ตอนที่ 15

เวลาเลิกเรียน เซร่าเดินทอดน่องเอื่อยๆ ไปตามสนามฟุตบอล เพื่อฆ่าเวลารอฮิเดกิ

หญิงสาวคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย จนกระทั่งเท้าของเธอพาเดินไปหยุดยังโรงยิมของโรงเรียน

เซร่าหยุดยืนมองเข้าไปภายในโรงยิมด้วยความสนใจ เธอก็พบทีมบาสเกตบอลชายของโรงเรียนกำลังซ้อมกันอยู่อย่างขะมักเขม้นส่วนด้านข้างๆ ก็มีทีมวอลเล่ย์บอลชายซ้อมอยู่เช่นกัน

หญิงสาวตัดสินใจเดินเข้าไปเพื่อสังเกตการณ์ เมื่อเห็นว่ามีกลุ่มเด็กผู้หญิงจำนวนหนึ่งยืนจับกลุ่มกันด้านข้างของสนามบาสฯ

“เมื่อไหร่เธอจะเข้าไปบอกกับเขาซะทีล่ะหา ยัยแคลร์”

เสียงบังคับแกมข่มขู่ของหญิงสาวคนหนึ่งพูดกับหญิงสาวผมยาวหยักศกที่ยืนบิดไปบิดมาด้วยความเขินอายอยู่ท่ามกลางเพื่อนๆ

“ก็…แหม……ฉันเขินนี่นา แล้วที่สำคัญคุณคิมหันต์น่ะ เข้าถึงตัวยากจะตาย”

หญิงสาวที่ชื่อแคลร์เอ่ยทักท้วงเพื่อนๆ ด้วยท่าทางอายๆ

“เอ๊ะ! ยัยคนนี้ ก็มัวแต่เขินอยู่แบบนี้น่ะล่ะ เดี๋ยวยัยออยเฟ่ย์ก็เอาไปทั้งสองคนหรอก”

“คนรู้กันทั้งโรงเรียนว่า นายคิมหันต์ชอบยัยออยเฟ่ย์”

หญิงสาวพูดพร้อมกับบุ้ยใบ้ไปทางคิมหันต์ที่กำลังเดินกลับไปยังที่นั่งพักของนักกีฬา โดยมีออยเฟ่ย์ยื่นส่งผ้าขนหนูให้คิมหันต์ซับเหงื่ออยู่ด้านข้าง

ทั้งสองคนก็ยืนคุยกันอย่างกระหนุงกระหนิง ทำให้หญิงสาวทั้งกลุ่มมองด้วยสายตาอิจฉา

“ฉันไม่ยอมหรอก!! ยัยออยเฟ่ย์นั่นน่ะ คบกับคุณเหมันต์อยู่แล้วยังจะมายุ่งกับคุณคิมหันต์อีก!! หึ!!”

แคลร์ตาวาวด้วยความไม่พอใจ เพราะแทบจะทุกคนภายในโรงเรียนรู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเหมันต์และออยเฟ่ย์

แม้จะมีบางคนที่ไม่เห็นด้วยเนื่องจากแอบชอบเหมันต์อยู่ แต่บรรดาแฟนคลับส่วนใหญ่ก็ยอมรับได้ เพราะทั้งคู่ดูเหมาะสมกันมาก

สำหรับแฟนคลับของคิมหันต์นั้น เมื่อเห็นออยเฟ่ย์สนิทสนมกับชายหนุ่มมากเกินไป จึงทำให้หญิงสาวเป็นที่ไม่พอใจ เพราะพวกเธอคิดว่าออยเฟ่ย์คิดจะจับปลาสองมือ

แต่ออยเฟ่ย์วางตัวกับคิมหันต์เป็นเพียงเพื่อนธรรมดาคนหนึ่ง จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้บรรดาแฟนคลับไม่กล้าทำอะไรกับมากนัก

เซร่าได้ยินสิ่งที่บรรดาผู้หญิงเหล่านั้นพูดถึงความสัมพันธ์ระหว่างออยเฟ่ย์ เหมันต์และคิมหันต์ เธอก็ขมวดคิ้ว และหันไปมองทางด้านตรงที่นั่งพักนักกีฬา ก็พบว่าทั้งสองคนเป็นแบบที่บรรดากลุ่มแฟนคลับกล่าวถึง

อ้อ…มิน่าล่ะ

ก็พูดคุยหัวเราะต่อกระซิกกันแบบนี้เองล่ะน้าทำให้ใครต่อใครเข้าใจผิด

อีตาบ้องตื้นนี่ก็ช่างไม่รู้ตัวเอาซะเลยแฮะว่าจะทำให้ออยเฟ่ย์เดือดร้อนน่ะ เฮ้อ...

