EP. 5 ความแตกต่าง

EP. 5

"เธอชื่ออะไร..."

เสียงของพี่ไกด์ดังขึ้นหลังจากที่เขาเงียบไปนาน นี่เขากำลังชวนฉันคุยอยู่เหรอ

"เรนเดียร์ค่ะ"ฉันตอบแล้วยิ้มให้เขาอย่างเป็นมิตร

"อ่อ"เขาทำหน้านิ่งเเล้วหันกลับไปทำงานต่อ อะไรกันใจคอเขาจะพูดแค่นี้จริงๆเหรอ แบบนี้ฉันก็ไปต่อไม่ถูกนะสิ

"พี่เรียนอยู่คณะไหนคะ" ฉันชวนคุยบ้างเพื่อให้บรรยากาศภายในห้องไม่วังเวงจนเกินไป อีกอย่างฉันเห็นยูนิฟอร์มของเขาเป็นมหา'ลัยเดียวกันกับฉันด้วย

"อยากรู้ทําไม" เขาถามแล้วหันมามองฉันด้วยสีหน้านิ่งๆ

"เอ่อ"พูดแบบนี้ฉันก็ทำตัวไม่ถูกนะสิเหมือนเขากำลังด่าฉันทางอ้อมว่าเสือกเลยนะ

"สนใจเรื่องของฉัน หรือสนใจฉันล่ะ"

แต่นี่กลับเป็นประโยคที่ฟังแล้วไปไม่ถูกกว่าเดิม

"มันไม่ใช่แบบนั้นค่ะ คือฉัน..."

"อืม ถ้าไม่ใช่ซักอย่างก็ทำงานของเธอเถอะ" เขาพูดแล้วก็ทำหน้านิ่งต่อไปเหมือนที่เขาพูดมามันเป็นเรื่องปกติ คำพูดปกติ

มันอาจจะไม่ได้ดูเหมือนคำพูดเล่นๆเหมือนที่กายพูดกับฉัน แต่ความรู้สึกที่เราได้รับตอนที่ได้ยิน มันไม่ได้ต่างกันเลย

"ค่ะ"

แล้วบทสนทนาของเราก็จบลงแค่นั้นเพราะพี่ไกด์ใช้สมาธิกับงานของเขาต่อและทำเหมือนฉันเป็นธาตุอากาศ

แต่มันเป็นเรื่องดีของฉันแล้วล่ะที่อย่างน้อยเขาก็คุยด้วย

ฉันเก็บกวาด เช็ด ถูห้องเสร็จก็ยกเอาตะกร้าเสื้อผ้าของเขาเพื่อที่จะเอาลงไปซักด้วยเพราะเห็นเสื้อผ้ามันเต็มจนล้นออกมา

"อันนั้น...ไม่ต้องก็ได้" เขาพูดแล้วปรายตามองฉัน เหมือนเขาจะแสดงสีหน้าแบบอายๆ แต่ก็ยังนิ่งอยู่ดี

"ไม่เป็นไรค่ะ มันหน้าที่ฉัน" ฉันพูดแล้วยิ้มกว้างให้เขาก่อนจะเอามันไปวางไว้หน้าห้อง เข้าไปเก็บอุปกรณ์ออกมา แล้วนำไปวางไว้หน้าห้องของกาย เอาเสื้อผ้าของพี่ไกด์ไปซักจากนั้นก็ขึ้นมาทำความสะอาดอีกห้อง

และห้องสุดท้ายที่ฉันไม่อยากเข้าที่สุด...

ก๊อกๆๆ

"..."

ภาวนาขอให้ไม่อยู่แล้วกัน...สาธุ

แอ๊ดดดด

"...มีอะไร"

------------

พัง!

