CHAPTER 11

หลังจากนั้นมา  เจ้านายตัวดีก็คอยกลั่นแกล้งข้าวหอมอยู่เสมอ...จากการมีตำแหน่งเลขาผู้บริหารระดับสูงควบตำแหน่งสาวใช้ และคนขับรถไปพร้อมๆ กัน

“วันนี้มีอะไรต้องทำบ้าง” สิงหราชมองหน้าข้าวหอมด้วยท่าทีเฉยชาเช่นเดิมแต่เมื่อเขาเงยหน้ามาสบตา ข้าวหอมใจเริ่มสั่น

“วันนี้มีประชุมกับคณะผู้ถือหุ้น ตอน 9 โมง” เธอรายงานตารางงานของวันให้เขารู้ตามปกติ

“แล้วอย่างอื่นล่ะ” เขาพยักหน้ารับรู้และถามต่อ ทั้ง ๆ ที่ก้มหน้าเล่นเกมอยู่

“มีเอกสารจากฝ่ายจัดซื้อ เรื่องขอเบิกเงินงบประมาณของการขยายโรงแรมที่ทองหล่อให้ตรวจ ทางนั้นขอด่วนหน่อยเพราะต้องรีบดำเนินการ”

“เรื่องเอกสารของฝ่ายจัดซื้อ ฉันขอเวลาตรวจสอบก่อน รู้สึกว่าช่วงนี้มีการเบิกงบประมาณเกินกว่าความจำเป็นไปมาก อ้อ งั้นเธอตรวจมาก่อนนะ เสร็จแล้วฉันจะดูอีกที” ดูเหมือนเขาก็สนใจทำงานเหมือนกันนะ ข้าวหอมมองหน้าสิงหราชอย่างแปลกใจ แต่เอ๊ะ...ฉันเป็นเลขานะ ไม่ใช่ฝ่ายตรวจสอบ จะให้ตรวจสอบงานทุกแผนกไม่ได้...

“แต่..ฉันไม่ใช่ฝ่ายตรวจสอบนะ นั่นมันเกินหน้าที่ของฉัน”

ข้าวหอมนึกขึ้นมา ได้ก็รีบค้านทันที แค่หน้าที่แม่บ้าน คนขับรถ คนเล่นเกมแทน มันก็มากแล้วนะ

“ขึ้นเงินเดือนอีก 10 % พอจะทำได้ไหม” เขาตอบทั้งที่ไม่เงยหน้าขึ้นเหมือนเดิม

“งั้นก็ได้ เริ่มเดือนนี้เลยนะ เดี๋ยวฉันพิมพ์คำสั่งมาให้นายเซ็น จะได้เอาไปให้ฝ่ายบุคคล” เอ้อ ค่อยยังชั่วหน่อย งานหนักแต่เงินดี ก็พอรับได้

“ยัยงกเอ๊ย แล้ววันนี้ตอนเย็นไปทานข้าวกับฉันด้วย” สิงหราชพูดด้วยใบหน้าเรียบเฉยเช่นเคย

‘อีกแล้วเหรอ’ ข้าวหอมคิดในใจ แต่ก็ต้องตอบออกไปว่า

“ได้ ตารางงานของนายไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอตัวไปทำงานก่อนนะ”

“เดี๋ยว...” ข้าวหอมยังไม่ทันตั้งตัวก็ต้องตกใจ เมื่อสิงหราชลุกขึ้นแล้วใช้มือข้างเดียวผลักเธอให้นั่งลงที่เขานั่งเมื่อกี้ แล้วยัดโทรศัพท์ใส่มือเธอ

“เล่นเกมต่อให้หน่อย ฉันจะไปห้องน้ำแป๊บ อย่าทำให้ตายล่ะ เดี๋ยวฉันมา” สิงหราชพูดคุยกับเลขาสาวที่เปรียบเสมือนเพื่อนคุยกันมากกว่า

ข้าวหอมมองโทรศัพท์ในมือ ก่อนจะลงมือเล่นเกมต่อให้เขาทันที เพราะเธอรู้ว่าถ้าเธอเล่นแพ้ เธอตายแน่