บทที่ 8 ยิ่งกว่าความฝัน

"พี่เสร็จหรือยัง ช่วยน้องด้วยช่วยไปดูที่หน้าบ้านกับน้องหน่อยว่า ใช่พวกเขาไหมแล้วทำไมถึงข่นของมามากมายขนาดนั้นกัน"

"เดียวนะ พี่ให้เราไปดู แต่เรากลับวิ่งตาตั้งกลับมาหาพี่นี้นะ"

"ก็มันยิ่งกว่าความฝันนี้พี่ ไม่เชื่อพี่ก็ลองไปดูเองสิคะ "

"โอเค พี่จัดเสร็จแล้ว งั้นพวกเราไปดูกันว่าใช่พวกเขาไหม"

"นั้นไงมากันแล้ว สมเป็นเจ้านายรู้ทันเมียผมจริงๆ "

"ก็นะ จำตอนที่พวกเราไปตีมอนเตอร์กันได้ไหม แล้วพวกเรากลับมาพร้อมของรางวัลมากมาย กองหน้าบ้านพวกนางน้องสะใภ้ก็อาการเดียวกันแบบตอนนี้ไง เราเลยรู้ไงว่าจะเกิดอะไรต่อนะ"

"ครับงั้นพวกเราช่วยกันข่นของกันเลยไหมครับ"

"อืม"

"พี่มิคาเอลกับพี่กราเบรียนใช่ไหมคะ"

"ครับพวกเราเอง ต้องขอโทษที่มารบกวนแต่เช้าแบบนี้ พวกเราแค่อยากมาหาคนรักก่อนนะครับ"

"คะ ให้พวกเราช่วยข่นเข้าบ้านไหมคะ ทุกคนเขามองกันใหญ่แล้วคะ มานาเอลอายพวกเขานะ เพราะบ้านพวกเราไม่เคยมีหนุ่มหล่อขนาดนี้มาหา นี้ขนาดยังไม่ถอดแว่นนะ ยังหล่อขนาดนี้ถ้าถอดมามีหวังสาวๆแถวนี้ คงหลงเสน่ห์หนุ่มๆแน่นอนคะ หล่อกันจริงๆอย่างที่พูดไว้เลยคะ"

"สาวๆก็สวยจนพวกเราตกตะลึงเหมือนกัน ไม่คิดว่าเมียพวกเราจะสวยขนาดนี้ จริงไหมครับเจ้านาย"

"เจ้านาย พี่มิคาเอลเป็นเจ้านายพี่กราเบรียนจริงๆเหรอ นึกว่าแค่ในเกมส์ในชีวิตจริงก็เป็นเจ้านายด้วยเหรอนี้"

"นานาเอลที่รัก พวกเราจำลองชีวิตจริงกับในเกมส์ให้มันเหมือนกันที่สุดไงครับ ลืมกติกาของเกมส์แล้วหรือไงครับพี่สอนไปแล้วนะ"

"อ้อคะ ไม่ลืมแค่ตกใจเท่านั้นเอง ว่าแต่ข่นอะไรมากันเยอะขนาดนี้นี้กะจะมาอยู่ที่นี้เลยหรือไงคะ"

"ใช่ถ้าเมียยอม พวกเราเอาของมาฝากเมียนะ "

"พอๆกันเลยสองคนนี้ รีบเข้าบ้านกันดีกว่านะ ค่อยคุยกันข้างในบ้านดีกว่า ข้างนอกมันร้อนพวกเราทำอาหารรอหนุ่มๆด้วย ทานอาหารเสร็จค่อยว่ากันดีไหมคะ"

"ครับเมีย แต่ก่อนจะเข้าบ้านพวกเขาขอ ทำอย่างหนึ่งก่อนได้ไหม"

"ทำอะไรคะ อุ๊บ"

หนุ่มๆไม่รอคำตอบว่าได้ไหม พวกเขารีบคว้าตัวสาคนรักมากอด และบรรจงจูบพวกนางต่อหน้าทุกคนที่กำลังมองพวกเราอยู่ ทำเอาเพื่อนบ้านดีใจที่สาวๆมีแฟนหล่อและเอาใจสาวๆขนาดนี้ พอได้เห็นฉากรักของพวกเขาแล้วเพื่อนบ้านก็กลับเข้าบ้านกัน ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ส่วนสาวๆนี้อึ้งกับสิ่งที่สองหนุ่มทำ แต่พอจะถามก็เจอจูบอีกครั้ง พวกเขาจูบจนพอใจถึงยอมหยุดจูบได้ และพาสาวๆเข้าบ้านกัน

