6 ค้นหาเนื้อคู่แบบเชิงลึก

หญิงสาวนอนแผ่หลาไปกับพื้นพรมในห้องนอนของเพื่อนรัก ที่มีมุมทำงานขนาดกว้างอยู่

ลมหายใจโรยรินผสานกับความปวดเมื่อยไปทั้งตัว ทำให้เธอแทบจะไม่มีเรี่ยวแรงลุกขึ้น

กองกระดาษโรยไร้ระเบียบอยู่ข้าง ๆ นี่มันยิ่งกว่าตอนทำรายงานส่งอาจารย์แล้ว! ไวชญานีก์อยากจะทึ้งศีรษะตัวเองทิ้งซะจริง ๆ

“ไง ถึงไหนแล้ว” คนที่เพิ่งจะเปิดประตูพั๊วะเข้ามา ออกไปพบลูกค้าร่วมสองชั่วโมงแล้วได้

“ได้มาแล้ว รายชื่อคนรวยที่มีลูกชายที่ยังไม่ได้แต่งงาน หรือหย่าร้าง อันนี้ไม่นับรวมนะว่ามีแฟนหรือไม่มีแฟน อ่ะเอาไป” ยื่นกระดาษสองแผ่นให้เพื่อนแล้ว ก็เอนกายนอนราบลงไป อย่างเชิงบอกว่าขอพักก่อน

“เคร เดี๋ยวฉันตรวจดวงชะตาและลักษณะเนื้อคู่ของพวกเขาให้แกเอง ราว ๆ ยี่สิบคนแบบนี้ น่าจะไม่ใช้เวลานาน” ยิปซัมดึงเก้าอี้ออกมานั่ง วางกระเป๋าผ้าใบใหญ่คล้ายย่ามของตัวเอง ลงบนโต๊ะกว้าง ที่แคบเพราะว่ามีตำราระเกะระกะ

วางกระเป๋าลงไปก็เป็นอันใช้ได้ เต็มหมดพอดี!

ส่วนรายที่นอนราบไปกับพรมอยู่นั้น พออาการเหนื่อยล้าเริ่มดีขึ้น ก็เลื่อนโทรศัพท์ดูนั่นนี่ไปด้วย ท่องโลกโซเชียลเพื่อผ่อนคลายหลังจากไม่ได้จับมาร่วมหลายชั่วโมง

MOM: ส่งรูปสวัสดีวันพฤหัสบดี

F.New feed: Kotchakorn Borwornviveth

ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณ...ที่ทำให้เราสองคนมีวันนี้ (รูปคู่บ่าวสาวเด่นหราและแคปชั่นอันแสนจะยาวเหยียด)

แหวะ ตอแหล!

แม้จะคิดอย่างนั้น แต่ก็อดที่จะกดเข้าไปในรูปภาพของโพสต์นั้นทุกภาพไม่ได้

เลื่อนไปเบ้ปากไป

แน่สิว่าไม่มีรูปคนเลื่อนแม้สักรูป...

ยกเว้นรูปสุดท้าย!

ภาพเหล่าหญิงสาวที่พากันไปเทกองรวมกันที่พื้น มีเธอโดนทับพร้อมใบหน้าเหยเกพอดิบพอดี แถมรูปนี้ยังมีคนมากดไลก์และคอมเมนต์ ยาวเถือกอีก...

THendy eeyi : คนรับดอกไม้ได้ หล่อสุดไปเลยยย

หือ?

ปลายนิ้วเรียวเลื่อนกลับไปดูที่รูปภาพอีกครั้ง ช่วงตัวส่วนล่างของคนที่เหมือนจะสูงกำยำ มีช่อดอกไม้กระแทกเข้าที่มือพอดิบพอดี

“ไม่เห็นหน้าแล้วว่าหล่อได้ไงวะ?” รีบกดเข้าไปส่องคนที่มาคอมเมนต์ทันที เป็นหนึ่งในเพื่อนของกชกรหากแต่เธอไม่ได้รู้จัก หน้าโปรไฟล์มีรูปว่าไปร่วมงานด้วย

“แสดงว่าตอนเกิดเหตุ ยัยสาวสองนี่ก็อยู่ในงานด้วย”

พึมพำลำพังไป ใจเต้นแรงขึ้นไป

‘ก็มีส่วน ถ้าคนรับช่อดอกไม้ได้ ไม่ใช่ผู้หญิงอ่านะ...’

เสียงของคนที่นั่งพิมพ์อะไรแต๊ก ๆ อยู่หน้าคอมพิวเตอร์ส่วนตัว ผุดวูบขึ้นมาในหัว

ก็ไม่ใช่ผู้หญิงไง!

