EP.3

“เห็นอะไรวะ”

“ก็วันแรกที่อีพิ้งค์มันมาทำงานไง”

“ทำไมวะ”

“โหยมึง ไม่สังเกตห่าอะไรเลย”

“อ้าวมึง เล่นกูซะและ สรุปว่าอีพิ้งค์มันทำไม”

“ก็อีพิ้งค์มันมองพี่แทนอย่างกับจะกินน่ะสิ”

“กูก็เห็นแม่งจะกินพี่แทนทุกวันแหละ”

“ไอ้ห่า ไม่ใช่กินแบบนั้น มันมองเหมือนมันอยากดูดดุ้นพี่แทนโว้ย!”

“เฮ้ย... จริงหรือวะ”

“จริงดิ มึงไม่เห็นเหรอ แม่งกัดพี่แทนคนเดียวเลยนะโว้ย กูว่านะ อีนี่แม่งอยากกินพี่แทน แต่มันไม่รู้จะทำยังไงเพราะพี่แทนไม่เล่นด้วย แม่งเลยเรียกร้องความสนใจ หาเรื่องพี่แทนแม่งซะเลย”

“มีแบบนี้ด้วยเหรอวะ”

“ไม่เชื่อพรุ่งนี้มึงคอยสังเกตได้เลย เวลาพี่แทนเผลอนะ อีนี่มันมองตาเยิ้มเลย”

“กูเห็นก็ด่าทุกที”

“มึงเชื่อกูสิ อีนี่มันอยากโดนดุ้นพี่แทนอุดปาก พวกตบจูบอ่ะ มึงเข้าใจป่าว แบบนางเอกยั่วให้พระเอกเกลียดมันมากๆ จนปล้ำมันไง ทีนี้มันก็ฟินแลนด์แดนมหัศจรรย์ จับพี่แทนรูด ดูด ดื่ม และขย่ม ผับ! ผับ! ผับ!”

“ไอ้ห่า... แม่ง! พูดซะกูเห็นภาพ”

“มึงเชื่อกูสิ อีพิ้งค์มันอยากล่อพี่แทน ดีไม่ดีนะ เย็นนี้มันต้องนัดพี่แทนเคลียร์แน่ เพราะพี่แทนดันไปเปิดเผยเรื่องมันกินค่าคอมฯ ทีนี้นะ เข้าทางมันเลย พอพี่แทนโมโห มันก็อ่อยไปด้วย พี่แทนทนไม่ไหวปล้ำมัน ดุเดือด เลือดพล่าน กระแทกหนักๆ แน่นๆ ทีนี้มันกรี๊ดดดดดด... เสร็จ!”

แทนไทขบกรามแน่น ไม่ได้โกรธที่ลูกน้องพูดคุย แต่เป็นเพราะเขาต้องสะกดกลั้นไอ้ตัวโตที่แข็งปั๋งขึ้นทันทีแค่ได้ยินว่าพริ้มเพราอยากดูดดุ้นเขา เพราะนั่นคือความคิดตรงใจ ทุกครั้งที่พริ้มเพราด่าว่า นอกจากอารมณ์โกรธจะพวยพุ่งแล้วนั้น อารมณ์อยากเอาชนะหล่อนก็มากขึ้นพอๆ กัน และวิธีสยบผู้หญิงปากดีก็คือเอาดุ้นยัดปาก

เขาอยากจับไอ้ตัวโตยัดปากหล่อนมิดดุ้น ให้คับปากจนหล่อนหมดโอกาสจะด่า

แค่คิดก็เห็นภาพ แล้วก็ทนไม่ได้ ต้องปลดปล่อยไอ้โตตัวออกมาหายใจด้านนอก จากนั้นกระบวนการบำบัดความตึงเครียดก็เริ่มต้น

มือก็รูดเรื่อยจากช้าขยับเป็นเร็ว ในมโนภาพเขาเห็นพริ้มเพราคุกเข่าอยู่ตรงหน้า ใช้ปากของหล่อนรูดดุ้นเขาขึ้นลง ไม่นานเลยไอ้โตตัวก็สิ้นฤทธิ์ ปลดปล่อยทุกความตึงเครียดออกมา

อา... มันช่างก็การปลดเปลื้องความตึงเครียดที่ดีเยี่ยมจริงๆ

และเขาจะรอคอยจนถึงตอนเย็น อยากรู้นักว่าจะเป็นตามที่ลูกน้องพูดกันหรือเปล่า

พริ้มเพราน่ะเหรอจะเรียกเขาคุยเพื่อเคลียร์ หากเป็นจริงๆ เขาก็จะทั้งคุยทั้งเลียจนหล่อนสิ้นพยศ และต่อจากนั้นทุกครั้งที่พริ้มเพราอ้าปากด่า เขาก็จะยัดดุ้นใส่ปากหล่อนทันที

ณ ห้องประชุมแผนกจัดซื้อ เวลา 18:00 น.

แทนไทนั่งนิ่งรอคอยคนที่นัดให้เขามาพบ เป็นจริงอย่างที่ลูกน้องพูดคุยสนุกปาก พริ้มเพรานัดเขาให้มาเคลียร์จริงๆ แต่... เคลียร์แบบไหน ยังไง แล้วหล่อนจะมาไม้ไหน ในเมื่อนี่ก็เลยเวลาเลิกงานแล้วไปแล้วร่วมชั่วโมง ทั่วทั้งตึกน่าจะมีแค่เขาและพนักงานคนอื่นๆ ที่ต้องเคลียร์เอกสารไม่ถึง 10 คน โดยเฉพาะแผนกของเขา คงไม่มีใคร

หรือพริ้มเพราจะเป็นตามที่ลูกน้องเขาพูดจริงๆ หล่อนหาเรื่องเพราะอยากถูกเขาเอา หรือหล่อนมีข้อเสนออื่นที่ดีๆ เช่น การเจรจาแบ่งค่าคอมมิชชั่น แต่หล่อนจะทำแบบนั้นทำไม นี่เป็นบริษัทของพ่อหล่อน

แทนไทคิดถึงวันที่ได้พบพริ้มเพราครั้งแรก ตอนที่ท่านพามาแนะนำว่าเป็นลูกสาว และจะมาดูแลส่วนงานจัดซื้อทุกอย่างของบริษัทแทนท่าน ตอนนั้นเขาถึงกับอึ้งเมื่อเจ้านายคนใหม่ของเขาทั้งสาวและสวยมาก

สำหรับสาววัย 35 ปี ที่เขาเคยเห็นมา ต้องจัดว่าพริ้มเพราเป็นคนสวยมาก หล่อนมีใบหน้ารูปไข่ ตาโต ขนตายาวงอน จมูกโด่ง ปากอิ่มได้รูป ผิวขาวใสจนเห็นผิวแก้มเป็นสีชมพูตามเลือดลมสูบฉีด ผมของหล่อนเรียบตรงยาวระดับบ่าทำสีน้ำตาลทอง ส่วนชุดที่หล่อนสวมใส่ก็เรียบ โก้ ดูดีทุกกระเบียดนิ้ว ไม่มีจุดใดเลยที่พริ้มเพราดูด้อย... ก่อนที่หล่อนจะพูดออกมา

หล่อนช่างเป็นเจ้านายที่ปากร้าย... และไม่เคยใจดี

แต่วันนี้... อย่าให้เขามีโอกาส เพราะปากร้ายๆ นั้น เขาจะกระทุ้งไม่ให้เหลือช่องว่าง