ตอนที่ 3 เพราะผมชอบพี่ไงครับ

ตอนที่ 3

เพราะผมชอบพี่ไงครับ

"พะ พูดอะไรของนาย"

"ผมบอกว่า พี่ต้องคบกับผม ไม่งั้นก็ไม่ต้องออกไปจากห้องนี้" เขาบอกอย่างเอาแต่ใจ หรือไม่รู้ว่าโรคจิตกันแน่!

"จะคบได้ยังไงในเมื่อฉันไม่รู้จักนายเลยด้วยซ้ำ อีกอย่างเรื่องเมื่อคืนฉันก็เมา แล้วก็อาจจะ...โดนยาด้วย" ใช่ ฉันมั่นใจแน่ ๆ ว่าตัวเองโดนยา

"แล้วยังไงล่ะครับ ก็ในเมื่อพี่เป็นคนขอให้ผมช่วยเอง" เขาบอกอย่างไม่สะทกสะท้านใด ๆ อีกแล้ว แถมยังยิ้มเหมือนกำลังอารมณ์ดีมากซะด้วยสิ นายนี่มัน!

"แล้วนายก็ช่วย ทั้ง ๆ ที่ก็น่าจะรู้ว่าฉันโดนยาเนี่ยนะ" เหลือเชื่อจริง ๆ ผู้ชายอะไรกันเนี่ย

"ถ้าเป็นคนอื่นผมคงไม่ช่วยแบบนี้หรอกครับ แต่นี่เป็นพี่ ผมก็เลยห้ามใจตัวเองไม่ได้ อีกอย่าง ที่พี่บอกว่าไม่รู้จักผม เมื่อคืนพี่ก็รู้จักชื่อผมแล้วนี่ อย่าบอกนะครับว่าจำไม่ได้อีก" เขาหรี่ตามองฉันอีกแล้ว

แล้วทำไมฉันจะจำไม่ได้ว่าเขาชื่อธาม เพราะเมื่อคืน...ฉันครางชื่อเขาซะขนาดนั้น! ฮือออ

"ก็แค่ชื่อไหมล่ะ"

"ถ้าไม่อยากรู้แค่ชื่อก็คบกับผมสิครับ"

"นี่นาย นายจะมาขอคบกับคนที่นายแค่มีอะไรด้วยทั้ง ๆ ที่ยังไม่รู้จักเลยเนี่ยนะ"

"ผมรู้จักพี่ดีครับ และก็รู้ด้วยว่าพี่เลิกกับแฟนแล้ว ตอนนี้พี่ไม่มีพันธะอะไรกับใครแล้ว เพราะงั้นเปิดใจให้ผมเถอะนะ"

"นะ นายรู้ได้ยังไงเนี่ย" ฉันมองเขาอย่างอึ้ง ๆ

"เพราะผมชอบพี่ไงครับ พี่อาย" ได้ยินแบบนั้นฉันยิ่งอึ้งเข้าไปใหญ่ ทำอะไรไม่ถูกเลย

"ผมชอบพี่มาตั้งแต่ตอนที่ผมอยู่ม.4แล้วครับ ตอนนั้นพี่อยู่ม.5 แถมยังมีแฟนแล้วผมเลยทำได้แค่แอบชอบมาโดยตลอด และผมก็ยังตามพี่มาเรียนที่มหา'ลัยเดียวกัน แต่ว่าตอนนี้พี่ก็เลิกกับแฟนแล้ว เพราะงั้น...คบกับผมได้ไหมครับ" ฉันมองเขาอย่างอึ้ง ๆ ค้างอยู่อย่างนั้น อยู่ ๆ ก็โดนผู้ชายมาบอกว่าแอบชอบและก็ขอคบเฉยเลย

แถมเขายังชอบฉันตั้งแต่ม.5 จนตอนนี้ฉันอยู่ปี 3 แล้ว นี่เขาชอบฉันมา 4 ปีแล้วงั้นเหรอ

"ตะ แต่ฉันเพิ่งเลิกกับแฟนเองนะ อยู่ ๆ จะมาขอคบแบบนี้เลยเหรอ มันจะเร็วเกินไปไหม คนอื่นเขาจะมองฉันยังไง เพิ่งเลิกกับแฟนเมื่อวานแต่วันนี้มีแฟนใหม่แล้วงั้นเหรอ" ฉันบอกอย่างกังวล

"ไม่มีอะไรเร็วไปสำหรับการเริ่มต้นใหม่หรอกครับ ในเมื่อคนเก่าไม่ดีแล้วมันผิดด้วยเหรอที่เราจะมูฟออนเร็ว"

"นายรู้ด้วยเหรอว่าแฟนเก่าฉันไม่ดี" ฉันมองเขาด้วยความสงสัยอีกครั้ง เพราะฉันเลิกกับแฟนเพราะจับได้คาหนังคาเขาว่าเขาพาผู้หญิงมากินกันที่ห้อง เราถึงได้เลิกกันทั้ง ๆ ที่คบกันมาตั้งแต่ม.4

"ผมชอบพี่ เพราะงั้นก็ไม่มีเรื่องอะไรที่เกี่ยวกับพี่แล้วผมจะไม่รู้" เขาบอกอย่างไม่สะทกสะท้านอีกแล้ว แต่ให้ตายเถอะ นายนี่เป็นโรคจิตรึเปล่าเนี่ย

"นายคงไม่ได้แอบตามดูความเคลื่อนไหวของฉันเหมือนพวกโรคจิตหรอกนะ ถึงได้รู้ลึกขนาดนี้"

"ผมไม่ได้โรคจิตนะครับ ผมก็แค่มีรุ่นน้องอยู่ที่คณะพี่เฉย ๆ มันเลยคอยส่งข่าวให้ตลอด"

"นายอยู่คณะอะไร" ฉันไม่เคยเห็นหน้าเขาเลย ถ้าอยู่นิเทศเหมือนกันตอนรับน้องก็คงได้เห็นหน้าค่าตากันบ้างสิ ก็ไหนบอกว่าตามฉันมาเรียนที่เดียวกันไง

"ผมเรียนแพทย์ปี 2 ครับ" เขาบอกทั้งที่ยังมองมาที่ฉันนิ่ง ๆ

ก็สมกับที่เขาเรียนแพทย์อยู่หรอกนะ ดูเนิร์ด ๆ เด็กเรียน ๆ ดี

แต่ว่าทำไมเรื่องบนเตียงเขาถึงได้...ช่างมันเถอะ!

"จะมองผมอีกนานไหมครับ ตอบผมได้รึยังว่าจะยอมคบกับผมไหม" พอเขาถามมาฉันเลยได้สติอีกครั้ง

"ถ้าฉันตอบว่าไม่ล่ะ"

"พี่ก็ไม่ได้ออกไปจากห้องนี้ไงครับ อีกอย่างก็คง...ตั้งท้องลูกของผม คราวนี้ก็พอดีเลย ไม่ต้องคบ แต่แต่งงานกันเลย"