หูอื้ออึง...ตาเริ่มพร่าพราย ความรู้สึกเหมือนกำลังจะได้รับความสุขสมหวัง มันทำให้เธอพูดอะไรแทบจะไม่ออก

‘ก็คิดดูสิ ว่าผู้ชายที่ไหนอยากจะไปรับช่อดอกไม้เหมือนผู้หญิงวะ นอกจากอุบัติเหตุ...’

อีไวน์...มึงจะได้แต่งงานอายุ 27 แล้ว

“อียิป!/ไวน์!”

เสียงประสานที่เรียกกันและกัน ที่ดังขึ้นพร้อมกันนั้น ทำเอาสองสายตาประสานกันอย่างพร้อมเพรียงด้วย

“มึงพูดก่อน/มึงพูดก่อน”

สีหน้าที่แสดงความดีอกดีใจสุดขีด ยิ่งทำให้คนสองคนใจชื้นยิ่งขึ้น

“เออ กูพูดก่อนก็ได้” ยิปซัมผู้ชอบตัดปัญหารีบว่าก่อนยื่นกระดาษที่ตัวเองเพิ่งจะปริ๊นข้อมูลของคนที่ตรงตามคุณลักษณะเนื้อคู่ของเพื่อนออกมา

“กูเจอคนที่มีลักษณะเป็นเนื้อคู่ของมึงแล้ว คุณสมบัติตรงทุกอย่าง ขนลุกขนพองไปหมด” ไวชญานีก์รับกระดาษนั้นมาไว้ แต่จิตใจยังไม่อยากจะอ่าน

“แล้วมึงรู้มั้ย ว่ากูรู้อะไรมา!”

“รู้อะไรวะ”

“คนที่รับช่อดอกไม้ในงานอีน้ำกรดได้ แม่งเขาเป็นผู้ชายเว้ย!” ว่าพร้อมยื่นหน้าจอโทรศัพท์ให้เพื่อนดู รูปดอกไม้ที่ตกไปกระทบมือผู้ชาย ที่มองไม่เห็นหน้าผู้นั้น ทำเอายิปซัมตกใจไม่แพ้

“เฮ้ย จริงด้วยว่ะ” คว้ามาซูมดูให้ชัด ๆ แถมยังขนลุกหนักกว่าเก่า

“ฉันพยายามหาข่าวเรื่องนี้ แต่หาไม่เจอไม่เลยว่ะ เหมือนมีหัวข้อแต่กดเข้าไป มันเหมือนถูกลบ” คว้าโทรศัพท์กลับมา พร้อมเอาหลักฐานสนับสนุนให้เพื่อนดู ว่าตัวเองค้นหาแล้วไม่เจอ

“ฉันถามกชไปแล้ว แต่มันยังไม่ตอบเลย”

แล้วไวชญานีก์ก็อ่านหน้ากระดาษข้อมูลที่เพื่อนส่งให้ รูปหนุ่มหล่อคม มีเคราครึ้มประปราย แววตานิ่งสนิท ไร้ซึ่งการสื่อความหมายใด ๆ รับกับริมฝีปากหยักได้รูป ที่มีสันจมูกโด่งคมทอดตัวยาวลงมา

อัฑฒ์ อัฒธเสสิทธิ์?

ยิปซัมมองหน้าเพื่อนรักที่จดจ้องข้อมูลในมือแล้วก็ต้องส่ายหน้า เธอรู้สิว่าเพื่อนของตัวเองกำลังรู้สึกยังไง

“เขาไปอยู่ที่ไหนมาวะ ทำไมฉันถึงไม่เคยรู้จักเขามาก่อน เครื่องหน้าครบครัน เคราครึ้มเหมือนที่หมอดูบอกทุกอย่าง ขนาดไม่ใช่รูปเต็มตัว แต่ดูแค่นี้ก็รู้ว่าเขาน่าจะสูง ยาว แค่ไหน”

น้ำเสียงเพ้อพร่ำนั่น ทำให้หมอดูสาวต้องคว้าข้อมูลนั้นออกมาจากอกเพื่อน

“ตั้งสติก่อน จะไปรู้จักเขาได้ไงวะ เขามันคนละชั้นกับแกนะเว้ย คนละชั้นแบบ...ไม่รู้จะไปหาโอกาสไหนเฉียดใกล้เขาน่ะ”

แม้จะเห็นด้วยกับสิ่งที่ยิปซัมพูดมา แต่คนที่ไม่ยอมแพ้อะไรง่าย ๆ อย่างไวชญานีก์ก็หาเรื่องมาดื้อรั้นได้ต่อ

