พี่รหัสคนหนึ่ง

ตอนที่ 8

พี่รหัสคนหนึ่ง

"อ๊ะ! โทษทีๆ ไม่มีตาหลัง"

เสียงของผู้ชายคนหนึ่งเอ่ยออกมาโดยที่ไม่มีทีท่าว่าจะไม่ได้รู้สึกอยากขอโทษเหมือนเอ่ยออกมาเลยสักนิด ทำให้ควีนที่จู่ๆ ก็ถูกชนเต็มแรงหันไปมองด้วยความไม่พอใจมาก คนที่เธอเห็นคือผู้ชายตัวสูงใบหน้าหล่อมากแต่ฉายแววร้ายเจ้าชู้มาเต็มคาราเบล

รอยยิ้มกวนตี...เอ่อ กวนอารมณ์ทำให้สาวน้อยหงุดหงิดกว่าเดิม พยายามเดินหนีไปเสียเพราะเธอยังไม่อยากสร้างศัตรูกับใครในตอนนี้ ทว่าเหมือนอีกฝ่ายจะไม่สนใจเลยสักนิด

"น้องครับ! เดี๋ยวสิ ไม่รับคำขอโทษพี่หน่อยเหรอ เอางี้ดีไหมเดี๋ยวพี่พาไปกินไอติม จะได้หายโกรธกัน"

สาวน้อยไม่ตอบรับใดๆ ยังคงตั้งหน้าเดินต่อไปทันที ไม่สนใจอีกฝ่ายที่ไม่ละความพยายาม

"โธ่คนสวย อย่าหยิ่งสิ นี้ชื่ออะไรอ่ะ สวยถูกใจชะมัดเลย ขอเฟสไลน์ไอจีได้ป่ะ หรือถ้าไม่ไว้ใจหนูรู้จักชื่อพี่ไปก่อนไหม พี่ชื่อ..."

"ไม่อยากรู้ค่ะ ไม่ได้เป็นเจ้าหน้าที่เก็บชื่อนามสกุลใคร แค่เรื่องเรียนสมองก็ไม่มีที่เก็บแล้วค่ะ"

สาวน้อยพูดนิ่งๆ ก่อนจะสะบัดตูดหนีไปทันที ทิ้งชายนิรนามให้มองตามด้วยรอยยิ้ม

เนื่องจากสาวน้อยเป็นนักศึกษาใหม่วันนี้เธอจึงต้องมาร่วมกิจกรรมรับน้องตามธรรมเนียมปฏิบัติ ฟ้าที่เหมือนรอเธออยู่นานเอ่ยถามถึงต้นเหตุที่มาสายทันที

"ไปไหนมาแก ไหนบอกจะเข้าห้องน้ำไง"

"โทษทีแก มีเรื่องน่ารำคาญนิดหน่อย แต่ช่างมันเหอะ"

สองสาวหันกลับมาตั้งใจฟังรุ่นพี่ทำกิจกรรมต่อทันที วันนี้น้องปีหนึ่งจะต้องหาพี่รหัสของตัวเองให้เจอ ซึ่งพี่รหัสนี้จะเป็นคนช่วยแนะนำ ดูแล และให้คำปรึกษาตลอดเวลาที่ทุกคนเรียนอยู่ที่นี่ ควีนได้แต่แอบเบะปากออกมาเมื่อได้อ่านคำใบ้บนแผ่นกระดาษเล็กในมือ

"ยืนเด่นเป็นสง่า เพราะปากหมาๆ โดนอัดกุหลาบไว้"

สาวน้อยได้แต่แอบจิตตกผู้เดียวเพราะคนที่จะเป็นพี่รหัสเธอดูเหมือน...จะไม่ธรรมดาเลยจริงๆ สาวน้อยออกตามหาคนที่น่าจะมีกุหลาบเต็มปากอย่างอ่อนใจ คิดว่าคงไม่ได้เห็นและเจอง่ายๆ แน่ ชะรอยไม่พ้นถูกทำโทษก็งานนี้ แต่ใครจะคิดว่าคนที่ราชินีแม่เล้าตามหาจะยืนเด่นหราอยู่หน้าคณะนี้เอง

"นายเองเหรอเนี่ย! เหอะ!"