เซร่าแอบถอนหายใจออกมาเบาๆ เมื่อพอจะปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งหมดได้

เธอพอจะรู้ว่าชายหนุ่มชอบออยเฟ่ย์อย่างแน่แท้ เพราะสายตาของคิมหันต์ที่จับจ้องออยเฟ่ย์นั้น เต็มไปด้วยความปรารถนา

แต่ออยเฟ่ย์กลับชอบเหมันต์ และเหมันต์ก็ดูเหมือนจะชอบออยเฟ่ย์เช่นกัน

แล้วทำไมนะ ?ทำไมเหมันต์ถึงได้พูดจาทำร้ายจิตใจออยเฟ่ย์แบบนั้นนะ

ไม่เข้าใจจริงๆ เลยแฮะ

เซร่ายืนเหม่อครุ่นคิดอยู่คนเดียวภายในใจ จนไม่ทันเห็นลูกบาสเกตบอลที่กำลังพุ่งตรงมาทางเธออย่างรวดเร็ว

“ระวัง!!!!!!!!!!!”

“ห๊ะ?”

“ว้าย!!!!!!!!!!!”

พลั่ก!!!!!!!!!!!!! ตุบ!!!!!!!!!!!!!!

ลูกบาสพุ่งตรงเข้าหาที่หน้าของเซร่าที่กำลังยืนเหม่ออยู่ด้านข้างสนามบาส และเป็นโชคดีที่มีคนตะโกนร้องเตือนขึ้นมาก่อน ทำให้เซร่าหันมามองและยกกระเป๋าขึ้นบังทัน

แต่ถึงอย่างนั้นก็ตาม แรงกระแทกของลูกบาสก็ทำให้เซร่าเซถอยหลังล้มลงไปนั่งกองอยู่กับพื้นด้วยอาการมึนงง มองเห็นดาวระยิบระยับเต็มไปหมด พร้อมกับลูกบาสที่กลิ้งไปมาอยู่ด้านข้าง

“เป็นอะไรรึป่าว?”

“เอ้อ…คือ… อ๊ะ!”

“อ้าว! เธอนี่เอง”

เสียงหญิงสาวที่ตามมาด้านหลังของชายหนุ่ม ร้องทักเมื่อเห็นหญิงสาว

“อ้า..สวัสดีค่ะ” เซร่ามองตามเสียงก็พบว่าออยเฟ่ย์นั่นเอง

“เธออีกแล้วรึ! มายืนเซ่อๆ อะไรแถวนี้ห๊า!!”

คิมหันต์แหวใส่เซร่าอย่างไม่พอใจ เมื่อรู้ว่าเป็นเธอที่มายืนเหม่อลอยแถวสนามบาส

“ไม่เคยมีใครบอกรึไงว่าห้ามเข้ามาเกะกะแถวนี้ ยัยซื่อบื้อเอ๊ย”

“อะไรเล่า!! ฉันแค่เข้ามาดูเท่านั้นล่ะ ว่ามีอะไรในนี้ ไม่ได้อยากจะมายืนอยู่ตรงนี้ซักหน่อย!!!”

เซร่าขึ้นเสียงใส่คิมหันต์อย่างไม่พอใจเช่นกัน

“แล้วที่สำคัญ นายมีตารึป่าว ไม่เห็นรึไงว่ามีคนยืนอยู่ตรงนี้ ส่งลูกพลาดแบบห่วยๆ แล้วอย่ามาโทษคนที่ยืนอยู่ข้างสนามสิ!!”

เซร่าเถียงใส่คิมหันต์อย่างไม่ยอมแพ้ ดวงตาวาวโรจน์ด้วยความโกรธ

“แล้วเธอล่ะ! ไม่เห็นรึไงว่าเขาซ้อมบาสกันอยู่น่ะ!!”

“เห็นโว้ย แต่ไม่คิดว่าจะมีคนงี่เง่า ส่งลูกห่วยๆ พลาดมาโดนฉันนี่ยะ!”

“หึหึ”

“หัวเราะอะไร!”

เซร่าและคิมหันต์พร้อมใจกันหันมาตวาดใส่

พลั่ก!!!

“โอ๊ย”

ออยเฟ่ย์ใช้ที่รองเขียนสำหรับผู้จัดการทีมฟาดเข้าที่ศีรษะของคิมหันต์ 1 ครั้ง

“พอได้แล้ว คิม”

“เธอผิดนะ ที่ส่งลูกพลาดมาโดนเขาน่ะ ถึงเขาจะยืนชิดสนามแค่ไหน แต่นักกีฬาก็ควรจะรู้ว่าไม่ควรส่งลูกออกมานอกสนามแบบนี้”

“เอ๊ะ เธอนี่!”