“ไม่เฉียดได้ไง แกเห็นปะ...ว่าตำแหน่งที่เขายืนอยู่เนี่ย ห่างกับฉันแค่ไม่กี่คืบนะเว้ย ดู ๆ ให้เต็มตา” รีบเปิดโทรศัพท์ส่งรูปที่ตัวเองบันทึกเอาไว้เมื่อสักครู่ ส่งให้ดูเหมือนเด็กเถียงขาดใจ

“ตอนนี้เรายังไม่มีหลักฐานเลยนะ ว่าคนที่รับช่อดอกไม้ได้คือเขาอ่ะ”

“เออว่ะ แต่ลางสังหรณ์ของฉันมันบอกว่าใช่นะ”

“ฉันตรวจความสมพงศ์ระหว่างแกกับเขาให้แล้ว มีความสมพงศ์ที่ 95%” ไวชญานีก์ตาโตปรบมือแปะ ๆ จับหน้าตัวเองไปมา ปานโดนขอแต่งงานก็ไม่ปาน

“ดวงการแต่งงานของคุณอัฑฒ์ก็มีสิทธิได้แต่ง ในอายุเท่านี้เป๊ะด้วย” คนฟังเต้นระริกขึ้นไปอีก จนเธอไม่อยากจะพูดต่อ แต่ด้วยความรับผิดชอบของแม่หมอ เธอพูดไม่หมดไม่ได้

“แต่...”

“แต่อะไรวะ”

“เขามีแฟนแล้ว” เหมือนวิมานตรงหน้า หายวับไปกับตา ไวชญานีก์อึ้งไปพักใหญ่

“จริงเหรอวะ”

“อือ แฟนของเขาเนี่ยเป็นลูกพี่ลูกน้องกับยัยกช ใช้นามสกุลเดียวกัน ชื่อกัลป์ยานี บวรวิเวศ” ชื่อนั้นทำเอาหญิงสาวผู้นั่งราบไปกับพื้นพรมสีทึบ ต้องรีบยกมือขึ้นเชิงขอพูดบ้าง

“เดี๋ยวนะ...กัลป์ยานี ยัยนีที่ได้ตำแหน่งนางสาวไทยนะเหรอ” ยิปซัมพยักหน้าเอื่อย ๆ พาดคางเกยลงกับพนักเก้าอี้ ในลักษณะนั่งคาบเกี่ยวแบบหันหลังมายังเพื่อนรัก

ที่แววตากลมโตสลดลงจนเกือบจะเศร้าสร้อย

“เขาคบกันมาปีที่สี่ ก่อนที่ยัยนีจะไปประกวดนางงามด้วยซ้ำ”

“โคตรไม่ชอบความรู้สึกนี้เลยว่ะ ความรู้สึกมีคนเหนือกว่า แล้วเราแม่งไม่รู้จะเอาอะไรไปสู้อ่ะ” แม้ไวชยานีก์จะเป็นคนมั่นใจในตัวเองแค่ไหน แต่เธอก็มั่นใจอยู่ในพื้นฐานความเป็นจริง

“เอาอะไรไปสู้น่ะยังไม่ต้องไปคิดหรอก คิดเรื่องที่แกจะกล้าผิดศีลธรรมแย่งแฟนคนอื่นได้ลงคอเหรอวะ” คนหน้าหงอยรีบสั่นหน้า

“ไม่ต้องไปถึงเรื่องผิดศีลธรรมหรอก มีปัญญาแย่งเขามาให้ได้ก่อน ไม่ใช่แค่จะเป็นนางงามอะไรนั่นหรอกนะ ฐานะเขาก็เทียมกัน บวรวิเวศก็นามสกุลคนใหญ่คนโตเทียมเทียบอัฒธเสสิทธิ์อะไรนี่ด้วยแหละ”

ยิปซัมย่นหน้าเชิงไม่แน่ใจ นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตคนมั่นใจในตัวเองที่สุดในโลกอย่างไวชญานีก์แล้วมั้ง ที่พูดอะไรทำนองนี้ออกมาได้

“ฉะนั้น ถ้าแย่งก็สู้เขาไม่ได้ ผิดศีลธรรมเราก็ไม่อาจจะนำมาใช้ ทางเดียวละที่ฉันพอจะทำได้ ก็คือ...”

“คือ?”

หันไปสบตาเพื่อนรักด้วยแววตามาดมั่น คนเดิมของเธอกลับมาแล้ว

“คาถา มายา โชคชะตาที่เขาได้กำหนดเอาไว้แล้ว!”

“ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่ะ” คนงวยงงมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเชื่อมั่นนั่น แถมยังเริ่มหัวเราะลั่นเหมือนตัวร้ายในละคร!