สาวน้อยร้องออกมาอย่างปลงตกเมื่อเดินมาใกล้ชายคนหนึ่งที่ยืนเต๊ะท่าคาบกุหลาบแดงไว้ในปากโดยมิสนใจสายตาหลายสิบคู่ที่มองมาสักนิด

"เหอะ อะไรสาวน้อย ฉันเป็นพี่รหัสเธอนะ"

"ค่ะ เอาเถอะถือว่าฉันเจอแล้วก็พอ ส่วนเรื่องจะพึ่งคุณฉันคงไม่หวังหรอกค่ะ เพราะดูท่าแค่ตัวเองคุณยังเอาไม่รอดเลย"

"เรื่องแบบนี้มันต้องดูกัน 'ยาวๆ' สาวน้อย เอาล่ะในฐานะพี่รหัสฉันคงบอกชื่อเธอได้แล้วสินะ"

ลีลาของเขาประหนึ่งกำลังจะเอ่ยอะไรที่มันสลักสำคัญมากมายเสียเต็มประดา จนทำให้สาวเจ้าเกิดความรำคาญหันหลังให้ทันที ทว่าคนข้างหลังก็ยังไม่ยอมแพ้

"ฟรานซิส! ฉันชื่อฟรานซิส แล้วในฐานะพี่รหัสฉันก็มีสิทธิ์จะรู้ชื่อเธอนะ สาวน้อย"

คนสวนถอนหายใจออกมาเสียหนึ่งทีก่อนจะกระแทกเสียงออกไปอย่างเสียมิได้

"ควีน!!" รอยยิ้มของฟรานซิสผุดขึ้นทันทีเมื่อได้ยินคำตอบ

ตกกลางคืนควีนเหมือนถูกระด้างดึงเข้าสู่โลกแห่งความจริง สาวน้อยนักศึกษาในตอนกลางวันต้องมานั่งปั้นยิ้มให้กับเหล่าลูกค้าที่หลั่งไหลกันเข้ามาในกาสิโนแห่งนี้ตามหน้าที่ของเธอ ทว่าคิ้วโก่งสวยมีอันต้องขมวดเข้าหากันเมื่อเห็นชายที่เพิ่งก้าวเดินตรงมายังส่วนที่เป็นเลาจ์แห่งนี้

"ไม่คิดนะคะว่าคุณหมอจะมาเหมือนกัน"

คนถูกถามยิ้มออกมาเล็กน้อยพลางเลือกนั่งยังเก้าอี้ใกล้กับที่แม่เล้าสาวทำงานอยู่ โดยมีสาวสวยที่เคยไปรับบริการยังคลินิกของเขาตรงเข้าดูแลอย่างเต็มใจ

"ก็ผมเป็นผู้ชายนี่ครับ เลิกงานก็ต้องมีอะไรแบบนี้มาย้อมใจหน่อยเหมือนกัน"

"แต่นี่เป็นครั้งแรกที่หมอมาที่แบบนี้ใช่ไหมคะ ดูซินั้น สั่นเชียว"

ควีนว่าพลางกลั้นหัวเราะไว้เต็มที่เมื่อเห็นใบหูของหมอหนุ่มแดงก่ำบวกกับมือไม้ที่เริ่มสั่นจากอาการประหม่า เมื่อถูกสาวงามของร้านบริการแบบถึงเนื้อถึงตัว ควีนหันไปบอกสาวน้อยเหล่านั้นให้ไปรับแขกคนอื่น ส่วนหมอซานเธอจะดูแลต่อเอง

"คุณก็พูดจนผมอายเลยนะครับ นี่สาวๆ พวกนั้นคงคิดว่าผมเป็นไก่อ่อนแน่ๆ เลย"

คนสวยหัวเราะออกมากับท่าทีเหมือนโดนเพื่อนจับได้ว่าแอบผายลมในห้องเรียนของหมอหนุ่ม เล่นเอาคนโดนหัวเราะหน้ามุ่ยลงทันที แม้ว่าเวลาหัวเราะแม่สาวน้อยตรงหน้าจะชวนมองมากก็ตามเถอะ

"ก็เป็นเพราะคุณนั้นละครับ ที่ทำให้ผมต้องใส่เกียร์เดินหน้าเต็มสูตรขนาดนี้"