คิมหันต์คลำศีรษะป้อยๆ ก่อนจะหันไปมองออยเฟ่ย์อย่างไม่พอใจที่เห็นเธอเข้าข้างหญิงสาว ทำให้เซร่ายิ้มเยาะอย่างเป็นต่อและแลบลิ้นใส่คิมหันต์หนึ่งครั้ง

“เธอก็เหมือนกัน ไม่ควรมายืนอยู่ตรงขอบสนามนะ มันอันตราย”

“อ่า..ค่ะ” ออยเฟ่ย์ดุเซร่าเช่นกัน ทำให้เธอหน้าจ๋อยทันที

“ไปซ้อมต่อเลยคิม” ออยเฟ่ย์ตัดบท พร้อมกับเดินตรงเข้าไปหาเซร่าที่ยังคงนั่งอยู่กับพื้น

“ขอโทษทีนะจ๊ะ” ออยเฟ่ย์ส่งมือให้จับ หญิงสาวจับมือออยเฟ่ย์พร้อมกับฉุดตัวเองให้ลุกขึ้น

“อุ๊บ!” เซร่านิ่วหน้าเพราะเธอรู้สึกเจ็บที่ข้อเท้าเล็กน้อย

“เป็นอะไรรึ?”

“เปล่าค่ะ ไม่มีอะไรค่ะ”

เซร่ารีบปฏิเสธอย่างรวดเร็ว และฝืนยิ้มให้กับออยเฟ่ย์ทั้งๆ ที่รู้สึกเจ็บแปลบที่ข้อเท้าด้านขวา

“งั้นพวกเราขอตัวก่อนนะจ๊ะ”

ออยเฟ่ย์ยิ้มให้เซร่าอย่างเป็นมิตร ก่อนจะหันไปดันด้านหลังของชายหนุ่มให้เดินตรงกลับเข้าไปยังในสนามบาส

เซร่านิ่วหน้าเล็กน้อย พร้อมกับลองขยับข้อเท้าด้านขวา ซึ่งก็รู้สึกเจ็บทุกครั้งที่ขยับ

โอย…แล้วเราจะกลับบ้านยังไงล่ะเนี่ย

ฮิเดกิก็ยังไม่มาอีก…….

เฮ้อ.. ทำไมซวยงี้ละเนี่ย

เซร่าคิดอย่างเซ็งๆ ก่อนจะค่อยๆ เดินกะเผลกช้าๆ เพื่อออกจากโรงยิม เป็นจังหวะเดียวกับที่คิมหันต์เหลือบไปมองพอดี

เมื่อเขาเห็นท่าทางเดินของเซร่า ชายหนุ่มก็ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย ทำให้ไม่ทันฟังที่ออยเฟ่ย์กำลังพูดกับเขาอยู่

“เอ๊ะ! หรือว่ายัยนั่น………”

“เฮ้อ… ยัยซื่อบื้อเอ๊ย…”

คิมหันต์ร้องออกมาเมื่อนึกขึ้นได้ พร้อมกับวิ่งออกจากสนามบาสตรงไปยังเซร่าที่กำลังเดินกะเผลกเกือบถึงประตูทางออกโรงยิม

“โอย..พรุ่งนี้จะหายมั้ยเนี่ย”

เซร่าเอามือพิงประตูโรงยิมเอาไว้ พร้อมกับพึมพำออกมาเบาๆ โดยไม่ทันเห็นชายหนุ่มที่วิ่งตรงมาหาเธอ

“ยัยซื่อบื้อ!”

“นายว่าใครซื่อบื้อยะ นายบ้องตื้น!!”

เซร่าขึ้นเสียงอย่างไม่พอใจที่คิมหันต์เรียกเธอเช่นนั้น

“ขาเจ็บแล้วยังทำเสียงอวดดีอีก”

คิมหันต์ตรงเข้าอุ้มเซร่าทันที โดยไม่สนใจสายตาของคนรอบข้างที่ยืนอยู่แถวๆ นั้นและพากันจ้องมองตาโตด้วยความแปลกใจ

“เฮ้ย!! ปล่อยฉันนะ อีตาบ้า!!!!!!” เซร่าตกใจและเริ่มดิ้นเพื่อให้คิมหันต์ปล่อยตัวเธอลง

คิมหันต์ไม่สนใจฟังเสียงที่โวยวายของเซร่า เขาอุ้มพาร่างบางของเธอตรงไปยังห้องพยาบาลซึ่งอยู่ไม่ไกลจากโรงยิมมากนักทันที โดยมีเสียงของเซร่าโวยวายไปตลอดทาง