"หวานกว่าที่คิดไว้จริงๆ สมแล้วที่พวกเรารอวันนี้มานาน ในที่สุดก็ได้ทำตามที่ใจต้องการสักทีหนึ่ง จูบในเกมส์มันไม่ได้อารมณ์เท่าจูบจริงๆแบบนี้ นายว่าไหมเพื่่อน"

"ครับหวานมากจนไม่อยากหยุดเลยครับ อยากชิมมากกว่านี้แล้วสิ"

"เอ้อพวกเราเราว่า พอกันก่อนได้ไหมคะ อายพวกเขาอีกอย่างพวกพี่ๆมาเหนื่อยๆ รีบเข้าบ้านไปนั่งพักและทานข้าวกันก่อนดีกว่าคะ"

"ครับเมีย เดินไหวไหมให้พวกเราอุ้มเข้าบ้านไหม"

"เพราะใครหละ ทำเอาพวกเราหมดแรงเลย ข่นของเข้าบ้านเองเลยนานาเอลไม่ช่วยแล้ว พวกเรารีบเข้าบ้านกันดีกว่าพี่สาว ให้หนุ่มๆจอมฉวยโอกาสข่นของกันเองเลย อยากแกล้งพวกเราดีนัก"

"เราก็นะ ทำตัวให้สมกับเป็นเจ้าของบ้านหน่อยสิ มาช่วยพี่กราเบรียนเขาเลยเขาอุตหาส์ หาของชอบของเรามาเยอะขนาดนี้ถ้าไม่เพราะรักเขาคงไม่ทำแบบนั้นหรอก อย่างอนเขาสิหรือจะไม่เอาของพวกนี้ พี่จะได้ให้พี่เขาเอาไปให้คนอื่นแทน"

"ไม่ได้ มันเป็นของนานาเอล ห้ามเอาไปให้ใครเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นานาเอลก็งอนให้ดู"

"พี่ไม่กล้าทำแบบนั้นหรอกครับ ใครจะกล้าเอาของขวัญที่อุตสาห์เตรียมแทบตาย เพื่อเอามาให้เมียตัวเอง ยกให้สาวคนอื่นได้หละ"

"ดีมากน่ารักแบบนี้สิถึงสมเป็นพี่กราเบรียนที่สุด"

"หายงอนพี่แล้วใช่ไหม งั้นมาช่วยพี่เลยดูสิพี่สาวเรา เขายังไม่งอนเหมือนเราเลย ยังช่วยเจ้านายข่นของเข้าบ้านไม่ว่า พวกเราที่ทำแบบนั้นไปเพราะรักเลย เรานี้นะมันน่าจับตีก้นจริงๆ"

"พอกันทั้สองคนเลย นายก็อย่าหาเรื่องแต่เช้า เข้าบ้านกันได้แล้วเราหิวแล้ว เมียเราอุตสาห์ทำอาหารรอพวกเรานะ"

"ครับเจ้านาย "

"โหพอพวกพี่ถอดแว่นออกแล้ว หล่อเหมือนเจ้าชายกันเลยคะ"

"เราก็นะ นานาเอล เราก็รู้ว่าเจ้าชายเขาคงไม่มาสนใจคนอย่างพวกเราหรอก พวกเขาหล่อกันอยู่แล้วพ่อพวกเรายังหล่อเลยจริงไหม"

"เอ้อใช่ พ่อของพวกเราก็หล่อจริงๆ แต่หล่อน้อยกว่าพวกพี่เขา หนูขอถามพวกพี่จากใจจริงนะ ห้ามโกรธหนูนะ"

"ได้สิ พวกเราไม่โกรธหรอก"

"พวกพี่หล่อขนาดนี้ ทำไมถึงยังไม่มีแฟนกันคะ แล้วทำไมถึงเลือกพวกเราเป็นคนรัก ทั้งๆที่พวกเราต่างกันมากขนาดนี้"

"เพราะสาวๆเป็นคนเดียวที่ทำให้พวกเรา มีความสุขและเป็นตัวของตัวเองกันนะ พวกเราเลยไม่สนใจใครนอกจากสาวๆนะ"

"อ้อคะ เข้าใจแล้ว"

"ถ้าคุยกันเสร็จแล้ว งั้นไปทานข้าวกันดีกว่าคะ เดียวจะเย็นหมดก่อน"

"ครับ รอคำนี้มานานแล้ว ในที่สุดก็ได้กินอาหารฝีมือเมียสักที กินแต่ในเกมส์มันไม่รู้เรื่อง ได้กินจริงๆแบบนี้ทุกวันคงดีนะ"

"คะ ทานให้เยอะๆเลย พวกเราตั้งใจทำสุดฝีมือเลยนะ"

"ครับที่รัก"