"แล้วมันเกี่ยวกับฉันตรงไหนคะ"

"คุณควีน ผมพยายามจะจีบคุณมาตลอดตั้งแต่แรกๆ ทอดสะพานทอดแล้วทอดอีกจนมันไหม้เกรียมไปหมดแล้ว ทั้งที่รู้จักกันแต่คุณก็ทำเย็นชา ทำเมิน ไม่ให้เเม้แต่โอกาสด้วยซ้ำ เหมือนกับว่าผมน่ารังเกียจอะไรขนาดนั้น"

สาวน้อยใจอ่อนยวบทันทีกับคำดูถูกตัวเองของเขา สาวน้อยลดระดับเสียงที่แข็งลงมาอยู่หน่อยก่อนจะเอ่ยวาจา

"อย่าคิดแบบนั้นสิคะ เอ่อ...ว่าแต่คุณมาวันนี้อยากลองเล่นอะไรดูไหมอย่างของง่ายๆ แบบสล็อตแมสชีนนี่ไง หรือถ้าสนใจเด็กคนไหนบอกเลยนะคะ เดี๋ยวฉันจัดให้เป็นพิเศษ"

คนถูกถามถอนหายใจพรืดใหญ่ออกมาก่อนจะเอ่ยท่าทีจริงจัง

"ผมไม่ได้ตั้งใจมาทำอะไรแบบนี้ แต่ผมมาหาคุณทุกคนรู้ความรู้สึกของผมทั้งเลาจ์ มีแต่คุณนั่นแหละที่แกล้งไม่รู้"

น้ำเสียงและแววตาน่าสงสารของคนตัวโตทำเอาสาวน้อยใจอ่อนลงอีกจนถึงขั้นสุด กำแพงและเส้นความรู้สึกค่อยๆ เลือนรางไปทีละนิด นี่เธอจะเป็นเพื่อนกับเขาได้จริงเหรอ ในฐานะที่เธอเป็นแม่เล้าและผู้หญิงขัดดอกแบบนี้นี่หรือ สาวน้อยได้แต่คิดอย่างสับสน

"แต่ควีน...ทำงานอะไรคุณก็รู้"

"แล้วยังไงล่ะ ผมรู้เรื่องนั้นตั้งแต่แรกแล้ว"

สาวน้อยถอนหายใจออกมาอย่างยอมแพ้ พยักหน้าตอบรับเขา

"ถ้าแค่เพื่อน ก็ได้ค่ะ"

"ตอนนี้แค่เพื่อนครับ แต่อนาคตผมจะทำให้คุณตกหลุมรักผมให้ได้เลย"

ควีนหัวเราะออกมาอีกครั้งพลางชูแก้วเครื่องดื่มชนกับเขาเป็นสัญญาณแห่งมิตรภาพที่เริ่มต้นขึ้น รอยยิ้มและใบหน้าเป็นธรรมชาติแบบไม่ต้องวางตัวผุดออกมาเรื่อยๆ ให้กับเพื่อนใหม่ตรงหน้าอย่างไม่ขาดสาย

ทว่าสาวน้อยไม่ได้รู้เลยว่าหายนะกำลังจะบังเกิดแก่ตนเสียแล้วเมื่อมือของ 'โจลูโน่' ยกมือถือขึ้นถ่ายภาพที่เธอยิ้มหวานให้ใครคนหนึ่งดู

เสียงเรียกเข้าจากมือถือดึงความสนใจจากมาเฟียอิตาลีที่กำลังฟัดสาวทรงโตคนหนึ่งอย่างเมาส์มันอยู่ ทว่าทันทีที่เปิดดูกรามของเขาก็ขบหากันจนแน่นทันที เมื่อเห็นภาพสิ่งของ ของเขากำลังมีปฏิสัมพันธ์กับชายอื่น ชายหนุ่มไล่คู่ขาออกไปอย่างหัวเสีย พลางต่อสายหาคนที่ส่งข้อความมาทันที

มาเฟียหนุ่มกรอกเสียงเเข็งกระด้างลงไปอย่างไม่รอช้า

"โจ! จับตาดูเอาไว้ให้ดี อีกไม่เกินครึ่งชั่วโมงฉันจะไปถึง ห้ามให้เธอไปกับใครเด็ดขาด!"

***