คัมภีร์เหนือเวท

บนพื้นแผ่นดินอันกว้างใหญ่ ยังคงมีดินแดนสองดินแดนที่อยู่ร่วมกันอย่างสงบสุขเรื่อยมา

หนึ่งคือดินแดนของผู้ใช้มนตรา ดินแดนที่เต็มไปด้วยเวทมนตร์และของวิเศษ สองคือดินแดนของผู้ไร้เวทมนตร์ ดินแดนที่ถูกแทนที่ด้วยเทคโนโลยีอันล้ำหน้า

สองดินแดนนั้นไม่เคยมีเรื่องบาดหมางกันมาก่อน แต่ถึงกระนั้นผู้คนทั้งสองดินแดนก็ไม่มีความคิดที่จะสานสัมพันธไมตรีต่อกัน พวกเขาเพียงรับรู้ว่ามีอีกดินแดนหนึ่งอยู่ติดกับพวกเขาและคอยช่วยเหลือกันในเรื่องที่อาจจะเป็นปัญหาระหว่างดินแดน แม้ว่ากาลเวลาจะล่วงเลยผ่านไปนานเท่าไหร่ก็ตาม พวกเขาก็ยังคงความสัมพันธ์ของดินแดนให้เป็นเช่นเดิม

เหล่าผู้คนที่ไร้มนตราต่างขนานนามเหล่าผู้ใช้เวทมนตร์ว่าเป็นผู้ที่เกิดมาพร้อมสมบัติล้ำค่า พวกเขาจะเกิดมาพร้อมรูปดอกกุหลาบสีต่างๆ ที่บ่งบอกพลังธาตุซึ่งติดตัวมาตั้งแต่เกิด อย่างเช่นเด็กที่เกิดมาพร้อมรูปดอกกุหลาบสีเขียว พวกเขาจะเติบโตขึ้นเป็นผู้ใช้ธาตุพืช เด็กที่เกิดมาพร้อมรูปดอกกุหลาบสีฟ้าก็จะกลายเป็นผู้ใช้ธาตุน้ำ รูปดอกกุหลาบสีแดงคือผู้ใช้ธาตุไฟ และยังมีอีกมากมาย

แต่สิ่งที่เป็นรอยด่างพร้อยของผู้ใช้เวทมนตร์คือเด็กที่เกิดมาพร้อมรูปดอกกุหลาบสีม่วง เมื่อเติบโตขึ้นเด็กพวกนี้จะกลับกลายเป็นปีศาจร้ายที่สนุกกับการฆ่าฟัน แล้วหันคมเขี้ยวกลับมาทำร้ายพวกเดียวกันเอง มันจึงเป็นสาเหตุที่มีเด็กพิเศษถือกำเนิดขึ้น

นั่นคือเด็กที่เกิดมาพร้อมกับรูปดอกกุหลาบสีขาว พวกเขาเหล่านั้นถูกขีดอนาคตมาตั้งแต่แรกเกิด เพราะเด็กพวกนี้จะต้องกลับกลายเป็นนักล่าปีศาจในอนาคต พวกเขาสามารถใช้พลังเวทย์ได้ทุกธาตุ หรือก็คือพวกเขามีรูปดอกกุหลาบทุกสีรวมกันอยู่ในดอกเดียว นั่นรวมถึงสีม่วง

ถึงแม้พวกเขาจะมีหน้าที่ไล่ล่าปีศาจทว่าพวกเขาต่างก็หวาดกลัวตัวเองอยู่ลึกๆ กลัวว่าสักวันตนจะกลับกลายเป็นปีศาจร้ายที่เคยไล่ล่ามาตลอด