นี่มันเสียงจากนรกที่มาพร้อมกับหน้าของยมทูตชัดๆ

"มาทำความสะอาดห้อง...ค่ะ!" พยายามแล้วนะที่จะพูดดีๆ ฉันฉีกยิ้มกว้างให้เขาทั้งที่ในใจอยากจะตะโกนใส่หน้า

"หึ" เขาหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะเดินเข้าไปในห้องแต่ไม่ได้ปิดประตู นั่นคงหมายความว่ายอมให้ฉันเข้าไปได้

ฉันเข้าไปทำความสะอาดปกติ ในขณะที่เกียร์กำลังหิ้วกล่องพยาบาลเล็กๆออกมาจากใต้โต๊ะ เขาไม่พูดอะไรซักคำแล้วไปนั่งลงบนเก้าอี้ทำงานของตัวเอง ที่ออกแบบมาคล้ายกับห้องอื่นๆ

ฉันเช็ดห้องไปก็แอบมองเขาอย่างหวาดระแวง แต่เขาไม่ได้สนใจฉันหรอก ดูเหมือนเขากำลังจะทำแผลเพราะเห็นน้ำยาล้างแผลและสำลีที่เขาเอาออกมาจากกล่อง

พรึบ!

อยู่ๆเขาก็ถอดเสื้อออกมา จนมองเห็นทุกสัดส่วนรวมทั้งรอยสักของเขาด้วย กล้ามเนื้อที่เป็นมัดๆแต่ไม่ได้ใหญ่มาก เหมือนคนที่ชอบออกกำลังกายหนัก กำลังทำให้ฉันรู้สึกร้อนรุ่มไปทั่วใบหน้า

"มองอะไร!" เสียงเข้มเอ่ยขึ้นจนฉันต้องสะดุ้ง นี่ฉันกำลังเหม่อมองเขาเหรอ

บ้าจริง...ก็แค่ผู้ชายถอดเสื้อ

แต่เดี๋ยว!! มันต้องไม่ใช่เวลานี้สิ ในเมื่อฉันยังอยู่ในห้องนี้กับเขา

"อะฮื่ม!...นายจะทำอะไรล่ะ ถ้ายังไม่สะดวกฉันจะเข้ามาทำทีหลัง"

"ทำให้เสร็จแล้วรีบออกไป" เขาพูดโดยที่ไม่ได้มองฉัน ก้มทำแผลให้ตัวเองไปเรื่อยๆ

ฉันแอบเห็นรอยแผลที่หลังเขาด้วย เหมือนโดนอะไรฟาดมา

"มีแผลที่หลังนาย ให้ฉันช่วยมั้ย" ฉันพูดแล้วจับไม่กวาดไว้แน่น นี่ฉันคิดอะไรอยู่เนี่ยทำไมต้องอยากช่วยหมอนี่ด้วย

บ้าน่า หรือจริงๆแล้วฉัน...เป็นคนลามก

"อืม" เขาตอบสั้นๆแล้วยื่นสำลีกับอย่างอื่นมาให้

ฉันวางไม้กวาดไว้ เดินไปล้างมือก่อนจะมาของรับของจากเขา แล้วค่อยๆเช็ดทำความสะอาดและใส่ยาให้ มันมีแผลอยู่สองสามจุด แต่ก็ไม่ใช่แผลใหม่มาก

น่าจะซักวันสองวันได้

"โตขนาดนี้แล้วยังมีเรื่องเหมือนเด็กมัธยมอีกเหรอ" ฉันไม่ได้ถามเขานะแต่พูดออกไปเหมือนสงสัยเองมากกว่า

"หุบปากแล้วทำไป"

"นายเคยพูดกับใครดีๆบ้างมั้ย" ฉันหยุดเช็ดแล้วมองเขาอย่างไม่เข้าใจ

"เคย...แต่ไม่ใช่เธอ"

"เกลียดฉันทำไม หรือเพราะฉันเข้าห้องนายเมื่อวาน บอกแล้วไงว่าเข้าใจผิด ขอโทษอีกครั้งก็ได้ ฉันไม่อยากทะเลาะกับเจ้าของบ้านทั้งที่ยังทำงานบ้านนี้อยู่ ยังไงต้องใช้เงินของคนที่นี่" ฉันพูดไปด้วยเริ่มเช็ดแผลไปด้วย หวังว่าเขาคงจะเข้าใจในสิ่งที่ฉันพูดนะ

ดีกว่าต้องมาเกลียดกัน

"ฉันบอกตอนไหนเหรอ ว่าเกลียดเธอ" เขาพูดแล้วหันสายตาดุๆมามอง ในขณะที่ฉันกำลังก้มทำแผลบนหัวไหล่ของเขา

