ตอนที่ -4- คืนข้ามปีที่น่ารังเกียจ

สาวเจ้าได้แต่ดิ้นรนไปมาด้วยความเจ็บปวดทรมานกลางกายสาว เจ็บจนน้ำตาไหลอาบสองแก้มนวล กัดปากตัวเองแน่นด้วยความทรมาน

“อะ! ไอ้แดนอย่าทำอะไรกูเลย อะ!...อึก!”

“ไม่ได้ กูหยุดไม่ได้ กูต้องการมึงนะแอน อะ! อืม! อดทนหน่อยนะ ใกล้แล้ว อ๊า!”

พยายามสอดแทรกแก่นกายร้อนเข้าไปในกายสาวให้สุดลำ แล้วในที่สุดความพยายามก็สำเร็จเมื่อร่างเล็กดิ้นพล่านด้วยความทรมาน

กรี๊ดดดดดดดดดดดด

“จะ...เจ็บ! กูเจ็บไอ้แดน ฮือๆๆ”

เท้าเล็กดีดดิ้นไปมากลางอากาศด้วยความเจ็บปวด เมื่อตอนนี้ความใหญ่โตของแดนไทยอัดแน่นกลางกายเธอ

“ชูว์! อย่าดิ้นแอน มึงอย่าดิ้น อะ! ซี้ดดดด มึงตอดรัดดีมาก อ่า! นิ่งซะไอ้แอนชูว์!”

คำรามพร่าเมื่อถูกตอดรัดกลืนกินความเป็นตัวเองจนเสียวซ่าน อยากขยับก็ขยับไม่ได้ เมื่อตอนนี้คนตัวเล็กทั้งเจ็บทั้งร้องไห้ สงสารก็สงสาร แต่จะหยุดตอนนี้ไม่ได้ ถ้าหยุดเขาก็ต้องขาดใจตายเป็นแน่แท้

“อึก! กูเกลียดมึง อ่า!”

เอ่ยปนเสียงครวญคราง เพียงแค่ร่างใหญ่เหนือร่างขยับเธอก็ต้องร้องซี้ดออกมาด้วยความเสียวซ่าน ตอนนี้ความเจ็บปวดก่อนหน้านี้ได้ทุเลาลงแล้ว เมื่อเธอนิ่งตามคำสั่งของแดนไทย

“อืม! ยอมให้มึงเกลียดดีกว่ายอมมึงคบผู้หญิงคนนั้นทีคนนี้ที โอว์! ไม่ไหวแล้วแอน กูจะแตกตายอยู่แล้ว ไม่เจ็บแล้วนะ อะ! อ๊า!”

กัดกรามแน่นด้วยความตึงเครียด เมื่อถูกร่างเล็กบีบรัดจนปวดร้าวทรมานไปทั่วลำกาย เสียวซ่านไปถึงท้องน้อยเลยก็ว่าได้ เมื่อเสียงสะอื้นไห้ของชลธิชาเงียบหาย มีเพียงเสียงครวญครางซ่านของเธอเผลอหลุดออกมาให้ได้ยินเวลาเขาขยับตัว เพียงแค่นี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบในครั้งนี้

“อะ! อ่อย! อ๊า! สะ...เสียวจังไอ้แดน...อืม!”

ชลธิชาร้องครวญออกด้วยความทรมาน ตอนนี้เธอไม่อดทนแล้ว เธอต้องการ ต้องการให้ตัวเองไปถึงปลายโค้งฟ้าที่รออยู่ข้างหน้า

“โยว์! ได้เลยแอน ไอ้แดนจัดให้ อ๊า!”

มือใหญ่จับเอวเล็กไว้มั่น ก่อนจะเริ่มขับเคลื่อนเอวสอบโยกย้ายส่ายไปมาเหนือร่างเล็กอย่างพลิ้วไหวเป็นจังหวะซ่านเสียว

“อะ! ซี้ดดดดด ไม่ไหวแล้วไอ้แดน อูว์! ขอไวๆ อะ! นั่นแหละมึง โอว์! อืม!”

เธอร้องเร่งเครื่องแรงม้าของแดนไทยด้วยความเสียวซ่าน แดนไทยรีบทำตามคำสั่งซ่านของหญิงสาวทันที เอวสอบขับโยกเย้าไปมา เพิ่มแรงโหมเข้าหากุหลาบงามด้วยความหนักหน่วงทุกการจ้วงลึกในกายสาว

“โอว์! เย้! มันเหลือเกินแอน กูรักมึงนะเว้ย! ซี้ดดด อ่ะ! แบบนั้นแหละ เด้งรับดีมาก อ่ะ! อืม! ตอดรัดเหลือเกินแอน โยว์!”