ทว่าก็ยังมีเหล่าเด็กที่พิเศษยิ่งกว่าเด็กคนไหน นั่นคือเด็กที่เกิดมาพร้อมรูปดอกกุหลาบสีดำ ทว่าช่างน่าเสียดายในเมื่อผู้ที่ครอบครองรูปดอกกุหลาบสีดำมีเพียงตระกูลเดียวในโลกของผู้ใช้เวทมนตร์เท่านั้น พวกเขาสามารถใช้ได้ทุกธาตุเช่นเดียวกับผู้ครอบครองรูปดอกกุหลาบสีขาว แต่พวกเขามีสิทธิเลือก เมื่อยามเติบโตขึ้นพวกเขาสามารถเลือกว่าจะเป็นนักล่าหรือไม่ก็ได้ และพวกเขาก็ไม่ต้องหวาดกลัวตนเองเหมือนที่เด็กผู้มีรูปดอกกุหลาบสีขาวหวาดกลัว

นักล่าทุกคนจะต้องถูกจัดอันดับที่สมาพันธ์นักล่า ซึ่งทางสมาพันธ์นอกจากจะมีหน้าที่จัดลำดับพวกนักล่าแล้วยังเป็นผู้รับส่งงาน ในตอนนี้สิ่งที่ทางสมาพันธ์ทำคือหาวิธีกำจัดเหล่าปีศาจให้หมดไป แต่มันช่างยากเย็นเพราะเด็กที่เกิดมาพร้อมรูปดอกกุหลาบสีม่วงก็ยังคงมีมาอยู่เรื่อยๆ ทางสมาพันธ์จึงตามหาคัมภีร์เล่มหนึ่งที่ถูกเรียกขานว่าคัมภีร์เหนือเวทย์

มันเป็นคัมภีร์ที่ถูกบันทึกเวทมนตร์ไว้มากมายทั้งเวทย์โบราณ เวทย์ที่ไม่เคยถูกนำออกมาใช้ เวทย์ที่ไม่เคยมีคนรู้จักหรือแม้แต่เวทย์ที่ถูกลืมเลือนไปตามกาลเวลา แต่นอกจากจะหาคัมภีร์แล้วพวกเขาก็ต้องตามหาผู้สามารถถือครองคัมภีร์ที่แท้จริงได้

หากยังมีความโลภ หากยังมีความหลง หากยังมีความโกรธและหากยังมีความเป็นมนุษย์ก็จงอย่าแตะต้องมัน หลายครั้งหลายหนที่คัมภีร์ถูกครอบครองโดยคนที่ไม่ใช่ผู้ถือครองที่แท้จริง

คนเหล่านั้นล้วนแต่เปลี่ยนนิสัยเป็นโหดเหี้ยม เย็นชาและไร้หัวใจ พวกเขาต่างเป็นต้นเหตุแห่งสงครามและนำมาซึ่งหายนะ ราวกับว่าคัมภีร์ที่พวกเขาครอบครองได้ปลุกความโลภและความกระหายที่อยู่เบื้องลึกของจิตใจ ก่อนจะดึงมันออกมาฉายในรูปแบบของการกระทำ

เพราะฉะนั้นหากอยากได้มันมาหรืออยากจะใช้มันก็จงละทิ้งความรู้สึกและความเป็นมนุษย์ไปซะ แต่เพราะไม่เคยมีใครทำได้แม้แต่คนเดียว คนในอดีตจึงเลือกที่จะซ่อนมันเอาไว้ เพื่อไม่ให้เกิดการแย่งชิงและเพื่อไม่ให้ใครถูกครอบงำเพราะมันอีก ไม่มีใครสมควรจะแตะต้องมันทั้งสิ้น

เมื่อกาลเวลาผ่านไปจากความจริงที่น่าหวาดหวั่นกลับเปลี่ยนไปเป็นเพียงแค่บทความในหนังสือ จนสุดท้ายจากบทความก็เหลือเพียงแค่ตำนานที่ตอกย้ำพวกเขาถึงความน่ากลัวของคัมภีร์ แต่อีกไม่นานมันจะกลับมา...มันจะกลับมาเมื่อพวกนักล่าได้พบผู้ครอบครองที่แท้จริง