ใบหน้าของเราเลยอยู่ใกล้กันพอสมควรจนฉันต้องยืดตัวขึ้นมายืนตรง

"ก็นายพูดไม่ดีกับฉัน"

"เธอคงเจอแต่คนพูดดีกว่าฉัน เจอคนที่ไม่เหมือนฉัน" เขาพูดแล้วหันกับไปทางเดิม

"นายต่างหากที่ไม่เหมือนคนอื่น เสร็จแล้วล่ะ เลิกมีเรื่องได้แล้ว เจ็บจะตายไปไม่เห็นดีตรงไหน" ฉันบอกแล้วหันหลังไปเพื่อจะกวาดห้องต่อ

"เธอมาเจ็บกับฉันหรือไง" เขาบอกแล้วทำหน้านิ่งๆ

"ก็ไม่ได้เจ็บหรอก แค่ไม่อยากเห็นแผลบนตัวนาย"

"มีแผลบนตัวเธอมั้ยล่ะ จะได้ไม่ต้องพูดมาก" เขาพูดขู่แล้วหันกลับไป

"ก็มันไม่ได้เหมือนรอยสักพวกนั้นนี่ ที่เจ็บแล้วมันจะได้สวยงาม แผลที่เกิดจากการต่อยตีกันมันไม่ได้สวยงามซักนิด แล้วยังมีแต่ความทรงจำแย่ๆอยู่ด้วย"

"..." เขานิ่ง เงียบ แล้วปรายตามองฉัน ก่อนจะพูดขึ้นอีกครั้งจนฉันต้องเป็นฝ่ายเงียบแทน

"พูดมาก!"

ให้ตายเถอะ คนอุตส่าห์พูดดีๆด้วยแล้วนะ ฉันไม่น่าเผลอไปทำดีด้วยเลย คนแบบนี้คงไม่มีหัวจิตหัวใจคิดเรื่องดีๆหรอก

"..."

มองเขาอย่างไม่เข้าใจ คิ้วของฉันมันชนกันจนรู้สึกปวดหนึบ สรุปเราสองคนคงคุยกันดีๆไม่ได้หรอก

ฉันทำความสะอาดต่ออย่างไม่สนใจ เข้าไปล้างห้องน้ำให้ด้วยพอออกมาข้างนอกก็เห็นเขาใส่เสื้อเข้าที่แล้ว นั่งเล่นมือถืออยู่และไม่ได้สนใจฉัน

"คิดยังไงมาทำงานนี้" เกียร์ถามขึ้นทั้งที่ไม่ได้มองฉัน

"ถามเพราะสนใจเรื่องของฉัน หรือสนใจฉันล่ะ" ขอยืมมาใช้หน่อยนะพี่ไกด์ เพราะคำถามนี้จะทำให้อีกคนไปไม่ถูกเลยล่ะ เหมือนที่ฉันเจอเมื่อกี้นี้ไง

"..." เห็นมั้ยมันได้ผล เกียร์เงียบไปเลยแล้วก็ค่อยๆหันมามองฉันช้าๆ ด้วยสีหน้าที่คาดเดาอารมณ์ไม่ได้

"..."

"ประสาท!

กึก!

"ก็ถามทำไมล่ะ!" ฉันพูดขึ้นอย่างไม่ชอบใจ ทั้งที่จะแกล้งเขาแต่ตัวเองกลับเสียหน้า เหมือนคนหลงตัวเอง ทำไมเมื่อกี้ตอนพี่ไกด์พูดออกมามันไม่เป็นแบบนี้ล่ะ เขาดูดีมากๆตอนพูดคำนี้...T T

"อ่อ หรือว่า..." เขาเว้นวรรคแล้วลุกขึ้นจากเก้าอี้ ก่อนจะก้าวเข้ามาหาฉันจนต้องถอยหลังหนี

"อะ อะไร!"

"นี่เป็นวิธีอ่อยเหยื่อของเธอ"

---------------

Guide : "สนใจเรื่องของฉัน หรือสนใจฉันล่ะ"

-----------------