ชลธิชาเอามือเล็กทั้งสองยันกายตัวเองขึ้นแอ่นเด้งรับทุกการจ้วงลึกของแดนไทยอย่างรู้จังหวะ พร้อมกับร้องครวญครางให้กำลังใจคนเหนือร่างตน

“อะ! แดน....อืม! ดีเหลือเกิน แบบนั้นแหละ อ่า! ลงมาแรงๆ อะ! อ่อย มันเหลือเกิน.....”

“ได้เลยมึง อะ! โอว์! มันเหลือเกิน ทั้งมันทั้งตอดรัด อ่า!”

ทุกแรงกดกระแทกเข้าหาร่างเล็กเข้าใส่ไม่ยั้ง จนเสียงเนินเนื้อของเขาและเธอดังกระทบกันสะเทือนเลื่อนลั่นห้อง

พั่บ! พั่บ! พั่บ!

“โอว์! ใกล้แล้วแดน อะ! ใกล้แล้ว อีกนิด ใส่แรงอีกนิด ชูว์! ”

คนตัวเล็กเร่งเร้าแรงโยกของคนตัวโต เมื่อตอนนี้ตัวเองใกล้ถึงทางรักแล้ว และชลธิชาก็ช่วยเร่งอีกแรงด้วยการแอ่นเด้งรับทุกแรงกระแทกแก่นกายร้อน

“ซี้ดดดด เหมือนกันแอน อ่า! ใกล้แล้ว เราจะถึงเส้นทางรักพร้อมกันนะ อะ! โอว์!”

ตอนนี้ร่างทั้งสองร่างโหมแรงสวาทเข้าหากันด้วยไฟราคะ เหงื่อไคลไหลอาบท่วมเรือนกายเปียกชื้นไปหมด

กรี๊ดดดด / โอว์!

สองเสียงร้องประสานกันด้วยความสุขสม พร้อมกับธารน้ำไหลหลากอาบเยิ้มไหล่ล้นออกมานอกกุหลาบงามของหญิงสาว

“อ๊า! เป็นไงบ้างไอ้แอน ผู้ชายกับผู้หญิงมันต่างกันยังไง อืม! ”

ถามเสียงพร่าพร้อมกับถอดถอนแก่นกายร้อนออกจากกายสาว แล้วตัวเขาเองก็เคลื่อนไปนอนข้างๆ ชลธิชาที่นอนหอบหมดแรงด้วยความเมื่อยล้า แต่มือใหญ่ก็ไม่ได้ออกห่างจากกลางกายสาวที่ผ่านศึกรักมาเมื่อกี้เลย ตอนนี้นิ้วมือร้ายทำหน้าที่สอดแทรกเข้าไปแทนแก่นกายใหญ่ของเขาแทน

“อือ! เอามะ...มือออกเดี๋ยวนี้ไอ้แดน”

สั่งเสียงแข็ง พร้อมกับดึงนิ้วมือชายหนุ่มออกจากกลางกายสาวตน แม้ว่าจะทรมานเสียวก็ตาม แต่เธอก็ต้องกัดฟันทำตรงข้ามกับความต้องการของตนในตอนนี้

“มึงเป็นเมียกูแล้วนะแอน”

เอ่ยอย่างมีน้ำโหบ้าง เชื่อแล้วว่าเปลี่ยนนายให้เป็นเธอไม่ได้จริงๆ แต่อย่างน้อยเสียชลธิชาก็ตกเป็นของเขาแล้ว ยังไงก็จะรับผิดชอบ แม้ว่าอีกฝ่ายจะหนีก็ตามแต่

“กูเกลียดมึง ถือว่ากูทำทานให้มึงก็แล้วกัน ทำทานให้กับความเป็นเพื่อนตลอด 20 ปีที่ผ่านมา หลังจากวันนี้ไปปีหน้าฟ้าใหม่กูกับมึงขาดกัน”

เอ่ยจบก็กัดฟันลุกขึ้นฝืนความเจ็บปวดเดินไปยังห้องน้ำ เพื่อชำระคราบไคลของความน่ารังเกียจที่แดนไทยเป็นคนสร้างให้ตน