่ออยู่ที่ไหนคะ”

“เพิ่งเดินขึ้นห้องไปเมื่อครู่ค่ะ เห็นว่าไม่ค่อยสบาย เลยจะนอนพักสักหน่อย แล้วตอนเย็นจะออกไปกับคุณรดีค่ะ”

ลลิสาที่แค่ได้ยินชื่อแม่เลี้ยงก็อยากจะอาเจียน เพราะภาพที่ไปเห็นว่าแม่เลี้ยงสวมเขาให้พ่อของเธอยังติดตา

“ลิซขอไปหาคุณพ่อก่อนนะคะป้าซ้อน ลิซมีเรื่องสำคัญจะบอกคุณพ่อ”

“แต่ป้าว่าคุณลิซอย่าเพิ่งไปรบกวนท่านเลยนะคะ ท่านเพิ่งจะขึ้นไปพักผ่อนได้ครู่เดียวเองค่ะ”

“แต่เรื่องนี้สำคัญมาก ลิซต้องรีบบอกคุณพ่อ”

ป้าซ้อนฟังแล้วก็ไม่รู้จะรั้งบุตรสาวของเจ้านายอย่างไร เลยทำได้แค่มองตามเจ้านายคนสวยที่กำลังเดินขึ้นไปยังห้องพักของผู้เป็นพ่อ

“ป้าซ้อน!”

“ตาเถรแม่!” ป้าซ้อนที่กำลังมองเจ้านายคนสวยโดยไม่สนใจสิ่งรอบข้างอุทานเสียงหลงเมื่อสาวใช้เดินเข้ามาเรียก

“เหม่อหาใครอยู่เหรอป้า เจอเสียงหนูเข้าไปถึงกับสะดุ้งยังกับเห็นผี”

“ก็มองคุณลิซอยู่น่ะสิ แล้วนี่แกมาเรียกทำไม”

“หนูจะถามว่าคุณท่านเป็นอะไรเหรอ ถึงได้กลับบ้านตอนนี้ งานยังไม่เลิกเลยนี่” ตรี สาวใช้คนสนิทของชนรดีถามอย่างสงสัย

“คุณท่านไม่ค่อยสบาย แล้วเจ้านายของแกกลับมาหรือยัง”

“น่าจะกำลังกลับมั้งป้า”

“ถ้ากลับมาแล้วก็รายงานเจ้านายของแกด้วยแล้วกันว่าคุณท่านกลับมาแล้ว ไม่ค่อยสบาย นอนพักอยู่บนห้อง”

“แหมป้า พูดยังกับว่าคุณรดีไม่ใช่เจ้านายของป้างั้นแหละ”

“พูดมาก!” ป้าซ้อนต่อว่าจบแล้วก็เดินเข้าครัว แต่ก็แอบนึกห่วงเจ้านายคนสวยไม่ได้ ที่อาจจะโดนดุ ที่ไปรบกวนคุณท่านตอนนี้ ซึ่งเวลานี้ลสิสาที่ตั้งใจจะบอกความจริงกับบิดาว่าวันนี้ไปเห็นอะไรมา กลับพูดไม่ออกเมื่อเห็นบิดานอนหลับอยู่ เธอลองเรียกแล้วสองครั้ง แต่ท่านก็ไม่รู้สึกตัว

‘รอคุณพ่อตื่นก่อนก็ได้’ ลลิสาพึมพำบอกตัวเอง ก่อนจะเปิดประตูออกจากห้องพักของบิดา แล้วไปที่ห้องของตัวเอง นั่งคิดอะไรเพลินๆ ไม่กี่นาทีก็ได้ยินเสียงรถขับเข้ามา เธอลุกเดินไปแง้มผ้าม่านออกเล็กน้อยก็เห็นว่าแม่เลี้ยงกลับมาแล้ว